Tíminn - 23.07.1947, Blaðsíða 3

132. blað
TÍMlIVJy, niiðvikinlagiim 23. júli 1947
3

Davíðs Stefánssonar, skálds, frá Fagraskógi
flutt á Snorrahátíðinni.
Enn sáu Austmenn
íslands jökla
hefja úr hafi
hadd sólroðinn.
Öð knör kólgu,
unz klakaborgin
breyttist í byggðir
og bláa firði.
Enn nýtur æskán
arfsins forna
frá niðjum Noregs,
er námu landið.
Kvistur kynborinn
skal kjarnann muna,
þótt lim laufgist
í landi nýju.
Aldrei hafa ættir
íslands byggða
borið hug betri
til bræðra sinna.
Göfuga gesti
er gott að hýsa.
Kær er koma þín,
konungssonur.
Vernduðu vættir
vorar byggðir,
þótt nætt hafi nepjur
nístingskaldar,
ógnir illræmdar
yfir dunið
og sár sviðið
í sjö aldir.
Minningar margar
úr moldu rísa,
döggvaðar dreyra
dauðra kynslóða.
Ber við bláheiði
baðm mikinn,
stofn Sturlunga,
stjörnum glæstan.
Bálist í barmi
blóðsins eldar,
lýtur öld engum
ísalögum;
kostir og kyngi
reyna krafta sína,
höggva hendur,
en hugur yrkir. —
Svo var ætt Egils
til erfða borin.
Undi þó einn,
er aðrir börðust,
skrjáfi í skinni
og skornum penna.
Gerðist af gnýr,
unz geirar sungu
og fylkingar fræknar
til folðár hnigu.
Sjálfur sat hann
í sölum inni,
lærður í lögum
lífs og dauða.
Andi innblásinn,
í eldi skírður,
veit vegaskil,
þótt veröld sortni.
Sá hann sýnir
og sagnir skráði,
örlagaóðinn,
sem aldrei fyrnist.
Enn hefur enginn
íslands hróður
á voldugri vængjum
víðar borið.
í vað viðsjálan
veiddi marga
illvíg öld
og undirförul,
fargað var frelsi,
föðurland svikið,
stjörnum storkað
og Snorri myrtur.
Brestur bölkyngi
bleikar rúnir,
sem ólu iflsakir
um aldir fram.
Viti það veröld,
að vori fagna
sáttir samherjar
við sagnaspjöldin.
Enn veitir unað
orðlist Snorra,
stíll Sturlunga
stuðlum skreyttur.
Heillast hugur,
er háir tindar
sindra sólgljáðir
í svanavötnum.
Lesið skal letur,
unz lögmál skýrast
og duldir dómar
úr djúpi stíga.
Þá mun þjóðum
í þúsundir ára
vaxa víðsýni,
en veröld stækka.
Nam Noregur
við nýja elda
kraftakvæði
og konungasögur,
laut að lindum,
sem lýðum urðu
ögrun, aflgjafi
og óskabrunnur.
Enn hafa ættlönd
oki varpað,
risið rammefld
úr rauðri deiglu.
Barg annað betur
börnum þeirra
en hetjuhættir
horfinna alda?
Njót þú, Noregur,
nýrra sigra.
Fagna mun frændþjóð
frama þínum.
Standa að stofni
sterkar rætur.
Vaxi viðir,
unz veröld eyðist.
Þeim skulu þjóðir
þakkir gjalda,
sem andleg öndvegi
um aldir skipa.
Meðan forn fræði
framtfð ylja,
mun laugar lpitað
í landi Snorra.
Látum hug hollan
um höf fljúga,
en rök ráða
rétti vorum.
Andlegs auðs
skulu allir njóta.
Geymum það, sem gott er
en glötum hinu.
Fagni frændþjóðir
framtíð sinni,
blómlegum byggðum,
brunandi skipum,
fljúgandi fleyjum,
fossandi lífi,
vaxandi vinsemd
og vori nýju.
Þér, sem hugheilir
af hafi komið
og eflið örlátir
ættarstuðla,
flytjið fósturjörð
fagrar kveðjur
frá eynni ískrýndu
í yztu höfum.
„Sæmd er að sjóða —
sínum vin bjóða —
Gullaugað góða —
gula og rjóða“. —
Óvíða getur að líta víðlendara
og betra tún en á Sámsstöðum.
Korn hefir fyrst verið ræktað
á landinu, siðan kartöflur og
loks er því breytt í ágætt tún.
Síðustu árin hefir Klemenz val-
ið sér nýtt verkefni. Hann rækt-
ar korn, gras, belgjurtir og kart-
öflur á Rangársandi. Hefir
hann trú á þvi að vel sé hægt
að rækta sandinn og byggja þar
nýbýli. Sandurinn er hlýr, auð-
únninn og þar þarf enga fram-
ræslu. En áburðarfrekur er
hann og þarfnast helzt búfjár
áburðar fyrst í stað að minnsta
kosti. Grasfræ og korn þroskast
fyrr í sandinum en heima í
gróðurmoldinni á Sámsstöðum
og 40 þurrheyshestar af góðu
belgjurtafóðri hafa fengizt af
ha. á sandinum. Helzti háskinn
mundi vera slæmir sandstorm
ar, sem gætu skemmt kornið.
— En mikils er um vert ef hægt
er að breyta sandflæmum á
skömmum tíma í garðlönd og
akra.
Margt er að skoða og sjá á
Sámsstöðum. Mun búskapur
(Framhald á 4. síöu)
Erich Kástner:
Gestir í Mikiagarði
Það var frú Kunkel, sem fyrst áræddi að stíga inn
fyrir þröskuldinn. Hún nálgaðist jakkafötin, sem einu
sinni höfðu verið fjólublá, hægt og virðulega. Hún
