Tíminn - 24.02.1946, Blaðsíða 3

32. blað
TÍMIM, sunnudaginn 24. febr. 1946
Ollum þeim mörgu ncer og fjcer, sem heiðruðu mig
með heimsóknum, margvíslegum gjöfum og skeytum á 70
ára afmæli minu, votta ég mitt innilegasta þakklœti.
JÓHANNA V. JÓNSDÓTTIR,
Efra-Langholti.
Auglýsing
til útvegsmanna
Fiskimálanefnd hefir. að undanförnu aflað tilboða í
hjallaefni til fiskherzlu.
Þeir útvegsmenn, Sem hafa hug á slíku, geta snúið
sér til nefndarinnar um upplýsingar í þessu efni.
Fiskimálanefnd.

Kaupmenn
og Kaupfétög!
Höfum fyrirliggjandi fjölbreytt úrval af dönsku, ensku
og amerísku veggfóðri.
HElLDVFRZLm SIGLRDAR AR’VALDS,
Reykjavík.
Skrifstofustúlka
Ábyggileg stúlka getur fengið stöðu í teiknistofu húsa-
meistara ríkisins sem gjaldkeri, bókari og vélritari. Byrjun-
arlaun 6000 kr., hækkandi upp í 8400 kr., auk verðlagsupp-
bótar.
Umsóknir ásamt meðmælum sendist í teiknistofu húsa-
méistara ríkisins í Arnarhvoli, fyrir 5. marz n. k.
' Húsameistar! ríklslns.
Títós marskálks, en þar voru
mynduð tvö herfylki Austurrík-
ismanna. Aðrir börðust í eigin
skærusveitum i fjöllunum í
Carinthíu og Styriu. Flokkar
þessir stóðu í nánu sambandi við j
slóvenska skæruflokka, sem I
veittu þeim brautargengi og að-
stoð í hvivetna.
Sigrar Bandamanna á fjar-
lægum vígstöðvum urðu mjög
til þess að ýta undir Austurríkis- !
menn og efla kjark þeirra. Sama
má segja um stjórnmálalega
samninga þeirra og alveg sér- ^
staklega þá ákvörðun Moskvu-
ráðstefnunnar, í nóvember 1943,
að lýsa því yfir, að frelsun Aust-
‘urríkis væri eitt af stríðsmark-
miðum Bandamanna.
Samt sem áður verður að játa,
að framlag Austurríkismanna
jtil frelsunar landsins var ekki
jafn mikið og það hefði getað
verið. Austurrískir hermenn
börðust í þýzka hernum, ófúsir
og undir harðstjórn, en þeir
börðust samt. Austurrískir
verkamenn framleiddu skrið-
dreka og flugvélar fyrir Þjóð-
verja, mögulandi og við „hæga-
gan,g“ að vísu, en þeir héldu þó
áfram að framleiða. Austurríki
öðlaðist frelsi sitt á ný að mestu
fyrir baráttu Bandamanna,
einkum Rauða hersins, en að
litlu leyti fyrir tilverknað Aust-
urríkismanna sjálfrá.
f kjölfar frelsunarinnar fylgdu
mörg ný og erfið viðfangsefni,
bæði stjórnmálalegs-, efnalegs-,
. og menningarlegs eðlis. Þjóð-
verjar höfðu lagt sig fram við
að eyðileggja sem mest af verð-
mætum, áður en þeir urðu að
hverfa á brott. Þeir höfðu flutt
á burt öll þau matvæli, sem þeir
komust yfir, og þeir höfðu
sprengt í loft upp verksmiðjur
og aflstöðvar. Hvatleg og harð-
snúin barátta verkamanna kom
þó í veg fyrir marga slíka verkn-
aði. Að lokum komu Þjóðverjar
aftur, til sinna síðustu skemmd-
arverka, eftir að þeir höfðu ver-
ið hraktir burtu, og vörpuðu
sprengjum á nokkrar af nafn-
frægustu byggingum Vínarborg-
ar, svo sem sönghöllina, Burg-
leikhúsið, stærsta leikhús borg-
arinnar, og St. Stefánskirkjuna.
Landinu var i fyrstu skipt í
fjögur hemámssvæði: brezkt,
amerískt, rússneskt og franskt.
