Tíminn - 28.10.1953, Page 6

6
TÍMINN, miðvikudaginn 28. október 1953.
244. blað.
ím
PJÓDLEIKHtíSIÐ
Einhnlíf
Sýning í kvöld kl. 20.
Sumri hallar
Sýning fimmtudag kl. 20.
BannaSur aðgangur fyrir börn.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20.00. Sími 80000 og 82345.

Lorna Doonc
Stórfengleg og hrífandi ný ame
rísk litmynd, gerð eftir hinni
ódauðlegu sögu R. D. Black-
mors. Mynd þessi verður sýnd
mð hinni nýju „Wide Screen“-
aðferð.
Barbara Hale,
Richard Greene,
William Bishop,
Ron Randell.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NYJA BIO
Frúin lærir að
syngja
(Everybody does iti
Bráðfyndin og fjörug ný
amerísk gamanmynd, um músik
snobberí og þess háttar. Aðal-
hlutverk: PAUL DOUGLAS;
LINDA DARNELL. CELESTE
HOLM. CHARLES COBURN.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Vonarlandið
(The Road to Hope)
Mynd hinna vandlátu.
Heimsfræg ítölsk mynd er
fengið hefir 7 fyrstu verð-
laun, enda er myndin sann-
kallað ilstaverk, hrífandi og
sönn. — Aðalhlutverk: Raf
Vallone og Elena Varzi._
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐI —
Lokaðir glaggar
ítölsk stórmynd úr lífi vændis-
konunnar, mynd, sem alls stað-
ar hefir hlotið metaðsókn. —
Djörf og raunsæ mynd, sem
mun verða mikið umtöluð.
Aðalhlutverk:
Elenora Rossi.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum. — Sími 9184.
Blikksmiðjan
GLÖFAXI
Hraunteig 14. Sími 7236.
Gerist tbkrifendur c3
Jimanum
'' AOSTURBÆIARBÍÓ |
Dauðasvefnfotn
(The Big Sleep)
Hin óvenju spennandi og við-
burðaríka ameríska kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Humphrey Bogart,
Lauren Bacall.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
É fótspor Hróa
Hattar
(Trail of Robin Hood)
Hin afar spennandi og skemmti
lega ameríska kúrekamynd i lit
um með
Roy Rogers.
Sýncl kl. 5.
Sala hefst kl. 2 e. h.
GAMLA BIO
t leit u& liðinni ævl
(Random Harvest)
Hin víðfræga ameríska stór-
mynd af skáldsögu James Hilt-
ons, sem komið hefir út í ísl.
þýðingu.
Aðalhlutverk:
Greer Garson,
Ronald Colman.
Myndin var sýnd hér árið
1945 við geysimikla aðsókn og
þótti með beztu myndum, sem
sézt höfðu.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,10.
TRIPOLI-BfÖ
Engar stúlkur á
glapstigum
(So young, so bad)
Sérstaklega spennandi og við-
burðarík, ný, amerísk kvikmynd
um ungar stúlkur, sem lenda á
glapstigum.
Paul Henreid,
Anne Francis.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum.
í kafbátuhernaöi
Sýnd kl. 5.
♦»♦♦♦♦♦♦♦♦♦'
HAFNARBÍO
Ösýiailegi
hitcfalcikariim
(Meet the Invisible Man)
Alveg sprenghlægileg og fjörug
ný, amerísk gamanmynd, með
einhverjum allra vinsælustu
skopleikurum kvikmyndanna, og
hefir þeim sjaldan tekist betur
upp en nú. _
Bud Abbott,
Lou Costello.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ampep ^
Baflagnlr — Viðstrffir
Rafteikningar
Þingholtsstrœti 21
Sími 81 556
Fjárffesíing
(Framh. af 4. síður.
ar sum þeirra ákveðna and-
stöðu, er kom fram í ádeilum
á störf stofnunarinnar. Al-
þingi sjálft virðist einnig
hafa haft sömu afstöðu og
flokkablöðin til starfseminn
ar. En slík stofnun, sem fjár
hagsráð, er fer með mörg
sömu mál og barist er um á
opinberum vettvangi stjórn-
málanna, getur ekki starfað
af fullu afli nema að stjórn-
málaflokkarnir sem að henni
standa og blöð þeirra leggi
henni lið, veiti henni stu.ðn-
ing í starfinu og verji hana
gegn ósanngjörnum ádeilum
og árásum.
Dregið úr starfsviði
Fjárhagsráðs.
