Tíminn - 10.05.1951, Qupperneq 3

if/Z. bJaík
TtMIMN, fimiatMáas'nn 16. maí 1S51.
3,

iiimfiiitiiiiiii mnfMmiimittilcmimmfmmMRmiiMHtfimiMmifmiiiMiMimiiiiHiiiiittMiiiiiiiiiMtitifimictii
Málgajír: Samhnnds uisgra Framswknnrmamsa **• Ritstjóri: Sveiim Skorri Ilöskuldsson
iHMiiiiiiimMiiiiiiMmiiiiimmimmiiiiiiiiiiiimiiimiMmmimiiiiiiiMi •MMiifiitiiiiMiMiii»iitMtitiiiiiMiimiiim«iMUimimMiiiitiimimiMimiiim*mimimmmimmmii''*'mmfiiitiiiimriiiiiiminimmm(MiiimmiiMmitmiimiHMmmmimmmMiiiiiMiimiiaim«MimMmmmimiMiiiiiiM
Frá stjórnmálanámskeiði
F. U. F. á Akureyri
ÍFIokkurinn með úrræðin
Þéssi mynd er frá síðasta fundinum á stjórnmálanámskeiðinu, en þar mættu auk þeirra
sem námskeiðið sóttu, Kannveig Þorsteinsdi ttir alþm., Reykjavík, Kristinn Guðmundsson
skaítstjóri, Akureyri, Bernharð Stefánsson alþm. Akureyri, og Haukur Snorrason ritstjóri.
Á myndina vantar nokkra þeirra, sem sóttu námskeiðið.
Á VÍÐ OG DREIF
? Pyrir nokkru gekkst F.U.F.
á, Akureyri fyrir stjóínmála-
námskeiði... •
.íl Stjórnandi námskeiösins
Var Tómas Árnason lögfræS-
jngur.
Tilhögun námskeiðfiins Var
sú, að nemendur fengju í sehn
íaunhæfa þekkingu á íund-
árstjórn og funaarskipan og
■fttes-veg-ar yfiriit yíir starf og
•stefnu -Framsóknarflokksins.
Var jafnan settur fundur,
jþarjásjji a^t^ór. fram með
-fundarjSköíKtrt; cíhnuðust þá
Áeniefflur urfdarst j órn.
Z Einnig vorp á námskeiðinu
■haltínfr jiýt.jHeýtii.sfr um marg
jísleg efni.
f Starfsemi F.U.F. á Akur-
iðyri; hefir verið þrótímikil í
ívetur og -hyggst, félagið halda
siáifuntíi einu sihni í víku
:iram éftir vorinu.
ít Annars hefir tíðarfarið þar
jpyrðra lamað menn, sérstak-
jíega til sveitanna, þar sem
Tlimöguiegt hefir verið að
Jhalda uppi nokkurri félags-
-*■ —■
vrAitnars7.', eru -stjórnmála-
háms¥éíð sem þetta mjög til
fyrirmynáar;- og’ ryseri æski-
jegt, að sem; fiest:félög ungra
5 rámsóbnármánna bSíftu* sér
fyrir þeim.
★
Þess má nú sjá nokkur
meiki, að tekið sé að vora.
Giæn stráin teygja sig upp
úr sverðinum hvarvetna, þar
sem skjóls nýtur.
Það er í sjálíu sér nógu
athyglisvert., hver áhrif tíð-
arfarið hefir á skapférli og
hugmyndafiúg mannanna. og
stnniiega verður þáð efni
aldrei krufið til* mergiar.
Það er eðlilegt, a.o tiðaríar-
ið haíi mikil áhrif ’ á hr.gi
fóiks í landi, þar seni ihikiíl
hluti- þiöðarinnar á aíkomu
sína bomria untiir reðurfar-
ínu. —
Aliir, eem til þekkja, vita,
hvao útmánuðirnir. geta ver-
ið þjakancli fyrir bóndann,
sem horfir uggandi fram á
hart vor, og góustormafnir
munu hræra strengi í brjósti
margra, sem eiga ástvini sina
á miðum landsins. En með
hækkandi sól og batnandi t:3
hvería áhyggjurriát og ömur-
leikastundirnar hverfa í
skuggann. Meiinitnir eru nú
einu sinni svo hamingjusam-
ir, að þrerigíngartímabilin
styttast í endurminningunni,
og hinn sári öroddur þeirra
sljóvgast, en hinir björtu
hliðar líísins, sólskinsstund-
ir ævinnar, halda gildi sínu.
