Tíminn - 10.05.1952, Blaðsíða 6

TÍMINN, laugardaginn 10. maí 1952.
iLEIKFÉLAG
'REYKJAVÍKUR'
Djúpt liggja rætur
Sýning annað kvöld kl. 8. —
Að'göngumiðasala í dag kl.
4—7. Sími 3191.
104. bla&
- — ~a*
!
Glettnar
tjnyismeyjjar
i
(Jungfrun po Jungfrusund) [
Bráðfjörugt og fallegt sænskt I
ástarævintýri, þar sem [
fyndni og alvöru er blandað I
saman á alveg sérstaklega |
hugnæman hátt.
Sickan Carlsson
Ake Söderbloin
Ludde Gentgel
Sýnd kl. 5,15 og 9.
♦♦♦ >■ |
NÝJA BÍÓ |
Blinda sísklkau og i
prcsturinn
(La Symphonie Pastorale) j
Tilkomumikil frönsk stór- [
mynd, er hlotið hefir mörg [
verðlaun og af gagnrýnend- |
um verið talin í fremsta s
flokki listrænna mynda.
Aðalhlutverk:
Michéle Morgan
Pierre Blanchar
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Kvenskassið og §
karlarnir tveir
!
Ein allra skemmtilegasta!
grínmynd með:
Abbott og Costello.
J ! tS
y --r- \
>1
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 1 e. h. 1
BÆJARBÍÓ
- HAFNARFIRÐl
Ljónynjan
Afarspennandi og viðburða-
rík brezk mynd í eðlilegum
litum, sýnir meðal annars
baráttu upp á líf og dauða
við mannskæða Ijónynju.
Aðalhlutverk:
Loarn Mat Callitel
Peggy Ann Gardner
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
HAFNARBÍÓ,
I»eir drýgðn dáðir
(Home of the Brave)
Athyglisverð ný amerísk
stórmynd.
James Edwards
Bönnuð innan 12 ára. E
Sýnd kl. 9. i
C
Ég var biiðarþjófnr !
i
(I was a Shoplifter)
Spennandi amerísk mynd. I
Mona Freeman
Tony Curtis
Sýnd kl. 5 og 7.
Sala hefst kl. 4.

ELDURINN
jerlr ekk< boð á nnðan sér.
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hji
SAMYINNUTRY&&IN6UM
WOÖLEIKHÍJSID
i fjítxi vi iiumo
[ Sýning í kvöld kl. 20.00
[ Síðasta sinn.
Litli Kláus og
Stóri Kláus
[ Sýiiing sunnudag kl. 15.00
í „Tyrkjju-Gudda"
\ Sýning sunnud. kl. 20.00
! Bannað börnum innan 12
| ára.
! Aðgöngumiðasaian opln alla
[ virka daga kl. 13,15 til 20,00.
[Sunnudaga kl. 11—20. Tekið
i á móti pöntunum. Simi 80000.
Austurbæjarbíó
Kcppmaiilar
(Never Say Goodbye)
! Bráðskemmtileg og fjörug ný
l amerísk gamanmynd.
Aöalhlutverk:
Evrol Flynn
Eleancr Parker
Forrest Tucker
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4.
>♦♦♦♦<» ♦♦ ♦ ♦♦♦♦♦♦
TJARNARBÍÓ
Æviiitýri Hoff-
maims
i Hin heimsfræga mynd byggð
I á óperu Offenbachs.
Aðalhlutverk:
Robert Rounsville
Leonide Massine
Moira Shearer
[ Sýnd vegna fjölda áskorana
| en aðeins í örfá skipti.
Sýnd kl. 9.
S
Kjarnorkumað-
urinn
(Superman)
Annar hluti.
[ Spenningurinn eykst með
[ hverjum kafla.
Sýnd kl. 5 og 7.
I Sala hefst kl. 4.
