Tíminn - 22.10.1952, Síða 6

c.
TÍMINN, miðvikudaginn 22. október 1952.
239. blað.
íli
WÓDLEIKHÚSIÐ
„ISEKKJ AIV“
Sýning í kvöld kl. 20.00
Leðurblahan
Skólasýning.
Sýning fimmtud. kl. 20.00
Júnó oy páfuglinn
Sýning föstud. kl. 20.00
Aðgöngumiðasalan opin frá, kl.
13.15—20.00. Sími 80000.
Draumgyðjan mín
Þessi vinsæla mynd sýnd í kvöld
kl. 9.
Svörtu hestarnir
Norsk mynd.
Sýnd kl. 7.
Kínverskur sirkus
í agfa litum. Glæsilegur og
fjölbreyttur.
Sýnd kl. 5.
f NÝJA BÍÖ’ j
Druumatlrottning
(That Lady in Ermine)
Eráðskemmtileg ný amerísk lit
mynd, gerð af snillningnum
Ernst Lubitsch. Aðalhlutverk:
Betty Grable,
Douglas Fairbanks jr.,
Cesar Komero.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2 e.h.
»•»♦♦<>♦♦♦♦♦♦♦»(
í BÆJARBÍrcT
- HAFNARFÍRÐI -
\.___________________J
Kvennafangelsið
(Caged)
Mjög áhrifamikil og athyglis-
verð, ný, amerísk mynd.
Aðalhlutve'rkið leikur ein
efnilegasta leikkona, sem nú er
uppi,
Eleanor Parker,
og hefir hún hlotið mjög mikla
viðurkenningu fyrir leik sinn
í þessari mynd.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
Sími 9184.
( HAFNARBÍfc
v____________________
I heimi táls og
svíku
(Outside the Wall)
Mjög óvenjuleg og spennandi,
ný, amerísk kvikmynd um bar-
áttu ungs manns gegn tálsnör-
um heimsins.
Richard Basehart,
Marilyn Maxwell,
Signe Hasso,
Dorothy Hart.
Bönnuð Innan 16 ára
Sala hefst kl. 2 e.h.
Förin til mánans
Sýnd kl. 6.
♦♦♦ ♦♦♦>♦<•» m ♦
amP€R
Raftækjavinnustofa
Þlngholtsstræti 21
Sími 31556.
Raflagnir — Viðgerðir
Raflagnaefni
mmmm^mmmmmmmmmmmmmrnmmm
LEIKFE LAfí
REYKJ/WÍKUR^
,
Ólafur liljurós
ballett.
MiðiUinn
Ópera í 2 þáttum
eftir
Gian Corlo MenottL
Sýning í kvöld kl. 8.
Aögöngumiðar seldir í Iðnó
eftir kl. 2 í dag. Sími 3191.

f Austurbæjarbíó j
Sjómanndags- kabarettinn Sýningar kl. 7,30 og 10,30. Barnasýning kl. 5,30. Sala hefst kl. 2 e.h. Sími 1384.

11 TJARNARBÍÖ
Oliver Twist Snilldarleg brezk stórmynd eft- ir hinu ódauðiega meistara- stykki Charles Dickens. Ath. Þessi óviðjafnlega mynd verður aðeins sýnd í örfá skipti. Sýnd kl. 7 og 9. Bönnuð innan 16 ára.
Yinur Indiánunna (The last Rountl-up) Hin sérlega spennandi kúreka- § mynd. Aðalhlutverk leikur Gene Autry og undrahesturinn Champion. = The Texas Rangers syngja. 8 |. Sýnd kl. 5. B

GAMLA BSÖ
Eins og þér sáið ÍT~Í2SnBPi Sýnd kl. 9. Síðasta sinn.
Kaldrifjaður œvintýramaður með Clark Gahle og Lana Turner. Sýnd kl. 5 og 7.

| TRIPOU-BÍÖ j
Heijur hafsins (Tvö ár í siglingum) Viðburðarik og afar spennandi amerísk mynd gerð eftir hinni frægu sögu R. H. Danas um ævi og kjör sjómanna í upphafi 19. aldarinnar. Bókin hefir kom ið út í ísl. þýðingu. Alan Ladd, Brian Donlevy. Bönnuð börnum innan 16 ár» Sýnd kl. 7 og 9.
Mofimarhrmgar ávallt fyrirliggjandi. — gegn póstkröfu. Magnús E. Baldvinsson Laugaveg 12. — Sími 7048.
Ctbreiðfð Tímaim
Lloyd C. Douglas:
í stormi lífsins
36. dagur
„Ef til vill, en það er þó ekki líklegt eða venjulegt."
„Jæja,“ ef þú ætlar þér aö fara að skilgreina þessí fyrir-
brigði, eftir því, hvort þau eru venjuleg eða ekki, held ég,
að við komumst ekki langt áleiðis, og þá er okkur alveg eins
gott að fara og horfa á knattspyrnuleik í stað þess að vera
að þreyta okkur yfir þessu. Ég spyr þig, er það venjulegt,
að menn haldi öllum góðverkum sínum og mannkær-
leika sínum stranglega leyndum, þjóta eins og ikorni inn
í holu sína og loka henni sem vandlegast á eftir sér af ótta
við það eitt, að einhver uppgötvi það, að hann hefði gert
góðverk? Er það venjulegt, að maður riti sögu sína á dul-
máli? Ég skal segja þér, hvers konar maður hann var, einn
af þessum gömlu dultrúarmönnum, trúði á ævintýri, fékk
vitranir og sá sýnir, lék sér við englana."
„Bobby Merrick. Þú ert orðinn brjálaður, drengur,“ sagði
Nancy.
„Nei, ekki enn, en ég óttast, að ég sé á góðum vegi með
að verða það.“
Nancy ýtti disknum frá sér í óþolinmæði og gaf þjónirmm
bendingu um að hafa sig á brott, þegar hann nálgáðist.
„Nei.“ Bobby hristi höfuðið hægt. „Það er heldur ekki
hægt að kalla þetta venjulega trú, aö minnsta kosti ekki að
þeim skilningi, sem ég legg í það hugtak. Það er heldur
ekki svo mikils vert að skilgreina það.“
Nancy hló. „Það er satt, ég læt mig það heldur ekki svo
miklu máli skipta. Reynsla mín er sú, að fólk noti trú sína
oftast til þess eins að afla sér lífsþæginda.“
„Lífsþæginda, það er rétt,“ sagði Bobby. ,,Mér þykir vænt
um, að þú skyldir nota það orö. Ég held, að ég geti nú sagt
þér mumnn á trú Hudsons læknis og hinni venjulegu trú
fólks. Almenningur beitir trú sinni til þess að afla sér þæg-
inda eða nugarhægðar, trúir hinu og þessu til þess eins að
öðlast írið í sálu sinni, réttlæta sig og firra sig áhyggjum.
En trú Hudsons færði honum áreiðanlega engin þessara lífs-
þæginda. Hún ásótti hann, ýfði sár hans, ofsótti hann dag
og nótt, gerði hann að þræli sínum, altók sál hans.“
„Hann hefði átt að geta varpað slíkri trú frá sér,“ sagoi
Nancy.
„Þarna ertu lifandi kominn. Nú snertir þú. einmitt við
kja,rna málsins. Nei, hann gat ekki varpað henni fyrir borð,
vegna þess að hún lagði honum til afl og þrótt. Það var ein-
mitt þessi trú, sem hélt honum uppi, gerði hann starfhæf-
an, ef svo mætti að orði komast.“
„Ég er hrædd um, að þessi bók hafi ruglaðIJþí^ illa í rím-
inu, Bobby,“ sagði Nancy. Hún setti upp han’zkana. „Nú
skulum við fara heim í Brightwood-sjúkrahúsið. Þar get-
um viö’ rætt málið í næöi og reynt að komast að einhverri
niðurstöðu.“
Bobby reis hægt á fætur.
