Tíminn - 29.08.1950, Page 6

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiinMiiiHiiiiMiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiHHiiuiiiiHiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiimiiiiiiiiimiiiiimniiiiiiiiiiinii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiHiiiHiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiií
TÍMINN, þriðjudaginn 29. ágúst 1950.
188. blað.
Sími 81936
„I VÍKI3VG“
íburðarmikil amerísk sjó- \
ræningjamynd frá R.K.O. í 1
eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Paul Henry,
Maureen O'Hara.
Bönnuð börnum innan 12 ára |
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
•aMHIIIIIIIIIIIIIMIIIIIUIIIIIMIimMiniHIHIIIHIINIIII 5
TRIPOLI-
Á elleftu stundu \
(Below the Deadline)
Afar spennandi, ný, amerísk I
sakamáiamynd.
Aðalhlutverk:
Warren Douglas,
Ramsay Ames.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
NÝJA Biól
,Berliner Ballade
Ný þýzk kvikmynd, einhver |
sú sérkennilegasta sem gerð i
hefir verið. Myndin gerist í j
Berlín 1948, en atriði mynd- j
arinnar er séð með augum I
kynslóðarinnar, sem lifir 100 i
árum síðar. — Aðalhlutverk: j
Gert Fröbe
Ute Sielisch
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
MIIII■I•M•IIII■IIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIHI■IMIIMMI ■
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii 11111111111111111 iiiii :
BÆJARBÍó!
HAFNARFIRÐI |
Nils poppc I her-
þjónustu •
Hin bráðskemmtilega j
sænska gamanmynd með: j
Nils Poppe.
Sýnd kl. 7 og 9.
1
Vinsamlegast
greiðið
blaðgjaldið
til innheimtu-
manna
vorra.
TÍMINN
Viðureign á norð-1
ur-Atlanzhafi
4
Action in the North Atlantic i
Mjög spennandi amerísk |
stríðsmynd. — Danskur texti |
Aðalhlutverk:
Humphrey Bogart,
Kaymond Massey.
Bönnuð börnum innan 12 ára 1
Sýnd kl. 7 og 9,15.
DANIEL BOOAE f
Kappinn í „vilta f
vestrinu
j Ákaflega spennandi og við- |
j burðarík amerísk kvikmynd. |
Sýnd kl. 5.
TJARNARBÍÓ)
Tízkuverzlun og
tilhugalíf
(Maytime in Mayfair) |
Mjög skemmtileg og skraut- |
leg ensk litmynd. — Aðal-1
hlutverk: Hinir heimsfrægu f
brezku leikarar
Anna Neagle,
Michael Wilding.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
(GAMLA BÍÓ
=
Berlínar-
hraðlestin
(Berlin Express)
j
| Spennandi ný amerísk kvik- j
| mynd, tekin í Þýzkalandi j
| með aðstoð hernámsveld- j
| anna.
Aðalhlutverk:
Merle Oberon,
Robert Ryan,
Paul Lukas,
Charles Korvin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.
(HAFNARBÍÓ)
| Vínarsöngvarinn 1
(Hearts desire)
| Framúrskarandi skemmtileg i
| og hrífandi söngmynd. Aðai- f
| hlutverkið leikur og syngur |
| teorsöngvarinn heimsfrægi f
Richard Tauber
1 Þetta er mynd sem englnn,
| er - ann sööng, lætur fara
| fram hjá sér.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
5 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111^111'
Gerizt
áskrifendur.
Áskriftarsími:
2323
TIMINN
i I
I I
: ;
•■11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
Lrvalsljóð
(Framhald af 4. síðu.)
eins skemmtilega sögð sagan
um konurán séra Odds Gíslá-
sonar eins og Símon segir
hana samtímis og sjálfur þá
á næstu grösum. Fleira mætti
nefna þessu líkt.