Voru þau algerlega einangruð
hvert frá öðru. Skömmu eftir að
frelsið var endurheimt tókst að
mynda sameiginlega stjórn
þjóðlegrar einingar, undir for-
ustu dr. Renners. í stjórn þess-
ari tóku flokkarnir þrir jafnan
þátt, sósíalistar, kommúnistar og
kaþólski þjóðflokkurinn. En það
var ekki fyrr en 21. október að
sú stjórn öðlaðist viðurkenn-
ingn allra hernámsveldanna, og
völd hennar náðu til alls lands-
ins. Á þann hátt fór til spillis
mikill tími, sem hefði mátt nota
til að endurreisa ýmsar mikil-
vægustu iðn- og framleiðslu-
greinarnar, og koma á matvæla-
sendingum frá landbúnaðar-
(Framhald á 4. síöu).
HANS MARTIN:
SKIN OG SKÚRIR
því að hann sér í anda það, sem gerðist í morgun: Janni stend-
ur við bifreiöina hans, sótrauður í framan, stóru, bláu augun
geislandi, dökk bráhárin á sífelldu kviki....,Pabbi minn —
þú mátt ekki fleygja því — þú veröur að lesa það, heyrirðu
það?“
„Já, vinur minn.“ Og svo hafði hann stungið bréfinu hirðu-
leysislega í vasann — hugurinn var allur við annað: Hvernig
skyldi rekstrarreikningurinn verða? — En hvað sem öllu tapi
líður, þá getur hann ekki gleymt yngsta syni sinum, þegar hann
stóð þarna við vagninn.
„Jakob.“
„Já, herra,“ svarar bifreiðarstjórinn.
„Hvar get ég keypt lítinn asna?“
„Ja, nú veit ég ekki,“ segir Jakob og hlær hátt — „nú veit ég
sannarlega ekki, herra Wijdeveld. Það kvað þó vera til heilmikið
af ösnum.“
„Ég var að tala um fjórfættan asna.“
„Jú-jú — það liggur 1 augum uppi. Ætii þeir viti þetta ekki
hjá Hestamannafélaginu?“
„Viljið þér spyrjast fyrir um þetta á morgun? En þetta verð-
ur að vera tryppi eða folald.“
Og svo halda þeir þegjandi áfram ferðinni. Þeir aka meðfram
Schie .... Kvöldsólin hellir geislum sínum yfir landið .... við
skurði og síki eru kýr á beit .... allt í einu flýgur upp andahóp-
ur. — ^anna langar til þess að eignast asna — hvers vegna snert-
ir það mig svona djúpt? Jú — það er sjálfsagt af því, að mig
langaði alltaf sjálfan til þess að eignast asna, þegar ég var lít-
ill drengur .... En það var ekki hægt að hafa asna í Rotterdam
— við Hunangssiki í I^otterdam. Hund og tamda kráku og kött
— en ekki asna. „En þú verður að hirða þessi kvikindi þín sjálf-
ur“, hafði faðir hans sagt. Og einu sinni, þegar móðlr hans var
að amast við þessu dýraeldi, hafði hann heyrt föður sinn segja:
„Lofaðu honum að vera óáreittum með þessi kvikindi sin — hann
hefir bara gott af þessu. Hann er dálítið einmana. Það er hollt
fyrir hann að venjast því að ala önn fyrir lifandi verum — það
eykur ábyrgðartilfinninguna.“
Það er einkennilegt, að hann skuli nú, eftir hér um bil fjöru-
tíu ár, allt í einu skilja sanngildi þessara orða. Faðh- hans var
vitur maður — en hann sjálfur — hann er næsta sljór. Hann
hefði átt að vera búinn að sjá það fyrir löngu, að Janni var allt
of einmana og þráði eitthvað, sem hann gæti veitt barnslega
umönnun. Drengnum var lítil fróun að öllum þessum samkvæm-
um og boðum, þar sem hann fékk heldur alls ekki að vera —
mátti í hæsta lagi koma inn og heilsa gestunum og hneigja sig
kurteislega. „Hvað ertu gamall, Janni?“ spurði kannske einhver
gestanna. „Ég verð bráðum ellefu ára, frú,“ svaraði hann. Fast-
mótuð kurteisi — og alltaf sömu spurningarnar og svörin. Hann á
enga móður — og engan föður — sem hann geti talað við um
hugðarmál sín og áhyggjur. Og Hettý? í seinni tíð hafði hún
á hverju kvöldi sezt steinþegjandi út á svalirnar fyrir framan
herbergið hans — haldið þar kyrru fyrir, ekki mælt orð frá
vörum. Hún er líka einmana, hún þráir að nálgast föður sinn,
tala við hann eins og félaga — já, ef til vill hefir hún beyg af
móðuf1 sinni ....
„Þá erum við komnir að vínbúðinni, herra* Wijdeveld."
Hann hrekkur við. Svo fer hann út úr vagninum og gengur
inn í búðina — biður um það, sem hann vill fá. Um leið og Jakob
tekur körfuna, sem flöskurnar hafa verið- látnar í, snýr kaup-
maðurinn sér að Wijdeveld.
