Tíminn - 24.09.1942, Blaðsíða 1

Aukablað
TÍMEVN, fimmtudaglim 24. sept. 1942
Aukablað
Mínníngarsjóður
Stfórn ríkisverksmíðíanna:
Gönnhlanp fundarfiis
á Raufarhöfn
Síldln í sumar sannar
gildi aquacide -
í sumar varð megn óánægja
út af því meðal fjölmargra
skipstjóra síldveiðiskipa, að
Síldarverksmiðjur ríkisins
skyldu afnema síðara veiði-
bannið hinn 9. ágúst. Stóð þá
svo á, að sum skipin höfðu tekið
út allt veiðibannið, sem skyldi
standa í fjóra daga hjá hverju
skipi, en önnur skip áttu eftir
allt upp í tveggja daga bið til
þess að vera laus úr banninu.
Er bannið var uppleyst, þótti
ýmsum þeirra, sem verið höfðu
fullan tíma í banni, að þeim
væri gerður óréttur með því, að
öðrum skipum, sem verið hefðu
allt að því helmingi styttri tíma
í veiðibanninu, skyldi allt í
einu vera sleppt úr þvi, og
þannig komast jafn snemma út
á veiðar aftur og þeir, sem orð-
ið hefðu að bíða fullan tíma til
þess að losna úr banni. Munu
þeir hafa talið óréttmætt að
þeir, sem skemur höfðu beðið,
skyldu fá tækifæri til þess að
sækja miðin, í samkeppni við
þá, og draga þannig á þá um
aflabrögð, eða fara fram úr
þeim.
Síldarverksmiðjur ríkisins af-
lýstu veiðibanninu vegna þess,
að veður og þar með veiðihorf-
ur höfðu skyndilega versnað,
svo að útlit var fyrir, að verk-
smiðjurnar myndi þurfa að
halda á öllum afla viðskipta-
skipa sinna til þess að full-
nægja hráefnaþörfínni, enda
reyndist það svo.
Síldveiðinni í sumar mátti
heita lokið hinn 12. ágúst. Eft-
ir þann tíma hamlaði óveður
oftast veiðum. Hinn 28. ágúst
lágu um 60 síldveiðiskip inni á
Raufarhöfn og höfðu þau legið
þar um þrjá sólarhringa vegna
óveðurs. Þá fannst skipstjórum
þeim, sem reiðastir höfðu orð-
ið út af afnámi veiðibannsins,
vera hentugt tækifæri til þess
að skeyta skapi sínu á stjórn
verksmiðjanna og fram-
kvæmdastjóra. Boðuðu þeir til
fundar i barnaskóláhúsinu á
Raufarhöfn og var fundar-
stjóri Kristinn Árnason, skip-
stjóri á m.b. Árna Árnasyni,
sem er á vegum Finnboga Guð-
mundssonar í Gerðum, en þess-
ir tveir menn höfðu verið há-
vaðamestir út af afnámi veiði-
bannsins. Verksmiðjustjóranum
á Raufarhöfn var ekki gefinn
kostur á að sækja fundinn, og
enginn fulltrúi frá Síldarverk-
smiðjum ríkisins var á fundin-
um. Á fundi þessum var sam-
þykkt vantraust á stjórn Síld-
arverksmiðja ríkisins og sér-
staklega á framkvæmdastjóra
þeirra, og var vantraustið byggt
á eftirfarandi atriðum í yfir-
lýsingu fundarins.
1. ' „Þegar skipin komu fyrst
að landi með afla á Siglufirði,
voru 4 losunarvindur af 12 ó-
starfhæfar og verksmiðjurnar
að ýmsu leyti óviðbúnar að
taka til starfa. Öllu verra var
þó ástandið á Raufarhöfn,
hvað löndunartæki og annan
útbúnað snerti.
2. Hvers vegna var nokkur
hluti verksmiðjanna látinn
standa ónothæfur, þrátt fyrir
stöðugan landburð af síld mik-
inn hluta veiðitímans og mögu-
leika til að starfrækja þær.
