Tíminn - 16.03.1950, Blaðsíða 6

B
TÍJ-IINN, fimmtudaginn 16. marz 1950
62. blað
TJARNARBID
ii
Síðasti RaiilS-
skinninn
Ij (Last of the Remden)
Spennandi og viðburðarík ný
amerisk litmynd um bardaga
hvítra við Indíána.
Aðalhlutverk:
John Hall,
Michael O Shea.
Bönnuð börnum
„ _ Sýnd kl. 5, 7 og 9.
N Ý J A □ í □
i
I»ar scm sorgirnarj
glejiaasí
• '< * ,
AftkaJtVffnú: PíanósnilHngur- j
inn JOSE ITURBI spilar tón-|
verk 'eftir' Chopin og fl.
Sýnd kl. 9.
Dæmdir menn
Hin sterka og dramatíska
ameríska stórmynd, með:
; < ; iBurt Lancaster,
Ella Raines.
...Sýhd kl. 5 og 7
BönírCtð börnum innan 16 ára
—<•
GAMLA B! □
Systir Kenny
66
99
Pramúrskarandi tilkomumikil,
amerísk stórmynd, gerð eftir
sjálfsævisögu hjúkrunarkonunn
ar Elizabeth Kenny: „And They
Shall Walk“.
Rosalind Russell
Alexander Knox
Sýnd kl. 7 og 9.
Hve gitið er vor
seska
Söngvamyndin skemmtilega.
Sýnd kl. 5.
WILLY CORSARY:
61. dagur

ÓSKAR GÍSLASON:
IITMYNÐIN:
VIP
SKÚIAÚOTU
! Moskvanætur
" •■‘ttes Nuits Moskivitis)
Glassileg og iburðarmikil j
frönsk stórmynd er gerist í j
j Rússlandi á keisaratímunum.
Aðalhlutverk:
| Anhabella
Harry Baur
Richard Willm
— Danskur texti —
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJAR B í □
HAFNARFIRÐI
Iletjnr lialsins
Viðburðarík og spennandi
mynd efti rhinni frægu sögu
R. H. Danas, um ævi og kjör
sjómanna í upphaíi 19. aldar. j
Bókin hefir kom út í íslenzkri’
þýðingu.
Aðalhlutverk:
Alan Ladd,
Brian Donley.
Sýnd kl. 7 og 9.
?>,
Símf 0184.
þóra Borg-Einarsson *jón flóils
(fölúr' Oústafsson * friótibfea Ííirsdótlir
^ ÓSKflR GÍSlðSON KVIKMYNOAOI *
H i T
1»
Leikstjóri:
Ævar Kvaran
P ► *»* Frumsamin músik:

Jórunn Viðar
Hljómsveitarstjóri:
11* Dr. V. Urbantschitsch
8
■í;
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
^lþýðublaðsins
Dmglumdangl
*
jFramhald af 5. síou),
ijíirku og Englandi, ef þeirra
hbfuðblöð tilkynntu ein-
iívern daginn, að þessir flokk
ir hefðu ákveðið að eiga eng
ín hlut að lausn aðkallandi
/jmdamála fyrr en ríkið tæki
illan innflutning í sínar
tifcndur?
-Alþýðublaðið hjálpar kom-
múnistum í niðurrifsstarfi
þeirra með því að telja
öreytta gengisskráningu ó-
parfan fjandskap við almenn
ing. Þó bendir bað ekki á
íein önnur úrræði til að
tryggja framleiðsluna og ekki
tékur það heldur undir skraf
kommúnista um æfintýra-
markaðina., sem þeir byggja
alla sína afstöðu á. Þvert á
móti vottar Stefán Jóhann
rtanríkismálastefnu Bjarna
8en. fyllsta traust. Alþýðu-
Jlokkurinn dinglar þannig aft
rn við kommúnista, án þess
ið játa trúna á ævintýra-
markaðina, sem er þó hinn
eíni fótur undir pólitík kom-
núnista. Pólitík Alþbl. dingl-
ir fótalaus.
Ollum hinum merkari Al-
pýðuflokksmönnum er leið-
índi að þessu dinglumdangli
Síml 81936.
