Geislar af lifandi ljósi - 01.01.1911, Blaðsíða 1

Geislar af lifandi ljósi.
Kenningar Krists.
Eftir Charles W. Penrose.
1.
Formáli. — Nauðsyn hlýðninnar.
Geta allar trúarreglur verið róttar?
í heiminum eru svo margar mismunandi trúarreglur, sem ekki
■einungis álíta sig réttar, heldur guðdómlegar, sem verður til þess, að
hver sannleikselskandi maður, verður eða getur orðið, eins og villu-
ráfandi, ráðþrota sauður i framsókn andans, til að finna hinn rétta
veg sannleikans. Petta, við einir erum réttir, sem allar kirkju-
greinar kristninnar hrópa, hver í kapp við aðra, er augsýnilega ósann-
gjarnt, pví sannleikurinn er að eins einn. Pað er afbökun sannleikans,
sem er orsök als þessa hringlanda. Tvær gagnstæðar trúarreglur, geta
ekki verið báðar réttar; báðar geta verið skakkar, en hitt ekki. Það
getur verið nokkur sannleiki i hverri kirkjureglu sem er, pví hefði
pað ekki verið, hefðu pær ekki getað staðið. Það er sannleikurinn í
hverri trúarreglu sem heldur peim lifandi, en um leið verkar pað, að
rangar skoðanir virðast vera réttar, meðan sá tími stendur,
Guð er ekki orsök til sundrungar.
Að segja, að guð sé höfundur allra pessara trúarbragða mót-
setninga, sem lætur mannkynið eiga pessar sífeldu baráttu, væri að
tileinka honum heimskuna — þekkingarleysið með allri par tilheyr-
andi ósamkvæmni. Pað sem er og hefir sína uppsprettu frá guði,
hlýtur að vera sannleikur, um það er ekki neitt að segja, pví margir
hugsandi menn eru komnir til peirrar sannfæringar, að alt petta agg
og strið um trúarbrögðin liðnar aldir, sé einungis mannlegar setningar,
til að ávinna tímanlegan hagnað. En Þegar maður veit, að æðri vera
allra hluta, skapari, sem er höfundur sannleikans, réttvísinnar, spek-
innar og kærleikans, pá er ósanngjart að hugsa, að hann yfirgefi sín
skynberandi börn, án vitnisburðar um ókomnar aldaraðir.
Einungis ein'sönn trúarbrögð,
Par sem er einn sannur Guð, pá getur heldur ekki verið nema
ein sönn trúarbrögð, og þau verða að vera frá guði sjálfum komin til
mannanna. Trúarbrögð, sem eru mannasetningar, eru að sjálfsögðu
mismunandi, maðurinn getur ekki einsamall rannsakað guð eða hans
vegi, en guð getur. upplýst mennina um sinn vilja og eiginlegleika.
Pað eilífa getur opinberað sig pví forgengilega, semf ekki getur sjálft