Tíminn - 09.07.1949, Page 6

“'Tr

TIMINN laugardaginn 9. júlí 1949
143. blaö
Blllllllllll)
Wýj# Síc •......
fe I
Ráðskona
|
Bakkabræðrn i
| Bráðskemmtileg sænsk gam- |
i anmynd, eftir leikriti Oscar i
| Wennerstens, er hlotið hefir |
| ifíiklar vinsældir hér á landi. |
| Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GÖG og GOKKE
í flutningum.
Fjörug grínmynd með þess- |
um vinsælu skopleikurum. |
Sýning kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
V10
SmiGOW
LOKAÐ
frá 2.-15. júlí |
i
vcgna snmarleyfa j
s
■iNtiiimiiiiiiiinimiiiiimiuiiuniMiiiiirmTTiiHiii
Á víðavangi
(Fra.mha.ld af 5. siðu).
u,r, sem Sjálfstæðisflokkur-
inn er einna líkastur, er
Kuomintangflokkurinn í
Kína. Kínversku gróðabralls-
hiennirnir notuðu þann
flokk á svipaðan hátt og
gróðabrallsmennirnir nota
Sjálfstæðisflokkinn hér. Af-
íeiðingum þess þarf ekki að
4ýsa.
★
Alþýðublaðið er mjög úr-
JÍt yfir því, að Tíminn skyldi
upplýsa, að af 3864 íbúðum,
sem hafa verið byggðar í
Keykjavík seinustu 10 árin,
koma aðeins 160 í hlut verka
mannabústaðanna. Það sýn-
ir vel ódugnað þeirra ráð-
herra, sem lengstum hafa
íarið með húsnæðismálin á
þessum árum, en það eru
þeir Stefán Jóhann og Finn-
tir Jónsson. Þeir hafa alveg
brugðist því verkefni, að hafa
þar nokkra forustu á hendi
og bera því höfuðábyrgð á
því hvernig komið er. Þessa
ábyrgð getur Alþýöublaðið
ekki skafið af flokki sínum
og ráðherrunum með neinum
síóryrðum.
Alþýðublaðið reynir að
hafa sér það til varnar í þess
um málum, að á árunum 1929
—39 hafi ekki verið byggðir
tijema 172 verkamannabústað
ir í Reykjavík, en þá hafi
Framsóknarmenn ráðið að
inestu í ríkisstjórninni. Al-
þýðublaðið gleymir að geta
þess, að þetta var þó mun
Jsærri hlutfallstala af bygg-
MHgum í Reykjavík á þeim
Ífma. en 160 íbúðir á árunum
JJ939—48. Þá voru líka mikl-
ff- krepputímar, en seinustu
Í0 árin hafa vejrið mesti
%óðatíminn í sögu landsins.
£oks er svo að geta þess, að
áeinustu tvö árin af fyrra
tímabilinu (1937—39) átti
4jjflþýðuflokkurinn meginþátt
íj'því, að engir verkamanna-
ííústaðir voru byggðir í Rvík.
>
= Smyglarar í |
Suðurliöfum
(Waabcnsmuglerne i
Sydhavet). |
= S
| Ákafl. spennandi amerísk |
I kvikmynd um vopnasmygl- |
i ara. Myndin er tekin í litmn. |
í Danskur texti.
William Gargan,
June Lang,
Gilbert Roland.
I Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
i Sala hefst kl. 11.
liniTTIIIIl>ITTTITIllllTIIU.im»<i1lllir
Sœjarbíc
ailiiiiuiii
HAFNARFIRÐI
Æviníýrí
lictjunnar
(Aventure of Don Coyole)
= Spennandi amerísk kvik- |
= mynd í eðlilegum litum.
3 5
| Aðalhlutverk:
I Rochard Martin,
Frances Rafferty.
f Sýnd kl. 7 og 9.
i Bönnuð yngri en 12 ára. |
1 Sími 9184.
Iiliiiimiiiiiii!iuiiiiiiiiiiiiiirá*iiiiiiiiiimiiiiiikiimiiiiiiii
Héðinn Vahlimarsson var þá
forustumaður þessara bygg-
ingasamtaka og Stefán Jó-
hann mátti ekki heyra, að
neitt væri byggt undir for-
ustu Héðins.
Saga Alþýðuflokksins í hús
næðismálunum verður því
verri, sem hún er nánar rifj-
uð upp.
★
Að síðustu skal bætt við
nokkrum orðum um sjónar-
spilið, sem leikið var í Fjár-
hagsráði, þegar fjárfesting-
arleyfi voru afgreidd í vor.
Um það leyti er Fjárhags-
ráð var að ganga frá fjárfest
ingaráætlun ársins, — og
raunar var þó orðin ofhá,
miðað við innflutningsáætl-
unina, — kom beiðni frá
Reykjavíkurbæ um fjárfest-
ingarleyfi fyrir 200 íbúðum.