3. Hin ítrekuðu veiðibönn,
sem valdið hafa stórkostlegum
aflatöpum hjá fjölda skipa, að
nokkru leyti að ástæðulausu, og
var seinna veiðibannið upphaf-
ið fyrirvaralaust áður en fjöldi
skipa hafði útent biðtímann, og
olli þetta skipunum mjög miklu
misrétti og virðist að öllu leyti
hafa verið mjög illa yfirveguð
ráðstöfun.
4. Fundurinn álítur algerlega
óverjandi, að hið kemiska efni
aquacide (sic) hafi ekki verið
notað hjá verksmiðjunum, og
telur nauðsynlegt, að rannsak-
að verði, hvað það eitt hafi
valdið miklu tjóni.“
Svo mörg eru þau orð.
Svör vor:
1. liður. Allar vindur verk-
smiðjanna voru standsettar og
tilbúnar til notkunar í byrjun
vertíðar, og byggist því ásökun-
in í þessum lið á röngum upp-
lýsingum. Vottorð verkstjóra og
vindumanna, sem sanna þetta,
eru fyrir hendi.
2. liður. Ekki var hægt að
starfrækja fleiri verksmiðjur í
sumar en gert var vegna skorts
á vinnuafli. Hafa því fullyrð-
ingar fundarins í gagnstæða
átt við ekkert að styðjast.
Skortur á verkmönnum við
verksmiðjurnar var svo mikill,
að full erfitt reyndist að fá
menn í þær verksmiðjur, sem
starfræktar voru. Varð að ráða
til þeirra fjölda óvana menn
með þeim afleiðingum; að af-
köst verksmiðjanna voru minni
fyrri hluta vertíðar en þau
mundu hafa orðið, ef verk-
smiðjurnar hefðu haft nægi-
lega mörgum æfðum starfs-
mönnum á að skipa.
3. liður. Á meðan afköst síld-
arverksmiðjanna eru ekki meiri
en þau eru nú í hlutfalli við
aflagetu skipanna, eru veiði-
bönn í miklum og langvarandi
aflahrotum nauðsynleg til þess
að koma í veg fyrir, að það
ástand skapist, að skipin þurfi
ávallt að bíða dögum saman við
bryggjur verksmiðjanna og
framleiðsluvörur verksmiðjanna
að verða þar af leiðandi bæði
litlar og lélegar.
Er það því til hagsbóta, fyrir
alla aðilja ,að afli skipanna sé
á hverjum tíma í sem nánustu
samræmi við móttökugetu
verksmiðjanna. Voru því veiði-
bönnin í sumar nauðsynleg ráð-
stöfun, enda kom ekki fram
nein óánægja út af því, að
veiðibönnin voru sett á, hvorki
munnlega né skriflega við stjórn
eða framkvæmdastjóra verk-
smiðjanna. Hins vegar kom
upp megn óánægja út af því,
að síðara veiðibannið var af-
numið áður en öll skip voru
búin *að vera hinn tilsetta tíma
i veiðibanninu. Vegna þess, að
aðstæður breyttust, eftir að síð-
ara veiðibannið var sett á,
mátti sjá það eftir á, að heppi-
legra hefði verið, að það hefði
verið styttra og má því ef til
vill deila á verksmiðjustjórn-
ina fyrir að upphefja ekki
bannið fyrr en gert var. Það
minnkaði ekki afla neins skips
að seinna veiðibannið var upp-
hafið, en leiddi til þess, að
verksmiðjunum barst um 10
þúsund málum meira af
bræðslusíld en þær myndu hafa
fengið, ef veiðibanninum hefði
verið haldið áfram eftir að ó-
tíðin byrjaði, eins og hinir óá-
nægðu skipstjórar ætluðust til.
Þessi aukni ' afli þýðir aukin
útflutningsverðmæti um kr.
300,000.00.
