Tíminn - 12.06.1953, Page 3

Tíminn - 12.06.1953, Page 3
129. blað. TÍMINN, föstudaginn 12. júní 1953. S. /s/enc/mgajbæíííV Dánarminning: Guðni Jóhannsson Hann andaðist í Land- spítalanum 13. marz s. 1. og var jarðsettur að Stokkseyri 19. sama mánaðar. íslenzkur erfiðismaður leggst til hinstu hvíldar eft- ir strangan starfsdag og miklar hrautir. — Það er ný og gömul saga — saga sem gerist á hverjum degi. — En þegar sá erfiðismaður hefir átt hjá sér svo mikið af dugn aði, drengskap og hjáipfúsri góðvild sem Guðni Jóhanns- son átti, þá verður harmur- inn sár — söknuðurinn djúp ur — ekki aðeins hjá nán- ustu ástvinum, heldur einn- ig hjá öllum öðrum samferða mönnum og vinum. ur á Stokkseyri, Olafur Snorri, verkamaður í Hafnar firði og Jóhanna, sem dvelur með móður sinni. — Fóstur- dóttir þeirra er Alda Helga- döttir. Frá Hæringsstöðum flutti Guðni árið 1921 að Keldna- koti og bjó þar til ársins 1934, en þá flutti hann til Stokks- eyrar, í hús það er Sjólyst heitir, og bjó þar til dauða- dags. Erfiðleikar eftirstríðsár- anna fyrri og ,,kreppan“ mikla gengu ekki sporlaust yfir búskap þessara hjóna, en iðjusemi og ósérhlífni létu enga örðugleika beygja sig. — í sveitinni bjuggu þau Guðni var fæddur 12. júní jafnan góðu og gagnsömu 1891 í Roðgúl við Stokkseyri, sonur Jóhanns Jónassonar og konu hans, Vilhorgar Jóns dóttur. Bjuggu þau á Eyrar- bakka hin næstu misseri, en fluttu síðan til Reykjavíkur og bjugeu lengi í Félagsgarði og víðar við Laufásveginn, og minnast þeirra margir eldri Reykvikingar. — Er Vilborg enn á lífi, háöldruð á Elli- heimilinu Grund, og tregar sinn einkason. Sama ár og Guðni fæddist, búi, og aldrei slitu þau rætur úr mold, þótt þau flyttu á möl, en stunduðu jafnan nokkurh. landbúnað. Einnig stundaði Guðni almenna verkamannavinnu, bæði til sjós og lands. Mun nú margur sakna, er ekki er lengur hægt að biðja Guðna liðs, svo fljótur og ör- uggur sem hann var til allra starfa, allt frá því að liðsinna sjúkum og deyjandi, til á- takaverka úti við og baráttu fluttu að Hæringsstöðum við höfuðskepnurnar. Og merkishjcnin Ólöf Ólafsdótt heimilisfaðir var hann sá, aö ir og Snorri Sveinbjörnsson.! fáa hef ég þekkt slíka. — Þau voru barnlaus en fóstr j Fram undir 60 ára aldur, uðu, um lengri eða skemmri, virtist Guðni vera allra tíma, fjölda barna — mörg manna hraustastur. En þá frá vöggu tij fulls þroska. j kenndi hann magasjúkdóms Var þar enginn munur ger á þess er að lokum dró hann til ættingja og umkomulausum,! dauða. Fyrir tveimur árum og bjarmar þar yfir margri.gekk hann undir uppskurð, fagurrin minningu. — Hefi ég! sem í fyrstu virtist hafa oft heyrt þau fósturbörn; heppnast vel. En síðastliðið minnast bernskuheimilis , haust tók sjúkdómurinn sig síns sem beztu foreldrahúsa, enda kölluðu þau flest Ólöfu og Snorra foreldra sína. Á þetta ágæta fósturbarna upp að nýju, og varð þá eng- um vörnum við komið. Atvikin hindruðu mig frá, að standa yfir moldum Guðna, eða rétta ástvinum heimili komu þau Vilborg ogjhans hönd við það tækifæri. Jóhann syni sínum tveggja j — En svo margs á ég að minn ára gömium. Átti það í fyrstu ■ ast — og svo mikið á ég og aðeins að vera sumardvöl, en mitt fólk að þakka honum Hæringsstaðahjónin tókujog heimili hans, frá bernsku þegar ástfóstri við þennan árum til þessa dags, aö ég lokkbjarta og lyndishýra svein, að dvölin lengdist, og tímdu þá foreldrar hans ekki að taka hann úr svo ágætu fóstri, er bau skömmu síðar fluttu til Reykjavíkur. — Óx Guðni síðan upp á Hærings- (Framh. & 6. síðu). Morgunblaðið og „ragmennskan" Mbl. líður illa. Skjólstæð- ingar þess, olíufélögin, eru ber að því, að standast ekki samkeppnina við olíu- félag samvinnumanna. Er þessi vesaldómur svo mikill, að gróði landsmanna á einum skipsfarmi nemur 700 þús. krónum. Hversvegna í ósköpunum, er Mbl. aftur og aftur að skaprauna sínum mönnum, með því að minna á þessa frámunalegu frammistöðu samkeppnismanna ? Síðasta hálmstrá Mbl. er, að það hafi verið „rag- mennska“ af samvinnu- mönnum, að' stinga ekki „gróðanum“ í sinn vasa, en skipta honum upp milli við skiptamanna. Þetta er ofureðlileg hugs- un hjá samkeppnismönnun um. Þeir skilja ekki sam- vinnustefnuna. Fyrir Mbl.