„Nancy, það er svo undarlegt, að viöhorf mitt til þessa
alls hefir gerbreytzt við að tala við þig. Ég get trúað þér
fyrir því, aö þegar ég kom hingað í morgun, var ég sárari
og vonsviknari en ég hefi nokkru sinni verið fyrr í lífi mínu.
Það var vegna þess, að ég hafði búizt viö því að.finna lífs-
sögu venjulegs manns. Og þegar ég komst aö raun um, aö
þetta var ekki skrifaö af manni, sem var með öllum mjalla,
taldi ég hann illmenni og mannhrak.“
„Já, ég skil þaö. Meðan hann lýsti venjulegum hlutum,
sagði venjulegar setningar um baö, sem þú skildir, taldir
þú hann heilbrigðan eða með öllum mjalla. Þegar hann
lagði leiðir sínar út fyrir alfaravegu og fjallaði um rnál, sem
þú skildir ekki, taldir þú hann sturlaðan. Það er líka við-
horf allra venjulegra manna.“
Á leiðinni til sjúkrahússins sneví&t tal þeirra urn leynd-
ardóminn mikla. Þau ræddu um læknisstarf Hudsons..
Nancy hristi höfuðið, þegar Bobby dáðist að hinni miklu
líffæraþekkingu hans. Svo snerist talið smátt og smátt að
öðrum hlutum. Nancy viðurkenndi, að hún væri áhyggju-
full. Joyce Hudson var komin út á refilstigu á ný, og frú
Hudson gat ekkert yið hana ráðið longur. Hún hafði sézt
oft á stöðum, sem höfðu miður gott orð á sér, að undanförnu
og verið þar í fylgd með fólki, sem ekki var álitið heppilegt
til félagsskapar ungri og siðsamri stúlku.
„Heldur þú, Bobby, að þú getir gert nokkuð til að beina
henni á réttar brautir á ný? Er hún ekki enn yinur þinn?
„Þaö getur verið“. Rödd hans var þreytuleg. „Ég hefi ekki
séð hana í heilt ár að kalla.“
„Það getur verið, að það sé aðeins ímyndun míh, en ég
hefi alltaf haldið, að Joyce væri ofurlítið ástfangin af þér,
Bobby, sagði Nancy.-
Hann hristi höfuðið. „Hún er það ekki, én það getur verið,
að hún hafi verið það. Það er ekki heppilegur gruhdvöllur til
að byggja á afskipti af minni hálfu? Ég er ekki ástfanginn af
Erlcnt yfirlit
(Framhala nt 5. síðu.)
Fellur Lcdge?
Þótt aðalathyglin beinist að for-
setakosningunum, fara jafnhiiða
fram aðrar kosningar í Bandaríkj-
unum, sem eru sízt þýðingai'minni.
Það eru þingkosningarnar. Þótt for
setinn sé valdamikill, er þingið þó
valdameira. Kosningar fara fram
til allrar fulltrúadeildarinnar og
þriðjungs öldungadeildarinnar. Á
þessu stigi er lítið hægt að full-
yrða um fulltrúadeildarkosningarn-
ar, en hins vegar benda verulegar
líkur til þess, að demokratar muni
halda meirihluta sínum í öldunga-
deildinni og jafnvel auka hann,
nema Eisenhower vinni stórfelld-
an sigur.