í rékstri verksmiðjanna er
ekki hægt að taka tillit til
þeirra hvata, sem liggja til
grundvallar fyrir því, að þess er
krafizt, að skipum sé bannað
að fara út á veiðar, þó að það
sé þeim og verksmiðjunum til
hags og engum til tjóns, að það
sé leyft.
4. liður. Ritstjóri „Ægis“,
herra Lúðvík Kristjánsson, stóð
fyrir því að bera það út, að af-
köst Síldarverksmiðja ríkisins
myndu ekki vera nema 70% af
fullum afköstum þeirra, en aðr-
ar verksmiðjur héldi uppi full-
um eða nærri fullum afköstum
með því að nota Aquacide við
vinnslu síldarinnar. Þessum ó-
sannindum um verksmiðjurnar
var trúað af almenningi og þar
á meðal af flestum þeim, sem
síldveiði stunduðu.
En hið sanna um afköst
verksmiðjanna er, að Síldar-
verksmiðjur ríkisins á Siglu-
firði höfðu meðal-afköst, sem
námu 88,11% af fullum afköst-
um þeirra, og voru það hærri
meðalafköst miðað við full af-
köst en hjá nokkrum öðrum
verksmiðjum í landinu. Þegar
þetta hefir verið upplýst, leiðir
það af sjálfu sér, að allar þær
ásakanir, sem byggðar eru á
hinum röngu upplýsingum,
falla um sjálfar sig.
Ef talin er þörf á að rann-
saka, hvers vegna sumar verk-
smiðjur eru með hlutfallslega
lægri afköst en aðrar, verður sú
rannsókn að þessu sinni að
beinast að því, hvers vegna
aðrar verksmiðjur hafa ekki
getað haldið uppi sömu afköst-
um og Síldarverksmiðjur ríkis-
ins, en ekki að hinu gagnstæða,
eins og skipstjórarnir höfðu
verið ginntir til að fara fram á.
Rökstuðningurinn fyrir van-
traustinu er því tóm markleysa,
og fundurinn í heild til lítils
sóma fyrir þá, sem að honum
stóðu.
Stjórn og framkvæmdastjóri
Síldarverksmiðja ríkisins.
Jón Gunnarsson.
Sveinn Benediktsson.
Þormóður Eyjólfsson.
Jón L. Þórðarson.
Þorsteinn M. Jónsson.
EFTIRMÁLI.
Síðan að þessi grein var skrfi-
uð, hefir það orðið kunnugt, að
þeir sem stóðu að Raufarhafn-
arfundinum, hafa sent tillög-
ur fundarins til þings Far-
manna- og fiskimannasam-
bands íslands, sem haldið hef-
ir verið hér í bænum undan-
farna daga. Tilgangurinn. mun
hafa verið sá að fá þetta þing
til þess að samþykkja' tillög-
urnar. Þetta tókst ekki.
Á þinginu var þessum tillög-
um vísað til atvinnu- og launa-
málanefndar þingsins. Meiri
hluti nefndarinnar, þeir: Haf-
steinn Bergþórsson, útgerðar-,
maður, Þorkell Sigurðsson vél-
stjóri og Njáll Þórðarson, skip-
stjóri, skiluðu nefndaráliti, þar
sem segir svo m. a.:
„Ásakanir þær til stjórnar og
framkvæmdarstjóra, sem eru í
Raufarhafnar tillögunum, álít-
um við ekki á rökum reistar.
Við viljum aftur á móti benda
á það:
Að afköst verksmiðjanna hafa
verið stóraukin' frá því að nú-
verandi framkvæmdarstjóri tók
við ve'rksmiðj unum eða um 10
þús. mála vinnslu á sólarhring
er okkur full kunnugt um það,
að stækkun þessi hefði ekki
komizt til framkvæmda, ef verk-
smiðjurnar hefði ekki notið við
frábærs dugnaðar núverandi
framkvæmdarstj óra.
