Tíminn - 17.12.1950, Page 6

TÍMINN, sunnudaginn 17. des. 1950
283. blað
Vestur í Villidal
Amerísk kúrekamynd
Sýnd kl. 3 og 5
f leit að
eiginmaimi
Aðalhlutverk:
Glenn Ford,
Evelyn Keynes.
Sýnd kl. 7 og 9.
TRIPOU-BÍÓ
Síml 1182
Framliðinn
leitar likama.
(A place of one’s own)
Margaret Lockwood
James Mason
Sýnd kl. 7 og 9._
Gissur og Rasmína
fyrir rétti.
Sýnd kl. 5.
NÝJA BfÓ
Eiginkona
útlagans.
(Belle Starr)
Mjög spennandi mynd frá
dögum þrælastríðsins í
Bandaríkjunum.
Aðalhlutverk:
Gene Tierney,
Eandolph Scott,
Dana Andrews.
S%ýnd kl. 5, 7 og 9.
BönnuS innan 12 ára.
Músík og teiknimynda
„Show“
hin bráðskemmtilega mynd
er sýnd kl. 3.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
f FJÖTRUM
Amerísk stórmynd — Aðal-
hlutverk:
Ingrid Bergman,
Gregory Peck.
Sýnd kl. 9.
aiiiimiimiiiiiDiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHtiiiiimMinitiiiiit
Á spönsknm
slóðum
með Roy Rogers.
Sýnd kl. 7.
Sími 9184
Askriftarsíralx
2323
TIMINIV
»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦1
Nýja fasteigna-
salan i
r
Hafnarstrætl 19. Sfml 15181
Vlðtalstími kl. 10—12, 1—31
og 4—6 virka daga nema f
laugardaga kl. 10—12. I
Fastoigna-, blf- i
reiða-, skipa- og f
verðbréfasala
Bergur Jónsson
Máiaílutningsskrlfstofa
Laugaveg 65. Síml 5833.
Helma: Vitastlg 14.
Austurbæjarbío
Frei Mike
Bönnuð börnum innan 12 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Trigger
í ræningjaköndum
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBfÓ
GLITRA DAGGIR,
GRÆR FOLD.
Myndin, sem hefir slegið öll
met hvað aðsókn snertir hér
á landi.
Aðalhlutverk:
Mai Zetterlig,
Alf Kjellin.
Sýnd vegna fjölda áskorana,
en aðeins um helgina.
SCýnd kl. 5, 7 og 9.
Ung leynilögregla.
Afar spennandi bama- og
unglingamyndir.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BfÓ
RrúðarránitS
(The Bride Goes Wild)
Fjörug og bráðskemmtileg ný
amerísk gamanmynd frá
Metro Goldwin Mayer.
Aðalhlutverk:
Van Johnson,
June Allyson.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
iHAFNARBÍÓ
I Vlnarsöngvarinn
(My hearts delíght)
j Hin fagra og hrífandi söngva
f mynd með tenórsöngvaran-
| um fræga
Richard Tauber.
Sýnd kl. 7 og 9.
I
í
Röskir
sendisveinar.
(Assaltens Cow-boy)
i Sprenghlægileg og f jörug j
1 sænsk gamanmynd um dug- !
| lega sendisveina.
Aðalhlutverk:
Ake Söderblom,
Thor Moden,
Eva Hemming.
Sýnd kl. 3 og 5
í Sala hefst kl. 11 f. h.
Köld borS og
heitnr matnr
| sendum út um allan bæ.
{ 8 t L D & FISKCR
(Fasteignasölu
miðstöðin
i Lækjarg. 10B. Sími 6530
f Annast sölu fastelgna,!
i skipa, bifreiða o. fl. Enn- !
i fremur alls konar trygglng !
i ar, svo sem brunatrygging !
f ar, innbús-, líftryggingar !
f o. fl. í umboði Jóns Finn- !
| bogasonar hjá Sjóvátrygg- i
f ingarfélagi íslands h. f.!
| Viðtalstími alla virka daga !