1 verki með
Jesú KrisLi
(Framhald af 4. síðu.),,
hjartastrengjum kristins manns,
ef einhver maður úr hópi þeirra,
sem Guðs orð flytja, veldi sér
stöðu á hinum víðtækasta vett-
vangi þessa lands og þættist
ætla að leiða rök að því, að þessi
orð væru mesta fjarstæða, þau
hlytu að vera ranglega höfð eft
ir Meistaranum, það sæi hver
heilvita maður, að ekkert vit
væri í þeim.
Ef sú, sem þessar línur ritar,
hlustaði á þessi orð, þá myndi
hún draga þá ályktun, að mál-
flytjandi sæi engin önnur ráð
til að samræma stefnu nútím-
ans og Frelsara vors Jesú Krists
en að svifta Hann öllum helgi-
skrúða, fótumtroða hina háleit
ustu friðarhugsjón Hans og
draga Hann, hinn heúaga, flekk
lausa, hreina niður til hins villu
ráfandi mannkyns.
Ég vil ekki segja það hér,
hvaða orð ég vildi setja framan
við nafn þess manns.
,,Ég þekki verkin þín“. Hvernig
snerta þau oss þessi orð Heúagr
ar ritningar. Fiytja þau með sér
i ama og óróleika eða fagnaðar-
; kennd. Það fér eftir því, hvort
vér viljum af fremsta megni
| vera í verki með Jesú Kristi og
| hafa hann í verki með oss. Þó
að ávextir iðjunnar á þeim leið-
um geti veriö seinteknir, þá get-
um vér verið viss um að einhvern
tíma ná þeir fulium þroska. Til
vor óma þessi orð Heilagrar ritn
ingar:
„Verið glaðir í voninni, þolin-
móðir í þjáningunum og stað-
fastir í bæninni“.
Þá bíða sigurlaunin að lokum
samkvæmt fyrirheiti Frelsara
vors: „Vertu trúr allt til dauða
og ég mun gefa þér lífsins
kórónu“.
Reykjavík, 2. maí 1952.
Guðrún Pálsdóttir.
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
119. DAGUR
IGAMLA BIÓ
3
ÆtLaerjur
(Roseanna McCoy)
| Ný Samúel Goldwin kvik-
[ mynd, byggð á sönnum við-
1 burðum.
Farley Granger
og Joan Evans
E (er léku í „Okkur svo kær“)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
1 Bönnuð innan 16 ára.
TRiPOLI-BÍÓ
f mesta sakleysi
(Dont trust your Husband)
Bráðsnjöll og sprenghlægi-
leg ný, amerísk gamanmynd.
Fred McMurray
Madeleine Carrol!
i_____Sýnd kl. 7 og 9,_
| Á Indíánaslóðum
Gay Madison
Sýnd kl. 5.
Sala hefst kl. 4 e.h.
; ►♦♦♦♦♦♦♦♦<
♦♦4
{AMPER H.F,
Raftækjavinnustofa
Þingholtstræti 21
Simi 81556,
Raflagnlr — Vlðgerðlr
Raflagnaefnl
Höfuð hins lotna manns riðaði ofurlítið. Hákonarhöllinni?
Hvers vegna skaut þessari minningu upp í huga hans nú? Hann
vildi ekki hugsa um þessa fyrstu samfundi þeirra Magnúsar. Og
ekki heldur aðra samfundi þeirra, er hinn ósvífni víkingur hafði
hætt hann í margia manna áheyrn. Það varðaði ekki þetta mál.
Það var ekki þess vegna, sem Magnús skyldi leiddur á höggstokk-
inn á hallartorginu næstu nótt. Brotamaðurinn hafði unnið til
hegningarinnar, og þetta gat ekki verlð synd gegn guði.
Tveir eða þrír brennikubbar hrundu niður í eldinn, og það lagði
r.eistaflug upp um reykháfinn. Valkendorf leit við. Eldsbjarminn
glóði á hinum þungu augnalokum. Hann lagði hendurnar fram á
borðið og starði i eldinn. Enn fór kuldahrollur um hann, og þó
var heitt inni. Varir hans bærðust, og hann spennti greipar. Við
erum allir syndarar.... enginn var syndlaus....