Þótt hægt sé að benda á eitt-
hvað smávegin, er betur megi
fara, þá finnst okkur að meira
beri að líta á heildarrekstur
fyrirtækisins og viljum við færa
framkvæmdarstjóra þakkir og
fullt traust"fyrir starf hans við
verksmiðjurnar.“
Betri og verri menn
Andstæðingar Framsóknar
hafa fyrir löngu tekið upp þann
sið, að flokka ýmsa Framsókn-
armenn opinberlega eftir gæð-
um. Mbl. hélt því árum saman
fram, að Tryggvi Þórhallsson
væri tiltölulega góður maður,
en Jónas Jónsson mjög vondur.
Alþýðublaðið færðu sig upp á
skaptið eftir að samstjórn
tveggja flokka hófst 1934. Þá
voru Hermann Jónasson og Ey-
steinn Jónsson góðir menn en
Jón Árnason og Jónas Jónsson
mjög vondir. Nú á síðustu mán-
uðum hafa hlutabréf J. J.
hækkað í verði í Mbl. þannig,
að hann er talinn tiltölulega
góður maður, en Hermanns
Jónassonar lækkuð að sama
skapi og er kominn í tölu hinna
verulega vondu.
Öll andstöðublöð Framsóknar
láta fylgja þessari einkunna-
gjöf fyrirmæli um stöðuga
sambúðarerfiðleika milli vondu
og góðu mannanna í flokknum.
Góðu mennirnir sækja stöðugt
á að hafa betrandi áhrif á hina
vondu, en þeir eru þrálátir og
taumleiðir við að betrast.
Það er mjög heppilegt, að
sami maðqrinn er mjög sjaldan
annað hvort góður eða illur á
máli Mbl. og Alþbl. Þannig
benda allar líkur til, að Her-
mann kunni innan skamms að
hækka aftur í virðingarstigan-
um. En þá gæti skeð að séra
Hr. Jón Gunnarsson, forstjóri
Síldarverksmiðja ríkisins, reit
grein í aukablaði 103. tbl. Tím-
ans, þar sem hann tekur sér
fyrir hendur að hnekkja „áróð-
ursherferð" fyrir notkun Aqua-
cide við síldarvinnslu. Við und-
irritaðir vorum fyrstir hér á
landi til þess að gera tilraunir
með efni þetta, og höfum síðan
í tvö ár haldið þessum tilraun-
um áfram og jafnframt fengið
aðstöðu til þess að fylgjast með
notkun vökva þessa í stöðug-
um verksmiðjurekstri. Þrátt
fyrri það, að við erum löngu
sannfærðir um, að efni þetta
komi að miklum notum í síldar-
iðnaði, höfum við skirrzt við að
hgfja deilur á J. G. fyrir að
hafa ekki notað efnið í Ríkis-
verksmiðjunum og þannig gef-
ið honum nægan tíma til þess
að átta sig á málinu. „Áróðurs-
herferð" okkar fyrir notkun
efnisins er ekki önnur en sú, að
við höfum birt grein í Ársriti
Fiskifélags íslands, sem út kom
vorið 1942 um árangur tilrauna
okkar, en okkur ber skylda til
að gefa skýrslu um öll. rann-
sóknarstörf okkar. Dagblaðið
Vísir birti síðan á miðju sumri
útdrátt úr áðurnefndri grein á-
samt öðrum upplýsingum, sem
við gátum í té látið, en nokkur
önnur blöð skýrðu þá einnig
frá þessu eftir upplýsingum
Vísis.
J. G. byrjar grein sína á því,
að við undirritaðir höfum svo
mikinn persónulegan hag af
sölu Aquacide, að varlegt sé fyr-
ir lesendur að taka mikið mark
á okkur. Þessi ummæli höfum
við tekið fyrir í „stuttri athuga-
semd“ okkar í Vísi, svo að það
verður ekki endurtekið hér.
