Tíminn - 03.01.1950, Síða 6

6
TÍMINN, hriðjudaginn 3- janúar 1950
1. blað
TJARNARBiD
STÓRMYNDIN
(The Jolson Story)
Amerísk verðlaunamynd byggð
á ævi hins heimsfræga amer-
íska söngvara A1 Jolson. Þetta
er einstæð söngva- og músik-
mynd tekin í eðlilegum litum.
Pjöldi alþekktra og vinsælla
laga eru sungin í myndinni. —
Aðalhlutverk:
Larry Parks
Evelyn Keyes
Sýnd kl. 5 og 9.
í Fagradal
NÝÁRSMYND
Falleg og skemmtileg amerísk
stórmynd í eðlilegum litum. —
Leikurinn fer fram i einum
hinna fögru, skozku fjalladala.
Aðalhlutverk:
\
Lon McCallister
Peggy Ann Garner
Edmund Gwenn
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
■■■nfUffnnniiiiiiiiiiimiifiiMinimismmniimifiiiiii
Hafnarf jarðarbíó
í
\ Morki lirossins
Stórfengleg mynd frá Róma-
borg á dögum Neru.
Aðalhlutverk:
Fredric March
Elissa Landi
Claudette Colbert
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9249.
Þarfasta hugvekjan
(Framhald af 5. slBu),
lifir hún aldrei lengi sem
frjáls og óháð, né heldur til-
kalli sínu til landsins. Þeir
tímar koma, að sú þjóð, sem
ekki nytjar land sitt, mun
missa rétt sinn til þess, enda
á hún líka að gera það. Fólks-
fjölgunin í heiminum mun
leiða það af sér, að engin
þjóð mun geta átt land til
sports, en ekki til að nytja
það — sízt af öllu eins gott
land og ísland.
Nýársboðskapur forsetans
var því sannarlega þarfur og
nauðsynlegur. Hann á miklar
þakkir skilið fyrir hann og
þjóðinni og forráðamönnum
hennar ber að taka hann til
eftirbreytni. X+Y.
GAMLA B I □
1 ^©Rífl^VÍ Kona biskupsins
(The Bishops Wife). — Bráð-
skemmtileg og vel leikin amer-
Mýrarkots- ísk kvikmynd, gerð af Samuel !
Goldwyn, framleiðanda úrvals-
stclpan mynda eins og: „Beztu ár æv- !
innar“, Danny Kaye-myndanna, l
Efnismikil og mjög vel leikin „Prinsessan og sjóræninginn" |
sænsk stórmynd, byggð á sam- o. fl. — Aðalhlutverk:
nefndri skáldsögu eftir hina Cary Grant
frægu skáldkonu Selmu Lagerlöf Loretta Young
Margareta Fahlén David Niven
Alf Kjellin Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
* BÆJARBÍÓ HAFNARFIROI |

I
: ilúi írska villirósin 1
~ d *■
Ólympíulelkarnir Bráðskemmtileg og falleg amer- ; §
ísk söngva- og gamanmynd, i
í Bcrlín 1936 tekin í eðlilegum litum.
Kvikmynd af glæsilegustu
Ólympíuleikum, sem haldnir Dennis Morgan
hafa verið. Ný, amerísk upptaka með enskum skýringum. Leikstjóri: Geraldina Lerner. Arlens Dahl
Sýnd kl. 7 og 9.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. 5

TRIPDLI-BID
Stcinblómið GÖG og GOKKE
Hin vinsæla ævintýramynd í hinum undurfögru Agfa-litum. Ógleymanleg fyrir yngri sem eldri. — Sýnd kl. 5. í hinu villta vestri

Bráðskemmtileg og sprenghlægi
Ríðandi leg amerfsk skopmynd með hin- um heimsfrægu skopleikurum
lögrcgluhetja
Aukamyndir: GÖG og GOKKE
Tónlist frá Harlem með Lena Horne, Teddy Wilson og Leo Weisman og íþróttahátíð í Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Moskvu.
