Tíminn - 31.08.1952, Blaðsíða 6

I.
TÍMINN, sunnuclagimi 31. ágúst 1952.
193. blað.
dfo.
niiminiiiiiiiiHiiiiiiiiiimiiiiuiiiiiiiiniiiiuiiiiniuiiim'
ÞJÓDLElKHtíSID
Listdimssfininy § f
Sér grefur gröf
(Stage Friglit)
Þættir úr GISELLE, COPFE- I
LIA. ÞYRNIRÓSU o. íl. 1
i
Indveríiku' musterisdansar.
Sýningar: í kvöld kl. 20,00 og
þriöjud. kl. 20,00.
Aðgongumiðasalan opin frá kl.
11—20.00. Tekið á móti pönt-
unum. Sími 80000.
\ Alveg sérstaklega spennandi ný ;
l amerísk kvikmynd, byggð á í
| samnefndri skáldsögu eftir Sel
| wyn Jepson.
1 Aðalhlutverk:
Jane Wyman (lék Belindu)
Marlene Dietrich
Michael Wilding
Richard Todd
Bönnuð innan 14 ára:
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4 e.h.
i Kúrekinn og hestur
, 0 inn httns
Dtemdur | § með
, ., s i Roy Rogers
Afburða vel leikin, tilþrifamik ; T| sýnd aðeins - dag. kJ 3
il og spennanai ny amerisk | | gala hefs(. kl f e h
mynd með tveimur frægustu
Þátíœr kirkjuimar
(Framhald at 5. síðu.)
Annar helgur dómur við,
hj arta Árnesþings er Þing-1
völlur. Um það mætti skrif'a!;
og segja margt. En eitt verð-
ur strax að koma í veg fyrir,
og það er sú vanhelgun, sem <
skapgerðarleikurum Ameríku.
Glenn Ford
Broderick Crawford
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBIO
Lína langsokkur
i =
| l Söngur hjartans
(Song ot Surrender)
Hin vinsæla mynd barnanna. : E .
: r Ahrifamikil
Skuggi dau&ans
(„Criss Cross“)
Magnþrungin og afar spenn-
andi ný amerísk mynd með
miklum viðburðahraða.
Aðalhlutverk:
Burt Lancastcr
Yvonne De Carlo
Dan Duryea
Bönnuð börnum innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 0.
1 I
| |
og hugþekk ný
| 1 amerísk mynd.
Waiyla Hendrix
s MacDonald Carey
I í myndinni eru mörg gullfall-
i eg óperulög sungin af
Caruso.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I Smámyndasafn
| Teiknimyndir, grínmyndir o.fl.
Sýnd kl. 3..
i
E :
Hin
með
Sölumaðurinn
síkáti
spriklfjöruga grínmynd
Abbott og Costello
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 1.
BÆ JARBIO
- HAFNARFIRÐI -
Litli söngvarinn
(It Happened in New Orleans)
Skemmtileg og falleg amerísk
söngvamynd.
Aðalhlutverkið leikur og syng-
ur undrabarnið
Bobby Breen
Ennfremur syngur ,The Hall
Johnson" kórinn.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sími 9184.
Þau dansa á
Broadtvay
S (The Barkley of Broadway)
i
i Ný amerísk dans- og söngva-
| mynd í eðlilegum litum. Aðal-
| hlutverkin leika hinn óviðjafn-
| legu
| Fred Astalre
= og Ginger Rogers
5 ásamt píanóleikaranum Oscar
| Levant. sem leikur verk eftlr
| Khachaturian og Tschaikow-
| sky.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
{ I TRIPOLI-BÍÓ J
Myrkraverk
(Tlie Prowler)
Ný, sérstaklega spennandi, við-
burðarík og dularfull amerísk
sakamálamynd um lögreglu-
| mann. sem gerði það, sem hon-
i um sýndist, tekin eftir sögu
| Robert Thoeren, tekin af Un-
r
HAFNARBIO

Vicki Baum:
Fræö;ðarbraut Dóru Hart
88. DAGUR
IDV i ’
þar hefir átt sér stað, með j
„fylliríismótum og útlend- skjólstæðingi, og ég sé fram á margs kyns vandræði, þegar
mgslegum apakattariátum i Nemiroff er laus á ný. Hvers vegna, spyr ég enn?;®*
vegna einmitt ég? Hvað fæ ég fyrir það? Hver
vinningur?“ . — r^r.<i tot 30
„Þú veizt það eins vel og ég, Roy, að ég á enga peningave
Það getur ekki verið, að sú
þjóð sé vönd að virðingu sinni,
og rík af heiðri, sem lætur Á . ., , - _ „ , .. , . ,, . ..