Þá kemur „bomba“ greinar-
innar. Með „útreikningum“
hyggst 'J. G. að sýna fram á,
að Ríkisverksmiðjurnar á
Siglufirði hafi unnið með bezt-
um vinnsluafköstum í sumar af
öllum síldarverksmiðjum í
landinu. Þessu til sönnunar
reiknar hann út afköst SR á
Siglufirði og einkaverksmiðj-
anna og kemst að þeirri niður-
stöðu, að vinnsluafköst SR hafi
verið 88.1%, Rauðku 77.5%,
Djúpavíkur 84.187%, Hjalteyr-
ar 76.39%.
Þá bendir J. G. á, að allar
þessar verksmiðjur hafi notað
meira eða minna af Aquacide í
sumar, en þrátt fyrir það hafi
árangurinn ekki verið betri og
sýni það, hve ástæðulaust sé að
ásaka SR fyrir að nota ekki
efnið.
En hvað segja nú forráða-
menn einkaverksmiðjanna um
reksturinn í sumar og gagnsemi
Aquacire-vökvans.
Umsagnir einkaverksmiðj -
anna eru á þessa leið:
Síldarverksmiðj a
h.f. Kveldúlfs, Hjalteyri.
„Séu hæstu meðalafköst, sem
náðst hafa í Hjalteyrarverk-
smiðjunni yfir heilt sumar, tal-
in 100%, hafa meðalafköstin
síðastliðið sumar verið 98%.
Þann tíma, sem unnið var með
Aquacide, voru meðalafköst
103%, en 78% þann tíma, sem
unnið var án Aquacide. Reynsla
sú, sem fengizt hefir í sumar
og tilraunir, sem gerðar voru,
sýna, að afköst verksmiðjunn-
ar voru aukin um 20—25%
með notkun Aquacide, sam-
tímis því sem fituinnihald
mjölsins lækkaði sem svarar úr
10,5% í 9,3%. Tilraunir sýndu,
að með aukinni aquacide-notk-
un mátti auka afköstin enn
meir, en takmarkaðar birgðir
af efninu leyfðu það ekki. Auk
þess má geta, að í sumar var
síldin svo feit, að aðeins sum-
arið 1940 er sambærilegt um
fitu í síld, en þá voru meðal-
afköst verksmiðjunnar 77%
miðað við hæztu meðalafköst.
sign. Vésteinn Guðmundsson
efnafræðingur.
Til viðbótar ofangreindu skal
það upplýst, að Hjalteyrarverk-
smiðjan var upprunalega byggð
með tveimur vélasamstæðum,
Sveinbjörn fengi að lækka um
stund — í augum keppinaut-
anna.
en afköst hverrar samstæðu
voru 2400 mál síldar á sólar-
hring, eða afköst verksmiðj-
unnar allrar 4800 mál. Árið
1938 var bætt við í verksmiðj-
unni einni varapressu með 2400
mála afköstum."
sign. Richard Thors.
Síldarverksmiðj an
Rauðka, Siglufirði.
„Tilefni fyrirspurnar yðar
vottast: Meðalafköst Síldar-
verksmiðjunnar Rauðka Siglu-
firði voru í sumar fram til 16.
ágúst 90%, en til vertíðarloka
85%. Aquacide notað allt sum-
ar og er fullvíst, að það hefir
aukið afköst verksmiðjunnar
um minnst 30—40% eftir ásig-
komulagi síldarinnar. Tel óráð
að reka síldarverksmiðjur án
Aquacide,- ef það er fáanlegt.
Síldarverksmiðjan Rauðka hef-
ir tvær síldarpressur 400 til
440 mála hvort pr. sólarhring
og bræðir því mest 800/880 mál
á sólarhring. í sumar var brætt
til 16. ágúst 800 mál sólarhring
að meðaltali, en meðaltal allan
tímann 750 mál.“
sign. Snorri Stefánsson
forstjóri.
Síldarverksmiðj a
h.f. Djúpavík, Djúpavik.