Á árunum 1947—1950 var
starfsemi ráðsins óskert,
bæði í fjárfestingarmálum
og um gjaldeyris- og inn-
flutningsmál, en þau annaö
ist Viðskiptanefnd að miklu
leyti, ásamt verðlags- og
skömmtunarstarfsemi. Á
fyrri hluta ársins 1951 var
margt af vörum sett á svo-
nefndan frílista og í ársbyrj
un sama ár var gerður hinn
svonefndi bátalisti. Vörur á
þessum listum voru ekki háð
ar leyfum fjárhagsráðs eftir
það og þær teknar úr hönd-
um þess að fullu. Frílistavör
urnar voru afhentar bönkun
um til ákvörðunar en hinar
sölunefnd innflutnings rétt-
inda bátaútvegsins, svo sem
kunnugt er.
Seint á árinu 1951 var á-
kveiflð af ríkisstj órninni að
veit skyldu fjárfestingai-leyfi
fyrir öllum smáíbúðahúsum,
sem sótt væri um ef fullnægt
væri tilteknum skilyröum. En
smáíbúðarhús voru þau hús
nefnd, sem ekki voru stærri
en 260 rúmmetrar, en það há
mark var fljótt hækkað í 340
rúmmetra eins og það er nú.
— Var þetta allmikil breyt-
ing, af sumum talin til bóta,
en er þó mjög gallað fyrir-
komulag og misráðið sérstak
lega í stóru bæjunum, þar
sem lóöirnar eru dýrar, og
kolstnaður við vegagerðir,
vatnsleiðþlur, fráírenns|li og
raflagnir nema gífurlegum
kostnaði eins og t. d. hér í
Reykjavík. Á miklu af þessu
hefir verið byrjað, en lakar
gengið með framhaldið, og nú
á þessu ári hefir Reykjavík-
urbær nærri stöðvað smá-
íbúðahúsin með því aö út-
hluta ekki lóðum undir þau.
Á þessu ári hafa verið til-
kyntar lóðir undir aðeins 58
smáíbúðarhús hér í.Reykja-
vík. Er þetta ekki í góðu sam
ræmi við þann mikla áhuga
er lýsti sér í skrifum margra
blaða fyrir tveim árum, þeg-
ar smáíbúðahúsin voru af
þeim talin bezta úrlausn hús
næðisvandamálsins. Þegar
fjárhagsráð tók til starfa, var
mikið af framkvæmdum
strandað af ástæöum, sem
greindar eru hér fyrr. Fjár-
hagsráð stuðlaði að því, að
þær yrðu hafnar aö nýju, en
varð um leið að hamla nokk-
uð gegn því að nýjar færu
af stað, nema öruggt þætti
um framhald þeirra. Var
framan af staðið vel að þess-
um málum af fjárhagsráði,
en sumir telja að fram-
kvæmdir hafi eitthvað sljógv
ast er lengra leið, eink-
um eftir að hið póli-
tíska vald yfirlýsti, að það
vildi starfsemina veika eða
helzt dauða, og má um það
segja, að varla var á öðru
von.
ir. Alskyggn hugar hans sá hverja yfirsjón hennar, svo að
auðmýkt hennar var alger. Þar aö auki bar hún í hugskoti
sína leynilega synd, sem hún þyrði aldrei aö opinbera. Henni
þótti ekki vænt um Japan. Hún hafði ekki viljað fara frott
frá Ameríku. Hún hefði heldur kosið ófrelsi buðalífsins, þar
sem vinir hennar voru. Þeir höfðu sagt henni frá því. Þar
hefði hún getað matseldaö með vinkonum sínum, þvegið
með þeim og spjallað við þær. Það líf hefði verið miklu létt
ara, því að þar þurftu menn ekki að vinna fyrir brauði
sínu. Fólkinu þar var lagöur til matur, þótt hann væri ekki
margbrotinn.
Hún sat hárrétt með fætur krosslagða undir sér, klædd
næstbezta kyrtli sínum, purpurarauðum með hvitum lin-
ingum. Hún saumaöi föt sín sjálf, því hún vissi, hvernig
átti að vinna öll heimilisstörf á japönsku heimili. Hún hafði
vaxiö upp í japanskri fjölskyldu viö fátækt og starf í ná-
grenni Unzen. Bær foreldra hennar stóö skammt frá heitu
laugunum, og þangað höfðu þau systkinin fariö til þess aö
horfa á litskrúö haustblómanna og sjóða fisk sinn í gufunni
sem steig upp úr klettaskorunum.
