Tíminn - 03.12.1953, Blaðsíða 3

275. blað.
TÍMINN, fimmtudaginn 3. desember 1953.
3
Hiifiiin fyrirliggjaiidi
fjórar iiifsisumancli geröir,
PRECISA reiknivélarnar hafa marga kosti,
sem skapa öryggi og hraða við vinnuna og
hafa því orðið mjög vinsælar.
Ársábyrgð tekin á vélunum. »
Em\ll J. SKtXASON
Skrifstofuvéiaverzlun og verkstæða
BröUu^ötu 3.
/ slendingajpættir
Dánarminning: Vernharður Jónsson
„Mínir vinir fara fjöld !
feigðin þessa heimtar köld.. “
Jóhann Vernharöur Jóns-
son var fæddur 3. nóv. 1901
að Jarlsstöðum í Bárðardal,
yngstur hinna mörgu og
mannvænlegu barna Jóns Þor
kelssonar, síðast bónda á Jarls
stöðum. Jón bjó lengst (19 ár)
í Víðikeri í Bárðardal, enda
var hann löngum kenndur við
þann bæ. Jón var vaskleika-
maður mikill og nafnkunnúr
um Norðurland fyrir röskleik
og harðfengi í ferðalögaai.
Hann var t. d. fylgdáfmáðúr
Þorvalds Thoroddsens, þegar
hann kannaði Ódáðahraun og
Dyngjufjöll. Lét Þorvaldur
heita eftir honum Jónsskarð í;
jDyngjufjöllum. Þorkell faöiri
Jóns bjó í Víðikeri. Hann var
iVernharðsson, d. 1863, prests
í Reykholti, Þorkelssonar
prests á Stað í Hrútafirði,
Gunnarssonar í Húsavík við
Steingrímsfjörð, Hallssonar á
Kolbeinsá 1709, Guðnasonar,1
Hallssonar bónda á Hríshóli,
Ólafssonar bónda á Skriðs-
enni, Bitru, Hallssonar. Er
þetta Strandamannakyn með
ívafi úr Heydala-, Vellings- og
Skarðverjaættum. Kona 'Vern
harðs prests og móðir Þorkels
var Ragnheiður Einarsdóttir
bónda í Svefneyjum, systir
Eyúlfs Eyajarls. Er sú ætt jafn
an kennd við Svefneyjar, og
er það sægarpakyn breið-
íirzkt. Þorkell prestur á Stað
var kvongaður Guðbjörgu
iVernharðsdóttur, prests, Otra
dal, systur Þórláks sýslu-
manns, föður Jóns skálds á1
Bægisá. Fyrsta kona Þorkels;
i Viðikeri og móðir Jóns var,
Hólmfríður Hallgrímsdóttir |
þónda, Víðikeri, og Vígdísar
Einarsdóttur bónda, Belg, Vig
fússonar bónda á Geiteyar-
strönd, Ingjaldssonar sterka á
Kálfaströnd Jónssonar. Er af 1
ættboga þeim runnin Mýrar
ætt og Gautlendingakyn i
Þingeyjarsýslu.
Móðir Vernharðs Jónssonar
var Jóhairna Katrín Sigur-
sturludóttir bónda á Vatns-
enda, Erlendssonar bónda á
Rauðará, Sturlusonar bónda
'á Fljótsbakka, Jónssonar á
Stóru-Völlum, Sturlusonar.
Kallast þetta Sturluætt norð-
,Ur þar. Kona Erlends á Rauð
á var Anna Sigurðardóttir,
hálfsystir samfeðra Jóns
alþm., Gautlöndum. En móðir
Jóhönnu var Anna Þórarins-
dóttir bónda á Veigastöðum,
Þorlákssonar og Katrínar Ás-
mundardóttur bónda á Gauts
stöðum og Hvammi Pálssonar
þónda á Sörlastöðum, Ás-
mundarsonar bónda í Nesi,
Gíslasonar. Af þessum ætt-
legg var Einar Ásmundarson
alþm. í Nesi, Þveræingar í
Enjóskadal og Kjarnaættin.
Ætt Vernharðs er því að
meginstofni þingeysk og
blönduð svaðilfarakyni af
Breiðafirði og Ströndum.
Heimili foreldra Vernharðs
Jóirssonar var jafnan mann-
margt. Þar ríkti glaðværð og
bjartsýni. Jóhanna húsfreyja
var gefin fyrir söng og hljóö
færaslátt, enda hneigðust
börn hennar öll í þá átt. í þess
um glaða systkinahópi ólst
Vernharður upp. Síðustu bú-
skaparárin á Jarlsstöðum bjó
Jóhanna með börnum sínum
og stóð Sturla, eldri sonur
hennar fyrir búinu. Þegar
Sturla staðfesti ráð sitt 1916
og fór að búa á Fljótshólum,
hætti fjölskyldan búskap.