I kí. 10—5, aðra tírna eftii!
i samkomulagl.
i
Gerixt
áskrifendur.
Karl Hjálmarsson
(Framhald af 3. aíðu.)
! armaður sönglifs í byggðar-
j lagi sínu. Hann er áhuga-
maður um landsmál og al-
j mennar framfarir og hefir
tekið þátt í ýmis konar félags
störfum og opinberum mál-
um. Meðan hann var á Þórs-
höfn átti hann lengi sæti í
hreppsnefnd Sauðaneshrepps,
og nú er hann hreppsnefnd-
armaður og sýslunefndar-
maður á Hvammstanga.
Karl er tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Halldóra Ás-
grímsdóttir, ættuð úr Norður
Múlasýslu, systir Halldórs al-
þingismanns og kaupfélags-
stjóra á Vopnafirði. Börn
þeirra eru þrjú, einn sonur
og tvær dætur. Frú Halldóra
lézt árið 1936. Síðari kona
Karls er frú Þórdis Ingimars-
dóttir frá Þórshöfn.
Þegar Karl fluttist frá Þórs
höfn efndu Langnesingar til
samsætis honum til heiðurs
og leystu hann út með góð-
um gjöfum. Má af því marka
vinsældir hans þar. Þegar
hann kom til Hvammstanga,
var hann þar öllu ókunnug-
ur. En á þeim tíma, sem hann
hefir starfað þar, hefir hann
unnis sér hylli Vestur-Hún-
vetninga, eins og Langnes-
inga áður, og munu þeir
hyggja gott til þess að njóta
starfa hans og samvista við
hann á komandi árum.
Sk. G.
JOHH HttlíTEL:
FRUIN A
GAMMSSTÖÐUM
177. DAGUR
Marinó Signrðsson
(Framhald af 5. sifrd.)
ili — glatt og skemmtilegt
skap. Þau eru góðir þegnar
hins íslenzka þjóðfélags og
heilla til sin hugi þeirra er
til þekkja — ekki sízt í dag,
þegar húsbóndinn er fimm-
tugur. Guð og gæfan gisti
heimilið á þessum tmamótum
í ævi Marinós Sigurðssonar
og um alla framtíð.
P. S.
♦♦♦♦♦<

Norman Krasma :

Elsku Rut'1
Leikstjóri:
Gunnar Hansen
í kvöld
Sýning. í Iðnó
klukkan 8. —
Aðgöngumiðar seldir í dag
frá kl. 2—7 — Sími 3191. —
Síðasta sýning fyrir jól.
»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
í

ig
ÞJÓÐLEIKHÚSÍÐ
Sunnud. kl. 20.00
KONU OFAUKiÐ
4. sýning
Síðasía sýning fyrir jól.
★
Aðgöngumxðasala frá kl. 13,15
— 20 daginn fyrir sýningar-i
dag og sýningardag. Tekid á,
móti pöntunum. Sími: 80 000.1
um. Ef við virðum andlít hans vandlega fyrir okkur, má svo
fara, að okkur finnist sem við þekkjum þessa andlitsdrætti
— detti í hug manneskja, sem við þekktum fyrir tuttugu
árum og þótti jafnvel einkennilega vænt um, sumum hverj-
um. Hann er mjög fríður, en drættirnir við munnvikin eru
dapurlegir, svo að hann virðist alvarlegri í bragði en flestir
menn eru á hans aldri.
Presturinn arkar áfram hvildarlaust, og ungi maðurinn
hvetur sporið. Við og við skiptast þeir á fáeinum orðum.
En það er þó ekki neitt markvert, sem þeir segja. Þeir
þekkjast mæta vel, og í rauninni eru orð óþörf.
— Nú eru þrjár stundir síðan við lögðum af stað.
— Já, fullar.
— Ætli þorpið sjáist ekki bráðum?
— Það vona ég. Æ
— Hér er bratt, þykir mér.
Við og við dregur presturinn fram uppdrátt. Þeir nema
staðar og rýna á hann, og presturinn segir unga mannin-
um nöfn fjallanna, sem við þeim talasa.