Sýnd kl. 7 og 9.
WILLY CORSARY:
2. dagur
Gerizt áskrifendur að
ZJínicuiiun
Áskriftasímar 81300 og 2323
fslendingaþættir ...
(Framhald af 3. slðu).
inni hafi ef til vill stundum
verið heitið annað, er lagt
var af stað. Það var svo gam-
an að heyra hana rifja upp
liðna tímann. Hún var svo
minnug, en minnugust á það
góða, sem hafði mætt henni
á lífsleiðinni og það bezta í
fari hvers manns. Hún var
gáfuð kona og hreinlynd.
Hreinskilni hennar var hlýj-
ar leiðbeiningar, en ekki sær-
andi útásetningar-
Þau hjónin eignuðust 9
börn, góð börn og efnileg,
sem reyndust foreldrum sín-
um vel.
Ég veit, að litlu börnin á
Búrfelli hafa saknað ömmu
nú á jólunum. Enginn skildi
gleði þeirra betur en hún, og
til hennar var svo gott að
leita, ef eitthvað var að. Ég
veit, að sonur hennan og
tengdadóttir þakka guði fyr-
ir þau ár, er hún dvaldi á
heimili þeirra.
Nú veit ég, að þjáningar
þínar eru á enda, kæra vin-
kona, og jóladýrð guðs hand-
an við hafið umlykur þig og
þína ástvini.
Ég þakka þér fyrir þær
perlur, sem þú gafst mér i
veganesti.
Guð blessi þig.
Lára Böðvarsdóttir.
TENGILL H.F.
Sími 80 694
Heiði við Kleppsveg
annast hverskonara raflagn-
ir og viðgerðir svo sem: Verk
smiðjulagnir, húsalagnir,
skipalagnir ásamt viðgerðum
og uppsetningu á mótorum,
röntgentækjum og heimilis-
vélum.
Hver fylgist með
tímanum ef ehfci
LOFTVR?
Gestur í heimahúsum
helzt, að hesturinn þekkti hana eins vel. Hann vissi, hvað
hún hugsaði og vildi. Hún þurfti ekki að hreyfa sig, ekki
að segja neitt — á einhvern dularfullan og óskýranlegan
hátt vissi hann óskir hennar. Svo ríkur getur verið sam-
hugur manns og dýrs. Einstaka sinnum kemur líka fyrir,
að tveir menn tengjast slíkum böndum. En það er harla
sjaldgæft.
Það var töfrandi haustblær yfir öllu. Á bláum himnin-
um voru stór, hvít ský, sem sigldu eins og víkingaskip í
morgungolunhi. Hinir hlýlegu ásar voru undurfagrir þenn-
an dag. ína þrýsti hnjánum þéttar að síðum hestsins og
vatt sér við í hnakknum. Húsiö stóð þarna eitt sér, um það
bil hálftímagang frá þorpinu, og hingað komu ekki járn-
brautarlestir nema tvisvar á degi hverjum. Það var engan
að sjá úti á svölunum, og enn var ekki búið að draga tjöld-
in frá gluggunum niðri. Hún hló dátt, eins og lítið barn,
sem er að hlaupast brott og finnst, að það sé komið úr
mestu hættunni.
Næst þegar hún leit við, var hún komin langt út á ás-
cna. Hún klappaði hestinum á heitan hálsinn, og snöggvast
varð henni hugsað til Annettu de Lorme, sem sjálfsagt
hefði viljað fara með henni þessa ferð — síðasta morgun-
inn hennar í Heiðarbæ. En hún hafði ekki neitt samvizku-
bit. Annetta kunni í rauninni ekki að meta það yndi, sem
slíkt veitti. Hún var svo löt og værukær, og sólskin og
náttúrufeðurð orkaði ekki á hana. Hún kunni ekki að
íneta angan úr lyngi og laufi né hressandi morgungolu.
Annetta vildi aðeins fara á hestbak, þegar hún hélt, að
Kristján færi lika.
Nú hvarflaöi hugur ínu að því, hversu mikil áhrif Krist-
ján, hinn nitján ára gamli stjúpsonur hennar, virtist hafa
á konur, jafnvel þótt þær væru miklu eldri en hann. Hann
var að vísu fullorðinslegur, einkum nú í seinni tíð.. Annetta
\ar tuttugu og fjögurra ára gömul, og í tvær vikur hafði
hún ekki annað gert en halda sér til fyrir Kristjáni og
reyna að koma honum til við sig. Hann virtist láta sér
þetta lynda og stundum svaraði hann henni i sömu mynt,
en ína gat þó ekki annað en séð háðsviprurnar kringum
munninn á honum. Samt fór því fjarri, að hún felldi sig
við framkomu hans. Hún sómdi illa pilti á hans reki.
Það var eins og hann væri ekki ungur lengur, hugsaði
hún, og hann virtist eldast með hverjum degi sem leið.
Það mátti ef til vill rekja til kynna hans af Edit. ínu hafði
aldrei geðjazt að þeim. En faöir Editar, Cordona banka-
stjóri var einn af þýðingarmestu viðskiptavinum manns
hennar. Hún varð þess vegna að umbera stúlkuna og
treysta dómgreind stjúpsonar síns. En gat kornungur pilt-
ur haft kynni af Edit, án þess að það hefndi sín? spurði
hún sjálfa sig. Edit hafði ekki verið nema sextán ára, þegar
hún fór að leggja lag sitt við elskhuga móður sinnar, og
lét sér meira að segja eklci fyrir brjósti brenna að lýsa
fyrir föður sínum þeim heiftúðlegu árekstrum, er af því
hlutust. Foreldrar hennar bjuggu nú ekki lengur saman,
og meiri hluta ársins var Edit í Cannes hjá móður sinni.
En stundum kom hún öllum á óvænt til Hollands, og það
þótti sjálfsagt, að þá byggi hún eins lengi og henni sýndist
hjá Elsting-hjóunum i Utrecht. Kristján talaði oft um
hana með gremjublandinni hæðni. En samt sem áður
leyni það sér ekki, að henni tókst að hafa á hann talsverð
áhrif. Hún var eins og skemmt epli, sem eitraði frá sér.
ína stöðvaði hestinn.
„Það er skylda húsmóðurinnar að koma til morgunverð-
ar“. Þetta stóð einhvers staðar í bók, þar sem konum var
kennd sú list að haga sér rétt og virðulega. Og þá bók
hafði hún marglesið spjaldanna á milli. En það var langt
síðan, og hún brosti að því, að henni skyldi allt i einu
detta þessi setning í hug.
— En þetta er líklega rétt, sagði hún samt við sjálfa sig.
Ég verð að fara heim.
Hún stundi þu&gan. En í huga sínum sá hún all, sem gerast
myndi. Þegar liði á daginn, færu síðustu gestirnir: Jan
Lander, einn af umboðsmönnum manns hennar og gamall
vinur, Emma, koiia hans, Annetta de Lorme og faðir henn-
ar. Og að morgni ætlaði hún sjálf að flytja til borgarinnar
— með Kristján og þjónustufólkið. Heim til Utrecht! Eftir
iáa daga kæpý m^ður hennar úr ferð sinni um Þýzkaland
og Rúmeníu, og þá byrjaði gamla sagan: gestakomur, veizl-
ur, kokkteilboð, spilakvöld. Á herðar hennar legðust ótal
húsmóðurskyldur, sem hún varð að láta eins og væri sér-
stök ánægja að inna af höndum. Hún var þó kona Allards
Elsting, forstjóra og aðaleiganda vélaverksmiðjunnar
ÍNemófa. Aftur beið hennar hringiða fólks: kunningja tengda-