Tíminn - 22.05.1949, Page 5

110. blað
TÍMINN, sunnudaginn 22. maí 1949.
5
Sunnud. 22. muí
*
Agreiningsmál
Frarasóknarflokk-
sins og
flokksins
Mbl. heldur áfram að
kveinka sér fyrir hönd Sjálf-
stæðisflokksins við nmræðum
um fortíðina. A t>ví sambandi
reynir það að segjá sínu fólki,
að ekki sé að marka Fram-
sóknarflokkinn, því að hann
lifi í fortiðinni.
Þegar þingi lauk nú fyrir
fáum dögum, var það Fram-
sóknarflokkurinn einn flokka,
sem benti rækilega á, að Al-
þingi væri ekki fa-rið-að leysa
þau málin, sem mest lægi nú
á að leysa. Þingið hafði dauf-
heyrzt við málum Framsókn-
arflokksins og tillögum hans
í þá átt, að minnka verðbólg
una í landinu.
Það eru ekki mál fortíðar-
innar, sem Framsóknarflokk-
urinn hefir barizt fyrir á
þingi í vetur. Það eru mál líð-
andi dags og framtíðarinnar.
Dreifing fjármagnsins í
landinu er bæði nútíðar- og
framtíðarmál. Það hefir meg-
inþýðingu fyrir framtíð þjóð-
arinnar, hvort fjármagnið er
notað til að byggja upp sveit-
ir og sjávarþorp eða hvort
það er notað til að effa ýmsa
braskarastarfsemi í höfuð-
staðnum og veldur þannig ó-
eðlilegum fólksflutningum
þangað.
Verzlunarmálin og skipun
þeirra eru ekki fortíöarmál.
Hins vegar má segja, að sá
flokkur, sem allt vill þar
fjötra við það ástánd, sem var
einhvern tíma í liðinni tíð, lifi
í fortíðinni.
Húsnæðismálin eruækki for
tíðarmál. Það er éitt 'af allra
stærstu verkefnum í barátt-
unni við dýrtíð líðandi daga
að brjóta okrið í þeim efnum.
Skipulagning iðnaðar í
landinu og verðlækkun á
framleiðslu hans er heldur
ekki fortíðarmáj,
Innflutningur landbúnaðar
tækja hvers konar er ekki for
tíðarmál, heldur jákvætt mál
nútímans og- framtíðarinnar.
Þannig eru ágreiningsmál
Framsóknarmanna og Sjálf-
stæðismanna. Það er Sjálf-
stæðisflokkurinn, sem heldur
í það gamla og .úrelta, en
Framsóknarflokkurinn, er
berst fyrir því að fá- það af-
numið eða endurbætt.
Gróðaklíkur Sjálfstæðis-
flokksins myndu ekki taka
baráttu Framsóknarflokksins
svo illa, sem þær gera, ef þær
vissu ekki sjálfar að þaö eru
mál nútíöarinnar, sem barizt
er um. Það er 'bárizt-um þaö,
hvert eigi að beina fjármagn-
inu og hvernig eigi að skipta
þjóðartekjunum. Það er bar-
ist um það, hvort skipa eigi
þeim málum til hags -fyrir al-
menning eðahraskara í land-
inu. : '~v -
Einn þiri|flökkanha vildi
Framsóknarflokkurinn sinna
þessum stórmálum alls al
mennings 'og krafðist þvi
þess, að þingið áðhefðist eitt-
hvað. Sjálfstæðisflokkurinn
k____
ERLENT YFIRLIT:
Sögulegt morðmál
Tvcir snjöllustn málflutningsnieiin Breta
munu eiií'ast viö I réttinum.
Um þessar mundir eru að hefj-
ast málaferli í London, sem munu
verða eitt helzta fréttaefni ensku
blaðanna og vafalaust oft skipa
æðra rúm í þeim en frásagnir af
utanríkisráðherrafundinum, sem
er að hefjast i París. Hér er í fyrsta
iagi um sérkennilegt mál að ræða,
og í öðru lagi koma hér til með að
eigast við tveir langsnjöllustu mál-
flutningsmenn, sem nú eru uppi í
Bretlandi, þeir David Maxwell Fyfe
og Hartley Shawcross. í Niirnberg
réttarhöldunum voru þeir málsækj
endiu- Breta og þóttu þar bera
langt af hínum amerísku, rúss-
nesku og frönsku starfsbræðrum
sínum.
Snjallir málflytjendur.
