Tíminn - 19.07.1949, Page 6

TÍMINN, þriðjudaginn 19. júlí 1949
150. blað
■ itimsaiiil
yjafMfkíó
| Hin stórglæsilega litmynd |
Mowgli
(Dýrheimar).
I Myndin er byggð á hinni 1
| heimsfrægu sögu Rudyard |
| Kipplings'Dýrheimar og hefir í
I hún nýlega komið út á ís- |
1 lenzku. Aðalhlutverk:
Sabu,
Joseph Callcia,
Patricia O’Rourke.
Sýnd kl. kl. 11 f. h.
Sala hefst ltl. 11 f. h.
'.1111111111/11111111*11111111111111111111111111111111111111111111111110
Erlcnt yfirfit
(Framhald af 5. slSu)
'ar reglur og samkvæmt því eiga
þéir að afgreiða kanadísku skip-
in. Eins ákveðið og Verkamanna
flokkurinn heíir unnið að því að
bæta kjör hafnarverkamanna,
jnup, hann vinna eindregið að
því að lög séu haldin og réttum
' Vinnubrögðum fylgt.
Hin pólitízka hlið '
yerkfallsins.
í þessum sporum stendur verk
jallið nú. Pyrir þá verkalýðsleið-
toga annara landa, sem láta und
an ólöglegum verkalýðshótun-
um, mætti þessi afstaða brezku
Verkamannastjórnarinnar vera
íærdómsrik. En þess vegna hefir
líka brezki Verkamannaflokkur-
fnn hafizt til æðstu valda, að
hann hefir kappkostað að fylgja
jéttum starfsreglum og hvorki
|>olað sínum mönnum né öðrum
©lög og ójöfnuð.
• Fyrir Verkamannaflokkinn er
þetta verkfall á margan hátt ó-
-heppilegt nú og því virtist skilj-
.anlegra, að hann reyndi að leysa
ÍþttW sem fyrst, þótt það kostaði
hann einhvern undanslátt. Verk
fallið sýnir nefnilega, ásamt
ýmsu öðru, að flokkurinn hefir
ekki jafnsterk tök á verkalýðs-
hreyfingunni og áður og komm-
únistar hafa víða innan henn-
'ár ’allgóða áróðui-s- og áhrifa-
aðstöðu, þótt flokksfylgi þeirra
sé ekki í sama hlutfalli. Það
hefir hingað til skapað Verka-
m^nnaflokknum stórbætta kosn
ingaaðstöðu, að vegna áhrifa
sinriá í verkalýðssamtökunum,
hefir hann þótt líklegri til að
-iryggja vinnufriðinn en and-
stæðingar hans. Nú virðist þessi
aðstaða hans vera veikari en
\íy$l pg það getur ráðið verulegu
i:m úrslit næstu kosninga. Þó
má svo fara, að einmitt hin ein-
beitta framkoma hans í hafnar-
verkfallinu verði til þess að af-
stýra því; að siíkir atburðir ger-
ist aftur, og flokkurinn muni
með þessu bæði styrkja forustu
sina innán verkalýðssamtak-
ánna og álit sitt meðal þjóðar-
innar.
Íþróííir
(Framhald af 3. síðu).
þessa miklu og fjölþættu í-
þróttastarfsemi varanlegu og
viðunandi húsnæði.
Margar og kostnaðarsamar
endurbætur hafa farið fram
á húsinu á undanförnum ár-
um og þá einkum á s. 1.
ári svo að segja má, að það
uppfyili nú að mestu þær kröf
ur sem hægt er að gera til
siíks húss. í sumar á m. a.
að breyta um ljósaútbúnað
og Ijósaspennu og mun það
verða mjög til bóta.
Sérstök húsnefnd hefur á-
yailt séð um rekstur húss-
LOKAB
= 5
TIL
30. JÚLÍ
| vegna snmarleyfa I
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
IIIIIIIIIIIR Sœjarbtó tniiiiiiiim
I HAFNARFIRÐI |
Afbrýði
| Spennandi amerisk kvik- |
| mynd gerð eftir skáldsögu |
| Robert Shamon. — Aðal- |
fhlutverk: |
John Carroll
i Vera Palston i
Robert Paige
i Bönnuð börnum innan 12 i
1 ára. — Sýnd kl. 7 og 9.1
I Sími 9184. §
111111111111111111111111 ■1111111111111111111111111111111111111111111111;
ins og skipuðu hana á s. 1.
ári: Ólafur Halldórss., form.,
Jóhann Jóhannesson, vara-
form., Gunnar Nielsen gjald-
keri, Páll Andrésson og Þórð-
ur Sigurðsson. Húsverðir eru
Sigurður Magnússon, Fjólu-
götu 21 og kona hans Inga
Guðsteinsdóttir.
(Fréttatilk. frá ÍBR).
tfattila Síó
■iiiiiiiiiii
Eíkami og sál f
(Body and Soul).
\ \
§ Spennandi og snildarlega 1
| leikin amerísk kvikmynd um i
1 hnefaleikaíþróttina í Ame- i
| ríku. =
John Garfield,
| |
Lilli Palmer,
- 3 i
Hazel Brooks.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. |i
| Börn innan 14 ára fá ekki |
aðgang.
S =
S E
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll■ll■llllll
(J3ei'nliai'd Idordh:
jCart í WurzUd
mmmmS 64. DAGUR
Soi'iisteiiiii sam-
vinimfélagaima
(Framhald aJ 5. síðuJ.
Vonandi bera samvinnufélög-
in gæfu til að fylgja þessum
ábendingum á þann veg, að
það verði til þess að auka
styrk samvinnuhreyfingarinn
ar.hið inpra, fjölga þeim með-
limum, sem með réttu geta
kallast samvinnumenn.
Sóknarlotan á efnahagssvið
inu er orðin löng og hörð og
víst verður hún ekki’látin nið-
ur falla. En það er góðra
stjórnenda háttur að treysta
aðstöðu sína í heimagarði áð-
ur en mikiö lengra er haldið.
Margt bendir til þess að næstu
lotu í átökunum um stöðu
samvinnusamtakanna í þjóð-
félaginu verði þannig háttað,
að þá reyni mest á þroska fé-
lagsmannanna og skilning
þeirra á því, hverjar afleið-
ingar það mundi hafa fyrir
frelsi og efnahag almennings
í landinu, ef andstæðingunum
tækist að hefta vextarmögu-
leika og athafnasvigrúm þýð-
ingarmestu fjöldasamtaka
þjóðarinnar. Það er þess
vegna ánægjulegt til þess að
vita, að jafnframt því sem for
vígismenn samtakanna leggja
mikla og réttmæta áherzlu á
traustan fjárhag og skynsam-
lega fjármálastjórn, er jafn-
framt stefnt að því að efla og
auka félagsmálastarfið. Hvor-
ugur þessara hyrningarsteina
má undan láta.
(Úr Degi).
vw
SKÓlAfiOTU
i Siusiai* og ásí íb' |
1 eftir samnefndri sögu eftir 11
| Vicki Baum, sem komið hefir i'
i út í íslenzkri þýðingu. Aðal- § I
| hlutverk leikur hin fræga leik 11
i kona SIMONE SIMON. Dansk í .
i ur texti. Bönnuð innan 12 ára i
Sýnd kl. 5, 7 og 9. i I
1111111 ■ 111111111111111111111111111111 ■ 111111111111111111111111 ■ 111 ■ i~i
^umarjjríiH
eru hafin. Omissandi ferða-
félagi er ánægjuleg bók. Varla ,
getur skemmtilegri sögubók
en bók Sumarútgáfunnar „Á
VALDI ÖRLAGANNA.“
Fæst hjá Eymundsen.
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötu IOB. Síml 6530.
Annast sölu fastelgna,1
skipa, blfrelða o. fl. Enn-1
fremur alls konar trygging-
ar. svo sem brunatryggingar,
innbús-, líftrygglngar o. fl. 1
umboði Jóns Finnbogasonar
hjá Sj óvátryggingarfélagi ís-
lands h.f. Viðtalstimi alla'
vlrka daga ki. 10—5, aðra I
tíma eftir samkomulagl.
Tengill h.f.
Sími 80694
Heiði við Kleppsveg
annast hvers konar raflagn-
ir og viðgerðir svo sem: Verk
smiðjulagnir, húsalagnir,
'skipalagnir ásamt viðgerðum
| og uppsetningum á mótorum,
iröngtentækjum og heimilis-
vélum.
Eldurinn
gerir ekki boð á undan sérl
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hjá
Samvirmutryggingum
Þeir höfðu komið á vettvang og farið burt meö stúlkuna
meðan hann brá sér inn í runnan að sækja spelkurnar. Eða
kannske hafði stúlkan ekki verið eins illa leikin og hún lét. .
Gat það hugsazt, að fóturinn hefði verið óbrotinn?
Frumbýlingurinn yppti öxlum og kastaði frá sér sprek-
unum. Það var tilgangslaust að standa þarna eins og af-
glapi. Annaöhort höfðu Lapparnir tekið stúlkuna undir
sinn verndarvæng að hún var ferðafær. Hann kallaði samt
tvívegis, en þegar honum var ekki svarað, sneri hann við
og ætlaði að fara aftur til vinnu sinnar. Hann svipaðist
um. eftir Dóna. 9n hann sást hvergi.