Okkur finriast þær jafnvel
bjartari og lengri í endur-
mihnirigunni.
f Með batriandi tíð aukast
allar athaínir víð býgging-
ar, ræktun og aðrár fram-
kvæmdir.
Úti um sveitir landsiriö
skapasfc skilyrff} til auklns fé-
‘ J’arisIífS. Þar hafa víða á und-
’ar.förnurn árum verið stófft-
uð félðg un.ua Framsóiínar-
irianna. Eaíá bau ctarfáð af
þtötii ög öuvriáði ogf víSa átt
niikirm þátt í að riúka á íjöl-
: bréylrii félafKífs í sveiíurii.
! Erin er þó viða óriumíð
, larid fýrir unga Framsóknar-
menn. Margár sýclur hafa
ean ebki sin íéiagtsamtök
meðal ungra Framsðkriar-
manria, og enn ittá auka á
fjðlbreytni í starfi þeirra
félaga, sem þegar hafa ver-
ið stoínuð.
I Þess er ao vænta, að ungir
Fraírisóknarrritefin um hinar
dreifðu byggðir landsins
heíji nú rneð hækkanöi sól
þróttmikla og öf’uga sókn í
(Framhald á 6. siðu.)
Frá sameiginlegum fundi framsóknarfélaga ’ina á Akureyfi. Rannveig Þorst.d. flvtur ræðu
i
Ungkratar láta mikið í
það skína, hvað núverandi
dkisstjórn hafi svkiið mik-
ið af gefnum loforðum. Jafn-
íramt ijampa þeir því stöð-
ugt, hvað Alþýðuflokkurinn
hafi og hafi haft mörg úr-
ræði á reiðum höndum.
Að vísu sést bezt, hvað krat
ar hafa mikið jákvætt til mál
anna að leggja, ef það er at-
riugað, að flestar ráðlegging-
ar þeirra stefna í þá átt, hvað
akki eigi að gera, en þeir
minnast sjaldnar á hitt, hvað
eigi að gera.
Þetta atriði er að visu skilj
anlegt, því að í mörg ár
hefir Alþýðuflokkurinn ekki
’oent á neinar leiðir og ekki
átt forgöngu um neitt hinna
meiriháttar framfaramála,
heldur verið dragbítur
i velferðarmál almennings.
í marzhefti Kyndils ber
reyndar svo ólíklega til, að
ungkratar minnast litillega
á, hvað þeir telja, að ætti að
gera. En hins vegar benda
þeir ekki á neinar leiðir til
að ná þeim markmiðum.
Þeir segja, að stjórnin eigi
að beita niðurgreiðslum til
að halda niðri vöruverði í
landinu.
Gott og vel. En hvaðan á
að taka peningana til að
borga vörúrnar niður?
Þeir peningar, sem ríkið
verði til þess, yrði á engan
annan hátt teknir en með
auknum sköttum á almenn-
ing. —
Til þess að halda verðinu
niðri á þann hátt, yrði að
seilast í vasa hvers einasta
alþýðumanns til að fá þær
tugmilljónaupphæðir, sem til
niðurgreiðslanna þyrfti.
Eftir þessu vill Alþýðu-
flokkurinn, að ríkisvaldið
auki enn álögur á almenn-
ing, hann vill, að þjóðfélags-
1 þegnarnir séu algjörlega at-
kvæðalausir um það, hvað
þeir verða aS sér að leggja.
Hins vegar álítur ríkisstjórn
in, að hver og einn viti bezt,
iivar skórinn kreppir, og það
sé farsælast, að hver og einn
verji fjármunum sínum eftir
fjárhagsgetu sinni.
Þetta úrræði Alþýðuflokks-
ins myndi aðeins auka skatta
áþjári, og er það ömurlegt,
að sá flokkur, sem hrópar
hæst um það að vernda hags
muni almennings, skuli
benda á það sem æskilega
leið að skattkúga almenning
sem mest.