Flutti þá Jóhanna og börnin
flest suður með Sturlu. Var
Vernharður nokkur ár á
Fijótshólum. Gekk síðan í
Verzlunarskóla íslands og
lauk þar prófi. Síðan stundaði
hann aðallega verzlunarstörf
í Reykjavík og víðar. Var kaup
félagsstjóri á Seyðisfirði í
nokkur ár til árslöka 1952.
Hætti þar vegna heilsubrests
og flutti til Reykjavíkur eftir
áramót. Ágerðist vanheilsa
hans mjög á þessu ári. Eftir
læknisráði fór hann til Kaup-
mannahafnar í nóvember.
Var þar gerður á honum höf
uðskurður, er leiddi hann til
bana 21. f. m. Banamein hans
talið heilaæxli. Hann kom
heim með Gullíaxa 27. nóv.
og verða bein hans grafin i
íslenzkri mold.
Vernharður Jónsson var
kvæntur ágætri konu, Sigríði
Jónsdóttur frá Loftsstöðum
vestri af Bergsætt. Eignuðust
þau eina dóttur, Rannveigu
Hrund.
Vernharður var gildur með
almaður á vöxt og herðabreiö-
ur, léttur í hreyfingum, vask-
legur í framgöngu og að öllu
vel á sig kominn. Bláeygur og
bjarthærður, nefið svipmikið
og hakan gerðarleg. Fríður
sýnum, sviphýr, glaðlyndur og
góðlátlega glettinn. Ætíð
skemmtilegur 1 vinahópi og
ágætur félagi, enda vinsæll og
vinmargur. Greindur maður í
bezta lagi, sönghneigður. og
iistunnandi. Glæsimenni og
prúðmenni. Vaskur maður og
batnandi.
Björn Sigurbjarnarson.
í dag fer fram útför Vern-
harös Jónssonar verzlunar-
manns, er andaðist 17. f. m. í
Kaupmannahöfn. Hann var
íæddur 3. desember 1901 aö
Jarisstöðum í Bárðardal. For
eldrar hans voru þau Jón
Þorkelsson og kona hans Jó-
hanna Katrín Sigursturlu-
dóttir. — Vernharður gekk í
Flensborgarskólann og síðar
í Verzlunarskölann í Reykja-
vík og starfaöi á ýmsum stöð
um hérlendis að verzlun. Síð
ast var hann í þjónustu Bún
aðarfélags íslands — bókhald
ari Vélasjóðs. —
Vernharður kvæntist 12.
október 1929 Sigríði jónsdótt
ur frá Loftsstöðum, greindri
konu og göfuglyndri. Var
hjónaband þeirra með mikl-
um ágætum, enda voru þau
að mörgu leyti samvalin,
bæði um skapgerð og lífsvið-
horf, og nú, þegar sambúð-
inni lýkur á hinu jarðneska
tilverusviði.ber engan skugga
á minningarnar, og er það
hin bezta harmabót. Mun
aldrei eitt styggðaryrði hafa
farið á milli þeirra hjóna.
Eru slík hjónabönd að vísu of
fágæt, en ekki getur meiri
hamingju í þessum heimi en
að sitja við þvílíka arinelda,
og sá, er þeirra hefir notið,
hefir ekki ástæðu til að
kvarta. Ná geislar þeirra og
ylur langt út fyrir fjölskyldu
hringinn og út yfir gröf og
dauða, og þjóðfélagslegt gildi
þeirra verður seint ofmetið.
Þau hjón, Vernharður og
Sigríöur, eignuðust eina dótt
ur barna, Hrund að nafni. Er
hún nú 16 ára, efnileg
stúlka við vez’zlunarstörf.
Vernharður var mörgum
góðum kostum búinn. Hann
var trúhneigður, en frjáls-
lyndur í þeim efnum, og æv-
inlega bjartsýnn, þó að stund
um drægi ský fyrir sólu í hin
um ytra heimi. Skapgerð
hans var vel samræmd. Hann
var hlýr í viðbóti, félagslynd
ur, fljótur að kynnast öðrum,
fundvís á sólskinsbletti í líf-
inu. Heimilisrækinn var
hann, og það svo mjög, að
Fiiumtiigur í i!ag:
Siggeir Lárusson
Kirkjuliæjarklaustri
Klaustursbræður eru kunn
ir menn og það víðar en í
Skaftárþingi. En hvar sem
þeir fara eru þeir þekktir að
dugnaði og framtakssemi —
jeinkum þó í heimahögum. —
, Hér verður með fáeinum orð-
!um getið þess bróðurins, sem
aldrei hefir að heiman horf-
jið heldur unað á Síðunni alla
' ævidaga og unað þar vel.
