Lýðveldi - 13.03.1925, Blaðsíða 1

LYÐVELDI
ÚTGEFANDI: VILHJÁLMUR TH. JONS’ON
arg.
Reykjavik 13. marz 1925.
1. blað.
glremséa síban qt l&ifyaSllup barnanna,
(Hér mega börnin skrifaj.
Á leið í skólann.
Svanhvít og Dagbjartur voru á leið í
skólann. Pau voru jafn gömul, bæði á
11. ári.
Svanhvít litla átti heima á Lindar-
götunni, en Dagbjartur á Hverfisgötunni
skamt frá.
Þau áttu venjulegast samleið í skól-
ann.
Það er sagt um okkur börnin hér í
Reykjavík, að við séum léttúðug og
viljugust á að slæpast á götunni, sé
eitthvað hæft í því, sem ég efast ekki
um, þá eigum við þá sök ekki ein.
Hver sem hefði veitt Svanhvít litlu
og Dagbjarti athygli þennan dag hefði
getað sannfærst um að þessi tvö börn
voru engir götuslæpingjar.
Almenningi tii fróðleiks ætla ég að
birta orðrétt samtal þessara skólasyst-
kina minna:
Svanhvít: »Pabbi sagði í gærkvöldi
við mömmu að þingmennirnir vildu
ekki láta eyða eins miklum peningum
til þess að láta kenna okkur börnunúm,
eins og verið hefir. Skelfing eru þeir
grútarlegir, finst mér«.
Dagbjartur: »Já, en heyrðu? Pabbi
sagðist hafa verið uppi á pöllum i gær og
þá hefðu þeir verið að tala um ríkis-
lögreglu eða einhvern her. Hann sagði
að ráðherran vildi það af því að verka-
mennirnir létu svo illa þegar þeir gerðu
verkfall, og vildu fá hærra kaup«.
Svanhvít: »Hefir ráðherran ekki voða-
lega hátt kaup?«.
Dagbjartur: »Jú, jú, en þeir eru víst
þrír og hafa margar þúsundir króna,
þegar pabbi hefir vinnu á eyrinni, þá
fær hann stundum gott kaup, en þó
segist hann ekki hafa hálft kaup á við
þá«. —
Svanhvft: »Pað væri gaman að vera
ráðherra Dagbjartur, geta ekki stúlkur
ráðherra?«.
Dagbjartur: »Pað er nú ekki kven-
manns verk kelli mín, en stúlkur geta
orðið þingmenn, það er ein stúlka á
alþingi og heitir Ingibjörg.
Svanhvít: »En hvað það hlýtur að vera
gamanl Ætlar þú að verða þingmaður
Dagbjartur?«.
Dagbjartur: »Nei, pabbi segir að ég
eigi að verða sjómaður, það sé svo
karlmannlegt verk, og það eru mestu
mestu menn þjóðarinnar, segir hann«.
Svanhvit: »Geta stúlkur ekki líka verið
sjómenn?«.