„í sumar notuðum við Aquac-
ide-vökva við síldarvinnslu á
tímabili (ca. 10 daga samtals)
og reynslan sem fékkst' var sú,
að afköst verksmiðjunnar juk-
ust talsvert, þegar gömul síld
var brædd og fituinnihald
minnkaði í mjölinu. Meðalaf-
köst verksmiðjunnar á sólar-
hring voru síðastl. sumar tals-
vert meiri en getið er um í
„Vísi“ síðastl. laugardag."
p.t. Reykjavík, 14. sept. 1942
H.f. Djúpavík.
Það er fróðlegt að bera
umsagnir einkaverksmiðjanna
saman við útreikning J. G. á
afköstum þeirra. Maður skyldi
ætla, að J. G. hefði getað spar-
að sér ómakið að reikna út af-
köst áðurnefndra verksmiðja
með allt að þremur tugstöfum,
þegar séð er, að útreiknings-
skekkja hans fyrir Rauðku er
7,5% (77,5% í stað 85,0%). Fyr-
ir Hjalteyri 21,6% (76,4% í stað
98,0%), en Djúpavikurverk-
smiðjan telur meðalafköst sín
talsvert meiri en um getur í
grein J. G. Við leggjum það
óhikað í dóm lesenda, hvort
þeir telja tölur J. G. haldbetri
en upplýsingar einkaverksmiðj-
anna á vinnsluafköstum þeirra.
J. G. telur það eina af aðal-
ástæðunum til þess, að hann út-
vegaði ekki Ríkisverksmiðjun-
úm Aquacide fyrir árið 1942,
að hr. Indbjör verksmiðjustjóri
á Dagverðareyri taldi efnið
gagnslaust eða jafnvel skað-
legt.
Þessu til staðfestingar birti J.
G. í grein sinni skeyti frá hr.
Indbjör, sem fjallar um reynslu
hans á efninu frá 1941.
Skeyti þetta hefði gefið okk-
ur ástæðu til ákveðinna and-
mæla og gagnrýni, ef við hefð-
um ekki komizt að raun um,
að hér var um ófyritleitna mis-
notkun á ummælum hr. Ind-
björns að ræða af hálfu J. G.
Þessu til sönnunar leyfum við
okkur að birta hér skeyti, sem
okkur hefir borizt frá hr. Ind-
björ:
„Samkvæmt símtali okkar í
dag út af blaðagrein Jóns Gunn-
arssonar í 185. tölublaði Vísis,
12/9. um notkun Aquacide-
vökva, þá vil ég taka fram eft-
irfarandi: Símskeyti mitt til
Jóns Gunnarssonar þann 28/7.
og sem að tekið er upp í um-
rædda blaðagrein, ætlaðist ég
ekki til að yrði á nokkurn hátt
notað sem auglýsing á móti
Aquacide-vökva, en aðeins
reynsla mín á vökvanum, sem
ég hafði fengið með þeim litlu
tilraunum, sem gerðar voru með
vökvann á Dagverðareyri í Cali-
forníupressu. Þá vil ég taka það
fram, að umrætt skeyti var sett
í Vísi án minnar vitundar og
vilja. Indbjör.“
Skeyti hr. Indbjörs til J. G.
mun vera byggt á athugunum,
er hann gerði á Dagverðareyr-
arverksmiðjunni sumarið 1941,
en eins og kunnugt er, var þá
Imjög slæm aðstaða til þess að
Ég vildi hér mega geta þess,
að ég hefi stofnað Minningar-
sjóð Jakobs Ó. Lárussonar,
prests að Holti undir Eyjafjöll-
um. Ég vona, að það verði ekki
til neinnar hindrunar fyrir
framgang málsins, að sjóður-
inn er stofnaður af fátækri
konu, og þar af leiðandi miklum
vanefnum. Vildi ég minna þá,
sem þetta kynnu að setja fyrir
sig, á orð drottins vors og frels-
ara, Jesú Krists, um gjöf fá-
tæku ekkjunnar í guðskistuna.