Vinslow-drcng-
iirrinn
' -fti;
Ensk stórmynd sem vakið hefir
heimsathygli, byggð á sönnum
atburðum, sem gerðust í Eng-
landi í upphafi aldarinnar.
Aðalhlutverk:
Robert Donat
Maraaret Leiahton
Sýnd kl. 5,15 og 9.
Síðasta sinn.
►«« **•
TRIPDLI-BÍD
Óður Síberín
mynd tekin 1 sömu litum og
Steinblómið. Myndin gerist að
mestu leyti í Síberíu. Hlaut
fyrstu verðlaun 1948.
Sænskur texti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Næst síðasta sinn.
Rtisknr strúkui*
(Hoosier Schoolboy)
Skemmtileg og spennandi
| amerísk mynd,
MICKEY ROONEY
Aukamynd:
KNATTSPYRNA
Sýnd kl. 5.
Sími 1182.
Alþbl. aftast í hinni komm-
únistisku helreið. Framsókn-
armenn munu því ekki taka
ómagaorð þess hátíðlegar en
ástæða er til og ekki láta
köpuryrðin spilla eðlilegu
samstarfi, þegar kostur gefst.
Sú mun líka vera sárust raun
þeirn, sem að slíkum mála-
tilbúnaði standa, að þeim
takist ekki að bera rógsorð
á milli þeirra, sem samleið
eiga, og hafi því skömm af
tilræði sínu, án þess að koma
illu til leiðar. En vitanlega er
tilgangur Stefáns Pétursson-
ar ekki annar en sá að koma
í veg fyrir, að samstarf geti
tekist með Framsóknar-
flokknum og Alþýðuflokkn-
um, og mætti kannske af því
draga þá ályktun, að Stefán
er enn ekki kominn af hinni
kommúnistisku „línu“ þrátt
fvrir allar sínar afneitanir.
En vitanlega væri kommún-
istum ekki verr við a>nað en
samstarf hinna umbótasinn-
uðu miðflokka.
Þó að framkoma Alþýðu-
flokksins sé á engan hátt
stcrmannleg í sambandi við
gcngismálið og það, sem þar
með fylgir, er þó vonandi, að
flokkurinn geri sér grein fyr-
ir mikilvægi þess og taki því
ábyrga afstöðu við afgreiðslu
málsins. Þó að Alþýðufl. sé
ekki í ríkisstjórn, getur hann
vitanlega haft áhrif á af-
greiðslu mála, og stæði hon-
um það vissulega nær en að
liengja sig aftan í kommún-
ista, svo sem Alþýðublaðið
hefir gert nú um hríð. Ö+Z.
BjtirgvinsmálilS
(Framhald a1 4. slOu).
standa við það sem hér er
sagt.
Ég skal ekki leggja neinn
dóm á það hér, hvort rétt sé
að veita umbeðið útflutnings-
leyfi fyrir skipunum, en á
það verður að leggja áherzlu,
að ef ríkisvaldið synjar um
leyfið, ber því siðferðileg
skylda til að sjá um að við
fáum laun okkar greidd á
annan hátt.
Sæmundur Valdimarsson.
Gestur í lieimaliúsum
og leit út að glugganum. Svo veitti hann því athygli, að bók-
^in, sem hann hafði haldið á, hafði dottið á gólfið. Líklega
hafði hann blilndað. ... Hann hló ankannalega, tók bókina
upp, slökkti ljósið og gekk til herbergis síns. Nú hlaut allt
að komast í lag aftur — hann var sannfærður um það —
þetta hlaut að lagast.
■Ki- ' y'ú I
5.
ína hafði bæði læst svefnherbergisdyrunum og baöher-
bergisdyrunum. Allard barði að dyrum og kallaði, en hún
svaraði honum ekki. Þá varð hann hræddur. Það voru sval-
ir fyrir framan svefnherbergi þeirra. Hánn fór út á svalirnar
fyrir framan herbergi sitt og klofaðt yfir lágan millivegg-
in, sem hann hafði haldið á, var dottin á gólfið. Líklega
inn. Svaladyrnar á herbergi hennaiu.yoru., opnar, og hann
gekk inn í dimmt herbergið. Hann fálmaði sig áfram að
rúmi henn, þar sem hann sá, að hún lá.