Faðir hennar hafði verið svo fátækur og átt svo margar
dætur, að þegar hann las í blaði, að unga Japani búsetta í
Bandaríkjunum' vantaði konur, hafði hann boðið hana
fram og sent mynd af henni til Ameríku. Þannig stóð á
för hennar til Ameriku. Móöir Sakai læknis hafði valiö
hana, og honum hafði sjálfum getizt vel að hinu blíðlega
svipmóti hennar. Hún haföi verið mjög ásjáleg á æsku-
aldri, þótt hún gæti ekki kallazt fögur. Henni hafði þó
aldrei komið til hugar, að hún mundi verða gefinn manni,
sem var læknir og gazt því illa aö bognum fótleggjum henn
ar og stórum, grófgerðum höndum. Sotan Sakai hafði oröið
byrstur við hana, þegar börnin voru fædd og hún kunni
ekki skil á að gefa þeim nákvæmlega þá fæðu, sem hann
fyrirskipaöi. Og þó hafði það ekki komið að neinu haldi
með drenginn, þar sem hann var nú dáinn. Hún hafði
neytt hann til að drekka mikla kúamjóik, hve mikið sem
hann hljóöaði. Hún óskaði þess nú, að hún hefði aidrei
neytt hann til neins. Nú var hann dáinn, og hún fékk ekki
einu sinni að sjá gröf hans. Tárin tóku að renna eins og
jafnan, er hún hugsaöi um Kensan son sinn. Hún þerraði
þau varlega með víðri erminni og snýtti sér meö silkipapp-
ír, sem hún bar jafnan í vinstri erminni. Hún hafði vanizt
mörgum amerískum siðum en aldrei þeirn óþrifnaði að
nota snýtuklúta.
Á sömu stundu heyrði hún fótakta manns síns, og vinnu
konan flýtti sér að opna dyrnar fyrir hann. Hún reis á fæt-
ur, gekk til dyra og hneigöi sig. Hann kinkaði kolli til henn
ar. Síðan gekk hún á eftir honum inn i stofuna, og þegar
hann var setztur, kraup hún á kné og lagði höndina á te-
könnuna. Kannan var heit undir hettunni, og hún ætlaði
að fara að hella í skál handa honum, þegar hann bar við
hendi.
— Nei, ekki te núna. Ég hefi drukkið meira en nóg af því
í dag, bezta te, sem til er.
Fyrir eitt var hún þó þakklát siðve.njum Japans. Hinn
síði japanski kyrtill huldi bogna fætur hennar. í Ameríku
hafði hún gengið í stuttum baðmullarkjólum eins og aðr-
ar konur þar, og hún hafði ætíð liðiö önn fyrir fætur sína,
sem hann varö að horfa á sér til armæðu, þótt hann segöi
aldi’ei orð um það. Hann leit aöeins undan og það fannst
henni sárara en aðfinrislur.
En hvernig átti hún að segja honum það, sem skeð hafði
þennan dag? Hún hóstaði og bar höndina að munninum.
Hann leit hvatlega upp.
— Hvað er það, Hariko? spuröi hann.
— Ég veit varla, hvernig ég á aö koma oröum að því,
sagði hún. Hún leit á hann og sá kvíðann í augnaráði hans.
Hann sá líka óttann í augum hennar. Iiún var fríð í and-
liti, svipur hennar var bliðlegur og augun barnslega mild.
Stór, kringlótt augu voru þó ekki talin prýöi japanskra
kvenna, en honum gazt vel aö þeim.
— Brotnaði Sung-vasinn kannske? spuröi hann óró-
legur.
— Nei, svo illt var það ekki.
— Stóri karfinn í tjörninni er kannske dauöur?
— Nei, sagði hún niðurlút. Það hefir enginn dáið.
— Jæja, sagði hann. — Ég skal ekki heldur deyöa þig
eða slá þig.
Hann var þá ekki eins hyggjuþungur og húh hafði hald-
ið. Hún varð hugrakkari.
— Hingaö kom ungur maður og spurði eítir þér, sagði
hún varlega.
— Var það sjúklingur?
— Nei, það var ekki sjúklingur. Hún hikaði andartak, og
síðan sagði hún eins og var. — Þaö var amerískur her-
maður.
Magurt andlit Sakai læknis sýndi engin svipbrigði.
— Ég þekki engan Ameríkumann.
— Hann sagði ekki, aö hann þekkti þig. Hann sagðist
vilja kýnnast þér.
— Hvernig hafði hann fengið vitneskju um nafn mitt?
— Hann sagði, að vinur sinn hefði sagt sér þaö. ,