Tíminn - 01.04.1950, Side 6

TÍMINN, laugardaginn 1. apríl 1950
74. blað
TJARNARBID
Oliver Tvist
Snilldarleg brezk stórmynd
eítir hinu ódauðlega meistara-
verki
Charles Dickens
Sýnd kl. 5 og 9
Bönnuð börnum
Regnbogaeyjan
Hin mynd í undurfagra ævintýra- eðlilegum litum.
: Sýnd kl. 3.
N Y J A B I □
Kjjlska og eiigiMiiin'
Prönsk stórmynd um hrika-
leg örlög.
Aðalhlutverk:
Madeleine Sologne
Erich von Stroheim
Bönnuð börnum yngri en 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9
Draugaskipið
Skopmyndasyrpa með
Gög og Gokke
Sýnd ki. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BÍÓ
F j ár h ættuspil-
arinn
Bráðskemmtileg og spennandi
ný amerísk kvikmynd frá RKO
Radio Pictures.
Aðalhlutverk:
Robert Young
Barbara Hale
Frank Morgan
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
W/ZIY CORSARY:
Þíí lifir aðeins einu
sinni
Akaflega spennandi og vel
leikin amerísk kvikmynd. --
Danskur texti.
Aðalhlutverk:
Henry Fonda.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9
LITLI og STÓRI
og
SMYGLARARNIR
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Hugleiðing um
skírnina
(Framhald af 4. síðu.)
Jóh. 3,23, segir: „Og þetta er
Hans boðorð, að vér skulum
trúa á nafn sonar Hans.“ í
Jóh. 5,1: „Hver sem trúir að
Jesús sé hinn Smurði, er af
Guði fæddur.“ Til þess að
koma í veg fyrir misskilning,
veit ég, að postulinn á þar
við lifandi, starfandi Guð-
elskandi trú, sem hlýðir og
treystir Honum. í Jóh. 5,4:
„Því allt, sem af Guði er fætt
sigrar heiminn, og trú vor,
hún er siguraflið, sem hefir
sigrað heiminn." Jóh. 5.10:
„Sá sem trúir á Guðs son, hef-
ir vitnisburðinn í Honum. Sá
sem ekki trúir Guði, hefir
gert Hann að lygara.“
(Framhald)
Mcð Ilvassafcllinu
til Ítalíu
(Framhald af 5. síðu.)
húsinu í kveðjuskyni og þriðji
fáninn er á öðru fallegu skipi
samvinnumanna við uppfyll-
inguna, svo alls eru þeir þrír
á lofti útgerðarfánar S.Í.S.
þennan dag í Reykjavík.
En í aftur stafni rís ís-
lenzki fáninn hár og tignar-
legur, hann á að bera kveðju
íslands suður til Miðjarðar-
hafslandanna. gÞ
Vatnsvirkjanir í
Handaríkjunum
(Framhald af 3. siðu.)
um vegna þurrka og vatns-
leysis, en önnur hafa stór-
árnar brotið í flag siðan skóg
vio
5KÚ14GÖTU
Unglingar á villi
götum
Aðalhlutverk:
Sonja Wigert
Anders Henrikson
George Fant
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Smámyndasafn
Sýnd kl. 3.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
ÓSKAR GÍSLASON:
Litmyndin
Síðasti bærinn í
dalnum
íslenzkt æfintýri I þjóðsagna-
stil.
Aðalhlutverk:
Þóra Borg
Jón Aðils o. fl.
Sýnd kl. 7 og 9
Sími 9184.
Siml 81936.
Dalalíf
Stórfengleg sænsk mynd,
byggð á frægri sögu eftir Fred-
rik Stron.