Athygli vekur, að vafasamt þyk-
ir, hvort Lodge öldungadeildarmað-
ur, er manna mest vann að fram-
boði Eisenhowers, nái endurkosn-
ingu. Ástæðan er sú, að Taftistar
virðast ætla að svíkja hann í hefnd
arskyni fyrir það, að hann kom j
veg fyrir framboð Tafts. Þeir hafa
I hyggju að kjósa frambjóðanda
demokrata, sem er á ýmsan hátt
íhaldssamari en Lodge. Þetta sýnir,
að enn hafa vart náðst fullar sætt-
ir hjá republikönum, og að ílokka-
línur eru enn talsvert ógreinilegar
í Bandaríkjunum, þótt þær séu
óðum að skýrast.
Þ. Þ.
Tilheri Aruórs
(Framhald af 3. síðu).
skemmd í júgri eða mjólk af
einhverjum orsökum, eins og
oft á sér stað í vorhörkum,
en ekki að ærnar hefðu gelzt
að nokkru, eða mjólkin í
þeim minnkað. Þótt orðtakið
sé auðskilið og gefi ekki neitt
tilefni til útúrsnúninga,
sönnuðu næstu orð í frétt-
inni þetta til fulls: „svo að
lömbin hættu að sjúga.“ —
Arnór veit, að lömb hætta
ekki að sjúga, þótt mjólkin í
ánum minnki um sinn, held-
ur aðeins ef tekur fyrir
mjólkurmyndunina eða
skemmd kemur í mjólk. Til-
vitnun mín í Gjallaiida, er
ég bar af mér hnútukast
Arnórs, sannaði það enn bet-
ur, að sú var merkingin sem
í upphafi var lögð í orötakið.
Um hitt, hvort brögðin að
þessu hafi verið svo mikil,
sem fréttin gaf í skyn, skal
ósagt látið að sinni, enda eru
engar skýrslur fram komn-
ar um það enn. Og þótt Arn-
ór segi, að lítt hafi að þessu
kveðið hjá sér, er þaö enginn
Salómonsdómur, og má vel
vera, að sá kvilli hafi ekki
verið eins ágengur í sauð-
fjárbúskap Arnórs og í póli-
tísku lífi hans sjálfs, og hjar-
ir hann þó enn. En það er ó-
heiöarlegt að gera mönnum
upp orð og „geta sér til“ um
merkingu öfugt viö beina
hljóðan orða og byggja á því
aðkast og umvöndun.
Arnór Sgiurjónsson hvetur
mig til fyrirgefningarbeiðni.
Fús er ég til þess, ef um mis-
gerö væri að ræða, og margt
hefir mér verr mælzt en ég
vildi. En ósjálfrátt finnst
mér, að þá göngu beri mér
ekki að hefja, af þessu til-
efni, fyrr en á eftir Arnóri.
Sá maður, sem kastar hnút-
um að öðrum undan gæru
nafnleysis, beitir síðan aug-
Ijósum falsrökum og fleipri,
þegar í kreppu er komið,
vitnar rangt í ritað mál til
þess að finna sér höggstað,
„getur sér til“ um merkingu
máls og gerir mönnum upp
þýðingu orðtaka gagnstætt
efaJausri hljóðan orðanna til
þess cins að finna sér átyllu
til aðkasts, getur varla talizt
syndláus: Það gæti jafnvel
verið ástæða til að kenna í
brjósti um þann mann. Ég
vænti því forgöngu Arnórs á
vegi ýfirbótanna.
Að lokum óska ég Arnóri
hugarhægðar, svo að ritstjór
ar „Frjálsrar þjóöar“ komist
hjá því að sníða geipiyrðin
og klippa skrautfjaörirnar af
næstu grein hans, til þess aö
reyna að forða þessum sam-
verkamanni sínum og skjól-
stæðingi frá méiri hneisTi.
Þaö getur og yarlá talizt
shku stórmenni boðlegt að
láta þá aukvisa sníða sér
stakkinn. Og það er heldúr
ekki víst, aö sá Táutur sé
beztur að veröa aö biðjást
fyrirgefningar á sjálfum sér
með þeim hætti.
Andrés Kristjánsson.