Lítill glæsibragur kann að
virðast yfir æfi Símonar
Dalaskálds. Þó er það nú svo,
að um eitt skeið átti fráleitt
nokkur annar maður slíkum
vinsældum að fagna í land-
inu sem hann. Hann þótti
allra gesta beztur hvar sem
hann kom. Koma hans var
viðburður á hverju heimili og
gleymdist seint. Og lýðhyll-
inni glataði hann í rauninni
aldrei, enda þótt hún sé völt-
ust vina — önnur en auð-
urinn. En sá tími kom, að
hver ónytjungurinn þóttist
geta miklað sjálfan sig með
því að lítilsvirða kveðskap
þessa farandskálds. — Vita-
skuld var þá langoftast um
kveðskapinn dæmt án þess að
þekkja hann. Svo er fyrir að
þakka, að sá tími er liðinn,
og það er víst, að hann kem-
ur aldrei aftur. Héðan í frá
mun það ætíð verða viður-
kent, að Símoni var mikil í-
þrótt gefin. Hitt er annað
mál, að hann skorti andleg-
an þroska og bóklega mennt-
un til þess að ávaxta þá í-
þrótt til fuils. Það er ein af
raunasögum íslenzkra bók-
mennta.
Það var að vonum, að Grím
ur Thomsen kunni að meta
farandskáldin og kvæða-
mennina. Hann hafði til þess
bæði vitsmuni og menntun-
ina, því um hvorttveggja
gnæfði hann yfir flesta sam-
tíðarmenn sína, og þó mikli*
meir yfir hina, sem síðan
hafa komið. Hann sagði rétti
lega, að þessir menn hefðu
innt af hendi sama hlutverk
hjá okkur sem „rhapsódar
hjá Grikkjum og troubadour-
ar og minstrelar hjá Frökk-
um og Bretum.“ Hann orti
sjálfur um auðnuleysingjann
Kvæða-Kela og um Daða
fróða, svo ærið mundi til að
geyma nöfn þessara manna.
Enn mun engin sú sveit á
íslandi að Símon Dalaskáld
eigi þar ekki fleiri eða færri
vini, enda þótt rit hans hafi
nií um langt skeið verið í
fárra höndum. Fyrirtæki
Rimnafélagsins mun eflaust
á ný fjölga vinum hans. Og
enn má brýna þá, er eitt-
hvað kunna að eiga eftir
hann óprentað eða hafa slíkt
í fórum sínum að þeir varð-
veiti það frá glötun. Margir
hafa tekið sér fram um slíka
varðveizlu nú síðasta áratug-
inn, og eiga þeir skilið þakkir
fyrir. Landsbókasafnið er
bezti geymslustaðurinn fyrir
allt slíkt. Vel sé lika þeim, er
nú leggja Rimnafélaginu lið
til þess að kynna þjóðinni
þetta skáld á ný. Sn. J.
JCHH KNITTEL:
FRUIN A
GAMMSSTÖÐUM
91. DAGUR
Vatnsþéttir lampar og raf-
lagnir
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI h. f.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
á fótum og úrkeðjan dinglaði framan á maganum á hon-
um. Það sópaði að þessum gráskeggjaða fjallabónda þenn-
an dag. Gottfreð og Felix gengu í humátt á eftir honum.
En þeir voru sviplausir og skáru sig á engan hátt úr mann-
fjöldanum.
Þau snæddu kvöldverð saman, og karlmennirnir sátu yf-
ir skálum langt fram á nótt! Daginn eftir fóru Felix og
Soffía brott, en Gammsstaðahjónin og Gottfreð Sixtus voru
lengst af dagsins á gripasýningunni.
Þetta kvöld höfðu verið auglýstir hljómleikar. Teresa og
Gottfreð vildu óðfús fara þangað. Anton Möller sagðist
hafa heitið því að sitja veizlu með eigendum sýningargrip-
anna, og þangað átti hver og einn að koma með konu sína.