þreifaði á þeim með varúð, líkt og hún væri hrædd um,
að þau bitu. Það fór sýnilegur hrollur um hana alla.
Svo þuklaði hún á röndóttu flónelsskyrtunum, vó
skyrtubrjóstin í hendi sér og starði höggdofa á tin-
húðuðu ermahnappana. Loks stundi hún þungan og
hneig niður í einn hægindastólinn, en hafnaði þá á
skautunum, spratt upp aftur, greip andann á lofti og
mælti:
— Þetta átti þá guð eftir að láta koma yfir mig! —
Ég lifi þetta ekki af, herra leyndarráð!
— Það verður að, vera eins og þér viljið hafa það,
svaraði Tobler. En ég vildi nú, að þér væruð' svo
elskuleg að láta fyrst niður í ferðakistuna mína.
Frú Kunkel fórnaði höndum.
— Nei — aldrei, aldrei, hrópaði hún.
Tobler sneri til dyra.
— Ég verð þá að kalla á vinnukonurnar, sagði hann.
Þá gaf frú Kunkel upp alla vörn. Hún snaraði tága-
kistunni upp á borðið og byrjaði að búa um farang-
urinn.
— Og þessi rauða skotthúfa líka? spurði hún grát-
klökk.
Leyndarráðið kinkaði kolli. En frú Kunkel lokaði
augunum, svo að hún sæi ekki, hvað hún var með 1
höndunum.
— Þú verður kominn heim aftur eftir tvo daga, sagði
Hildur.
— Því segir þú það?
— Þeir fleygja þér á dyr.
— Ég er feginn, að ég fer líka, sagði þá Jóhann.
Við ættum kannske að útvega okkur skammbyssu? Þá
gætum við þó varið hendur okkar.
— Þið skuluð ekki verða ykkur til athlægis, svar-
aði Tobler. Því ætli fátækur maður hefði ekki getað
unnið verðlaúnin? Og því hefði hann ekki átt að njóta
verðlaunanna, þó að hann væri fátækur?
— Þeir fleygja öllum fátæklingum á dyr, sagði
þjónninn. En raunverulegir fátæklingar furða sig ekk-
ert á því.
— Nú hafið þiö fyrst gert mig forvitinn, sagði
leyndarráðið. Við sjáum bráöum, hvað þeir gera.
í þessari andrá var drepið á dyr.
ísold, nýja þernan, kom inn.
— Herra Tiedemann framkvæmdastjóri bíður niðri.
— Ég kem að vörmu spori, svaraði Tobler. Hann ætl-
ar auðvitað að leggja fyrir mig einhverja starfsáætl-
un. Þetta er eins og ég ætli í ferð umhverfis jörðina.
ísold fór.
— Og svo verður þú kominn heim aftur eftir tvo
daga, sagði Hildur.
Faðir hennar staðnæmdist í dyrunum.
— Vitið þið, hvað ég geri, ef þeir fleygja mér á dyr?
Þau störðu öll á hann, full eftirvæntingar.
— Ég kaupi. gistihúsið, og rek svo allt hyskið fyrir-
varalaust.
Þegar Tobler var farinn, bað Hildur um hraðsamtal
við Bruckbeuren.
— Það er ekkert undanfæri, sagði hún við frú Kun-
kel. Annars er voðin vís.
— Faðir yðar er því miður geggjaður, sagöi ráðskon-
an. Það getur vel verið, að hann hafi verið það lengi,
þó að við höfum ekki veitt því athygli. Lítið bara á
þessi bindi! — Vonandi bráir aú honum, áður en langt
um líður. |
Hildur yppti öxlum.
— Þér látið engan koma inn, meðan ég er að tala
við þá i Bruckbeuren. Ekki á meðian þér standið uppi.
— Ekki heldur, þótt ég detti dauö niður, svaraði
frú Kunkel hörkulega, um leið og hún fleygði gamla
vaðmálsfrakkanum niður í tágakistuna. Maður er svo
sem orðinn mörgu vanur af honum. Munið þér eftir því,
þegar hann tók taktstokkinn, eða hvað það heitir nú,
af hljómsveitarstjóranum í óperunni — það eru lík-
lega tvö ár síðan? Leyndarráðið sat rétt hjá hljóm-
sveitinni, og uppi á leiksviðinu lá veik stúlka i rúmi
sínu, og vinur hennar fékk henni handskjól, því að
henni var svo kalt á úlnliðunum. Og í því þreif leynd-
arráðið taktstokkinn af hljómsveitarstjóranum. Aum-
ingja hljómsveitarstjórinn sneri sér við óttasleginn,
en fólkið hló, svo að allt ætlaði um koll að keyra. Þetta
var þó ekki neinn leikur. Og þetta gerði hann vegna
einhvers veðmáls!
Hildur horfði óþolinmóðlega á símatækið.
— Vonandi verður framkvæmdastjórinn nógu lang-
orður.
— Talið ekki við þá, fyrr en leyndarráðiö er farið,
sagði frú Kunkel eftir langa íhugun.
— Nú eða aldrei, svaraði Hildur. Reyndar kemur mér
þetta ekkert við. Pabbi ætti að vera orðinn nógu gam-
all til þess að hafa vit fyrir sér sjálfur. Þetta er ef
til vill bara óþörf fyrirhöfn.
Frú Kunkel lokaði tágakistunni rambyggilega.
— O, hann er ekki annað en fávíst barn. Ég veit