Aðalhlutverk:
Eva Dalbeck
Edvín Adolphsson
Karl Henrich Fand.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Kalli óheppni
Sýnd kl. 3.
arnir eyddust og hættu að sjá
um náttúrlega vatnsmiðlun
og gæta hófsemi í þeim efn-
um. Nú reyna allar menning-
arþjóðir að ráða bætur á
þessu. Við það starf eru vonir
manna um nógan mat fyrir
mannkynið og frið og menn-
ingu. á þessari jörð að veru-
legu leyti bundnar. Því er
þetta starf, sem allir fylgj-
ast með af áhuga.
tslendingaþættir
(Framhald af 3. síðu.)
arnesi, og átti þar heima, það
sem eftir var æfinnar. Var
aðalstarf hans eftir það við
Sparisj óð Mýrasýslu, sem
hann helgaði síðustu krafta.
Þau hjón eignuðust einn
son, sem nú er að verða full-
tíða maður. Hin síðari ár tók
heilsa hans nokkuð að hnigna
og s. 1. sumar lá hann all-
lengi á sjúkrahúsi í Reykja-
vík. —
Jóhann Magnússon var yf-
73. dagur
Gestur í heimahúsum
ferði. Og þetta hræddist Felix ennþá meira en reiði bróður
síns.
Vitaskuld var þetta bæði heimska og óhæfa, sagði hann.
Það veit ég ofurvel. Ég iðraðist sáran orða minna, þegar
Kristján hafði talað við mig. Ég hafði komið.illu af stað með
gáleysi mínu.... Hann langaði allt í einu til þess að fella
sem þyngstan dóm yfir sjálfum sér, úr því að Allard gerði
það ekki.... Mér er ekki viðbjargandi, bætti hann við, og
ég er kannske enn verri en venjulegur þorpari, sem gerir
illt af ásettu ráði....
Allard svaraði ekki. Hann var að hugsa um blöðin, sem
ína hafði lesið í Lindarbrekku. Heili hans brást ekki, þeg-
ar málefni verksmiðjanna voru annars vegar, en þessa
gátu gat hann ekki ráðið. Það var svo skammt síðan hann
hafði lært að líta á þetta mál öðru vísi en frá bæjardyrum
sjálfs sín. En honum hafði opnazt ný sýn, og þess vegna
felldi hann nú engan dóm. Og þrátt fyrir allt voru þó ýms
atriði, sem hann þóttist skilja.
— Þú virðist hafa sagt henni meira en lítið um hjóna-
band mitt, sagði hann.
— O-jæja. Ekki svo ýkjamikið. svaraði Felix og horfði út
um gluggann.
— Þú sagðir henni þó söguna af því, er við sáumst fyrst..
Hann þagnaði snögglega. Hann minntist þess skyndilega,
að Felix hafði einmitt verið með honum, þegar það gerðist.
Því hafði hann verið búinn að gleyma.... Þeir báru hana
á milli sín upp stigana, og Felix hafði meira að segja átt
meginþáttinn i samræðunum, þegar upp í vinnustofuna
kom.... fyrst í stað.
Felix kveikti í sígarettu.
— Já, sagði hann. Ég sagði henni reyndar ýmislegt.
— Það er eitt, sem mig langar til að vita, sagði Allard.
— Og hvað er það?
— Hvernig skýrirðu þessar kvennaveiðar þínar? Sagð-
irðu henni ekki, að þér þætti vænt um ínu?
Felix starði á sígarettuna. Hann gerði sér far um að tala
eins eðlilega og hann gat.
— Nei, svaraði hann. Ég sagði, að hún elskaði mig ekki.
Skyndilega rak hann um hlátur, vatt sér að bróður sín-
um og sagði:
— Það var þó að minnsta kosti satt.
Allard svaraði ekki. Hann virtist mjög hugsi. Þessi þögn
og íhugandi augnaráðið, sem henni fylgdi, kvaldi Felix.
Allard sá í anda liðna atburði. Hann var staddur við sík-
ið rigningarkvöld fyrir tíu árum. Hann sé Felix og ínu með
dökkt, óstýrilátt hár.... líkasta Sígaunastelpu.... Og allt
í einu datt honum í hug: Það var einkennilegt, að hún
skyldi ekki verða ástfangin af Felix. Hann var þó meyjar-
mannslegri en ég — og betur við hennar hæfi.... Og þó
var kannske ennþá einkennilegra, að Felix skyldi ekki verða
ástfanginn af henni.... Snögglega leit hann á bróður sinn.
