Tíminn - 20.03.1951, Blaðsíða 6

TÍMINN, þriðjudaginn 20. marz 1951.
66. blaS.
Holdið er veikt
(Djævelen í kroppen)
Sýnd kl. 7 og 9.
Thunder Iloof
Spennandi reyfari
Sýnd kl. 5.
----------------
TRIPOLI-BIO
Paradís eyðiiuerk-
urinnar
Marlene Dietrich
Charles Boyer
Sýnd kl. 9._
Tumi litli
Hin bráðskemmtilega am-
eríska mynd eftir skáldsögu
Mark Twain.
Sýnd kl. 5 og 7.
NÝJA BÍÓ
Stigamaðuriim
Svart Bart
(Black Bart, Highvayman)
Ný amerísk æfintýramynd í
eðlilegum litum.
Aðaihlutverk:
Dan Duryea
Yvonne De Carlo
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Óeirðir í Texas
(The Westerner)
Amatísk cowboymynd með
Gary Cooper.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Bergnr Jóosson
Málaflutninffukrifstcfm
Lmugaveg 65. Blml 5833.
Helma: Vitastlg 14.
JnwAmtigJo€LuAAaA. atu SejtaJU
C'Uu/eUi$w%
Rafmagnsofnar, nýkomnir
1000 wött.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Austurbæjarbíó
Viðureign á Norður
Atlantshafi
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 9.
Frumskógastiilkan
Sýnd kl. 5.
TJARNARBÍÓ
Konungur
konunganna
Hin heimsfræga ameríska
stórmynd um lif, kraftaverk,
dauða og upprisu Jesú Krists.
— Myndin er hljómmynd
með íslenzkum texta til skýr
ingar. — Leikstjóri: Cecil B.
Mille.
Sýnd kl. 5 og 9.
Myndin verður aðeins sýnd
í 2 daga.
GAMLA BfÓ
Mærin frá ®rleans
(Joan of Arc)
•Amerísk stórmynd í eðlileg-
um litum, gerð af Victor
Fleming, sem stjórnaði töku
myndarinnar „Á hverfanda
hveli“.
Aðaltilutverkið leikur:
Ingrid Bergman.
Sýndkl. 5 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.
HAFNARBfÓ
Ástarbréf
(Love Letters)
Amerísk stórmynd.
Jennifer Jones
Joseph Cotten
Sýnd kl. 7 og 9.
ELDURINN
gerlr ekki boð á undan aér.
Þeir, »em eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutrygglngum
Askriftarsfmf:
TIHlNRí
Gerlzt
áakrifeatlar.
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu.>
urinn í smíði þessa tröllaukna
sjónauka, þar sem var að slípa
og fægja spegilinn, og er það
dæmalaust verk í sögu allrar
sjónglerjasmíði. Menn skyldu
ætla, að slíkt verkefni hefði ver
ið fengið hinum æfðustu sjón-
glerjasmiðum. Svo var þó ekki.
Til þess var fenginn uppgjafa-
bílstjóri, Markús Brown að
nafni. Hann hafði ekið vöru-
bíl fyrir athugunarstöðina á
Wilsonsfjalli, en hann hafði
alltaf langað til að verða sjón-
glerjasmiður. Um síðir auðn-
aðist honum að fá atvinnu í
sjónaukasmiðju stöðvarinnar.
Þar var honum falið að fága
minniháttar spegil einn í Palom
arkíkinn. Þegar svo spegilhell-
an mikla kom í aprílmánuði
1936 þótti það sjálfsagt að ein-
mitt hann væri tl þess kvadd-
ur að fægja stærsta sjóngler
veraldarinnar.
í fjögur ár lokaði hann slg
inni hjá plötunni miklu í sjón-
aukasmiðjunni i Pasadena.
