Tíminn - 20.02.1949, Síða 6

TIMINN, sunnudaginn 20. febrúar 1949
39. blaff
.......iuiK tfojja
Mnnaðarlansi
piltcirmn
| Tilkomumikil og snildarvel leik |
| in finsk mynd byggð á sögunni f
f „Lyckan rullar" eftir Mika I
\ VValtari I
f Tauna Palo =
Regina Linnanheimo
f Aukamynd: Fróðleg mynd frá =
f Washington.
Sýnd kl. 7 og 9
f Þín mnn ég verða f
f Hin fallega og skemmtilega f
| söngvamynd með Deana Durbin |
1 Sýnd kl. 3 og 5
f Sala hefst kl. 11 f. h.
MllCfllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllilllllllllilllllllllllC
■mif aiiim
^ULAGOW
| Parísargyðjan i
(Xdol of Paris)
f íburðarmikil stórmynd frá =
f Warner Bros.
Christine Norden
Michael Rennie \
Aaukamynd f
| Alveg nýjar fréttamyndir frá f
i Pathe, London. f
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Á sutSrænni
söngvaey.
| Létt og skemmtileg músik- |
l'mynd frá Universal. f
f Sýnd kl. 3 f
Sala hefst kl. 11 f. h.
f Sími 6444
uiimMmitiiiiiiiimmimiiiimimiiiimumiimiiiumiM
g Hatftoaptfjarlarkíé %
Gletnar vofur
| Bráðskemmtileg og óvenjuieg f
i amerísk kvikmynd. Aðalhlutverk i
= leika gamanleikararnir. f
| Frank Morgan f
Kelnan Wyne f
Andry Potter
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 f
Sími 9249
luiimmmmiiiiiimmmmmuiititimimiiiiiiiittiiiiiif:
Erient yfirlit
(Framhald af 5. slðu).
það skaðlegt að sýna ekki í verki
fylgi við það, sem við erum sam-
mála um, að sé sannleikur og rétt-
læti.
Viff treystum á Norffmenn.
Við treystum því, að vonir okk-
ar muni rætast, m. a. af því að
nú eins og á stríðsárunum treyst-
um við á hina drengilegu Norð-
menn. Það er aðeins leiðinlegt að
ganga um aögerðarlaus og treysta
á. Norðmenn.
Að okkar dómi er ekki önnur
leið til en sú, sem við höfum nú
lýst. En það er stór munur á því,
hvort við göngum hana ótilkvadd-
ir af fúsum og frjálsum vilja, elleg-
ar hvort vi& drögnumst með hálf-
nauðugir.
Á að leiða þetta örlagaríka mál
fyrir dönsku þjóðina til lykta að
tjaldabaki, án vitneslcju hennar,
undir kjörorðinu: Þögn, þögn, þetta
er utanríkismál, og varðar því ekki
óþreyttan almúgann?
Undir slíkum kringumstæðum
Topper
Sýnd kl. 9
Ilarátta
I lancleicmauna f
Sýnd kl. 5 og 7
Gullæðið
f Sýnd kl. 3
f Siðasta sinn f
Sala hefst kl. 11 f. h. §
lllllllllllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIII
.1111111111111
Klukkan kallar I
| (For whom the bell tolls) |
I Stórfengleg mynd í eðlilegum f
I litum eítir samnefndri skáld- f
i sögu E. Hemingways.
: Gary Cooper =
: Ingrid Berman.
f Bönnuð börnum yngri en 16 ára =
Sýnd kl. 9 f
Z ' 5
f Scldur á leiga. f
(Out of tiiis world)
= Skemmtileg söngva- og gaman- f
= mynd. Aöalhlutver leika: f
: Eddie Bracken
: Veronica Lake =
f Sýnd kl. 3, 5 og 7
Sala hefst kl. 11 f. h.
Iilllliilllliitlllllllllllllllllllllimill-mnviilillllllllllllllllll
• IIMIIIIIIB Sæjafkíc iiiiiiiiiiut
! HAFNARFIRÐI I
i Milll f jalls og f jöru I
I ^ i
f Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 i
Sími 9184 I
getum við, sem stóðum saman á
hernámsárunum, ekki látið hjá líða
að snúa okkur til þjóðarinnar. —
Með þeim orðum líkur þessu á-
varpi. Undir það rita allir helztu
leiðtogar mótspyrnuhreyfingarinn-
ar úr borgaralegu flokkunum og
jafnaðarmannaflokknuim. Meðal
þeirra eru tveir fyrrv. ráðherrar
Frode Jacobsen (jafnaðarmaður)
~og Per Federspiel (vinstri maður).