Sjóðurinn er stofnaður með
100 kr. Er honum ætlað að afla
tekna með minningargjöfum,
áheitum, dánargjöfum og svo
öðrum gjöfum, er honum kynnu
að berast. Skal tekjum sjóðsins
varið til þess að bæta og prýða
kirkjur Holtsprestakalls, sem
eru Ásólfsskálakirkja, Eyvind-
arhólakirkja og Stóradals-
kirkja. Stjórn sjóðsins skipa
sóknanefndaformenn áður-
nefndra kirkna. Skal fyrst veita
úr sjóðnum, þegar Ásólfsskála-
kirkja verður endurbyggð. Farið
verður í öllu með sjóð þennan,
sem aðra opinbera sjóði.
Þyki einhverjum ég hafa val-
ið ranga leið um tilgang sjóðs-
ins, svara ég því á þessa leið:
Þótt séra Jakob væri hinn
mesti athafnamaður á , hverju
sviði þjóðfélagsins og ynni
hvers konar menningarmálum.á
hvaða sviði sem var, þá vitum
við þó öll, sem þekktum hann
bezt, að honum var „ætíð helg-
ast í heim guðs himneska dýrð-
arríki.“
Treysti ég því öllum sóknar-
börnum hans, yngri og eldri, að
vinna með mér að þessu verki,
og einkum þeim, sem ásamt mér
hafa orðið þeirrar blessunar að-
njótandi að eiga hinn sívak-
andi áhugamann að fermingar-
föður.
Kæmi mér ekki á óvart, að
sjóður þessi yrði happadrjúgur
með áheit, og vil ég ráða þeim,
sem eiga við sjúkleik eða önn-
ur vandamál að stríða, að heita
á hann. Mætti kraftur drott-
ins stýrkja þá alla, sem á sjóð
þennan kunna að heita.
Mér hafa þegar verið afhent-
ar 50 kr. til sjóðsins, 30 kr. gjöf
frá Maríusi Jóhannssyni og
fjölskyldu hans, og áheit frá
þrem sjúkum konum, V. L. 10
kr., K. A. 5 kr. og V. Þ. 5 kr. —
Votta ég hugheilar þakkir þess-
um fyrstu góðu gefendum. .
Ennfremur vona ég að geta
bráðlega fengið prentuð minn-
ingarspjöld sjóðsins. Verða þau
gjöf frá mér til sjóðsins, og
vona ég, að þau megi styðja
brautargengi hans. Að síðustu
vil ég þakka guði, sem gaf oss
þennan vakandi starfsmann á
akri guðs kristni. Vottum hon-
um þökk í verkinu! Blessuð veri
minning hans meðal vor allra,
vina hans!
Með fyllsta trausti og beztu
óskum til allra, sem leggja þessu
máli lið, og þeirra, sem hinn
látni unni heitast.
Rvík, 18. september 1942.
Anna frá Moldnúpi.
sýna fram á gildi efnisins,
vegna þess, hve síldin var þá
mögur og góð til vinnslu. Það
verður að teljast mjög ódrengi-
legt af J. G. að birta þetta
skeyti á opinberum vettvangi.
Jón Gunnarsson vissi vel um
árangur Aquacide-tilraun-
anna í Ríkisverksmiðjunum
1940. Honum var einnig kunn-
ugt um, að hvaða gagni efni
þetta héfir komið í Ameríku. Og
loks hefir hann áreiðanlega
fylgzt með þeim árangri, er
náðst hefir með efninu i/ sumar,
enda aldrei þorað sjálfur' að
fullyrða, að það sé gagnslaust
við síldarvinnslu. Þrátt fyrir
þetta leyfir J. G. sér að beita hr.
Indbjör fyrir sig, sem ekki hafði
haft nægilegt tækifæri til þess
að komast að raun um gildi efn-
isins.
Við hefðum kosið að svara
grein J. G. ítarlega, en sökum
rúmleysis í Tímanum látum við
þetta nægja að sinni.
Með þökk fyrir birtinguna.
Reykjavík, 17/9. 1942.
Ingi Bjarnason.
Þórður Þorbjarnarson.