David Maxwell Pyfe er enn ekki
fimmtugur að aldri, en samt iöngu
kunnur sem snjallasti málflutnings
maður Bretlands. Einkum þykir
hann hárviss í spurningum sínum
og svörum, þegar komið er i rétt-
arsalinn. Hann hefir gegnt öllum
æðstu málflutningsstörfum Bret-
lands, var t. d. Attorney — General
í stjórnartíð Churchills, en þeirri
stöðu svipar til aðalsaksóknar rík-
isins í öðrum löndum. Hann er nú
langeftirsóttasti málflytjandi Bret-
lands og eru árslaun hans talin frá
400—500 þús. kr. Hann hefir verið
þingmaður fyrir íhaldsflokkinn síð
an 1935 og er talinn liklegur til mik
ils frama, ef flokkur hans nær aft-
ur völdum. í Niirnbergsréttarhöld-
unum var hann aðalsaksóknari
Breta og hlaut um 300 þús. kr. að
launum.
Þeir Hartley Shawcross og Fyfe
eru nokkurn veginn jafnaldra og
byrjuðu báðir um líkt leyti á mál-
flutningsstörfum í Liverpool. Góð-
ur kunningsskapur hefir verið milli
þeirra jafnan siðan. Shawcross er
meiri mælskumaður en Fyfe og þyk
ir ekki síður fær í lögum. Sum-
ir telja hann líka skarpgáfaðri, en
hins vegar er hann ekki talinn eins
mikill jafnvægismaður og fyrir
kemur því, að hann hleypur á sig.
Hann tók við af Fyfe sem Attorney-
Generai, þegar stjórnarskiptin urðu
1945, en Shawcross fylgir Verka-
mannaflokknum að málum og er
nú þingmaður fyrir hann. Líklegt
þykir, að hann hækki í tign, ef
flokkur hans heldur völdum áfram.
Sýrumorðingfinn.
Það vakti mikla athygjj, þegar
Fyfe tók það að sér að verja John
George Haigh, sem er hinn ákærði
i umræddu máli. Sumir telja, að
Fyíe hafi gert það í þeim tilgangi
að leiða í ljós eitt af hinum úr-
eltu ákvæðum brezkra laga, sem
enn hefir þó ekki tekizt að fá úr
gildi fellt vegna vanafestu Breta.
John George Haigh er þekktur
undir nafninu sýrumorðinginn.
Hann hefir játað á sig þann glæp,
að hafa drepð aídraða konu,
Durand Deakon, sér til fjár. Hann
narraði hana til að hitta sig í gam-
alli verksmiðjubyggingu í einni. af
útborgum Lundúna, skaut hana þar
til bana, hlutaði iíkama hennar
sundur og lét hann síðan i ker, sem
var full af brennisteinssýru. Þar
eyddust líkamsleifar gömlu konunn
ar svo fljótt, að þeir urðu óþekkjan
legir. Haigh seldi siðan ioðkápu
hennar og skrautmuni hjá forn-
sala, en lítilsháttar ógætni hans
varð til þess að lögreglan komst á
slóðina. Hún fann líkamsleifarnar
í verksmiðjubyggingunni, sem
hann hafði leigt, og fornsalinn
kannaðist við hann sem manninn,
er hafði seit sér muni frú Deakons.
Böndin bárust svo aö Haigh, að
hann var tilneyddur að játa.
Sýknunarkrafa Haighs.
Haigh krefst engu að síöur sýkn-
unar. Hann byggir það á því á-
kvæði enskra laga, að morðingja er
ekki hægt að dæma, nema lík hins
myrta finnist. Haigh telur lögregl-
una ekki geta sannað að líkams-
leifar þær, sem hún haíi íundið,
séu likamsleifar frú Deakons. Sann
anir lögreglunnar eru ekki heldur
aörar en þessar: Úrskurður efna-
rannsóknarstofu, að hér sé um hk
gamallar konu að ræða, tveir gall-
steinar. sem fundust í kerinu, —
en frú Deakon þjáðizt af slíkri
veiki, — og loks falskar tennur,
sem tannlæknir frú Deakon telur,
að hún hafi átt. Telji dómurinn
þessar sannanir nægar fyrir því, að
hér sé um lík frú Deakon að ræða,
verður Haigh dæmdur sekur, en
annars ekki. Aðrar sannanir og
játningar sjálfs hans nægja ekki
til að dæma hann sekan, samkv.
brezkum lögum.
Kunningjum Haigh kom mjög á
óvart, er þaö vitnaðist, að hann
vildi láta allt slarka meðan
hægt væri að græða a brask-
inu.