- menn eru viðskiptamennirn ir fyrst og fremst tæki til að græða á. Og þegar jafngott tæki- færi gafst og hér, að græða stórfé á einum skipsfarmi og geta þó selt vöruna jafn ódýrt og keppinautarnir, já, þá er næsta eðli- legt, að Mbl.-menn skilji ekki hlutina, en fyllist heift til þeirra, sem framkvæma þannig verzlunina. Vonandi heldur Mbl. á- fram að skrifa um þetta og auglýsa innræti sinna um- bjóðenda sem gleggst. X. Soramarkaður Brosleg deila er komin upp milli Þjóðvarnar- manna og kommúnista. Hún er um hvort Hallgrím- ur Jónasson kennaraskóla- kennari sé frekar þjóðvarn- armaður eða andspyrnu- hreyfingarmaður. Þjóðvilj- anum er mjög ant um, að sannfæra lesendur sína um, að Hallgrímur sé andspyrnu hreyfingarmaður. Um mark ið sé ekki að efast. En andspyrnuhreyfingin er hugsuð sem varalið kommúnista, til að hressa upp á hrörnandi fylgi ó- (Framhald á 7. síðu). Dánarminning.- Jóhannes Jónsson Jóhannes Jónsson bóndi í Huppahlið í Miðfirði andaðist stöðum við ærinn starfa, og í sjúkrahúsi í Reykjavik þó meira örlæti og ástríki, j sunnudaginn 15. marz s.l. — gerðist glæsilegur og vinsæll, j Hann var staddur i Reykja- og hinn mesti víkingsmaður vík þegar hann veiktist skyndi til allra verka, bæði á sjó og lega, gekk undir uppskurð og landi. Atti hann sinn þátt í að gera frægan garð fóstra síns, á fyrstu áratugum þess- arar aldar. Launaði hann í fullum mæ3í ástríki fóstur- foreldranna, deildi við þau kjqrin í blíðu og striðu og hjúkraði þeim með um- hyggju og nærgætni á erfið- um ellidögum. Önduðust þau bæði háöldruð á heimili hans án þess að hafa nokkru sinni við hann skilið. Vorið 1915 tók Guðni við jörð og búi á Hæringsstöð- um kvæntist um þær mund- ir Petrúnellu Þórðardóttur frá Hólshúsum, ágætri konu. Lifir hún mann sinn, ásamt þremur börnum þeirra, en einn sonur þeirra andaðist í bernsku. — Hin, sem lifa eru: Þórður, bifvélavirki, búsett- lézt að viku liðinni. Jóhannes var fæddur i Huppahlíð 11. marz 1900 og því aðeins 53 ára er hann var héðan kvaddur. — Foreldrar hans voru Jón bóndi Jónsson og síðari kona hans, Þorbjörg Jóhannesdóttir frá Efranesi í Stafholtstungum. Þau bjuggu góðu búi í Huppahlíð í 50 ár, og áttu mörg börn, en Jón, sem var tvíkvæntur, bjó þar alls í 60 ár. Hann lézt 1943 en Þorbjörg vorið 1950. í Huppahlíð hefir lengi ver- ið rekinn myndarlegur búskap ur. Svo var í búskapartíð Jóns Jónssonar, og svo er einnig nú hjá börnum hans. Þar hefir verið ræktað stórt og gott tún og reistar vandaðar bygging- ar, stórt íbúðarhús, penings- KÁPUR OG DRAGTIR enskar — þýzkar MARKAÐURINN Laugavegi 100. Kjósið réttu kosningahandbókina Xorðlcndiitgar! Bókin fæst í flestum kaupfélagsbúðunum og hjá Degi á Akureyri. Héraðsbúar! Bókin fæst á Egilsstöðum, Reyðarfirði og víðar austan lands. Aðeins örfá eintök til sölu á hverjum stað. Omissandi bók í kosningunum KOSNINGAHANDBÓKIN Pósthólf 1044. — Reykjavík. GE NERAL HJÓLBARÐAR eru til í stærðunum 600x16 og 550x16. H JÓLB ARÐINIV H.F. Hverfisgötu 89. hús og heyhlöður. Heimilið vel þekkt innan héraðs og ut- an fyrir rausn og myndar- brag. Jóhannes átti heima í Huppahlíð alla ævi. Þar ólst hann upp, í hópi margra systkina, og þar bjó hann búi sínu í sambýli við foreldra og systkini, og vann með þeim að umbótum á jörðinni. Hann var góður og farsæll bóndi, | eins og hann átti kyn til, og átti góðan þátt í velgengni og vinsældum heimilisins alla tíð meðan hans naut við. — Hann var léttur í lund og gleðimaður í kunningjahópi. í fylgd með honum var ávallt hlýr og hressandi blær, svo að gott var að vera í návist hans. Við Miðfirðingar söknum Jóhannesar, sem nú er horf- inn okkur á miðjum aldri. En mestur er missirinn fyrir heim ilið í Huppahlíð við fráfall hans. Jarðarför Jóhannesar sál. fór fram að Staðarbakka 30. imarzs.l. Sk. G. Jörðtilsölu Jörðin MIKLEY í Akrahreppi í Skagafjarðarsýslu, eign dánarbús Gísla Stefánssonar, er til sölu og ábúð- ar í því ástandi, sem hún nú er í. Jörðinni fylgir veiði- réttur í Héraðsvötnum. Upplýsingar um jörðina gefa þeir Gísli Gottskálks- son, Sólheimagerði og Björn Sigurðsson, Stóru-Ökrum, Akrahreppi. Tilboð skilist til annars ofanritaðra manna fyrir 30. þ. m. — Réttur er áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er, eða hafna öllum. Sólheimagerði, 8. júní 1953, F. h. erfingja, Gísli Gottskálksson. Bankastræti 4. J

x

Tíminn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.