J Siggeir Lárusson oddviti í
IKirkjubæ er fimmtugur í
I dag, fæddur í Múlakoti á Síðu
^þar sem foreldrar hans hófu
jbúskap og bjuggu fyrstu bú-
skaparár sín. Með þeim flutt
, ist hann svo aö Klaustri og
hefir gert þar garðinn fræg-
hann lét sér stundum um
munn fara, að orðið „heima“
væri fegursta orö, sem til
væri. Ekki mun kona hans
hafa átt lítinn þátt í því, að
þetta orð varð svo fagurt í
hans augum.
Vernharður var ættfróður
og hafði gaman af ferðalög-
um. Hafði hann orð á því
stundum, að eftir dauðann
hyggði hann gott til að geta
ferðast — ekki sízt um öræfi
íslands. Þessi félagslyndi og
mannblendni maður kunni
að meta tign og töfra nátt-
úrunnar og einvera í skauti
öræfanna var eitt af því, sem
hann þráði. Hann átti djúpa
strengi á hörpu sálar sinnar,
og var ekki allur þar sem
hann var séður, — í góöri
merkingu þess orðtaks.
í dag, 3. desember, hefði
Vernharður orðið 53 ára að
aldri, samkvæmt jarðnesku
tírnatali, ef honum hefði orð
ið lífs auðið. En á þessum af-
mælisdegi hans eru nú jarð-
neskar leyfar hans bornar til
moldar. Vinir hans og kunn-
ingjar munu færa honum
hlýjar hugsanir, árnaðarósk-
ir og þakkir í afmælisgjöf. —
„Afmælisfagnaðurinn11 er að
vísu með alvörublæ, en þeim
mun hátíðlegri sem tímamót
in eru örlagaþrungnari, bæöi
fyrir afmælisbarnið sjálft og
ástvini þess. — En aöalatriö-
ið er þó þetta: Hér er góður
maöur genginn. Þess vegna
er bjart yfir moldum hans.
Gretar Fells.
'
an síðan. Fyrst vann hann
öll algeng sveitastörf hjá hin
um dugmiklu foreldrum sín-
um en siðan var hapn um all
mörg ár forstjóri fyrir útibúi
Kaupíélags Skaftfellinga við
Skaftárós og á Kirkjubæjar-
klaustri eftir að verzlunin
var flutt þangað. Nú um all-
mörg ár hefir Siggeir haft á
hendi forstjórn búskapar og
annarrar umsýslu og fram-
kvæmdir þeirra Klausturs-
bræðra á ættaróðalinu.
En Siggeir hefir líka mörg-
um og fjölþættum störfum
að gegna í þágu almennings
í Skaftárþingi. Hann er odd-
viti í Kirkjubæjarhreppi,
hann er formaður búnaðar-
félags Kirkjubæjarhrepps,
hann er í stjórn Sláturfélags
Suðurlands og formaður
Kaupfélags Skaftfellinga. —
Ailt þetta gerir hann vel og
megum við sveitungar hans
og sýslungar vera honum
þakklátir fyrir. Hins minn-
umst við samt ekki siður nú
á þessum tímamótum í ævi
Siggeirs Lárussonar, hver af-
bragðs drengur hann er í
allri viðkynningu, rausnarleg
ur og gestrisinn heim að
sækja, viðræðugóður og hjálp
fús og greiðamaður með af-
brigðum.
Og á þessum tímamótum í
ævi húsbóndans hverfur þakk
látur hugur okkar til hús-
freyjunnar á Kirkjubæ,
Soffíu Kristinsdóttur frá
Miðengi í Grímsnesi, ágætr-
ar konu, sem hefir sett svip
híbýlaprúörar fyrirmennsku
á hiö gestrisna heimili. Þeim
hefir orðið auðið þriggja
barna.
Við nágrannar Siggeirs
Lárussonar eigum honum
margt að þakka á liðnum ár-
um. — Enda þótt Klaustrið
sé „hans ríki“ höfum við aldr
ei fundið til yfirráða hans
eða ráðríkis. — Ljúfmennska
hans er mikil, hollráð hans
eru góð, fyrirgreiðsla hans
rausnarleg. Við vonum að
njóta samfylgdar hans enn
um langan tíma. Nú þegar
hann byrjar sjötta tuginn
þökkum viö honum liðin ár
og óskum honum og heimili
hans allra heilla í framtíð-
inni. G.Br.
Muiiiimuiuiiiuiiiuiiiiiiiimiiiiimiiiiiiinumiiiiiiiiir
| Húseign á j
1 SeEfossi |
i á eignarlóð, er til sölu meö |
f tækifærisverði. — Allar §
i upplýsingar gefur
Emil Nic. Bjarnason, =
ráðunautur,
Selfossi (sími 72) |
vuiiiiiuiiiiiitiiiirAiiiiuiimiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiimiiit