Tíminn - 06.01.1949, Blaðsíða 6

c
TÍMINN, fimmtudaginn 6. janúar 1949.
3. blaö
%> Sic
Geymt en ekki
gleymt
(So Well Remembered)
Tllkomumikll ensk stórmynd
frá J. Artur Rank og RKO
Sýnd kl. 9
Káti karlism.
Hin fjöruga gamanmynd með
grinleikaranum fræga
Leon Errol
Sýnd kl. 5 og 7

Móðir og karss
(When The Bough Brcakes)
Falleg og lærdómsrík vel gerð
snsk rnynd, frá J. Arthur Rank.
Moitsieur Verdoax
CHARLIE CHAPLIN-
Sýnd kl. 9
Sssssie
Mjög skemmtileg sænsk músik-
mynd,
Aðalhlutverk:
Marguerite Viby
Gunnar Björnstrand
Sýnd kl. 5 og 7
Tjarnarbíó
Ásíarforéf
(Lov Letter)
Hin yndislega ástarmynd frá
Paramont með
Cjatnla Síc
Siiidfoað sæfari
(Sinbad the Sailor)
Stórfengleg ævintýramynd 1 eðli
legum litum.
Aðalhlutverkin leika:
Douglas Fairbanks
Maureen O’Hara
Walter Slezak
Anthony Quinn
Sýnd kl. 5 og 9
Tripcli-bíc
Söngur hjartaus
(Song of my heart)
Hrífandi amerísk stórmynd um
ævi tónskáldsins Tchaikovsky.
BERNHARD NORDH: |
í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA
| 23. DAGUR |
55555555554555555553
ingu. Á eftir manninum gekk kona, sem bar þunga skjóöu.
Hún studdi sig þyngslalega við gildan, járnvarinn staf, og
andlit hennar var beinabert og svipvana. Á eftir henni röltu
tveir unglingar, piltur og stúlka hlið við hiið. Þeir báru
einnig byrðar. Pilturinn var á að gizka seytján ára, og hann
var vopnaður byssu eins og faðirinn-
Fólkið hélt beint að grafreitnum, alvarlegt í bragöi og
leit hvorki til hægri né vinstri. Þar lagði það frá sér byrðarn
ar. Feðgarnir gengu síðan að litlum skúr og tóku þar graf-
tól, en móðirin valdi á meðan staðinn, þar sem gröfin skyldi
vera. Þeir ristu fyrst grasrótina ofan af, og er mennirnir voru
komnir aö starfi sínu, tóku mæðgurnar að tína saman
sprek, kveiktu eld og opnuðu skjóðurnar.
Frumbýlingurinn og sonur hans grófu þegjandi, og voru
seinir í öllum hreyfingum, en litu sjaldan upp. Þetta fólk
var úr nýbyggð handan fjallsins og átti fimm mílna erfiöa
Aðalhlutverk:
Patricia Roc
Rosamund John
Bill Oven.
Sýnd kl. 7 og 9
Sími 9249
Hajjnarbíé
Elsklingi ílroííit-
mgarimoar
(Qucen Elisabeth of England)
Stórfengleg söguleg mynd íeðli
legum litum.
Aðalhlutverk leika:
Betty Davids
Errol Flynn
Olivia de Havilland
Donald Crips o. fl.
Sýnd kl. 5 og 9
Sími 6444
Skaítamál sam-
vimmfélaganna
(Framhald af 4. siðu).
héraðið nú getað átt hina
nýju mjólkurstö’ð skuldlausa.
Sama sagan hefir gerzt í
stærri eða minni myndum í
hverju byggðarlagi landsins.
Viljið þið, vinnandi fólk til
sjávar og sveita hjálpa kaup-
brallsmönnum Sjálfstæðis-
flokksins til að láta söguna
endurtaka sig?
Margur kann nú aö hugsa:
Ekki fara peningarnir út úr
landinu, þótt þeir streymi á
þennan hátt utan af landinu
til Reykjavikur. Það má á
sama standa, hvort arðurinn
af vinnu bóndans, sjómanns-
i'ns og verkamannsins, sem
starfar inn til dala eða út
til stranda, helzt í hans byggð
arlagi eða flyzt á annan stað
í landinu. Bara að féð komi
þjóðarheildinni að gagni. Um
siíkt má deila, og skal eigi
farið út í það að þe’ssu sinni.