Nú liggur leiðin í sneiðingum upp bratta brekku. Hægra
megin við feliur á niður í djúp gljúfur, og úðínn frá foss-
inum þyrlast um þá með allskonar litbrigðum, en stigur-
inn er háll og viðsjáll.
— Þetta fer að styttast, segir presturinn.
— Vonandi, svarar pilturinn.
Og nú opnast grænt dalverpi. Lítil húsaþyrping blasir við
þeim .Veggir húsanna eru þykkir og gráir, hlaðnir úr grjóti,
gluggarnir djúpir, útihúsin blökk ásýndum. Og yfir þessu
litla þorpi gnæfir ferhyrntur kirkjuturn.
— Hvar er húsið hennar? spyr pilturinn forviða.
— Það er ofan við þorpið.
Svo halda þeir áfram.
— Kvíðírðu fyrir því að sjá hana? spyr presturinn.
— Nei, segir pilturinn og breiðir faðminn á móti þorpinu
í dalnum. Förunautur hans ræskir sig ánægjulega.
— Já, hugsar hann. Hann er orðinn nógu stæltur og
þroskaður til þess að standast þessa raun. Ég hefi alið hann
upp á réttan hátt. Loks hefi ég getað innt af höndum af-
borgun á skuldinni — loks! Mér hefir ekki síður verið annt
um hann en mín börn. En alltaf er einhver dropi beiskur
í bikar hamingjunnar....
— Alls staðar er hönd almættisins að verki, hvert sem
lífið ber-mann, segir hann við piltinn.
Þeir héldu þegjandi áfram og ganga inn í þorpið. Þeir
mæta manni með jarpt, úfið hár — hann leiðir lítiö, ljós-
hært barnið við hönd. Þeir kasta á hann kveðju og spyrja
hann einhvers. En hann hristir höfuðið og skilur ekki mál-
lýzku þeirra. Næst mæta þeir gömlum manni og lotnum.
Hann starir undrandi á þá, ber höndina upp að eyranu og
hváir. Hann getur ekki heldur skilið, hvað þeir spyrja um.
— Komdu. Við verðum að finna húsið hjálparlaust, segir
presturinn.
Þeir ramba upp stéinlagða, þrönga og krókótta þorpsgöt-
una. Til beggja handa eru ævafornir steinveggir. Þorpsbú-
ar, sem þeir mæta virða þá fyrir sér þögulir og alvarlegir
á svip. -
Þeir koma að dálitlum kletti ofan við þorpið. Þar seytlar
fram tært vatn sem ^treymir í þró, sem höggvin hefir verið
íiklettinn.
Framundan blasir við gömul bygging, forn höll. Glugg-
arnir eru djúpir og bogadregnir. Brautin upp að húsinu er
lögð stórum, gráum graníthellum.
Ferðamennirnir staldra við.
— Þetta hlýtur að vera húsið, segir pilturinn.
— Já. Þetta hlýtur að vera það, endurtekur presturinn.
Hann brosir til piltsins.
— Nú ertu þó orðinn kvíðinn, segir hann svo.
En ungi maðurinn harðneitar því. En samt er hann dá-
lítið kvíðinn. Maður heyrir það á raddblænum.
— Ég ætla að segja þér dálítið, áður en við höldum lengra,
segir presturinn. — Jú — það er hér, sem foreldrar þínir
búa. En dokaðu aðeins við. Ég verð að segja þér eitt, sem
þú veizt ekki. Lögfræðingur þeirra — roskinn maður í miklu
áliti — rakst á þessa gömlu byggingu hér inn í afdal, er
hann var að koma úr gönguferð yfir fjöllin. Von Breitenwyl
gleymdi þeim aldrei, meðan þau voru í fangelsinu — ég
leyfi mér að segja, að það var á komiö um okkur að því
leyti. Það veizt þú, og það þarf ég ekki að endurtaka. Það
var með öðrum orðum. von Breitenwyl, sem bjó þeim hér