Tíminn - 06.09.1951, Blaðsíða 6

G.
Timinp, fimmtudaginn G. september 1951.
200. blað.
Villi fræudi
endurfæðisí
Leikandi létt ný amerísk
gamanmynd í eðlilegum lit-
um, — tindrandi af lífsfjöri
og glaðværð.
Glenn Ford
Tary Moore
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJ A BIO
Scott suðurheini-
skautsfari
(Scott of the Antarctic)
Mikilfengleg ensk stórmynd
í eðlilegum litum, sem fjall-
ar um síðustu ferð Roberts
Falkons Scotts og leiðangur
lians til suðurskautsins árið j
í 1912. Aðalhlutverklð leikur
enski afburðaleikarinn
John Mills
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

BÆ J ARBÍG
HAFNARFIRÐl
Sléttubúar
(The Prairie)
Spennandi ný amerísk
mynd byggð á samnefndri
sögu eftir J. F. Cooper, er
komið hefir út í ísl. býð-
ingu.
Alan Baxter,
Lenore Aubert.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
I
Munið
að
grciða
blaðgjaldið

Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstoía
Laugaveg 65. Sími 5833.
Heima: Vltastig 14.
JmtA/ungJO&ulnaA, eCt* áeJtaV
0uufeUi4u/%
Austurbæjarbíó
Ekki er allt með
felldu
Sýnd kl. 7 og 9.
Roy og olíuræn-
ingjarnir
Sýnd kl. 5.
TJARNARBÍÓ
Sagan af
AL JOLSON
(The Jolson Story)
Hin heimsfræga mynd um
ævi hins fræga söngvara A1
Jolson. Litmynd.
Aðalhlutverk:
Larry Parks.
Sýnd kl. 5 og 9.
GAMLA BÍÓ
Milli tveggja elda
(State of the Union)
Speneer Tracy,
Katharine Hepburn,
Van Johnson.
Sýnd kl. 9.
* _
Slétturæn-
ingjarnir
(Western Heritage).
Spennandi ný cowboy-mynd
Tim Ilolt,
Nan Leslie.
Bönuð inan 12 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
HAFNARBÍÓ
LOVISA
Mjög skemmtileg ný amerísk
gamanmynd, sem fjallar um
þegar amma gamla fór að
„slá sér upp“. — Skemmti-
legasta gamanmynd sumars
ins.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIO
Utanríkisfrétta-
ritarmn
(Foreign Correspondent)
Mjög spennandi og fræg am
erísk mynd um fréttaritara,
sem leggur sig í æfintýra-
legar hættur.
Joei McCrea
Laraine Day
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5. 7 oz 9.
Auglýsingasími
TÍMANS
er 81 300.
ELDURINN
gerir ekkl boð á unðan sér.
Þeir, sem ern hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutryggingiMM
Viðbragð Rjarna
(Framhald af 5. síðu)
þessu fáránlega ákvæði. í
stað þess hefir sú hefð verið
lát n skapast að innheimta
ekki meiðyrðasektir.
Nú ætlar dómsmálaráðherr
ann að rjúfa þessa hefð, a.
m.k. gagnvart þeim andstæð-
ingum sínum, er honum mis-
líkar við. Með fyllztu beitingu
umrædds lagaákvæðis og inn
heimtu meiðyrðasekta, er
raunverulega hægt að gera
stjórnarskrárákvæðið um rit-
WVAV.V.-.VVAV.V.V.V.W/.WAV.V.VVVV.VVV/AVVI
_■ -
Bernhard Nordh:
ona
VEIÐIMANNS
108. DAGUR
V.V.V.W.V.V.V.W/ IUÖ' .V.V.V.V.V.WV.VA)
Árni kinkaði kolli og spurði um Júdit.
Alfreð Hinriksson japlaði. Júdit.... ja, Júdit! Hann leit-
aöi í huga sínum að hæfilegu svari. Nú hafði stelpan enn
frelsið lítilsvert. Með því geta' einu sinni komið honum í bölvun. Honum hafði þegar í gær-
ósvífnir valdamenn svo til kvöldí verið sagt frá því, að hún var farin með Langa-Jóni.