En kaupmannslundin er söm
við sig.
í gegnum kaupmanna-
ýerzlunina streymir fjár-
magn til höfuðstaðarins og í
gegnum kaupmannaverzlun-
íiia streymir féð aftur úr
Reykjavík til útlanda.
Jeny Jones
Josep Cotton
Sýnd kl. 7 og 9
Heiary gerist skáti.
Sýnd kl. 5
Sœjarbíc
HafnarfirOi
Eig'iaikmta á
glapstigum.
Spennandi sakamálamynd með
Eric Portman
Greta Gynt
Dennis Price
Jack Warner
Bönnuð börnum innan 16 ára
Sýnd Id. 7 og 9
Sími 9184
Allir þegnar þjóðfélagsins
þekkja tvöföldu „faktúrurn-
ar“. Allir þegnar þjóðfélags-
ins þekkja hina mörgu tugi
verzlunarmanna, er dvelja
langdvölum með fjölskyldur
sínar erlendis og lifa hátt.
Ætli það sé ekki af verzlun-
ararði sínum, sem þeir lifa?
Það er af því fé, sem þeir
hafa náð af hinu vinnandi
fólki.
Reynslan sannar því, að
Reykjavíkurbúar þurfa því,
ekki síður en aðrir að gæta
þess að láta arðinn af við-
skiptum sínum geymast á
tryggum stað, þar sem þeir
eru vissir um, að hann not-
ast sjálfum þeim og börnum
og barnabörnum til bættrar
lífsafkomu.
Krafa alþýðu til sjávar og
sveita, jafnt um hinar
dreifðu byggðir og í höfuð-
staðnum, hlýtur að veröa
þessi:
Afnemið alla beina skatta
á kaupfélög okkar og sam-
vinnufélög þau, er selja af-
urðir framleiðenda okkar.
Allir slíkir skattar eru neyzlu
skattar og allir slíkir skattar
eru hjálpartæki þeirra
manna, sem arðrænt hafa
allan almenning um margar
áídir.
Aðalhlutverk:
Frank Sundstrom
Audray Long:
Sir Cedric Hardicick
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Erlent yfírlit
(Framhald af 5. síðu).
ila herstöðvar í Noregi á friðar-
tímum. Ef það skilyrði yrði sett
fyrir þátttöku í Atlantshafsbanda-
lagi eru engar líkur til þess, að
Norömenn myndu ganga í það.
Ólíklegt þykir líka, að slíkar kvaðir
muni fylgja þátttöku í Atlants-
hafsbandalaginu á friðartímum.
Geta má þess, að ýmsir þeirra,
sem ritað hafa urn landvarnir Nor-
egs í norsk blöð að undanförnu,
telja varnir landsins nú veikari
en vorið 1939, þegar Þjóðverjar
réðust inn í landið. Engir þessara
greinarhöfunda hafa samt ymprað
á því, að Norðmenn þyrftu að fá
erlendan her til landvarna á frið-
artímum.
IVýsköiHiuiii og
stríösgróðhin
Framliald af 8. síðu.
kostnaðar, er hlóffst upp í
stjórnartíð hennar. Úthald
margra vélbátanna myndi
veroa miklu lengra, ef fram-
leiðslukostnaðurinn væri
lægri. Af þessum ástæðum
hafa tugir milj. kr. af erlend-
um gjaldeyrir áreiðanlega
farið forgörðum.
Mbl. gerði sjálfu sér og
flokki sínum því mest gagn,
ef það hætti aff birta liól-
greinar um fyrrv. stjórn í
sambandi við nýsköpunina.
Naprara háð er ekki hægt að
hugsa sér. X+Y.
Eitt og aunað
(Framhald af 3. slðu)
Almenningur á nú svo mik-
illa úrkosta um lestrarefni og
bókaval, að meira verður nú
að vanda til þess, sem út er
gefið, en áður var, ef miklum
árangri á að ná.