ttvegnm með stuttum fyrirvara
Frigidaire
kæliskápa
frá Ameríku,
g'eg'n g’jjaldeyrivS- og innflutningsleyfum.
Samband ísl. samvinnufélaga
H
UTBOD
Tilboð óskast i að slá saman og reisa stálgrind í
flugvélaskýlið á ísafirði, klæða grindina bárujárni og
mála grind og klæðningu.
Útboðslýsing og uppdrættir afhendast á skrif-
stofu flugmálastjóra á Reykjavikurflugvelli og skrif-
stofu bæjarstjórans á ísafirði gegn 200 króna skila-
tryggingu. Tilboðum sé skilað á skrifstofu flugmála-
stjóra eða skrifstofu bæjarstjórans á ísafirði fyrir
kl. 5 e.h. þann 5. ágúst n.k.
Flugmálastjjóriiin.

UTBOD
Tilboð óskast í jarð- og steypuvinnu við flugvéla-
skýlið á ísafirði.
, 4
Utboðslýsing og uppdrættir afhendast á skrif-
stofu flugmálastjóra á Reykjavíkurflugvelli og skrif-
stofu bæjarstjórans á ísafiröi gegn 200 króna skila-
tryggingu. Tilboðum sé skilað á skrifstofu flugmála-
stjóra eða skrifstofu bæjarstjórans á ísafirði fyrir
kl. 5 e.h. þann 5. ágúst n.k.
Flugmálastjórinn.
::::n:::::::::::::::n::::::uu::n:nu:::::::::::::::::uu:::::u::u:::::::::nu:u::
Verð fjarverandi
framyfir miðjan næsta mánuð. Páll Sigurðsson læknir
gegnir héraðslæknisstörfum á meðan.
Skrifstofan opin eins og venjulega.
Héraðslæknirinn í Reykjavík, 21. júlí 1947.
o
i*
o
o
o
o
MAGNÚS PÉTURSSON.
o
(>
o
o
o
O
o
11

DYRASYNINGIN
í Örfirisey er opin frá klukkan 8 árd.
Skotbakkin er opinn frá klukkan 2 eftir hádegi
Sjómannadagsráðið.