Tíminn - 04.06.1948, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, föstudaginn 4. jnni 1948.
122. biað
Z-GAMLA BIÖ
Lokað um óákveðinn
tíma.
Frelsis-
hetjuruar
(En Kvinde forraadte)
jj'; Sýncl kl. 9.
. ( f (
!!ji Ilesturinn luinu
;"j (My Pal Trigger)
Roy Rogers
líij og
Trigger
!!!| Sýnd kl. 5 og 7.
:-----—-------------
ísl. glíman eaiii.
I
(Framhald af 4. síðu)
ijinar þarf í rauninni ekkert
dnnað en einfalt já. Hitt er
ánnað mál, að ég hefi hvergi
mælt sérstaklega með „mikl-
úm hringsnúningum“, þótt
ég fordæmi það að einskorða
ijreyfingu glímumanna við
llálfan leik, heilan snúning.
Slíkt tel ég fjarstæðu —. nán-
ast broslega! — Mundi í-
þróttafulltrúinn ekki geta
liugsað sér glímuviðureign á
eftirfarandi hátt: Upp úr
tíyrj unarstígandi bregður A
Téttri krækju, leggjarbragði
áða innanfótar hælkrók á B
(jtilraun til að raska jafnvæg
ihu). A læzt síðan ætla að
tpka klofbragð, en B hleypur
úpp í vörn. A snýr honum svo
í, varnarstöðunni einn hring
-j- eða vel það, — lætur hann
siðan aðeins deppla niður fót
um, en fullkomnar * úrslitin
méð'Teggj arbragði á lofti í
framhaldi sveiflunnar? —
Þetta-gæti tekið sem svaraði
tveim snúningum á gólfi og
sé é^kkert andstætt „glímu
éðlinu“ í þessu. — Glímur aj:
sVipuðu tagi og þá, sem hér
ér tekin til dæmis, hefi ég
séð svo margar um dagana,
að ég fullyrði, að hún er eng-
inn tilbúningur og ég trúi því
ijla, að íþróttafijlltrúinn taki
ejkki undir það með mér, að
þhrna sé einmitt „eðli gjím-
"‘Vunnar“ í essinu sínu, og sá,
NÝJA BIÖ
Ástia* laertoga-
ínjariitiiar
Aðalhlutverk:
Edwige Feuillers,
Pierre Richard Wilm
(sá er lék Greifann af
Monte Christo)
Sýnd kl. 9.
Eöld eru
kveimaráð
(Strange Triangle)
Bönnuð bornum yngri en
16 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
TJARNARBJÓ
Síðasti
Móliíkaninn
(TÍÍe TÍastf'of thé Mohicans)
njiíaijdbiízö
-Randolph Skott
Binnie Barnes
, Henry Wilcoxon
Bruce Cabot
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuðu innan 16 ára
Aukamynd:
frá iþróttamótinu
um helgina.
ijt i ■ 1111 ii i n n i ■ 111111111 ■ 1111111111111 ■ 11111111111 ■ i ift ■ 1111 ■ ■ 11 ■ 111
| VINIR
TÍMANS!
1 Hafið þið tekið eftir þvi, I
= hvað góðir menn hafa oft i
jj mikil áhrif á umhverfi sitt, I
1 og þó einkum á þá, sem um- §
| gangást þa' hlest?
•Imvr.ur-T'J! í
f T En góð 'blöð?
5~' - |
= ReyniÖ^ð útvega nýja áskrif- =
i endur að Tímanum — eða 1
i a.m.k. að lána ykkar eintak, |
I þegar þið hafið lesið það.
•liililliiiimiiiiiiiiiliii iii 1111111 iii iii ■imiiiiiiii in iiiiiiiuií
sem.jyjm.^iíöiuað,íéfð sýnir
og framkvæmir, geti verið
„snjall glímumaðiyr".
4. ,?/Óskar P. S. eftir því að
sjá rKjí).£unarhnykk útfærðan
enn5f';dág eins og hann er
sýnaur i'bofe 3oh. Jósefsson-
ar, Icel. Wrisling m. no. 19—
20?“, —oÉg hefi jafnan litið
svo á, að mjaðmarhnykkur
hafi verið eitt allra glæsileg-
asta bragð glímunnar. Til
þess að mjaðmarhnykkur sé
voldugt úrslitabragð, verður
að festa handlegg andstæð-
ingsins. -Það'wérður vitanlega
ekki gert án þess að losa tak
vin'stff: lí'á'iiöar, en til þess er
„heimild“,/ ...eftir því, sem
íþróttafulltrúinn segir. Bylta
af mjaömarhnykk er ein sú
hreinlegasta, sem orðið get-
ur, herðar og bak lenda óum-
flýjanlega á gólfinu, en bylt-
an er aftur ein sú hættu-
minnsta, sem verða má,
vegna þess, hversu mikið
vald sækjandinn hefir á and-
stæðingnum. — Að mjaöm-
arhnykkur _sé viðsjáll fyrir
sæfejandá á kappglímu, get
ég ekki.séð', :el kýrrstöðu-lög-
málið verður afnumið. Kyrr-
staðan ein, með fullkominni
misbeitíngu handleggja, get-
ur eyðilagt hin glæsilegu úr-
slitaáhrif mjaðmarhnykks-
ins. Ég endurtek -því: Mjaðm-
arhnyldc i sin-ni fornu mynd
verður að taka upp aftur! —
Myndirnar í bók Jóh. Jósefs-
sonar man ég ekki, hvernig
Höft og franatak.
