Gandreiðin - 04.02.1925, Blaðsíða 1

Á gandreið.
íhalds víkingur vitur
vökur er bykkjan þín.
Sementið klofvega situr,
og sauður um lággengi hrín.
En framsókn i háaloft hoppar
og hrossabrest flaggar með.
Já Hriflon svo skáldlega skoppar,
að skýin fá ekki sjeð.
í dagrenning drengur skeiðar
með danska vindilinn sinn.
En sjálfstæðið vappar á veiðar
til Voga með Dalakútinn.
Og kvenfrelsi kært er skarið
kinnin er heit og rjóð.
Geti ég gleraugun varið,
þá gef ég minn spítalasjóð.
Kratverjinn kringlunni veifar
kætin er sýnileg.
Btöndal ég býð uppá leyfar
af brauði, sem hnoðaði ég.
Lestina rauðbolsi rekur
svo rækalli stúrinn á svip.
Andsk ...! er fónninn frekur
þó fæ ég vart þarfari grip.
Sex eru fuglar um fleyið
fjaðraðir ofaná tær.
En máninn á »Gandreiðar«-greyið
glápir og skeliihlær.
\