— Er hún ekki hér?
Alfreö Hinriksson hrækti.
— Nei. Hún er farin. Það sagði, að bjarndýr hefði ráðizt
á þig.
útilokað það, að hægt sé að
segja frá skelmisverkum
þeirra. Jafnframt hefir þetta
lagaákvæði spillandi áhrif á
dómarana. Það er þeim a.m.k.
lítil hvatning til að greina j — Það réðst bjarndýr á mig, sagði Arni og beitti öllu vilja-
á milli þess ,sem er rétt og þreki sínu til þess að halda sér uppréttum. Hann verkjaði
rangt, að þurfa hvað eftir Sárlega í fótinn, og hann fann, að eitthvað heitt rann niður
, _ . . kalfann. Hann svipaðist um eftir emhverju til þess að styðja
dauðan og omerkan. i * J J
Dómsmálaráðherrann mun siS við. Fjórir menn gengu undir hann og báru hann brott.
vafalaust reyna að afsaka Það var Tómas, sem varð að segja alla söguna. Fólkið hóp-
þann verknað sinn, að brjóta aðist um hann. Jú — Árni hafði drepið björninn — stóran,
umrædda hefð, með því að SVartan dólg með langar og hvassar tennur í kjaftinum.
—• Það var byssan hans — hún klikkaði. Bjarndýrið rotaði
magrí*
Iög séu æðri en hefð. Sést vel
á því, hvernig ráðherrann ... , _
túlkar þetta atriði eftir því, hundmn’ °^}aö do ekkl strax> er Arni laeðl sPJOtmu í það.
honum og flokki hans Ég kom að Árna og bjarndýrinu. Hnífur Árna stóð í hálsin-
sem
kemur bezt. Þegar hann læt-
ur veita vínveitingaleyfi til
Sjálfstæðishússins telur hann
hefð rétthærri en lagafyrir-
mæli, en þegar innheimta á
meiðyrðasektir hjá andstæð-
ingum hans eru Iögin rétt-
hærri en hefðin!
Umrætt viðbragð eða hefnd
arráðstöfun dómsmálaráð-
herrans er ný sönnun þess,
hve nauðsynlegt er að endur
skoða stjórnarskrána. Það
þarf að ganga svo frá ritfrels
isákvæði hennar, að ekki sé
hægt að gera það refsivert
með einföldum lögum eins og
meiðyrðalöggjöfinni, að segja
sannleikann. Annars getur
orðið skammt til þess, að ó-
svífnir valdhafar misnoti lög
eins og meiðyrðalöggjöfina
til þess að gcra ritfrelsið lítils
eða einskis virði.
X+Y.
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu)
að þeim verði ekki haldið niðri
til langframa. Langvarandi kúg
un þeirra myndi fyrr en síðar
hefna sín grimmilega.
Það þykir líklegt, að Japanar
muni fljótt ná sér eftir styr-
jöldina. Verulegt tjón varð ekki
á iðjuverum þeirra. Framleiðslu
geta þeirra verður brátt meiri
en hún var fyrir styrjöldina.
Japanar voru þá langmesta iðn
aðarþjóðin í Asíu og allt bendir
til, að þeir muni um langt skeið
halda þeirri forustu. Það er því
líklegt, að þeir verði brátt áhrifa
miklir í Asíumálunum. Þeir
höfðu áður fyrr forustuna um
þjóðernisvakningunni i Asíu og
vel má vera að þeir taki þá for-
ustu aftur. Víst er það. að komm
únistar líta á þá sem hættulega
keppinauta.
v.iti
ÞJÓDLEIKHUSID
*
„RICOLETTO
eftir G. VERDI.
a
um á því, og Arni lá eins og dauöur á jöröinni. Við komum
heim í bækistöðvar okkar — ó-já — við komum honum
þangað, þótt hann væri nokkuð' þungur. Við fláðum björn-
inn og spýttum skinniö, og Mimma sauð kjötbita. En það var
ekkert kjöt. Tennurnar unnu ekki á því, hvað'lengi sem það
var soðið.