segja sögur af viðbjóöslegasta Eg held Þ°’ aÖ Bryant muni anafna mer nokk^?1®^
siðleysi og ruddaskap, sem Þ®gar við skiljum, en ég get að sjálfsögðu ekki kfaffR^bss^;
einmitt eigi sér stað á mesta,0,0 bam^greiði lausn^Basils." .... ■ tgjis ..-iu3ilvf,y
helgisetri íslenzkrar sögu. 'T~' " * T
„Nei, þú getur samt krafizt þess af mér,“ sagði,y%nj§j^íta
Hvað mundum við segja um ’ snúðugt. Dóra gat ekki stillt sig um að hlæja, þótti. hehöiv
væri raunar ekki hlátur í hug. „Ég er ekki gift þér, Roy,“
sagði hún blíðlega. • ^ . x\
Hún var sjálfri sér reið, því að allt, &?m húttHagði, var
sviðum að óvirða og svivírða falskt og uppgerð ein, og hún vissi, hvernig bezfeivaí'&ðjköina!^
sína eigin sögu, sitt upphaf,1 orðum að þessu. Þar dugðu bezt tár, bænir, khefalÉóg íáten-
sitt íslenzka stolt, sinn dýr- — dálítill leikþáttur.
„Hvað finnst þér?“ spurði hún og horfði á VáfídefíeltÁ "...
„Ef þú vildir áýna mér ofurlitla ástúð, væri oSrJú máli áÁ .
in væri í einhverri kirkju, með gegna,“ sagði hann lágt. — ... . :
viðeigandi söngvum, athöfn- I Dóra trúði varla sínum eigin eyrum. Þetta hljómá.ðþéinna
um og orðbragði, sem drykk- Hkast því, er René sat við hljóðfærið forðum daga og ræddi
sjúkt fólk telur nauðsyn, Schrum Schrum drottningu, en um leið var þetta mesta
þætti að vonum svakalegt áieitni og frekja, sem hún hafði orðiö fyrir á 8éyjp.i>j ,á, þ^su
hliðstæða ómenningu hjá
öðrum þjóðum? Nei, það hlýt-
ur að hefna sín á mörgum
mætasta metnað.
Drykkjusámkoma, sem hald-
menningarfyrirbrigði.
.sviði. Og hún var þó ýmsu vön. Herra Wallert, 'Hugsáði hún
En þó væri það ekki annað með ser-
s ited Artists.
I
s, s
s =
s =
LJr djitpi gleymsk-
unnar
(The Woman with no name)
Hrífandi brezk stórmynd. eft-
ir skáldsögunni „Den laasede
Dör“ (Happy now I go).
Phylis Cavalert
Sýnd kl. 7 og 9.
Van Heflin
Evelyn Keyes
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Flugnemar
(Air Cadet)
Spennandi ný amerísk kvik-
mynd, er gerist á flugskóla, þar
sem kennd er meðferð hinna
hraðfleygu þrýstiloftsflugvéla.
Stephen Mc Nally
Gail Russel
Sýnd kl. 5.
ampep
SaftiekjiTliuaitoft
Þlngholtstræti 11
Siml 11531.
