Tíminn - 05.08.1953, Blaðsíða 4

TÍMINN, miðvikudaginn 5. ágúst 1953.
173. blaff.
...........^
,Nú er vort að syngja sigurljóðin“
Ræða Páls Þorsteinssonar, alþingismanns, við vigslu.
brúarinnar á Jökulsá í Lóni, 26. júlí SLðastli'ðinn
1 dag er hér fagnað unn-
•jm sigri. Jökulsá hefir klof-
:.ð þessa sérkennilegu sveit
:frá því að sögur hófust, tor-
vclolaff S‘»m.°ðngur, ’tn'Wc nið
'ur gi'< ðurlendi, bakað íl-.v.nn
sveitaiinnar og öllum vegfar
endum stórfellda eríið'eika.
'Þær uynslóðir, sem liðnar
eru allt frá dögum landnáms
roanna, hafa orðið að heyja
narða glímu við þessa vatns
niklu og viðsjálu elfi á öll-
irn tímum árs og við m.s-
jaf-na aðstöðu.
Vegna þolgæðis og þraut-
seigju peirra, sem aiið hafa
ildur sinn hér í grenr.d við
ana, hefir byggðin haldizt í
lorfi, svo að nytjaðir hafa
yerið landkostir þessarar
sveltar. Hin þrotlausa viður-
eign við Jökulsá hefir lamað
ýmsar framkvæmdir og fé-
ilagslíf, en jafnframt eflt á-
ræði og lífsreynslu þeirra, er
hana háðu og gátu að jafn-
aði hrósað sigri, en urðu
sjaldan frá að hverfa: Kjör-
:in settu á manninn mark,
meitluðu svip og stældu
kjark.
Með þessu veglega mann-
virki er vald Jökulsár gagn-
vart vegfarendum yfirunnið,
sveitin tengd saman, mikilli
hindrun rutt úr vegi milli
Hornfirðinga og Austf.'rö-
inga.
Með byggingu þessarar
brúar er ,langþráð,u tak-
marki náð. Árum saman
hafði það verið óskadraum-
ur Austur-Skaftfellinga, og
þó einkum Lónsmanna að
brú yrði sett á Jökulsá. Nú
hefir sá óskadraumur rætzt.
Veturinn 1952-’51 var það á-
kveðið, að hluta af tekjum
brúarsjóðs tvö til þrjú ár
yrð;, varið til brúargerðar á
Jökulsá í Lóni. Sumarið 1951
var hafizt handa um brúar-
smíðina og henni lokið haust
ið 1952. Verkið var unnið af
mikilli árvekni og dugnaði
untí/r öruggri stjórn yfir-
smiðsins, Sigurðar Björnsson
ar, enda fór kostnaðurinn
ekki fram úr áætlun, en það
er sjaldgæft við meiriháttar
mannvirki hér á landi.
Við þetta tækifæri v.l ég
þakka ríkisstjórn Stein-
gríms Steinþórssonar fyrir
þaú áhrif, sem hún hafði á
brúarmálið. Sérstaklega
þakka ég samgöngumálai'áð-
herra og fjármálaráðherra.
Mér er það kunnugt, að vel-
vild þessara tveggja ráðherra
og góður skilningur á málinu
réð úrslitum um það, að fé
var lagt fram til brúar hér
á þann hátt, sem gert var,
en það var undirstaða þeirra
framkvæmda, er hér hafa
verið gerðar. Þá vil ég og
þakka vegamálastjóra og
verkfræðingum í þj ónustu
hans fyrir ágætt starf i sam
bandi við brúarsmíðina. Enn
fremur þakka ég þeim mönn
um, sem verkið unnu og þó
einkum Sigurði Björnssyni
brúarsmið fyrir frábæra for
ustu og alúð við starfið.
Þetta mannvirki, sem hér
hefir verið gert, bæði brúin
og fyrirhleðslur, hefir kost-
að um 2 m í jónir króna. Hér
er því um að ræða dýrasta
einstakt mannvirki, sem
nokkru sinni hefir verið reist
í þessari sýslu.
og Jón Eiríksson konfernz-
ráð; menn, er hver á sinn
hátt stóöu í fylgingarbrjósti
: á örlagastundum í lif: þjóð-
arinnar.