Hann reis þyngslalega á fætur og gekk út að glugganum. Ósegj-
anleg þreyta færðist yfir hann, er hann hallaði sér fram í glugga-
kistuna. Það var hætt að snjóa. Allt var stillt og hljótt og 'hörku-
frost var úti. Bláturn sást greinilega, þar sem hann bar við himin.
Nei — það sást hvergi ljósglæta í glugga hjá einmana fanga.
Það var myrkt í hinni hvítkölkuðu gröf. Nú gekk hann sjálfsagt
eirðarvana um gnlf í klefa sínum. Sjálfur Magnús Heinason gat
ekki sofið, þegav síðustu lífsstundir hans voru að líða. Skyldi
hann iðrast, reyna að lauga sína svörtu samvizku? Nei — líklega
leyndist enn vonarneisti í brjósti hans. Hann gerði sér sjálfsagt
von um að sleppa enn einu sinni. En nú gat ekkert vald í heimin-
um bjargað meinsærismanninum frá réttlátri hegningu. Allt líf
hans hafði verið fífldjarfur leikur við dauðann — allt frá þessari
stundu í Hákonarhöllinni....
Valkendorf brá hendinni yfir augu sér og leit síðan upp í
myrkan næturhhnininn.... Almáttugi guð....dæmdu ekki auð-
mjúkan þjón þinn... .fyrirgefðu honum, ef honum missýnist....
ÞRÍTUGASTI OG FYRSTI KAFLI.
Nóttina fyrir 18. janúar 1589 var óvenjumikið umstang á hinu
mikla torgi fyrir framan Kaupmannahafnarslot. í næturkyrrð-
inni mátti heyi-a þar hamarshögg, vopnaglamur og köll. Mitt á
fannþöktu torginu voru smiðir að ljúka verki sínu. Þar hafði verið
gerður mikill og traustur höggstokkur af bjálkum. Böðullinn og
tveir aðstoðarmenn hans voru komnir á vettvang. Stór karfa,
full af sandi, var dregin að höggstokknum. Annar aðstoðarmað-
urinn dró rautt og óhreint klæði úr barmi sér og lagði það á
körfuna. Böðullinn rýndi enn einu sinni í eggina á þungri og
breiðblaða sveðju sinni. Honum virtist ofurlítið órótt....
í hálfhring um höggstokkinn stóð hópur kyndilbera, og aftan
við þá fjöldi stríðsmanna með alvæpni. Það glóði á vopn þeirra
við rauðan, ósandi bjarma kyndlanna. Reykur steig upp í logn-
kyrrðina í löngum snúnum lopa. Milli hallarportsms og aftöku-
staðarins var tvöföld röð kyndilbera og vopnaðra manna — tvö
spjót á móti hverjum kyndli. Bæjarfógetinn, Pétur Fransen, var
maður, sem gerði allt af vandvirkni. Hann var sjálfur á stjái, leit
eftir hverju einu, og skipaði fyrir í þeim tón, sem við átti. Og
þessi fógeti hafði stjórnað svo mörgum aftökum, sem fóru vel og
skipulega fram, að hann vissi, hvernig öllu bar að haga. Með
nokkurri hreykni hafði hann orð á þessu við hina hærri embættis-
menn, sem viðstaddir voru. En þessir aðalsmenn virtust óþægilega
lítinn gaum gefa að einstökum atriðum slíkrar athafnar.
í hæfilegri fjarlægð frá höggstokknum stóðu tveir ungir aðals-
menn og ræddust við í lágum rómi. Það voru Steinn Bille og
Kaupfélag
Króksfjarðar
(Framhald af 3. síðu.)
