Tíminn - 16.12.1951, Blaðsíða 10

10.
TíMlNM, yuimudaginn 16. desember 1951.
288. bia'ö.
Lífið er dýrt
(Knock on Any Door) 1
Mjög áhrifamikil ný amerísk i
stórmynd eftir samnefndri |
sögu sem .komið hefir út í |
íslenzkri þýðingu. Myndin |
hefir hlotið fádæma aðsókn|
hvarvetna.
S
Sýnd kl. 7 og 9.
SUilmingatnœrin
Sýnd kl. 3 og 5
NÝJA BÍÓ
ÍÞularfulli
maðurinn
(The Saxon Charm).
Afburðavel leikin og áhrifa- |
rík ný amerísk mynd.
Aðalhlutverk:
Susan Hayward,
John Payne,
Robert Montgomery. i
iMiiiiiiiniiHiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiimumiiiiiiiiiMJiMMiiiiiii:
I Austurbæjarbíó |
| „Carnegie Hallíe }
| Glæsilegasta músíkmynd, er i
1 framleidd hefir verið.
Sýnd ki. 9.
! =
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Einu sinni var . • •. ]
Falleg barnamynd, er sýnir ]
fjögur ævintýri, sem heita: i
Barnasirkusinn, Dúkkulísan j
Britta, Kappaksturinn og i
Ævintýri jólasveinsins. Þetta ]
er veruleg jólamynd barn- i
anna. ]
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
BÆJARBÍÓ
- KAFNARFIROI -
Tónatöfrar
Hin afar skemmtilega og f jör ]
uga söngvamynd í eðlilegum i
litum með
Doris Day.
ABBOT og COSTELLO i
í LÍFSHÆTTU
Sprenghlægileg mynd. i
Sýnd kl. 3 og 5
M =
Ctvarps viðgerðir |
Radlovinnustofaii f
LACGAVF.G 166
>♦♦♦♦♦»♦♦♦♦♦♦♦♦|
Bergur Jónsson I
Gimsteinarnir
með Marx-bræðrum.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
iiiHtmiimitiiiimiiiiiimmmmiiHMtiiinmmiiiti
llllllillPHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUUIIIIUIIIIIII
TJARNARBÍÓ
Keisaravaísinn
(Emperial Waltz).
Bráðskemtileg og hrífandi fög |
ur söngva- og músíkmynd í |
eölilegum litum.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby,
Joan Fontaine.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aumingja
Sveinn litli I
Aðalhlutv.:
Nils Poppe.
Sýnd kl. 3.
(imiimmtmmmmmmiiiimmmmmiiiimmm E
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiHiiiiiiiiiiiiuin z
GAMLA BÍÓÍ
BATVR
(Crossfire)
Afar spennandi og eftirtekt- [
arverð amerísk sakamála-1
] mynd. i
Robert Young,
Robert Mitrhum,
Robert Ryan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
| Teiknimyndin
Bambi
Sýnd kl. 3.
• Illiihtliiiiiiiiiiiiiu niiiiiinmiiliiiiiiriilllilillllilli -
- •iiiir'mmiimimi Mimmimiiiimmmmiinimiii -
HAFNARBÍÓ
| Kynslóðir Uoma... f
(Tap Roots).
| Mikilfengleg ný amerísk stór i
| mynd í eðlilegum litum,
| byggð á samnefndri metsölu ,
| bók eftir James Street — i
= Myndin gerist í amerísku i
| borgarastyrjöidinni og er tal ]
| in bezta mynd, er gerð hefir ]
| verið um það efni síðan „Á i
I hverfanda hveli“.
Susan Hayward,
Van Heflin,
Boris Karloff.
| Bönnuð börnum innan 14 ára. \
Sýnd kl. 5, 7 og 9. j
i Sonur Hróa Huttar
Málaflutnlngsskrifstofa
Laugaveg 65. Siml 5833
Hefctna: Vitastig 14
áajtaV
JmuVut^SaéUílKOk.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f.
TRIPOLI-BÍO
Berlínar-
hraðlestin
(Berlin Express)
Spennandi amerísk kvikmynd i
tekin í Þýzkalandi með
stoð hernámsveldanna
Merle Oberon,
Robert Ryan,
Paul Lukas.
Sýnd kl. 7 og 9
iðörn fá ekki aðgang.
Smámyndusufn
Sprenghlægilegar amerískar ]
teiknimyndir o. fl.
Sýnd kl. 5.
Stefmimark
inannkyns
(Framhald aí 7. síðu.)
mér hún bæði heillandi og stór
merkileg, þó að ég gæti ekki allí
af verið höfundi alveg sammála.