í þessu ávarpi leiðtoga mót
spyrnuhreyfingarinnar og viðtali
„Xnformation" við Scaveníus, sem
sagt var frá í erlenda yfirlitinu í
gær, munu koma fram aðalsjónar-
mið, sem nú er deilt um í Dan-
mörku varðandi utanríkis- og ör-
yggismál landsins.
(jatnla Síó
Blika á lofti
(Rage in Heaven)
f Ahrifamikil og vel leikin amer-
1 ísk kvikmynd, gerð eftir skáld-
f sögu James Hiltons
f Aðalhlutver:
f Ingrid Bergman
Robert Montgomery
George Sander
• Sýnd kl. 7 og 9
| Landamæi'arósínr |
f með Cowboykappanum Tim Holt i
Sýnd kl. 3 og 5 f
1 Bönnuð börnum yngri en 12 ára |
I Sala hefst kl. 11 f. h. =
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiii<iiniiiiiiiiiiiiUw*a*tiiiiiiiiiiiiiiiifaiiiiiii
•■■1111111111 Ifrípcli-któ iiiiiiiiiuð
| Kitty frá Kansas I
city. I
| Bráðskemmtileg og sprenghlægi =
f ieg amerísk gamanmynd. f
Aðalhlutverk: f
i Joan Davis
| Jane Frazee
i Bob Grosby
Sýnd kl. 5, 7 og 9 f
Sala hefst kl. 11 f. h.
4IIIIIIIIIIIIIIU.IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIT1IIIIIIIIIIIMMIIIIIIIIIM
Leiðinleg gjafa-
Iielðni
(Framhald af 5. síðu).
þessar framkvæmdir fyrir
stríffsgróffann, ef vel hefði
verið á honum haldiff. Fyrir
stjórn og þing var annaff-
hvort að gera: Fresta þessum
stórframkvæmdum um óá-
kveðinn tíma effa fara þá
leiff, sem ákveðin hefir verið.
Þannig er þaff hin taum-
lausa gjaldeyriseyffsla í tíff
fyrrv. stjórnar, sem hefir
raunverulega orsakaff þaff, aff
þjóðin stígur nú hin erfiffu
spor aff biffja um gjöf á grund
vclli Marshalilijálparinnar.
Ef vel hefði veriff haldiff á
gjaldeyrismálunum í tíff
fyrrv. stjórnar, myndi ekki aff
| eins hafa veriff unnt aff gera
þær framkvæmdir, sem kom-
iff verffur upp á grundvelli
j Marshallhjálparinnar, fyrir
1 stríðsgjaldeyrinn, heldur
I ætti þjóffin aff geta átt þar
! aff auki talsverða gjaldeyris-
sjóði aff auki.
Þaff er vissulega í góffu sam
ræmi viff annaff hjá kommún
istum, aff þeir skuli gráta
hræsnistárum yfir umræddri
gjafabeiðni, sem er fyrst og
■ frcmst afleiðing óstjórn-
ar, sem þeir, ásamt heildsöl-
unum, áttu manna mestan
þátt í. X+Y.
óskast til leigu á Álftanesi
eða í grennd við Hafnarfjörð.
Uppl. í síma 7292.
til Vestmannaeyja hinn 23.
þ. m. Tekið á móti flutningi
á þriðjudaginn. — Pantaðir
farseðlar óskast sóttir sama
dag.
BERNHARD NORDH:
JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA
58. DAGUR
til bæjar, jafnsk,jótt og þessum sláp brá fyrir, og það kom
fyrir oftar en einu sinni, að fullorðinn karlmaður með
barefli sá sér þann kost beztan að hopa aftur á bak heim á
hlað. Jónas og hundur hans voru eins og reiddur vöndur
yfir öllu og öllum, og tíðastar voru heimsóknir þeirra í þær
byggðir, þar sem Hlíðarmenn áttu gamalla skaprauna að
hefna. Karlmennirnir krepptu hnefana, og sumum varö
jafnvel tíðlitið til byssuhólkanna sinna. En það var víst ekki
annars kostur en bíða betri tíma, og um langt skeið höfðu
menn ekki þráö vorið eins heitt og þennan vetur. Það hafði
nefnilega kvisazt, að Jónas ætlaði að ráða sig í þjónustu
Lappanna, þegar voraði.