Þegar einn flokkur aðeins
vill taka vandamál líðandi
dags til meðferðar og úrlausn
ar, kallar Mbl., að sá flokkur
lifi i fortíðinni. Slík fullyrð-
ing er hið mesta öfugmæli.
Hitt er annað mál, að þó að
verkefni líðandi daga eigi
fyrst og fremst að móta
stjórnmálabaráttuna, er gott
að þekkja sögu liðins tíma.
Það er nauðsynlegt fyrir al-
þýðu íslands að vita hvernig
áður hefir verið tekið á mál-
um hennar. Hún þarf að
þekkja þá, sem alltaf þjóna
hagsmunum stríðsgróðans, og
hafa alla tíð barizt gegn því,
að reist væri rönd við stór-
gróða og eyðslustéttum
Reykjavíkur. Og hún má líka
þekkja þá, sem reynt hafa að
vinna hylli hennar með á-
byrgðarlausum yfirboðum og
gaspri.
Það er eðlilegt, þegar alls
Haigh fyrir réttinum.
Með starfrækslu nýju mjóll
urstöðvarinnar er mjólkur
salan í Reykjavík aö komasi
á þann grundvöll, er lengi
hefir veriff stefnt aff, en ýms
óviffráffanleg atvik tafiff. Af
hálfu bænda hefir þar veriff
uimiö markvisst og einbeitt
lega aff því, að mjólkursölu
málunum væri komiff í þac:
horf, aff neytendur mættu ve t
viff una. Því marki er nú náff
Þaff hefir sýnt sig hér, senv
cftast áffur, að sölumálun,
landbúnaffarins er bezt kom
iff í höndum bænda sjálfra.
væri morðingi. Haigh er maður lag og gildir það jafnt hagsmun
legur og snyrtimenni í allri fram- þeirra og neytenda.
göngu. Háttvísi hans hefir aldrei - Stundum hefir því verií
bilað í réttarhöldunum. Hann er hreyft, aff bezt mynclj vera ac
íertugur að aldri, og hefir fengizt feia bæjarfélaginu aff annasv.
við ýmislega kaupsýslu og iðnrekst- mjólkursöluna. Þær raddi)
ur, en yfirleitt gengið illa. Kunn- haía einkum heyrzt i komm
ingjar hans hafa talið það m. a. úmistaflokknum og Sjálfstæfl
stafa af því, að hann væri of list- jsflokknum, misjafnlega öfl-
rænn, einkum hefir hann mikinn Hgar< munu þó flestir orffj.
áhuga fyrir hljómlist. Faðir hans ir á því máij( að siíkt hefð
er verkfræðingur i Leeds og eru ekki Verið til bóta, svo aff ekk
sé sterkara að orði kveðiff
Fýrirkomulag mjólkursölunn
ar sé ákjósanlegast eins o^
þaff er nú.
Hinsvegar gildir þaff un
sölu vissra afurða, aff ekk
virtist óefflilegt, aff hún vær
í höndum bæjarins, a. m. k
meffan verið væri aff kom;
heiini í framtíðarhorf. Þetta.
á sérstaklega viff um fisksöí
una. Sölufélagi framleiðends
er þar vart til aff dreifa, þa>
sem engir ákveonir affilai
hafa þaff verk meff höndun
aff veiffa fisk fyrir bæjarbúa,
Neytendur munu og ekk
koma því viff meó félagssam
tökum aff koma heildarskipu-
íagi á þessi mál. Bærimn vert
ur því aff hafa hér forustuna
Þaff vantar ekki heldur, at
feærinn hafi lofaff öllu fögrr
una aff bæta fisksöluna. Vald-
íiaíar bæjarins hafa keppzv
við' þaff ‘fyrir undanfarnai'
bæjarstjórnarkosningar aí
íofa öllu fögru í þeim efnum
Ekkert af þeim loforffum he£.-
ir verið efnt enh.
Ástandiff í fisksölumálun
um er líka eins óviffunandi og
þaff getur veriff. Dag eftir dag
báðir foreldrar hans enn á llfi.
Þáttur „Daily Mirror“.
Það hefir vakið aukna aíhygli
á máii Haigh, að' i sambandi við
það hefir aðalritstjóri „Daily Mirr-
or,“ sem er útbreiddasta dagblaðið
í Bretiandi, verið dæmdur í þriggja
mánaða fangelsi og 10 þús. sterl-
ingspunda sekt, sem verður greidd
Haigh, ef hann verður sýknaðúr.
„Daily Mirror" leggur aðallega
íyrir sig æsifréttir. Ritstjóri þess,
Sylvester Bolam, fannst mál Haigh
tilvalið efni til þess að auka út-
breiðslu blaðsins. Hann lét fuli-
yrða, að Haigh væri morðinginn og
dróttaði að honum fleiri morðum.