Mér fannst hún eiga brýnt er-
indi til vor íslendinga, og mig
langaði svo mjög til þess að hún
yrði íslenzkuð, að ég hafði enga
eirð í mér, nema reyna að
vinna þetta verk, þó að það
kynni að verða erfitt. En ég
treysti því að geta fengið að-
stoð góðra manna. Þessi hjálp
brást mér ekki heldur, og skulu
nú nefndir þeir, sem ég leitaði
til og að meira og minna leyti
hafa hlaupið undir baggann,
þegar með þurfti. Nefni ég þá í
sömu röð og til þeirra var leit-
að: Sören Sörenson fram-
kvæmdastjóri, Vilmundur Jóns
son landlæknir, Leifur Ásgeirs-
son prófessor, Bjarni M. Jóns-
son _ námsstjóri, Steingrímur
Arason uppeldisfræðingur og
Björn Bjarnason magister i
ensku.“
Jakob segir ennfremur:
„Því liefir verið spáð um þessa
bók, að alþýða manna hér á
landi muni aldrei lesa hana, Ég
tel þetta illspá, sem ekki megi
rætast. Bókin var einmitt ís-
lenzkuð í von um, að hún yrði
alþýðu til nokkurrar vegsögu
og sálarheilla, og ég trúi enn að
hún verði það, Ég held, að lest
ur hennar verði mönnum holl-
ari og nauðsynlegri en lestur
nokkurrar annarar bókar, sem
borizt hefir frá útlöndum hin
síðari ár.“
Hér er vissulega um bók að
ræða, er verðskuldar að hljóta
góðar viðtökur hjá islenzkum
lesendum.
Segið vinum
yðar frá
Rafskinnu
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Siml 7753
LAgfneffistörf ©f FipnnM
aýCú.
ÞJÓDLEIKHÚSID
»Hve gott og fagnrt“
Sýning í kvöld kl. 20.00.
Síðasta sýning fyrir jól.
Aðgöngumiðasalan opin frá
kl. 11—20. — Sími 80000.
Kaffioanianir í miða&ölu.
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
11. DAGUR
benjunum. Hann vissi ekki lengur sitt rjúkandi ráð. Gamall hval
ur með gapandi hnakkasár flaut við hlið hans. Hann stakk hann
hvað eftir annað, unz hlæjandi maður hratt honum frá dauðri
skepnunni. Stynjandi brölti hann áfram. Enn hóf hann hnífinn
á loft og sólskinið glóði á blóðugu blaðinu....
Heini hafreki hrópaði hátt frá bát sínum, þar sem hann stóð
enn. Enginn gegnf honum. Þá stökk hann í sjóinn, óð til eins
mannsins úr Andafirði og þreif í öxl honum. En maðurinn bölv-
aði hásum rómi, sleit sig lausan og æddi að næsta hval. Augu
hans voru eins og blóðvagl og gulleit froða vall um munnvikin.
Hann varðaði hvorki urn prest né preláta — aðeins grindahvali,
sem byltust í blóðugum sjónum. Heini óð að næsta manni, en
enginn skeytti urn annað en ráða hvalina af dögum.
Uppi í fjörunni stóð flokkur æpandi drengja* meö kuta í hönd-
um. Æskumenn Fug’afjarðar vildu einnig eiga þátt í þessari
trylltu viðureign. Hugfangnir störðu drengirnir á sólglampana
á hinum bitru vopnum, sem mennirnir í hvalaþvögunni hófu á
loft, en enn ofar í flæðarmálinu stóðu konur í hópum og dáðust
að fræknleik karlmannanna. Sumar höfðu jafnvel sjálfar ráð-
izt á hvali þá, sem lengst hafði skolað upp í fjöi’una. í vitund
allra kvennanna var þetta mesti dagur ársins. Brátt skyldi hefj-
ast dansinn og ævintýri næturinnar með hinum hugrökku grinda-
mönnum....
En skyndilega kom einhver auga á það, að maður kom vaðandi
til lands með byrði á bakinu. Konurnar þyrptust saman og störðu
agndofa á manninn. Hvað var þetta? Var ekki verið að bera særð-
an mann á land? Sjálfsagt hafði einhver or'öið fyrir hvalaspjóti..
Hafði það gengið á hol — í magann, í brjóstið — eða aðeins stung-
izt í fótinn? Þess háttar gat gerzt í hita bardagans, en sem betur
íór biðu menn sjalden bana af slíkum óhöppum. Konurnar flýttu
sér á móti manninum. Þær óðu meira að segja sumar út í sjó-
inn.