Hann varð að hafa aðstoðar-
menn og hann valdi þá eftir
svipaðri reglu og hann hatði
sjáifur verið valinn: Áhuga, þol
inmæði, dugnaði og vandvirkni
án tillits til fyrri starfa. Tutt-
ugu og einn maður vann með
honum að þessu og 'í þeim hópi
voru menn, sem áður söfnuðu
tryggingum fyrir tryggingafé-
lög, óku sorpbílum og daglauna
menn úr lausavinnu. Álitleg-
asta taldi Brown þá, sem ekki
hefðu haft fasta vinnu.
Þessi 14 smálesta hella var
lögð á eins konar hverfistein,
sem var eins stór og tveggja
hæða hús. Fyrst var platan
eydd svo, að hún yrði kúft að
framan. Til þess varð að skafa
af henni fullar fimm smálest-
ir af gleri. Við það eyddust 10
smálestir af brýnum. Þá var
eftir að leggja síðustu hönd á
fágun kúpunnar. Tíunda hluta
af millimetra þurfti að strýika
af glerinu. Það var þriggja ára
starf. Það þarf ýtrustu ná-
kvæmni til að laga og fága speg
il í stjörnukíki. Minnstu mis-
tök eða ógætni geta eyðilagt
spegilinn.
Skipulag . . .
(Framhald af 5. síðu.)
verður horfið frá uppbóta- og
hlutfallskosningafyrirkomu-
laginu. Það myndi strax verða
mikil bót, ef uppbótaskipu-
lagið væri afnumið.
íslenzka þjóðin má ekki
vera tómlát um þetta mál.
Það er grundvallaratriði fyr-
ir allar raunhæfar viðreisn-
araðgerðir, að stjórnar-
skránni og kosningatilhögun
inni verið breytt í það horf,
að þjóðin losni við öngþveiti
uppbóta- og hlutfallskosn-
ingafyrirkomulagsins. Stjórn
arskrármálið er nú framar
öðrum málum að verða mál
málanna. X+Y.
Cjina J(c
auá:
Vinir Tímans!
Kynnið Tímann kunningj-
um ykkar og nágrönnum, ef
þeir eru ekki lesendur hans.
Útvegið nýja áskrifendur
að TÍMANUM.

ÞJÓDLEIKHÚSID
Þriðjudag kl. 15.
Snædrottnlngin
Þriðjudag kl. 20.00.
Heilög Jóhanna
Miðvikudag kl. 20.
Heilög Jóhanna
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15—20.00 daginn fyrir sýnlng
ardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum
Síml 80000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
60
salinn, kvalinn af grunsemdunum um nærveru Sybilar,
hann komst sífellt að raun um, að honum hafði skjátlazt,
en gat hvergi fundið hvíld.
Hann sat um stund við borð yfirmanna skipsins, þar sem
ung stúlka reyndi að tæla fyrsta stýrimann. En hann átti
brátt að hverfa til skyldustarfa, og skyldan bannaði hon-
um að láta tælast. Það var sorglegt.
Næst staldraði Tómas við hjá Stefansson. Friðrika var
eina konan, sem ekki virtist ölvuð þetta kvöld. Hún var
kuldaleg á sviþ og róleg, eins og hún hafði verið, er hún
kom í salinn.
— Ég hefi ákveðið að fara að ráðum yðar, læknir, sagði
Stefansson. Munið þér eftir fyrsta samtali okkar? Þér ráð-
lögðuð mér að fella seglin, en ég sagðist vera þræll auðæfa
minna. Það var þvaður. Ég hefi aðeins alla ævi látið stjórn-
ast af heimskulegri drottnunargirni. En nú vík ég slíku
til hliðar. Ég hefi endurfæðzt á þessu skipi. Ég hefi fundið
sjálfan mig. Og það er gott.
Hann seildist eftir glasi sínu. Tómas lagði höndina á
handlegg honum.
— Þér hafið rétt fyrir yður, sagði Stefansson. Enn hafið
þér rétt fyrir yður. Hvað skal ég með kampavín? Ég er
nægjanlega ölvaður án áfengra drykkja, og vin er mér ó-
hollt. Framvegis mun ég lifa heilsusamlegu lífj. Vitið þér,
hvað við tvö höfum orðið ásátt um?