(Framhald af 5. síðu)
framtak. Ef þessir aðilar
kæmust til valda, yrði ein-
mitt þetta einkaframtak
drepið. Heildsalarnir vilja
ekkert einkaframtak, nema
þeirra „stórit*. Almenningur
allur á að vera framtalcsjaus
vinnulýður. Kommúnistar
vilja koma öllu undir hand-
leiðslu ríkisijis, og banna.. allt
annað framtak en framtak
valdhafanna.
Meðan skortur er á ein-
hverju, sem miklu skiptir
fyrir atvinnulífið, verðum við
að sætta okkur við höft, ef
við viljum tryggja sem al-
mennast einkaframtak. Og
sennilega verðum við að búa
við gja.ldeyrishöft um all-
langa hríð. Því miður verð-
um við sennilega ekki svo rík
ir fyrst um sinn, að við þor-
um að láta sögu áranna 1944
—46 endiirtaka sig, þegar
innflutningurinn var gefinn
frjáls. Við fengum þá slíka
reynslu af heildsölunum, að
fáa langar sennilega til þess,
að hún endurtaki sig. En tak
ist okkur að efla og auka
framleiðsluna, ætti að vera
hægt að lina gjaldeyrishöft-
in á ýmsum sviðum. Fram-
leiðsluaukningin er því og
verður eitt allra stærsta hags
munamál þjóðarinnar.
Jafnframt er svo það, að
það ætti að vera auðvelt að
bæta höftin á ýmsan hátt,
gera þau einfaldari og rétt-
látari en jþau eru nú. Þar er
stórkostlegt verk að vinna.
Með því fyrirkomulagi t. d.
að láta skömmtunarmiðana
gilda sem innfluthingsleýfi,
er hægt að tryggjá neytpnd-
um stói-aukið frjálsræöi.
Margt það, sem mest er tal
ið höftunum til ágalla nú, er
hægt að afnema, án þess að
afnema höftin, og að því þarf
aö vinna meðan ástandið er
þannig, að afnám haftanna
er ekki forsvaranlegt.
X+Y.
Radtlir nálnianna
(Framhald af 5. síðu)
blaöir ritstjórnargrein til að
cleila á sósíaiista — einu menn-
ina sem barizt hafa af alefli
gcgn snillingunni án þess að
hafa bolmagn á Alþingi til 'að
hindra hana — fyrir andúð við
frjálst einstaklingsframtak og
frjálsa verzlun! — Þannig er
málflutningur þeirra einna sem
skipað er að verja óverjandi
málstað.“
Það er óneitanlega dálítið
broslegt að sjá þessi klögu-
mál gagna á víxl, Morgun-
blaðið eignar kommúnistum
viðskiptakreppuna, sem er or
sök haftanna, og Þjóðviljinn
eignar hana Sjálfstæðisflokkn
um. Sannleikurinn er sá, að
hún er sameign beggja —
verk nýsköpunarstj órnarinn-
ar frægu, er eyddi 1300 mil.
kr. í erlendum gjaldeyri á
tveimur árum. En hámarki
sínu nær þó þessi loddaraskap
ur, þegar Þjóðviljinn læst
vera oröinn aðalmálgagn
einkaframtaksins og finnst
það hámark allrá öfga, aö
deilt skuli vera á hann fyrir
.,andúð við frjálst einstakl-
ingsframtak"!
líta út, en held, að þær geti
varla v,erið mjög hræðilegar.
Annars væri ég til með að
kenna íþróttafulltrúanum
mjaömarhnykk, ef hann
kann hann ekki vel. Frh.
anaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinvrtmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiiiiiiiiiiii.mil :iiiiiimmmmi£
í GUNNAR WID E G R.E N:
lUngfrú Á
| notar í Stokkhólmi, þegar það heyrir eitthvað, sem
1 það botnar ekki í. Það er þessi' með buxurnar, sem
i segir það. \
— Hvers vegna þarf fullorðin manneskja áð fleygja
= nýju laki á gólfið, þó að hún hafi heyrt einhvern
I segja einhverja vitleysu, sagði hún þrumandi dóms-
| dagsrödd.