Haigh lét þá höfða mál gegn hon-
um og fékk hann dæmdan. Þeir
sitja nú báðir í sama fangelsinu.
Yfirieitt mæltist þessi dómur vel
fyrir, því að æsiblöðin eiga ekki
upp á pallborðið hjá Bretum, þótt
þau séu útbreidd.
„Daily Mirror" dróttaði því m.
a. að Haigh, að hann væri valdur
að dauða kaupsýslumannsins
<Framhald á 6. síöu).
Raddir nábúanna
Alþýðublaðið ræðir í gær um ! Se^a bæjarbúar þurft ^ aí
starfshætti kommúnista og kauí,a meira og minna
þessa er gáð, að Mþl. telji
hentugt að ræða sem fæst um
liðna tíð, og vilji jafnframt
fá fólkið' til að hugsa sér, að
baráttumál Framsóknar-
flokksins heyri fortíðinni til.
Hitt mega þó allir gera sér
ljóst, að skipun félagsmál-
anna i verzlun, í húsnæðismál
um og framleiðsluháttum er
framtíðarmál, sem ekki verð
ur komizt hjá að ræða um, —
hvað mikið sem Mbl. óttast
slikt.
Þaö mætti vissulega vera al
menningi sönnun þess, að
Framsóknarflokkurinn er á
réttri leið, að Mbl. skuli
halda uppi gegn honum jafn
hatrammri baráttu og það
gerir. Sú barátta aðalmál-
gagns þeirra, sem vilja halda
dauðahaldi í rangláta og úr-
elta skipulagshætti í félags-
málum almennings, er bezta
sönnun þess, að Framsóknar-
fiokkurinn er flokkur hins
vinnandi manns og framtíð-
arinnar.
segir m. a.:
„Sýndarmennska kommúnista
á öllum þeirra stjórnmálafcrli
hefir aldrei komið jafn berlega
í Ijós og við fjárlagaafgreiðsl-
una á Alþingi nú á dögunum.
Alian þann tíma, sem Alþingi
ræddi fjárlögin í fjárveitinga-
nefnd og á Alþingi, kepptust
kommúnistar við að bcra fram
hækkunartillögur við fjárlögin.
sem að lokum námu samtals
um 30 milljónum króna. Svo
þegar Ásmundur Sigurðsson
fmyndasnúningur) kemur með
framsöguræðu af hálfu komm-
únista i útvarpið, cr það aðal-
uppistaða hans. hvað fjárlög-
in séu há, og aldrci hafi í sögu
Alþingis verið samþykkt jafn
stór fjárhæð á fjárlögum."
Þó hefðu útgjöld fjárlag-
anna ekki aðeins orðið 30
millj. kr. hærri, ef kommún-
istar hefðu fengið að ráða,
því að til viðbótar því að
fiytja þessar hækkunartillög
ur, greiddu þeir atkvæði gegn.
ýmsum útgjaldalækk«num.
Samt þykjast kommúnistar
þess umkomnir að deila á
ógætilega afgreiðslu fjárlag-
anna. Yfirdrepsskapinn og
hræsnina vantar þá ekki.
,i pfáteiaW*
skemmdan fisk og um nýmeti
er alls ekki að ræffa. Það e.
vissulega rétt, sem Pálm.
Harmesson sagffi á seinast;
bæjarstSórnarfundi, að Reyk
víkingar verða nú oft ac'
leggja sér til munns fiskmeti
sem heföi þótt léleg vara fyi
ir 50 árum.
Úr þessu máli verftur ekk
hætt fyrr en komift hefir ver
iff upp einni allsherjar fisk
sölumiðstöff fyrir bæinn, þa
sem fisksalarnir geta jafnai
átt kost á góffuni fiski. Jafn
hliffa þarf aff tryggja vanct
affa verkun hans og meðferff
í búffunum.
í undirbúningi mun vera,
málamyndarlausn þess;
máls, þar sem hærinn heiíi
fyrir rúmu ári samiff um þac
viff Fiskiffjuver ríkisins ar'
selja fisk í bæinn ®g vand;
meffferff hans. Hinsvegar hei
ir Fiskiffjuverið ekki tekift se
neinar skuldbindingar á heic
ar um að' sjá bæjárbúum all
af fyrir nægum og gófturrr
fiski, þar sem því er ekk
tryggftúr einkaréttur á heílo
söluíini. Meffan þetta er ekk
tryggí, verður máliff ald e
(Framhald á 6. síöt’).