Tómas sagði, að það hefðu liðið tveir dagar, þar til’Árni
varð málhress.
— Þá spurði hann, hvaða dagur væri, og við sögðum, að á
morgun kæmi presturinn til kapellunnar. Hann lá kyrr
þann dag og svaí stundum, en aldrei nema stutta stund í
einu. Morguninn eftir vildi hann ekki vera kyrr lengur. Nei,
sagði ég. Þú verður að liggja hreyfingarlaus. Hann sagðist
verða að fara til kapellunnar. Þá sögðum við — ég og Mimma
og Páll og Andrés —, að hann gæti ekki gengið svo langa
leið. Hann hefði ekki þrek til þess. Þá lagðist hann þegjandi
út af, og við héldum, að nú hefði hann loks vitkazt. En það
var eitthvað annað. Um miðja nóttina brölti hann á fætur
og sagðist ekki geta verið lengur. Það væri loforö, sem hann
yröi að efna.
Lappinn baðaði út höndunum, eins og hann vildi með því
hreinsa sig af allri sök.
— Við gátum ekkert gert, sagði hann afsakandi — ekki ég
— ekki Mimma. Hann lagði af stað, og við lögðu af stað, svo
að enginn skyldi segja, að fólkið í Akkafjalli efndi ekki það,
sem það einu sinni lofaði.
Kona Alfreðs Hinrikssonar einblíndi á Lappann. Hún vissi
ekki hvort hún átti að trúa honum. Væri það satt, að Árni
hefði risið upp fárveikur og aðframkominn til þess að brjót-
ast langa leið til Lappakapellunnar, svo að hann yrði þar á
réttum tíma vegna vígslunnar, þá var það ævarandi skömm,
að Júdit var hér ekki. En gamla konan var ekki alveg viss í
sinni sök. Hún hafði veitt svipbrigðum Ingibjargar nána
eftirtekt, er Árni staulaðist inn í kapelluna.
Rekunum var kastaö á kistu Lappa-Köru. Það voru ekki
margir, sem þorðu að koma nálægt gröfinni, og engin harma-
kvein trufluöu prestinn. Það var ekki venjulegt lík, sem hér
var verið að leggja í vígða mold, og menn voru ekki enn
búnir að átta sig á fráfalli gömlu konunnar. Það var dauða-
þögn, er presturinn lauk máli sínu. Fólk flýtti sér brott, er
athöfninni var lokið.
Þaö varð ekki meira úr gleðskap í þetta skipti, og margir
hugðu bezt að komast brott sem fyrst. Grenivíkurfólkið var
' meðal, þess fyrsta,' sem fór, og fleiri fóru aö dæmi þess. Er á
daginn leið, voru ekki margir eftir.
Ólafur og Inga gengu á fund prestsins. Ólafur velti húfu
sinni á milli handanna, og stúlkan varð að hafa orö fyrir
honum. Hún var rjóð í kinnum, en þó upplitsdjörf. Hún
hneigði sig djúpt.
Við vildum spyrja, hvort prestinum þóknaðist að skrifa
Sl“a£r Ekw“ ‘ “K sína> aí vi5 viijum láta ví6ia oitltur , haust.
— Hvað ertu gömul?
Simon Edwardsen.
1 aðalhlutvcrkum:
Eva Berg- — Stefán Islandi
Guðmundur Jónsson.
Sýningar: fimmtudag — föstu-
dag — sunnudag kl. 20.00
Aðgöngumiðasala frá kl. 13,15
til 20,00. Tekið á móti pöntun-
um. — Sími 80000.
Kaffipantanir við miðasölu.
— Ég trúi, að það sé skrifað í bók prestsins. Ég heiti Inga.
Lappa-Kara sagði, 'að faðir minn hefði heitið .Jóhann Dal-
berg og átt nýbýli, sem hét Sylgisnes.
Presturinn opnaði prestsþjónustubókina. Þarna stóö nafn.
hans, Dalakarlsins, sem komið hafði upp í óbyggðirnar og
skírt býli sitt eftir heimahögunum — Jóhann Adólf Dalberg.
Kona hans: Anna Karólina jónsdóttir. Hún dó árið sem