— Ne-ei — auðvitað ekki, stundi ég ráðþrota. Ég
Í hafði ekki enn áttað mig á þessu til fullnustu, því
Í að það er ekki á hverjum degi, að maður fái eftir svona
Í krókaleiöum vitneskju um, að manni standi til boða
I að giftast náunga, sem maður veit ekki einu sinni
1 hvað heitir. Gula ljónið hafði náttúrlega snúið sér
Í til þessa Jóhannssons, sem var honum allt til alls,
| og látið hann spyrja þau Toppu um mig. Þetta var
Í saga, sem' sagði sex.
I — Þú hlýtur að skilja það, sagði ég og var farin'
1 að jafna mig, að það kemur dálítið flatt á mig að
| frétta, að þú munir yfirgefa mig fyrr en varir, þú
| þarft ekki að furða þig á því, þó að ég missi bæði
Í lakið og gleði mína.
Já, já, sagði Emerentía sælbrosandi — það getur
Í nú rétt verið. En þetta er nú ekki klappað og klárt
| ennþá, svo að þú ættir ekki að fara að syrgja mig
| strax. En nú ætla ég að biðja þig að hjálpa mér aö
Í skrifa Jóhannsson, svo að ég geti fengið botn í þetta
í og sagt, hvað ég vil, og það er bezt að snúa sér að
Í því, áður en við förum í borðdúkana, þvi að þetta eru
| seinustu lökin, sem við erum með.
Í — Ég er fús til þess, svaraði ég, því að mig langaði
I til þess að sjá þetta merkilega bréf, er hún hafði
Í fengið.
Emerentía sótti nú bl4k og penna, lét pappírsörk
Í á borðiö fyrir framan mig, sleikti pennan vandiega,
l dnyf honum í blekbyttuna og leit á mig eftirvænt-
i ingaraugum.
— Það er eins og ég sé bezt á það bóklega, þegar
1 ég sit við eldhúsborðið, ságði hún. Jæja — getum við
| þá ekki byrjað?
— Ég verð að lesa bréfið fyrst, sagði ég, því að mér
Í fannst það engin tilætlunarsemi, að ég sæi það —
I það var þó í rauninni skrifað mér.
— Það er óþarfi — hugsaðu ekki um það, svaraði
Í Emerentía mynduglega og rak hnefann í borðið, orð-
I um sínum til áréttingar. Það, sem ég vil spyrja Jó-
Í hannsson um, er þetta, hvort nokkur hafi spurt um
| mig, síðan ég fór frá höfuðsmanninum. En þetta
I verðurðu að segja á svo kænlegan hátt, að Jóhanns-
| son gruni ekki, hvar fiskur liggur undir steini. Skil-
Í urðu, hvað ég vil?
— Sei-sei já, svaraði ég. Og ég gat ekki annað sagt
Í en ég væri ánægð með árangurinn, þegar Emerentía
1 las bréfið hárri raustu og kinkaði kolli til samþykkis.
I Svo var það fjórum dögum seinna — ég hélt, að
I dómsdagur væri kominn. Emerentía handlék kjöt-
1 hamarinn af þvílíkri grimmd, að ég þóttist alls ekki
| óhullt.
— Þaö mundi vera óhætt að biðja þig að skrifa
Í bréf, þrumaði hún — þú, sem hefir verið í mála-
| flutningsskrifstofu — ég veit ekki hvað margar vikur.
Í Nú á ég það þér aö þakka, að þessi náungi er kominn
| yfir mig eins og vondur andi. Og þessi lika dindill —
I ég vildi ekki einu sinn nota hann fyrir fuglahræðu
I í garöinum, hvað þá heldur uppi í hjónarúmi. Bara
§ Jóhannsson sjálfan!
— Jóhannsson sjálfur, endurtók ég og litaðist um
í í eldhúsinu.
— Já, hélt Emerentía áfram. Hann er ekki kominn
Í enn. En hann kemur á sunnudaginn, ef ekki veröur
1 tekið í taumana, og það er þér að kenna. Hér geturðu
i sjálf séð, hvað hann skrifar, bætti hún við og dró bréf
Í upp úr svuntuvasa sínum.
.... Það eru margir, sem hafa spurt um jafn fallega
1 og aölaðandi stúlku og ungfrú Emerentíu. En sá, sem
i spurt hefir mest allra — það er ég sjálfur. Ég skil
Í auðvitað hvað felst í svona bréfi ....
— Nú brimar fyrst við bölklett, stundi ég þrumu-
Í lostin og hneig'niður^í stól.
«iiiiiiiiii»iiiiiiiimiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiniMiiiiiicr'iiiiiiiiiiuiiiiiiiiiimiiiimiiiuiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiin:iiiiiimiiiui
25. dagur
strós
iKimiiiiiiimmiiiiiiiiiimiiimiiiimiiiiiimiiiiiiimiiiiimiiimiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiJimiiiiiiiiimiimiiiviiiimimiiiiiiiiiiiiHB iiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiíitiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiuiiiimiiiimiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiimmiiuiimiiiiiimi .mmmnimiiiimiimmmuiimimiiiimiimimiiimiimmmiiiiiiíuiiimmimmiiimmmiiiiiimmimiimiiiiimmmmi*