RafUgnlr — Vllrerltr
Bftflsgnmefnl
CtbreiðlÞ Tímaim
en hégómi samanborið við
að saurga Þingvöll á þennan
hátt. Var þar ekki ráðið upp-
hafi allra kirkjubygginga á
íslandi? Var þar ekki lagður
grunnur að allri okkar þjóð-
menningu og samfélagi?
Um Þingvöll verður að gilda
það, sem einu sinni var orðið
svo fagurlega um Helgafell.
Þangað má enginn óþveginn
líta 1 andlegum og — efnis-
legum skilningi.
Þar á að ríkja einvöld sú
tign og dýrð, sem landið, sag-
an og sjálfur Guð hefir veitt
staðnum, með friði fjallanna,
ilmi skógarins, bláma vatns-
ins, nið árinnar, dunum foss-
ins og umfram allt með helgi
minninganna, sem eru ívafið
að föðurlandsást hvers ó-
spillts íslenzks hjarta.
Blaðið er búið, en ég ætl-
aði líka að minna ykkur á
lindina helgu á Laugarvatni.
Þar ætti að reisa kapellri
skólans í framtíðinni, en
hreinsa og fegra strax. Og
ekki væri síður þörf að reisa
aftur krossinn mikla í Kallað-
arnesi, heldur en minnis-
merkið í Áshildarmýri. Það
var þó vel og göfugmannlega
unnið til verðugs lofs.
Unga fólkið á Laugarvatni
ætti að skapa lindinni ljúfu
bjarta helgi að nýju. Þessari
„Það skil ég ekki,“ sagði hún. Þetta svar var líka sött-:beint
í einhvern óperuleik. • J •
„Hlustaðu nú á mig, Dóra,“ sagði Vanderfelt. „Ég hefi
leigt mér lítið sumarhús í Catskills. Á föstudaginh kemur
fer ég þangað og verð þar til næsta mánudags eða þriðju-
dags. Þar er ósnortin náttúra, fegurð og silungsveiði. KomdU
með mér þangað, og þá skulum við ræða nánar um það,
hvað ég get gert fyrir þennan Basil þinn.“
„Nei það get ég ekki. Þér getur heldur ekki verið alýára
með þessu boði“, hvíslaði Dóra óttaslegin. Hún hafði búizt
við ýmsum kröfum af hendi Vanderfelts, en ekki þessu.
„Hvers vegna ætti það ekki að vera alvara mín? Hvers
vegna ætti ég ekki að geta meint slíkt alvarlega? Hvers
vegna getur þú ekki gert það? Hvað er að mér? Hvers vegna
getum við ekki ejf.t einni helgi saman? Það er þó liklega
ekki fyrsta helgin í lífi þínu af slíku tagi.“
„En Roy,“ sagði Dóra lágt. „Þú ert bezti vinur Brýants.
Hann treystir þér eins og biblíunni. Sérðu þá ekki, hve frá-
leitt það er? Þú ert að verða gamall eins og hann, og þú hef_
ir verið daglegur gestur okkar. Hvernig getur þér komið
annað eins til hugar?“
„Manstu ekki orð Napóleons, eða var það einhver annar,
sem sagði það: í striði og ást eru öll meðul leyfileg.“
Dóra fann reiðina blossa upp í hug sér, þegar hann minnt-
ií>t!á ást. Nú var hún að ná tökum á sjálfri sér og beitingu
leikhæfileikanna. Hún stillti sig þó enn. „Já, en ég elska þig
ekki eins og þú veizt,“ sagði hún.