Svo stóð hann upp.
— Ég held, að það sé bezt, að þú talir alls ekki um þetta
við ínu, sagði hann.
— Eins og þú vilt, sagði Felix.
Hann stóð líka upp. Litla stund stóðu þeir þannig, báðir
vandræðalegir. Allard hugsaði: Ef allt hefði snúizt á annan
ir meðallag að vexti og vel veg þá.... Hann mundi það núna, að Felix hafði í góð-
á sig kominn, prúður í fasi (látlegri glettni kallað hann kvennabósa, og hann spurði
og fágaður í framkomu og ' sjá.lfa.n sig, hvort hugsazt gæti, að full alvara hefði búið
klæðaburði. Hann var alvöru- ^ bak vig gamanyrgin. Honum fannst, sem hann hefði fyr-
• f. ' I, '•
TRIPDLI-BÍÖ
MIlli vonar og ótia
Afar spennandi og bráð-
skemmtileg amerísk skauta-
mynd með hinni heimsfrægu
skautadrotningu Bolita.
Aðalhlutverk:
Belita
Barry Sullivan
Albert Dekker
Bonita Granville
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum Innan 14 ára.
Sími 1182.
gefinn en þó jafnan glaður
og hlýr viðskiptis. Hann var
lítt skólagenginn, en aflaði
sér sjálfur staðgóðrar mennt-
unar með lestri góðra bóka
og í gegnum þ£ þekkingu eru
hin margvíslegu verkefni lífs
ins veita hverjum þeim, er
tekur á þeim með alvöru og
trúmennskú. Hann var gæfu-
maður. Hugðarefni æskunnar
entust honum til æfiloka og
lífið gaf honum aðstöðu til
að hlúa að þeim og hrinda
áleiðis.
Hann gat því á efri árum
litið þakklátur yfir liðin ár
og vaxandi árangur æfistarf-
áns, vinsæll og virtur af öll-
um er þekktu hann, og naut
nú hvíldar eftir langan vinnu
dag við arin heimilisins með
sinni ágætu konu.
Blessuð sé minning hans. —
Bjarni Ásgeirsso
ir tíu árum þegið dýra gjöf, án þess að gera sér ljóst, hver
gefið hefð.i Þessi hugsun hafði skotið upp alveg óvænt, og
þessi hugsun var honum talsvert framandi, því að honum
hafði jafnan fundizt, að hann hefði öðlazt allt sitt, vegna
eigin atorku, forsjálni og stefnufestu. En síðustu dægur
liafði hann uppgötvað svo margt nýtt og óvænt, bæði í fari
sjálfs síns og annarra, að það var engu líkara, en hann
væri að setjast á skólabekk lífsins að nýju og yrði að byrja
frá rótum. Þetta vakti bæði undrun og gremju, en því fylgdi
einhver bjarmi af æsku og endurnýjun. Hann var miklu
bljúgari og varfærnari en hann átti annars að sér. Honum
duldist ekki, að hann hafði verið næsta einsýnn. Vittu,
hvað þú vilt — og gerðu það, sem þú megnar — það hafði
verið hans kjörorð. Það var eins og hann heyrði ínu segja:
Þú ert svo öruggur um, að þú vitir allt bezt, að þú getur
aldrei skilið viðhorf og tilfinningar annarra.
Nú kvaldi þessi efi hann, og það var eins og eitthvað, sem
legið hafði í dvala í sál hans, hefði vaknað eftir öll þessi
ár. Það var óljós samúð með öðru fólki.... ekki grundvölluð
á neinni skynsemi, heldur fædd í djúpi sálarlífsins. Þetta
var eins konar uppbót, sem hann hafði glatað — sjálfs-
eirsson. fí " | .