G. I>.
I 'ÚtbreiiiÍ T/fftahh
leið að baki. Einstöku sinnum varð föðurnum litið til fjala-
kassans, sem hann hafði borið. í honum hvíldi lítill dreng-
ur, fjögurra ára gamall. Hann hafði dáið skömmu eftir ný-
árið og líkið verið geymt heima í útihúsi. Nú átti hann
loks að komast í gröfina.
Sólin hafði skýlt sér að fjallabaki í tæpan klukkutíma.
Nú virtist sem fjallatindarnir stæöu í glórauðu báli, og
skýjadreifarnar á norðurloftinu voru ýmist rósrauðar eða
fjólubláar. Komin var kyrrð á niðri við Lappakofana, en í
bjarkarrunna sat fjallafinka, lyfti blástirndu höfðinu móti
víöáttu himingeimsins og söng svo ákaft, að dumbrautt
brjóstið var að því komið að springa.
Feðgarnir úr nýbyggðinni handan við fjöllin tóku ekki
eftir þessu. Þeir grófu og grófu þindarlaust. Við og við
komu Lappahundar á kvöldgöngu fram á grafarbakka og
hnusuðu af moldinni....
★
Frumbýlingarnir byrjuðu að koma um áttaleytið morg-
uninn eftir. Það var eins og þeir hefðu mælt sér mót úti á
Kolturvatninu- Aldrei fyrr höfðu svo margir bátar komið
inn á víkina í einum flota. Þarna voru bátar úr öllum
byggðunum í námunda við Kolturvatnið, og meðal aökomu
.manna úr grannbyggðunum voru frumbýlingar af bæjum
við Angurmannselfina, milli Kolturvatns og Malgómaj. Það
var varla til það nýbýli ofan viö byggðatakmörkin, að ekki
væri einhver þaðan. Venjulega kom allmargt barna meö
fullorðna fólkinu, en í þetta sinn voru engin börn í bátun-
um, nema ungbörn, sem átti aö skíra. Konur voru líka fáar-
í samanburði við fyrri ár. í bátunum voru einkum fullfrískir
karlmenn. Og það voru ekki friðvænlegir kirkjugestir, sem
stýrðu þeim að lendingunni við Fattómakk. Harðar, sigg-
miklar hendur krepptust um árahlummana, og undir húfu-
derunum voru skuggaleg andlit. Sums staðar gægðust ógn-
andi byssuhlaup upp yfir borðstokkinn.
Fremsti báturinn var minni en hinir og klauf vatnið
léttilegar. Það var bátur Jónasar. Hann sat sjálfur undir
árum, og þaö þurfti enginn að velkjast í vafa um það, að
þetta var einn hinn mesti dagur í lífi hans. Hans Pétursson
hafði hjálpað honum til aö bera bátinn yfir eiðið milli
vatnanna. Marta hafði komið á eftir með árarnar, og Greta
bar malpokann. Fjórir gátu veriö í bátnum, en ekki heldur
fleiri, og nú kom hann hér, fremstur i Kolturvatnsflotanum.
Jæja, — floti — það var kannske helzt til íburðarmikið orð
um hóp hálflekra árabáta, sem notaðir voru á vatni, í
kreppu hárra fjalla, fimm eða sex hundruð metra yfir
sjávarmál. En það dró ekki úr hreykni Jónasar. Þetta var
í fyrsta skipti, að fólk frá MarzhlíÖ kom á eigin farkosti
alla leið til' Fattómakk. Það gat legiö milli hluta, aö Lars,
Páll og Sveinn Ólafur voru einmitt á þessari stundu á
göngu eftir veglausum og grýttum hlíöunum meðfram vatn-
inu, án þess að leita á náðir afbæjarfólks.
Það kom enginn til þess að taka á móti frumbýlingunum
— ekki svo mikið sem hundur né forvitið barn í Lappakofta.
Lapparnir stóðu í hvirfingum við kofa sína og litu ein-
kennilega hver á annan. Sýslumaðurinn og Lappafógetinn
voru líka skrítnir á svipinn, því að aðkomumenn voru allir
vopnaðir byssum, og sums staðar sáust löng bjarndýraspjót
milli matarskrína og skinnsekkja. Þaö hafði aldrei borið
við, að frumbýlingarnir kæmu vopnaðir til kirkjunnar, síð-
an á allra fyrstu landnámsárunum.