„Nei, þú elskar mig ekki,“ sagði Vanderfelt og gekk fast
að henni. „Það hefir þú sannarlega sýnt mér, svo að ekki
verður um villzt. Ég geri heldur enga kröfu til þín um ás.t,
og ég trúi ekki á ást. Þegar maður er búinn aö skilja svo ■
rnargt fólk eins og ég, þá trúir maöur ekki lengúr á ást. En
ég vil fá þig, ég hefi alltaf viljað njóta þín. Og því ætti ég
ekki að mega það eins og aðrir? Þú hefir ekki ætíð verið
svo vandfýsin. Jæja, nú er röðin komin að mér. Nú er mitt
tækifæri komið.“
Dóra horfði á lögfræöinginn, sem virtist nú hafa gefið
alla sjálfsstjórn á bátinn, og forvitni hennar var vakin. Já,
heilögu uppsprettu, þar sem' t»ótt undarlegt megi virðast, var það fyrst og fremst forvitni,
fyrstu kristnu höfðingjarnir! sem sótti að henni á þessari stundu, meðan Vanderfelt lét
voru skírðir, grunnurinn lagð- j svívirðingarnar dynja yfir hana.
ur að sakramentum kirkj-| „Hvað er að mér, fyrst mér einum er vísað frá umsvifa-
unnar, og blóðið þvegið af|iaust?“ sagði hann ævareiður. „Ég er auðvitað ekki eins
hetjunum göfugu, Jóni Ara-
syni og sonum hans látnum.
Líklega er enginn blettur á í
öllu landinu heilagri í sögu
helgra dóma, vatns og blóðs
glæsilegur og heillandi og herra Shugers, og ekki eins stima-
mjúkur og Potters gamli. Ég hefi veitt þér nána athygli öll
þessi ár, og ég get þulið upp fyrir þér öll nöfnin. En nú
vil ég einn njóta þín.“ p ,v
Ég hlýt að hafa váldið honum vonbrigðum einhvern tíma,'l
sakramentanna, en lindin hugsaði Dóra og hleypti brúnum. „Roy, hlustaðu á mig,“
litla við túnfótinn á stærsta sagði hún hægt. „Ég er sjúk, hættulega sjúk. Ég er nýbúin
heimili landsins. |að ræða við Williams lækni, og nú er engrar undankomu::
En Árnesingafélaginu fel ég uuöiö. Hahn gefur mér aöeins vonir um svo stuttan, tímav
hugmyndina um endurreisn aö ég þori ekki að hugsa um það. I-Ivað ætlastu fytir með. ■
krossins í Kallaöarnesi. mig? Ég verð ekki skemmtilegur félagi í sumarleyfi. Þú.geric,'!
Árnesingar geymið vel ykk- Þér tálvonir og verður að hverfa til jarðarinnar aftur. .Hið
ar ótæmandi menningarupp- eina, sem ég æski, er að mega njóta nokkurra vikna með
sprettur. Af helgum dómum Basii Drottinn minn dýri, ég hefi alls ekki lifað lífiTÍxreíitt;
hins liðna drýpur andleg °S Þó er það búiö. Ég h'li aðeins verið afturganga míns '
menning hins ókomna. (eigin lífs, og ferli mínum hefir ætíð verið stjórnað af öðrum
Eyrarbakka 1. ág. 1952. i °S framandi viðburðum, sem ég kærði mig ekkert um sjálf. :
Árelíus Níelsson. jRektu mig ekki til neins, sem þú munt sjálfur iðrast feíðár.:
Ertu þá ekkert hræddur um, aö ég muni deyjá í höridum:
þínum?“ ' !
Dóra hafði byrjað að tala lágri röddu, en rödd hehnáE,,
varð dýpri og hljómmeiri, hún fann það og naut þess. Hún.
gat þó ekki grátið enn þá, en gráturinn virtist skammt und-
an. Þegar hún þagnaði, lagði hún hendurnar fyrir andlitið,
og henni létti eins og að aflokinni erfiðri aríu í óperu.
„Við skulum sleppa öllum leikbrögðum, Dórína,“ sagði
„,i. ijes:__ Msnriiiarsirm zj/j . Vanderfelt háðslega. „Slíkt hefir engin áhrif á mig. Ég veit
Gerist áskrifendur að
ZJímanum
Áskriftarsími 2323 _