— Dóni!
Svarið kom undir eins. Úlfurinn ýlfraði skammt frá hon-
um og kom síðan hlaupandi. Lars þreif sprekin og tágarnar
og flýtti sér niður með læknum.
Vanna hafði ekki komizt nema stuttan spöl — eitthvað
sextíu faðma. Hún lá í hnipri í víðirunna og grúfði andlitið
niður í grasið, er hún varð þess vör, aö flótti hennar hafði
misheppnazt.
Lars dró hana fram úr runnanum, og nú var hann ekki
blíður á manninn.
— Hvaða asnaskapur er þetta? spurði hann. Heldurðu, áð
þú getir skriðiö heim til þín fótbrotin? • Liggðu grafkyrr,
segi ég.
Meðan hann var að binda um fót stúlkunnar vaknaði í
í huga hans sú spurning, hvort ekki væri nú hyggilegast að
bera stúlkuna til sinna heimkynna. Hann gat ekki annaö
en séð, hversu hrædd hún var við hann. En það var þó
margt, sem kom í veg fyrir, aö hann gerði það. Hann yrði
alla nóttina í því ferðalagi, ef hann ætti að fara með hana
til Lappanna, og hvað héldi Birgitta, ef hann kæmi ekki
heim? Og var þaö ekki grimmdarlegt að fara lengri leið
með særða stúlkuna en nauösyn krafði? — Nei — hann
varð að fara með hana heim í Marzhlíð. ’
Þegar hann var búinn að binda um fótinn, lyfti hann
Vönnu upp á öxl sér. Þar lagði hann hana á grúfu og
lét höfuðið hanga aftur af. Síðan skálmaði hann af stað í
austurátt. Vanna veitti því athygli, hvernig hann stefndi
og umlaði eitthvað i mótmælaskyni. En hún þagnaði brátt.
Hún sá, að hún var varnarlaus á valdi þessa tröllslega
manns.
XVII.
Vanna lá vakandi í minna herberginu í Marzhlíð og
starði upp í loftið. Augnaráð hennar var dreymandi, hér
um bil angurvært, og við mjúkleg munnvikin voru drættir,
sem þar höfðu ekki verið áður.
Vanna bar búin að vera á aðra viku í Marzhlíð. Hún hafði
þjáðzt mjög fyrstu þrjá sólarhringana, en nú voru þján-
ingarnar horfnar. Fóturinn var bara stirður og bólginn —
hún hafði ekki hreyft hann, og frumbýlingurinn liafði sagt
henni, að hún myndi ekki verða rólfær, fyrr en eftir tvo
mánuði.
En Lappastúlkan var ekki að hugsa um þetta. Henni
fannst allt hafa reynzt á annan veg en hún átti von á.
Birgitta hafði verið henni ákaflega góð. Og Lars...Það
var ekki satt, sem sagt var í Lappatjöldunum. Það ætlaði
hún að segja fólki sínu, er hún kæmist aftur á fætur. Hún
ætlaði að segja Löppunum, að frumbýlingurinn við Marz-
vatnið byggi ekki yfir neinu illu.
Vanna hafði margt hugsað í legunni, og hún hugsaði til
þess með skelfingu, að kannske kæmi Níels. Kannske reyndi
hann að brenna bæinn í Marzhlíð, eins og siðastliðið haust.
Níels var orðinn svo undarlegur — hann hafði werið ennþá
sérlundaðri en áður, síðan hann kom með Anta á öxl sér
norðan úr fjöllunum. Hvað höfðu þeir verið að gera? Hún
hafði heyrt þau Nikku og föður sinn hvíslast á um það eitt
kvöldið, er þau héldu, að enginn heyrði á tal þeirra. Þan
höföu talað um eitthvað skelfilegt — um dauðan hrein-
kálf og eitthvað, sem leiða myndi hörmungar yfir Lappana,
ef presturinn eða sýslumaðurinn hefðu spurnir af því.
Níels var potturinn og pannan í þessu. Yfir hverju hafði
hann búið allt sumarið? Hann hafði farið einförum, staraö
niður fyrir fætur sér og tuldrað í bringuna.
Þegar hugur Vönnu beindist að þessu, gat hún ekki um
annað hugsað lengi á eftir. Henna hafði hvíslað því að henni,
að Níels hefði fariö til Galdra-Maríu, sem bjó niðri í norsku
dölunum og átti gleraugu, sem voru svo kyngimögnuð, að