Við, sem búum í þessu hér ar kveðjur í „Baðstoíuhjalinu1
| aði, höfum flestir verið tengd fyria mánaðar.
ir því órofaböndum. í þessu
héraði hafa forfeður okkar
lifað og starfað — og hlotið
hvíld að leiðarlokum. Orð
um
Konráð Þorsteinsson hefir kvatt
sér hljóðs til þess að svara Gretari
Fells:
„Grctar FcIIs kvartar undan því,
að ég hafi sent honum heidur kald-
4.
Það lítur út fyrir, að hann hafi
ályktar, að þvættingurinn, er hann
ber á borð fyrir hlustendur og les-
dei’d í fyrirgefningu syndanna og
þar með eilíft líf. Þetta er án verð-
leika frá minni hendi, þvi hér er
um að ræða náðargjöf Guðs í
Kristi. Guð framseldi Krist í Blóði
sínu sem náðarstól fyrir trúna til
þess að geta sjálfur verið réttlát-
ur og réttlætt þann, sem hefir Jesú
trú. Þeir, sem hyggjast höndla
hjálpræði Guös á annan hátt, gera
sig samkvæmt Orði Drcttins, að
endur, sé friðhelgur fyrir gagnr. nl. þjófum. og ræningjum með því að'
PALL ÞORSTEINSSON
Stjórnarvöld landsins hafa
fyrir sitt leyti látiö gera
þetta veglega mannvirki í trú
á landið og á þjóðina, sem
það byggir — trú á þetta hér
aö og íbúa þess. Forráða-
rnenn þjóðarinnar, sem hér
eiga hlut að máli, gera sér
ljóst, að örlög landsins og
þjóðarinnar, sem það byggir,
eru tvinnuð saman. Það kost
ar mikla fjármuni fyrir fá-
menna þjóö að koma upp og
halda við í stóru landi sam-
göngukerfi bæöi um landið
sjálft, með ströndum þess ög
í lofti milli landshluta. En
þrátt fyrir það er þjóðin
raunverulega stærri og
skáldsins eru sannmæli
héraðið og íbúa þess:
Saga þín er saga vor,
sómi þtnn vor æra.
i Ibúar þessa landshluta
fagna nú af alhug því verki,
sem hér hefir verið unnið.
Þeir, sem næst búa þessu
mannvirki, vita allra manna
bezt, hvers virði það er. Eng
um blandast hugur um, að
| Að svo hljótt hefir verið um
Gretar Fells, held ég að stafi að-
í allega af því, að menn hafa ekki
! nennt að elta ólar vió þokuslæ'ðing
i hans eða fundizt hann svaraverð-
í ur. Mun sennilega mörgum líkt
| farið oj þeim, sem crti þessa vísu:
„Hér sit ég á sálinni hrelldur
yfir saltlausum graut haframéls.
En það vil ég þó hehningi heldur
en að' hlusta á þig, Grétar Ó.
Fells.
fara ekki inn um dyrnar, heldur
stíja yfir annars staðar.
G. F. er búinn að gutla við guð-
speki sína þao mörg ár, að hann
ætti samkvæmt sinni cigin um-
söjn um áhrif hennar að vera orð-
inn vel kristinn, hógvær cg vitur.
i Hógværð hans kemur ljka m. a.
fram í því, aS hann virðist telja
það fyrir neðan virðingu sina að
eiga orðaskipti, hvort helcur er
við sr. Magnús Runólfsson eða mig.
| Á venjulegu máli myndi þetta kall-
að gikksliáttur og hroki, en ..sínum
Uir.sögn „guðspekíngsins“ um
með þessari brú hefir mik 11 grein mína er talandi vottur um augum lítur hver á silfrið.“
sigur verið unninn í sam-! guðspekiiega hógværð hans. Grein
En' ih er að hans dómí fleipur, sem i
■ ekki er svaravert. Hún er ágætt
dæmi „asnasparks‘‘ og hann ætl-
ar að taka versíii firrurnár til nokk
j urrar meðferðar i stuttu máli, þótt
, það sé ómakleg virðing, sem hann
trúin á gildi þessa lands- j sýnir henni með því að svara henni j
göngumálum héraðsins.
reynslan á eftir að leiða i |
Ijós, hve vel menn neyta sigi
ursins, hvort heldur sam- J
göngur efla byggðina hvort
í sambandi við þessa óbeinu
sjálfsumsögn G. F. dettur mér í
liug orðtæki, sem vinnuféiaii minn,
Guðtergur í Hlíðarási, brá stund-
um fyrir sig, þegar við vorum sam-
an til sjós í Vestmannaevjum.