Sjálfstæðismenn í Fjárhags-
ráði lögðu þá til, að Reykja-
víkurbær fengi leyfi fyrir 100
íbúðum, enda þótt þeir við-
urkenndu, að veitt fjárfest-
ingarleyfi væru þegar orðin
full rífleg. Framsóknarmenn
sáu fram á það, að fjárfest-
ingin myndi verða aukin og
Iögðu til að aukningunni yrði
skipt þannig, að Reykjavík
fengi 40 íbúðir til viðbótar,
cn aðrir kaupstaðir og lands-
hlutar 80 íbúðir. Fulltrúi Al-
þýðuflokksins flutti hins
vegar þá viðaukatillögu við
tillögu Sjálfstæðismanna, að
leyfðar yrðu til viðbótar 100
íbúðir utan Reykjavíkur.
Niðurstaðan varð líka sú, að
leyfðar voru til viðbótar 100
íbúðir í Reykjavik og 100 út
á landi.
Þegar gengið var frá þess-
ari málsafgreiðslu endanlega
lét fulltrúi Alþýðuflokksins
bóka, að Ijann hefði getað
verið því samþykkur, að
Reykjavík fengi ‘200 viðbót-
arleyfi í staö 100, eða að veitt
væri viðbctarleyfi fyrir 300
íbúðum alls umfram það sem
áður hafði þótt eðlileg fjár-
festing. Enga tillögu bar
HlllfllllU
~ÍMpcli-bíc
Frainliðiim lcit- f
ar líkama
(A Place of one’s Gun) |
Spennandi, dularfull og i
mjög vel leikin mynd, sem =
gerist í gömlu húsi fullu af |
draugagangi.
Aðalhlutverk:
James Mason,
Margaret Lockwood, |
Barbara Mullen.
Sýnd kl. 7 og 9.
| SÖGULEGT SOKKABAND |
| Getting gertiés Garter) |
Dennis O’Keefe,
Marie McDonald.
|
I Sýnd kl. 5. i
llllllllll■■l■l■lllll■llUllIll■llllllTHIIInllllUllllllllllllml■f
niiiiiiiin
7jahtarbíc
LOKAÐ
í Iiálfaii iuáuuð
I vcgna suiuarlcyfa.
<Mil!iiiii[iiiiiiiiiiiiniitiiiiiiiiiiiiiTiiii>iiuiuiiiiiiiTtiTiiiii
hann þó fram um þetta og
var hér því bersýnilega um
sýndarmennsku að ræða, er
flokkurinn lét hann leika.
Þessum sómakæra manni
mun líka hafa fallið þessi
leikaraskapur' illa, því að
hann hætti rétt á eftir störf-
um í. Fjárhagsráði og mun
ekki æskja að hverfa þang-
að aftur, sem. er þó skaði,
því að liann er maður vel-
vilja'ður og samviskusamur.
Alþýðublaðið var hins vegar
ekki haldið neinni ábyrgðar-
tilfinningu, heldur fór strax
að gorta af þvi, að Alþýðu-
flokkurinn hefði viljað veita
200 viðbótarleyfi í Reykja-
vík, Sjálfstæðisflokkurinn
ekki nema 100 og Framsókn-
arflokkurinn 40.
En eftir á að hyggja: Bygg
ingarnar eru ekki komnar
upp, þótt fjárfestingarleyfi
séu veitt. VerkamannaM-
staðafélagið í Reykjavík
fékk leyfi fyrir 40 íbúðum í
fyrra, en notaði þau ekki,
því að Stefán Jóhann og
Guðmundur í. höfðu ekki á-
huga og dugnað til að út-
vega lánsfé. Kannske hefir
forusta Alþýðuflokksins kom
1 ið hér auga á ráð til þess
að blekkja almenning svona
| rétt fyrir kosningar, þ. e. að
vera óspar á fjárfestingar-
Ieyfi, sem ekki er síðan stað-
ið við. Mð því er hægt að
1 sýna mikinn framfaraáhuga
á pappírnum, þótt hann
vanti í verki. En því miður
hefir stjcrnarforusta og fram
ferði AlþýÖuflokksforingj-
anna einkennst af því nú í
1 seinni tíð, að þeir hafa verið
| ósparir á lofoið, en efndirn-
ar hafa gleymzt.
x + y.
Eldurinn
gerlr ekki boð á undan sér!
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hjá
Samvinnutryggingum
fóhannes Elíasson
— lögfræðingur —
Skrlfstofa Austurstræti 5, III. hæð
(Nýja Búnaðarbankahúslnu)
Viðtalstími 5—7. — Simi 7738.

(J3crn LJ YloJL
Jlará í WlarzliM
58. DAGUR
J4
fyrir það, að hann meðtók ekki sakramentið af sannri auð-
mýkt hugans?