„Má ég gerast svo djarfur, herra Wijdeveld, að minna yður á
bréfið, sem ég sendi yður.“
„Hvaða bréf?“
„Ég sendi yður reikningsuppgjör hérna á dögunum og spurðist
fyrir um það, hvenær yður hentaði, að ég kæmi með reikninginn."
„Það bréf hefi ég alls ekki séð.“ >
„Þá bið ég yður mikillega afsökunar. En þér skiljið mína aðstöðu
— þetta var orðin allhá upphæð — og rekstursfé mitt er af skorn-
um skammti.“
„Hvað skulda ég yður mikið?“
„Það eru hér um bil fjögur þúsund gyllini, herra Wijdeveld."
„Ég skal hlutast til um, að það verði greitt þegar í stað. Ég
vissi ekki um þessa skuld.“
Jakob ekur eins og leið liggur. ... Fjögur þúsund gyllina skuld
við einn vínsala.... Þetta er svívirða. Hvers vegna stingur kona
hans svona bréfum undir stól? Skyldi hann skulda fleiri kaup-
mönnum viðlíka upphæðir? Er hann kannske sokkinn í skuldir,
án þess að vita af því?
Hann hreiðrar um sig í horninu og er í illu skapi. Nú skulu
öll kurl koma til grafar.... öll kurl....

Snæfellingaf élagiö
heldur ÁRSHÁTÍÐ sína að Hótel Borg laugardaginn 2.
marz n. k., er hefst með borðhaldi kl. 19.
Ræður, söngur, gamanvísur, dans.
Félagsmenn vitji aðgöngumiða í Skóbúð Reykjavíkur
eða Skóverzlun Þórðar Péturssonar, Bankastræti, fyrir
27. febrúar.
Skemmtmcfiidin.
I greinaflokkunum „Kjarnar og kaflar“ birtist að
þessu sinni (þ. e. janúarheftinu) skemmtileg grein eftir
ameríska landfræðinginn og sagnfræðinginn Ellis-
worth Huntington, þar sem gerður er samanburður á
eyríkjunum, Nýfundnalandi og íslandi. Kynnið yður
þekkingu hins erlenda manns á íslenzkum högum og
háttum og lífsskilyrðum þjóðanna ásamt niðurstöðum
metaskálanna.
Tímantib „SAMVINNAN'

Byggingarsamvmnufélag Reykjavíkur:
Hús til sölu
Húsið nr. 210 við Hringbraut er til sölu. Forkaups-
rétt hafa félagsmenn Byggingarsamvinnufélags Reykja-
vikur, samkv. 9. gr. félagslaganna. Þeir félagsmenn, sem
óska að kaupa húsið, sendi skriflega umsókn til stjórnar
félagsins fyrir 1. marz n. k. Húsið er til sýnis mánudag
og þriðjudag, kl. 4—6 báða dagana.
STJÓRNIN.
H
Hugmyndasamkeppni
ura staðsetningu ráðhúss
fyrir Reykjavík
Þeir, sem taka vildu þátt í keppni
þessari, gcta fengið uppdrætti oj»’
lýsing’u á skrifstofu bæjarverk-
fræðing’s, gcgn greiðslu 150.00 kr.
skilatryggingar.
Borgarstjórinn í Reykjavík
GREIFINN AF MQNTE CHRISTO
eftir Alexandre Dumas, er óumdeilt frægasta skemmtisaga
heims. Hún er í þýðingu minni yfir 900- blaðsíður, átta
bindi, öll í sama broti. Þrátt fyrir dýra endurprentun,
er verð bókarinnar enn 35 krónur. Send burðargjalds-
frítt, ef peningar fylgja pöntun. Pantendur eru beðnir að
útfylja meðf. pöntunarseðil.
Axel Thorsteinsson, pósthólf 596, Rvík.
Gerið svo vel að senda mér bókina Greifinn af Monte
Christo, burðargjald^frítt fyrir meðf. 35 krónur, gegn póst-
kröfu fyrir kr. 40.00 (strikið út eftir því sem við á).
Nafn
Heimilisfang
Póststöð
SÍMAVERKFRÆÐINGUR
Staða símaverkfræðings flugmálastjóra, er laus til
umsóknar.
I
Umsóknarfrestur til 26. þ. m.
Nánari upplýsingar í skrifstofu flugmálastjóra.
Reykjavík, 22. febrúar 1946.
Flugmálastjórinn
Erling Ellingsen.
UTBREIÐIÐ TIMANN