„Jaá“, sagði Guðbergur, „hyerj-
við
um þykir sinn fugl fagur. þótt
hann sé bæði lúsugur cg ma;ur.“
G. F. lætur vei af því, hvað guð-
hluta gagnvart þjóðarheild-; nokkrum orðum
inni nær ekki einnig tilj ojæja, mikiir menn erum
þeirra, sem hér búa. IHrólfur minn. Það er ekki nema 1
Það orkar ekki tvímælis,! 6ott eitt um Það að seeja- að G- F- j
að íbúar þessa héraðs neyta <vilji ekki £era ,itið úr Því aö koma (spekin eigi mikinn hljómgrunn í
til Jesú raunverulega. hugum Jslendinga. Hann er dá-
Ég hefi haldiö, að guðspekingar-, lítið seinheppinn, blessaður karl-
. r gengju yfirleitt fram hjá Jesú sem ! inn, því með þessari staðhæfingu
fagnað, á þann hatt að | meðalgangaranum milli Guðs og er hann einmitt að staðíesta sann-
bezt þess mikla sigurs í sam j
göngumálum, sem nú er i
menning hennar traustari en grennd> láta bættar sam_
ella fyrir það, aö hún býr i gdngur leiða af sér aukna
stóru land t og nytjai hvai- framleiðslu og nýjar fram-
standa VÖrð um sina e igin manna og er vel, ef þeir finna
arfleifð, efla byggöina hér í þörf á honum.
vetna
G. F. virðist vera mjög i nöp við
siagorðin og upphrópanirnar. Lík-
lega mundi honum hafa fundizt
það ósmekklegt, ef hann hefði ver-
ið áheyrandi að því, þegar Jesús
, kallaði og sagði:, „Ef iiokkurn
i , . , . . i Þeir, sem búa í þessum þyrstir, þá komi hann tii mín og
1 Þessum landshluta ^ landshluta, fj ölmenna við þá drekki.
gæði þess. Bak við kvæmdir at hálfu einstak
það átak, sem hér hefir verið llnga 0g félagsheildar
geit, býr sú trú maigra foi- bagSbóta og þæginda.
ustumanna þjóðarinnar, að
til
sé þáttur af véböndum ís- j athöfn er hér fer
lenzkrar þjóðarheildar og að vel á þvb
þessi þáttur megi ekki slitna,
að rétt sé af hálfu þjóðfé
lagsins að búa í haginn fyr-jvissulega j sambandi vig
ir það fólk, sem hér býr og þennan mannfagnað. En
‘v.H tengja líf sitt og menn- meg þyl er elllíi allt fengið.
fram. Fer j Orð Drottins segir líka á öðrum
! stað: „Kalla þú af megni og drag
Nú er vort að syngja sigur
'jljóðin. Þáð gerum v.6 og
ingu við það að nytja þau
gæði, sem hér eru fyrir
hendi, að þessi landshluti
eigi sér enn vor, ef fólkið
þorir guði að treysta, hlekki
hrista, hlýða réttu, góðs að
bíöa. Og þess * trú og bjart-
sýni er ekki sprottinn af
blindri ósk. Hún er vaxin
upp af ljósum skilningi á
sögu og eðli þjóðarinnar.
Hún er studd minningum um
það, aö um gjörvallar byggð-
ir þessa lands hef (r í þúsund
ár búið þjóð, sem staðizt hef
ekki af.“ Svo hér er ekki veris a3
halda fram hinr.i „híjóölátu smala-
mennsku".
Ég læt mér vel líka, þótt G. F.
í „hógværð" sinni nefni mig Heit-
trúarmann, ofsatrúarmann og
Festum jafnframt í huga þá þröngtrúarmann. Viidi ég eiga
lífsskoðun, sem íslenzkt meira af þeim eiginleikum heiöur
skáld túlkar með þessum orð en ég á.
um- * Það er l’ka um hina hálfvoigu,
sem Drottinn t.alar, þégar hann
segist munu skirpa þeim út af
munni sínum.
Hæsta markmið hugsjónar
haft í stiga aðeins var.
Að eitt stórvirki á ekki að
vera lokamark, heldur stig á
framfarabraut.tnni.