Lars var köfsveittur, er hann rölti fram kirkjugólfið. Það
var hörkuglampi í augum hans, en kannske hefir það stafaö
af því, að honum datt einmitt í hug, er hann lá á hnjánum
við altarið, að ekki myndi allt vera með felldu heima í Marz-
hlíð. Þeim grun hafði skotið upp í huga hans, ao eitthvað
voðalegt vofði yfir börnunum, meðan verið var að útdeila
sakramentinu í húsi drottins.
Nokkrum klukkustundum síðar hélt Lars heim á leið.
Jónsmessuglaumurinn suðaði enn fyrir eyrunum á honum.
En samt var honurn þungt í skapi. Andakt safnaðarins —
hún rauk út í veður og vind, jafnskjótt og komið var út úr
kirkjudyrunum. Honum hafði ekki dulizt, hvers kyns þau
voru, augnatillitin. Þar gilti einu, hvort menn voru Lappar
eða frumbýlingar.
En brátt gleymdi hann hávaöanum í kyrrð fjallanna.
Löngum, jöfnum skrefum skálmuðu Lars og Birgitta heim
á leið. Ungbarnið var í poka sínum á baki Birgittu. Nú var
búið að skíra telpuna, og hún hét Eirika.
XV.
Það hafði verið ákveðið, að þau Níels og Vanna yröu gefin
saman á Jónsmessuhátíðinni þetta sumar. En eftir nóttina
í Marzhlíð virtist hún því með öllu afhuga. Hún forðaðist
Níels allan veturinn, og loks kom þar, að hún lýsti yfir því,
skýrt og skorinort, að hún vildi ekki giftast honum.
Níels tók þessu illa. Hann eignaði frumbýlingnum við
Marzvatnið þessi sinnaskipti — hann hafði blátt áfram villt
um fyrir Vönnu. Eða af hverju stafaði það, hvað augnaráö
hennar var stundum einkennilegt? Það var eins og hún sæi
eitthvað langt, langt í burtu.
Enn meira fékk þó hótunin um fangelsið á Niels. Hún
hvíldi á honum eins og mara allan veturinn. Oft lá hann
andvaka heilar nætur, allur löðrandi í svita. Honum fannst
eins og hann væri þegar kominn í fangelsi, og venjulega
endaði þetta með því, að hann spratt á fætur um miðja
nótt og rauk út. Enginn hafði verið eins ákafur og hann
1 að komast til fjalla þetta vor, og hafði lagt sig eins frarn
| um að létta Anta gamla ferðabúnaðinn. Anti gamli hafði
! verið ærið hrumur þennan vetur — lengst af setið hóstandi
í kofa sínum, og í verstu hóstaköstunum hafði honum iðu-
lega legið við köfnun.
Anti hresstist þó, þegar þeir komu upp á Marzfjallið, og
aftur glæddist sú von Níelsar, að hann myndi lifa nógu
lengi til þess að finna rétta úrræðið. Járn og eldur beit
ekki á frumbýiinginn. Blóttrumban varð að leysa þrautina.
Þegar búið væri að koma frumbýlingnum fyrir kattarnef,
vonaði Níels að allt lagaðist sjálfkrafa. Þá þurfti hann ekki
lengur að óttast fangelsið, og Vanna myndi aftur þýðast
hann.
Níels varð eftir á fjallinu, þegar hinir Lapparnir fóru
til Fattmómakk. Anti vildi fara tii kirkju — það yrði kannske
1 í síðasta skiptið, sem hann ætti þess völ. En Níels neydcíi
hann til þess að vera heima. Var hann búinn að gleyma,
hverju hann lofaði í vetur, þegar Níels fór margar dag-
leiðir á skíðum til þess að sækja lyf, sem gætu læknaö
brjóstveikina? Sjö mílur hafði hann farið í stórhríð og
fárviðri — hafði honum kannske ekki létt fyrir brjósti?
Gamli maðurinn nötraði allur, er hann skildi, hvers Níels
krafðist af honum.
— Ég get ekkert gert, sagði hann óttasleginn.
— Trumban! svaraði Níels. Þú getur spurt blóttrumbuna.
— Ég veit ekki um neina trumbu.
Níels varð ófrýnilegur á svipinn.
— Þú átt blóttrumbu, sagði hann. Á ég kannske að sýna
prestinum, hvar hún er?
Anti stundi þungan, öndunarfærin herptust saman, rauð-
blár blær kom á mógult, hrukkótt andlit hans.
— Meðalið, stundi hann.
Hann hvíslaði þessu svo iágt, að Níels fremur grunaði,
hvað hann sagði en hann heyrði það. Hann flýtti sér að
ná í meðalaflösku gamla mnnsins, hellti úr henni í horn-
spón og renndi úr honum í tannlausan munn öldungsins.
■a. íi A íX fcK A j&U, ,-5»» A. /V' .«**., a' ■