Gottfreð hefði ekki nema gott af því að vera líka í þeirri
veizlu. Þar yrði margt þekktra áhrifamanna og margar ræð-
ur fluttar.
— Ætlar þú að fara að vera í véizlum, Anton? sagði Ter-
esa. Heldurðu, að heilsan þoli það? Þú ættir heldur að af-
þakka boðið og fara með okkur á hljómleikana. Við getum
alltaf borðað það, sem okkar langar í, en á slikum hljóm-
leikum eigum við ekki kost daglega.
— Og hvað segir þú, drengur, sagði Gammsstaðabóndinn
og vék málinu til sonar síns.
— Mig langar ekki i veizlu, sagði Gottfreð. Ég vil heldur
fara á hljómleikana.
Anotn Möller hvessti augun á þau, þungur á brún og dul-
úðlegur. Það var eins og hræðilegum grun brygði fyrir.
— Eins og þið viljið, sagði hann svo hógværlega, að þeim
Gottfreð og Teresu varð hverft við. En ég hefi lofað að vera
i þessari veizlu — og þá verð ég það. Ég hefi verið valinn
í dómnefndina, og það væri auvirðilegt af mér að skerast
úr leik.
Teresa var á báðum áttum. Virðingin fyrir þessum ó-
hvikula, einbeitta manni togaðist á við ást hennar á Gott-
freð. En það var of freistandi að eiga þess kost að vera ein
með Gottfreð. Hún bægði frá sér rödd skynseminnar.
— Við Gottfreð förum þá á hljómleikana, en á eftir hitt-
umst við öll, sagði hún.
— Það kann að vera, að ég komi síðla heim í kvöld, sagði
hann.
— Þá bíðum við þín, svaraði Teresa.
Gottfreð og Teresa réðu varla viö tilhlökkun sína. Teresa
fór i grænan, ermalausan silkikjól, og Gottfreð sýndist hún
fegurri en nokkru sinni áður. Gestirnir litu við, er hún gekk
hjá. Yndisþokki hennar og æskuljómi vöktu almenna at-
hygli.
— Hvað segir gamli maðurinn, þegar hann sér þig í þessu?
sagði Gottfreð.
— Hvað áttú Við? spurði hún. Fer kjóllinn mér ekki vel?
— Þú ert yndisleg, hvíslaði hann í eyra henni. Nú förum
við. Hljómleikar'nir eru búnir klukkan tíu. Hvað eigum við
að gera á eftir?,
— Við förum t Veitingahús og borðum saman.
Þau óku i tóni£ikahöllina í lokaðri bifreið.
Við og við kysstust þau.
Þegar hljómleikarnir voru búnir, snæddu þau dýran kvöld-
verð, og Gottfreð* bað um kampavín. Þau sátu fram undir
miðnætti í kyrrlátum króki við lítið borð. Þau reistu drauma-
borgir, og reikuðu í sælli vímu um rökkvaða tunglsskins-
lundi, og það váfekki fyrr en klukkan sló tólf, að þau vökn-
uðu skyndilega tií veruleikans.
— Við verðum. að flýta okkur heim, sagði Teresa. Við
megum ekki láta Jiann bíða eftir okkur.
Auðmjúk eins óg þrælar héldu þau til gistihússins.
— Gottfreð, ságði Teresa, er þau gengu inn í fordyrið.
Bíddu hérna. Ég fer upp og gæti að því, hvort hann er þar.
Verði ég ekki komin innan fimm mínútna, ferð þú að sofa.
Hann maldáðP"ékki i móinn. Hún flýtti sér upp, leit fyrst
inn 4 herbergi sittv en siðan inn í herbergi hans. Hann lá
í rúminu.
— Loks kemurðu, kona, sagði hann önuglega. Veiztu,
hvar lifrarsaltið mitt er?
— Ertu veikur?-
— Nei. En ég er með einhverja slæmsku innvortis.
Hann settisf úþp í rúminu. Hann var rauður og þrútinn