— ína, hvíslaði hann.
Hann snart hönd hennar.
— Hvað vilt þú? spurði rödd hennar í myrkrinu.
Hann dró andann léttar.
— Hvers vegna liggur þú vakandi í myrkrinu? Hann
kveikti á lampanum á náttborðinu. Ég verð að fá að tala
við þig.
Honum varð bylt við, þegar ljósið féll framan í hana, svo
að hann sá andlit hennar.
Augun voru rauð og bólgin, og þau störðu á hann.
— ína, sagði hann — heldur þú í raun og veru, að ég hafi
dregið þig á tálar?
— Nei — ég veit það, svaraði hún.
— En þetta er slúðursaga. Þetta ex ekki annað en ill-
kvittið kjaftæði.
Hún hristi höfuðið.
— Segðu ekki ósatt. Ég veit þetta allt.
Hann settist á rúmstokkinn.
— Ég hefi ekki svikið þig, ína. Mér heíir aðeins skjátlazt,
þegar ég hélt, að þú værir hamingjusöm og elskaðir mig
énn. Við skulum ekki skilja í reiði: Ég hefi áidrei skrökvað
að þér.... : -
Hún settist upp í rúminu, dró undir sig fæturna og studdi
.. ... .
höndum á hnén. Svona hafði hún oft setið í gamla daga, en
honum fannst það ekki frúarlegt, og svo vandi hún sig af því.
Hún hvessti á hann augun og spurði seinlega: Ef hin hefði
;hefði verið á lífi — myndir þú samt hafa komið til min?
Hefðir þú yfirgefið hana mín vegna?
Hann stundi óþolinmóðlega?
— En það er alls engin önnur, ína.
— Þú fullyrðir þá, að þér þyki enn vænt um mig eina?
Hann spratt á fætur og sagði bitrum rómi: Hvað stoðar
það? Þér þykir ekki lengur vænt um mig!
Hún stökk fram úr rúminu og hrópaði: Þú þorir ekki að
svara spurningu minni. Það vissi ég líka. Það er langt síðan
ég fann, að allt var breytt. Það var ekki lengur eins og það
var áður og eins og það átti að vera.
Hún fór að gráta.
— Viltu hlusta á mig með stillingu? sagði hann nokkru
síðar.
í þessari andrá var dyrabjöllu hringt harkalega.
Hún sagði: Nei — nei... . Við skulúm ekki tala meira um
þetta. Ég verð kyrr hjá þér — nú vil ég vera kyrr hjá þér.
Það getur enginn bannað mér, því að ég er þó konan þín. Ég
á rétt á því að taka þátt í sorgum þínum og áhyggjum.
Hann lagði hönd sína á öxl henni.
— Þú sagðir, að þér þætti ekki lengur vænt um mig. Er
það rétt?
Hún svaraði ekki. Augnaráð hennar varð einkennilega
fjarrænt, og hann varð þess var, að hún hlustaði eftir ein-
hverju öðru en rödd hans.
Hávært'samtal barst neðan úr fordyrinu. Hann sá, að hún
stirðnaði allt í einu. Svo hljóp hún að dyrunum, opnaði hurö-
ina og lagði við hlustirnar. Hún sneri sér snöggt að honum.
Andiitið var afskræmt, og hún hvíslaði: Farðu ekki niður..
vertu hér kyrr!
— Hvers vegna? spurði hann.
En hún var þegar komin út úr herberginu. Hann opnaði
og sá hana hlaupa niöur stigann. Hann beygði sig út yfir
handriðið.
Niðri í fordyrinu var Jósep í ákafri deilu við ókunnan
mann. Skyndilega þekkti Allard, að þetta var maðurinn, sem
hann hafði séð við hliðið. Hann heyrði ínu segja:
— Maðurinn minn er ekki heima.... Komdu hérna inn
— hér getum við talað saman í næði.
Hann sá, að hún þreif i handlegg mannsins og dró hann