Það hlaut þó enn að verða nokkur bið á því, að hrein-
dýrahjarðirnar dreifðu sér um hlíðar Marzfjallsins. En dag-
arnir liðu einn af öðrum, og milli heimsókna sinna í grann-
byggðirnar reikaði Jónas um skóga og fjöll með byssu sína.
Rjúpu leit hann ekki við, og tófa varð að vera mjög nær-
göngul við hann, ef hann átti að nenna að skjóta hana. En
höfuðfjandi hans, jarfinn, átti óværa daga, og í tvo sólar-
hringa elti hann hvolpafulla ylgi, sem hann að síðustu
hryggbraut með stafnum sínum. f lok marzmánaöar hafði
hann safnað álitlegum skinnahlaða, og þá bjuggust þeir
Pelli til ferðar yfir til Noregs. Þeir voru hér um bil hálfan
mánuð í þessari ferð, og sleðarnir voru þunghlaðnir, er þeir
komu aftur. Meginhlutinn af þessum aðdrætti fór þó aö
Grjótsæ, og það var á allra vitorði, að Jónas hafði lánað
Pella obbann af því, sem hann fékk fyrir skinnin.
Fáum dögum eftir að þeir komu úr Noregsferðinni bar
gest að garði í Marzhlíð. Þaö var Nikki Brandsson frá Kyrtil
felli. Nú birti yfir Jónasi. Allt, sem bezt var til í kotinu, var
borið fyrir Nikka. Já! FólkuS í Marzhlíð var ekki eins ör-
þrota og þaö í Björk hélt! Nikki stóð við í tvo daga og
skoðaði allt vandlega. Hann lét sér ekki nægja að sjá, hve
vel byggðin lá viö sól, þarna undir fj allshlíðinni, heldur
vildi hann líka fá að sjá slægjublettina, þótt ekki væri auð-
velt að greina þá frá óræktinni, því að enn var víðast álnar-
djúp fönn eða meira. Honum virtist þó lítast vel á flest, og
hann sagðist ætla að koma aftur, þegar kæmi fram á sum-
arið.
Jónas fylgdi Nikka út og inn, meðan hann var í Marzhlíð,
og hann logaði af löngun til þess að spyrja um Stínu. En
aldrei innti hann einu orði eftir hennar högum — nei,
hann skyldi sýna, að fátæklingshróið gat setið við sinn
keip. Nikki nefndi hana ekki heldur — lengi vel. Það var
ekki fyrr en hann var búinn til heimferðar, að hann virtist
allt í einu muna eftir einhverju, sem hann hafði verið beð-
inn að skila.
— Það var rétt — ég átti að skila kveðju frá Stínu, sagði
hann. Hún hefir verið hálf uggandi yfir því, hvernig þér
kynni að hafa reitt af.
Jónas roðnaði og kingdi munnvatni sínu.
— Jæja, tautaði hann. Hélt hún, að ég hefði mig ekkl
heim? Jú — ég komst það.
Voriö fór í hönd. Sólin hækkaði sinn gang með hverjum
nýjum degi, og snjóinn i suðurhlíðunum tók að leysa.
Var það kannske vorið, sem gerði Jónas kyrrlátari en
hann hafði verið? Hann hélt sig meira heima við, stóð oft
stundum saman úti og horfði í norðurátt.
— Nú koma Lapparnir bráöum, sagði Lars einn morgun-
inn.
— Líklega.
— Fer þú til þeirra?
— Það kemur í ljós seinna.
Lars gat ekki fremur en aðrir getiö sér þess til, hvað
Jónasi bjó í huga. Annan daginn gekk hann berserksgang,
svo að engu tauti var við hann komandi — hinn daginn
var hann spakur og riiðurdreginn. Nei, hann skildi þetta
ekki!
En fleira skrítið átti eftir að koma á daginn. Einn morg-
uninn var glampandi sólskinið eftir kalda frostnótt. Jónas
kom íteðjandi inn til Páls og vildi láta hann hjálpa sér til
þess að draga bátinn sinn upp á fjallabrúnir.
— Upp á fjallabrúnir? hrópaði Páll steinhissa.
— Já.