Áhrifarikast verður og
heilladrýgst, að það stórvirki,
sem hér hefir verið unnið,
verði okkur hvöt til þess að
ir margar raunir. Hiin er og ■ treysta böndin við þetta hér
studd minningum um það,
að þessi landshluti hefir
fóstrað slíka menn sem Úlf-
aö og að við kostum kapps
um að efla í hvívetna gengi
þess. Já, vinnum þau he.it á
Um það' álit G. F. að ég myndi
verða betur kristinn, hógværari 03
, vitrari lieldur en ég er, ef ég
kynnti mér betur cg tileinkaði mér
hið bezta úr guðspekinni, þá er þvi
til að svara, að mér er ve! ljöst,
að mikið skortir á, a3 ég sé vel
kristinn, hvað dagfar snertir.
En aftur á móti vdt ég, á3 fyrir
Náð Guðs í Jesú Kristi á ég hlut-
ljót lögsögumann, Síðu-Halli þessum fagnaðardegi.
a
Gosdrykkir valda tannskemmdum
Hvergi í heimi mun vera
drukkið eins mikið af gos-
drykkjum og í Ameríku, og
eru kóladrykkir þar efst á
blaði. Þott ýmsir læknar og
næringarfræðingar hafi var-
að við neyzlu þessara drykkja,
megnar það lítt gegn voldug-
um áróðri framleiðenda og
gosdrykkjasala. Og kólaplág-
j an breiðist út um öll lönd jarð
ar.
Nýlega hefir tír. Blumer
'skýrt frá niðurstöðum til-
' rauna með áhrif gosdrykkja
á heilsuna. Birtist frásögn
hans í Annals of Western
Medicine and Surgery. Niður-
stöður rannsóknanna eru þær
að í flestum þessum drykkj-
um eru skaðleg eiturefni, þar
á meðal krabbameinsmynd-
andi tjörulitir. Þessir drykk-
ir eru því mjög heilsuspill-
anid, ekki sízt fyrir börn og
unglinga, eiga m. a. þátt í
tannskemmdum. Alverstir
eru kóladrykkirnir. Auk fleiri
skaðlegra efna er í þeim koff-
(Framh. á 6. síðul
leiksgildi Ritningarinnar. Hún seg-
ir nefnUega, „að þann tíma mun að
bera, að menii þola eklá hina heil-
næmu kenningu, heldur kitlar þá
á eyrunum og þeir hópa að sér kenn
urum eftir fýsnum sínum og þeir
munu snúa eyrum sínum írá sann
leikanum og snúa séí' að ævin-
týrum.“
Framgangur spíritismans, gúð-
spekinnar og annarra þ. h. ævin-
týra er því bein uppfyiiing á spá-
sögn Ritningarinnar.
G. F. telur, að ég bregði skoð-
anaanclstæðingum mínum um það,
að þeir hafi ekki „gripsvit".
Hvergi stendur það í grein rninnl.
Lýsi ég hér með yfir því, 5 jafn-
vel eftir lestur þessarar s'öustu rit-
smíðar G. F. dettur nriér ekki í hug
að halda því fram, að hann t. d.
hafi ekki „gripsvit“.
Ég tel alls eltk fráleitt, að hann
hafi a. m. k. hátt upp 1 meðal grips-
vit. Staðfesti ég það meö eftirfar-
andi stöku:
„Til lukku með. „gripsvitið" Gretar
af gripsviti reifar þú mál.
Þú guðspekigötuna fetar
með „gripsvit" í „hógværri‘‘ sá!.
Ve'kominn aftur væni minn. við
skulum tala :-aman.“
Konráð hefir lokið máli síuu.
Starkaður.
■AVAmV.WAW.V.V.V.V.V.W.WAVAWAVAWJ
?
w.
Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem glöddu mig
með heimsóknum, gjöfum og skeytum á sextugsafmæli
mínu.
HERMANN EYJÓLFSSON
Gerðakoti, Ölfusi.
> ■ «, n r b « ■ 1
1 s 1
j*
',*.V
Sfarfsstúika óskast
Starfstúlku vantar í eldhús Kópavogshælis mánuð-
ina ágúst og september. Ráðskona hælisins veitir frelc
ari upplýsingar, sími er 3098.
SKRIFSTOFA RÍKISSPÍTALANMA.