Þaö ætti að vera annað
meginhlutverk ríkisstj órnar-
innar að efla framleiðsluna
og hindra atvinnuleysi segja
ungkratar. Þetta er rétt. Og
þetta hefir núverandi rikis -
stjórn leitazt við að gera.
Þegar rikisstjórnin tók við
völdum, var bátaútvegurinn
kominn á kaldan klaka og
framleiðslan var að stöðvast,
eftir að niðurgreiðslu- og upp
bótaleið krata hafði verið
farin um árabil.
Þá var sú leiö ein fær til
þess að koma framleiðslunni
aftur af staö að lækka geng-
ið. Þetta var gert, og sjávar-
útveginum var bjargað.
En Alþýðuflokkurinn, vilÖl
hann efla framleiðsluna? -—
Nei, hann barðist með hnú-
um og hnefum gegn því, að’
þetta yrði gert. Hann vildi,
að öllu væri siglt í strand.
Það er furðulegt, að ung-
kratar skuli tala svo öigur-
barkalega um að efla fram-
leiðsluna, þegar þeirra flokk-
úr barðist ákafast gegn því,
að hún væri efld.
Á síðasta þingi var sam-
bykkt 15 millj. kr. lánveiting
ti! landbúnaðarins til þess ác!
cfla framleiðslu hans. Sá.
flökkur, sem baröist gégn því,
var Alþýðuílokkurinn. Þa&’
íeit þá út fyrir, aö Finmtr og
Stefán Jóhann væriu ekki
eins framir um framleiðslu-
aukningu og ungkratar.
Þá viija þeir hindra at-
yinnuleysi. En með baráttu
sinni gegn því, að bátaútveg-
inum vanú komið af stað og
með baráttu sinni gegn efl-
ingu landbúnaðarins var Al-
þýðuflokkurinn að berjast
gegn aukinni atvinnu. Hanr?
var svo ábyrgðarlaus, að það,
að stjórninni tækist að halda
framleiöslunni gangandi og
atvinnúlífinu lifandi, var
versti þyrnir 1 augum krat-
anna.
Þá er öllum kunnug sú at-
vmnuaukning, sem sigla mun
í kjölfar þeirra framkvæmda,
sem ríkisstjórnin er nú a&
undirbúa, virkjananna og á-
burðarverksmiðj unnar.
Allar aðgerðir ríkisstjótn-
arinnar í atvinnulífi og fjár-
málnm þjóðarinnar miðast
við þá grundvallarsetningu
almennra mannréttincla, að
ailir hafi vinnu og getí bú-
ið við mannsæmandi lífskjöf.
i blindum íjartdskap sinum
við núveranöi ríkissíjórr. hef-
iv Alþýðuflokkurinn bariát á
niöti öllutn úrbótum Dag eftir
dag eru síður Alþýðubtaðsins
íylltar með glamurgreinum,
sem að óraunsæi og glapsýnl
jafnast á við lélegustu Þjóð-
viljaskrif.
Á þingi beita kontórþing-
menn krata sér gegn öllúm
úrbótum ábyrgra afla í land-
inu til að halda atvinnulíf-
inu og framleiðslunni gang-
andi.
Svo koma ungkratar og
þykjast hafa einhvern extra-
lífselexír við öllum meinum.
Jú, hún hefir veriö þessleg
ráðvillingapólitík Alþýðu-
flokksins.
Það er með Alþýðuflokk-
inn eins og karlinn með ráða-
gerðirnar.
Fyrst ætlaði hann að gefa
kónginum kúna, síðan yrði
hann fjósamaður og svo
lægsti ráðgjafi og smáhækka
síðan í tigninni, unz hann
yrði kóngur. En áður en allt
þefta yrði, kippti beljan hon-
um fram af kletti, svo aS
lét líf sitt.
Alþýðuflokkurinn segir, að
svona og svona geti þetta ver
ið ágætt. En hann hefir ekki
enn bent á neinar leiðir til
þess að leiða alla þá hagsælcl
yfir bjóðina. Enda er varla
von, að kontórlið það, sem
(Framhaid á 7. síðu.) 3