„Heini prófastur!“
„Heini hafreki!"
Þær ráku allar upp undrunaróp, þegar maðurinn leit upp og
þær kenndu hann. Margar hendur voru framréttar til hjálpa, er
hann lagði byrði sínar i sandinn.
,Brynjólfur frá Lambhaga!"
Ein af konunum þekkti undir eins náfölt andlitið. Augun voru
lokuð. Þær spenntu greipar. Var hann dáinn? Hafði þetta grinda-
hlaup kostað mannslíf? Nei — hann var lifandi. Ekki bar á öðru.
Það fóru krampateygjur um augnalokin, og fingurnir fálmuðu
í sandinn.
Konurnar hjálpuðu til þess að bera Brynjólf heim í næsta hús
í byggðinni. Höfuðið vnr máttlaust og hægri handleggurinn. Kon-
urnar voru mjög samúðarfullar. Það væri sárt, ef þessi vaski og
karlmannlegi piltur dæi. Ekki sízt ungu stúlkurnar hörmuðu það,
ef slík yrðu örlög Brynjólfs frá Lambhaga. Þær horfðu áhyggju-
fullar á náfölt, afmyndað andlit hans, en reyndu þó að hug-
hreysta hver aðra. Heini hafreki myndi lækna manninn — guð
bafði ætíð stýrt hendi prófastsins.
Enginn var heima í húsinu. Heini bjó um Brynjólf i lokrekkju
í skálanum. Rosknari- konurnar, sem fylgzt höfðu með heim að
húsinu, hurfu brátt aftur niður að sjónum. Hinar yngri buðu
Heina hjálp sína.
Brynjólfur stundi veikt og opnaði augun, er Heini þukiaði
hnakka hans og herðar. Prófasturinn var mjög þungbúinn á
svip....
Öskrin niðri við,ströndina voru þögnuð. Nú hljómuðu þar hvar-
vetna hlátrar, og margir voru teknir að syngja. Krókum var
beitt í dauða hvalina. og síðan voi’u þeir dregnir á land af mann-
söfnuðinum. Aðeins í syðri hluta hvalavogsins voru menn enn
að drápi. Þeim megin hafði vaðan hlaupið seinna á grunn.
Magnús stóð enn úti í sjónum. Vatnið tók honum í þjóhnappa,
og blóðið lak af höndum hans og andliti. Hárið var allt bló'ðug
benda. En brjóstið var þanið, og hann dró andann djúpt.: Hann
renndi augum yfir blóðlitaðan sjóinn, dauða hvali og önnum
kafna menn. Og nú brosti hann, svo að skein í hvítar tennurnar.
Jú — í dag hafði hann tekið karlmannsvígslu. Sigri hrósandi
hóf hann á loft hcegri höndina og sveifla'ði hnífnum yfir höfði
sér — hinum góða hníf Brynjólfs fóstbróður hans. í dag skyldi
hann komast aftur « hendur fyrri eiganda — sem vinargjöf frá
Magnúsi Heinasyni....
FJÓRÐI KAFLI.
Brynjólfur lá í sárum í þrjá mánuði samfleytt. Pröfasturinn og
hinn lærði Þorfinnur frá Skálavík beittu öllum læknislistum
sínum, en kunnátta þéirra stoðaði ekki. Hinn lærði Skálvíking-
ur hristi höfuðið mæðulega. Það hlaut að vera guðs vilji, að Brynj-
ólfur kæmist ekki aftur til heilsu.
Þegar Brynjólfur reis loks af sjúkrabeðnum, var hann orðinn
krypplingur. Hann gat aðeins dregizt áfram af mestu erfiðis-
munum. Það var litil huggun, þótt hinn lærði Þorfinnur héti því,
að hann myndi smám saman fá meiri mátt í fæturna. Hvaða
gagn var að því, ef hann gat aldrei framar setið undir árum eða
lyft háfi sínum í fuglabjargi? Fyrir fjórum mánuðum hafðl hann
verið nær jafnoki Magnúsar Heinasonar um afl og fimi. Og nú?
Hvers virði var maður með hnýtt bak, skakkar áxlir og visinn
handlegg?
111 örlög höfðu myrkvað huga Brynjólfs. Hann mælti sjaldan
orð frá vörum — og áidrei skipti hann orðum við fóstbróður sinn.
Reiði brann úr augum hans, og hann beit á blóðlausa neðri vör-
ina, ef hann sá Magnús í námunda við sig. Hatrið gróf urn sig
í huga hans.