Þaö er að sjálfsögðu ekkert
óeðlilegt þótt fjölskyldum,
sem flytja úr Reykjavík upp í
afskekkta sveit, bregði nokk-
að við að hafa ekki sérverzl-
anir með allt til alls á staðn-
um. Menn verða jafnan að
haga sér eftir því umhverfi,
sem þeir eru í á hverjum
tíma, og miða síun háttu við
það, sem þar hentar bezt. Það
er ekki aðfarasælt til ávinn-
ings að ganga fram fyrir
fjöldann með óhóflegar kröí-
ur og oft fullkomlega fjar-
stæðukenndar, eins og hér-
aðslæknirinn hefir jafnan
geit í gaið kaupfélagsins °S1 prigrik paslick frá kansellíinu. Þeir voru hér sem embættismenn,
íorlega í óþokk þeirra______, .... , . , , ., , ,, . ,
oft algjörlega í óþökk þeirra
manna, sem hann telur sig
vera að vinna fyrir.
Króksfjarðarnesi, 30.4. 1952,
Ólafur E. Ólafsson,
kaupfélagsstjóri.
! BANDALAG ISLENZKRA f
LEIKFÉLAGA
[ Ungm.félagið Skallagrímur |
| Borgarnesi |
I sýnir söngleikinn [
! ÆVINTÝRI Á GÖNGUFÖR 1
[ sunnudag kl. 3 e.h. I
[ Leikfélag Akraness sýnir [
[ bráðskemmtilegan gaman- [
l leik !
t BOGABÚÐ
| mánudagskvöld kl. 8. — Að- [
| göngumiðar frá kl. 2—7 í [
| Iðnó. Sími 3191.
iiiiiiuiiuiiiiiiiumiiuiuiiiiiiiiiiiiuiiiuiiiuuiiiiuiuiiii
Blikksmiðjan
GLÖFAXI
Hraunteig 14. — Simi 7236
en það var ljóst, að þeim var það miður geðfellt. Sérstaklega virt-
ist Steinn sem á nálum. Það voru ekki nema nokkrir mánuðir
liðnir frá því, að þessi ungi og víðförli maður gekk í þjónustu
kansellísins, en hann hafði þegar komizt að raun um, að margt
var honum þar örðugt. Skammt var síðan bróðir hans gekk brott
í reiði vegna máls Magnúsar Heinasonar, og nú var hann látinn
vera vitni að aftökunni. Hann minntist með söknuði hinna hljóðu
stunda í Basel, Padóvu og Sienu. Hann gat ekki staðið kyrr og
renndi augunum til skiptis til Bláturns, þar sem dauft ljós sást í
einum glugga, og byggingar Valkendorfs hinum megin hafnar-
innar.
„Bara að þessu væri lokið, Friðrik", stundi hann og blés í kaun.
„Ríkisféhirðirinn hefði sjálfur átt að vera hér. En nú sefur hann
víst svefni hinna réttlátu þarna hinum megin“.
Friðrik Paslick brosti. „O-nei.... í nótt sefur hann í húsinu viS
Amakurstorg. Hann vildi ekki verða fyrir ónæði af ysnum hér á
torginu. Og það getur maður skilið....“
Bille leit við. Það var einkennilegur hreimur í þessum síðustu
orðum. Paslick lét eins og hann yrði þessa ekki var og hélt áfram:
„Það er undarlegt með þennan Magnús Heinason. Faðir minn
hefir sagt mér margt af honum....“
„Þekkir faðir þinn hann“? spurð Bille forvitinn.
„Jæja — hann sá hann aðeins einu sinni....í riddarasalnum
þarna uppi. Og bað eru mörg ár síðan. Þá hafði Daníel Rantzau
sigrað Svíana við Axtorna. Friðrik konungur efndi til veizlu, há-
loflegrar minningar, mikil hátíð í slotinu, og Magnús Heinason
kom þangað nær því sem heiðursgestur, því að hann hafði hand-
tekið sendimann Svíakonungs, sem átti að fara á fund Elísabetar
drottningar. Það fór víða orð af þessu frægðarverki, og faðir minn
segir, að hann hafi sjaldan séð djarfmannlegri og gunnreifari
sægarp.... “ Paslick varð litið í fangelsisgluggann í Bláturni,
þar sem ljósglætan var, og bætti svo við: „Maður áttar sig varla
á þessu, Steinn. Fyrir mörgum árum var hann heiðursgestur x