Og nú studdi hann hendinni á arm Friðriku.
— Við byggjum okkur hús í jaðri frumskógarins, hélt
hann áfram. Þar skal vera dásamlega fagurt og eilíft vor.
Við byggjum húsið sjálf, skiljið þér! Við þurfum engan húsa-
meistara. Við kaupum byggingarefnið og fáum fáeina verka-
menn í lið með okkur, og við sofum í tjaldi, þar til húsið
er risið af grunni. Við ætlum að rækta grænmeti og veiða
fisk og elda sjálf við bálið, sem við kveikjum....
Auðkýfingurinn, sem gat beygt alla siðmenninguna að
fótum sér, talaði af vaxandi ákefð um óskadraum sinn —
frumstætt líf í frjálsri baráttu við náttúruna.
— Það verður konunglegt líf, sagði hann, og þegar andlit
Friðriku endurspeglaði ekki hrifningu hans, bætti hann við:
Auðvitað fylgir Bóris okkur. Haldið þér ekki, læknir, að jafn-
vel eiturlyfjasjúklingur yrði heill heilsu á slikum stað? Þar
verða hvorki lyfjabúðir né smyglarar, en sól og vinna leggj*
ast á eitt að lækna hann.
Tómas hélt enn áfram eirðarlausu rjátli sínu um sal-
inn, ginntur af hlátrum ókunnra kvenna, sem hann hélt sig
snöggvast þekkja. Hann tyllti sér stundarkorn hjá Millu,
sem hér var í félagsskap með Wolzogen og Exl gimsteina-
sala. Milla var í sjöunda himni. í fyrsta skipti á ævi sinni
tók hún þátt í gleðskap ríka fólksins, og í fyrsta skipti hafði
hún drukkið kampavín. En hamingjan mátti vita, hvað
hún hafði gert, því að Wolzogen var allt annað en mildur
á svipinn.
— Það er þokkabragð við viðskiptavjn að tæla frá honum
dömuna, sagði Exí fokvondur við hann, og hirti alls ekki
um það, þótt læknirinn væri kominn að borðinu til þeirra.
Það var þó ég, sem lagði í kostnað hennar vegna....
— Ég tek á leigu handa henni gott herbergi hjá heiðar-
legu fólki í New York, sagði Wolzogen, og lít eftir henni,
meðan hún er að venjast lífinu í Bandaríkjunum. Ég verð
þar í sex mánuði, og ég hefi hugsað mér að sjá um hana
þann tíma.
— Og svo má hún væntanlega fara út á götuna, sagði
Exl. Nei — ég vil mennta þessa telpu og ala hana upp. Ég
er viss um, að hún er ýmsum góðum hæfileikum búin. Hver
veit nema hún geti orðið dansmær eða leikkona. Það gera
augun og fæturnir og skapferlið....
— Vertu nú ekki að telja henni trú um svona nokkuð,
sagði Wolzogen. Þetta er ekki til annars en kenna henni
heimtufrekju.
Milla sat á milli þeirra og lét eins og þetta væri sér al-
gerlega óviðkomandi. Það var ekki fyrr en Wolzogen spratt
fokvondur á fætur og heimtaði, að þau færu að hátta, að
hún sá, að nú varð hún að taka í taumana. Hún var ekki
ölvaðri en það, að hún sá gerla, að gimsteinasalinn var með
hrúgu af lausum seðlum í vasa sínum. Það var hann, sem
pantað hafði kampavínið, og hann átti nóg af eðalstein-
um í fórum sínum.
— Þú skildir mig eftir eina í gær, sagði hún við Wolzogen.
Og ég er ekki búin að fá kjólinn, sem þú lofaðir mér. Og
þar á ofan lízt mér betur á hinn, og það skiptir mestu máli.