Tíminn - 08.01.1954, Side 6

6
TÍMINN, föstudaginn 8. janúar 1954.
5. blað.
BÖ'DLEIKHtíSID
ÍPiltur og stiílha
Sýning í kvöld kl. 20.
og laugardagskvöld kl. 20.
UPPSELT
Næsta sýning sunnudag bl. 14,30.
Harvey
Sýning sunnudag kl. 20.
Pantanir sækist daginn . rir
ýningardag.
SLðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15 til 20. Sími 8-2345, tvær
línur.
>♦♦♦♦♦♦♦♦»♦*>♦<
VKRKIÐ
Þrívíddarmynd, geysi spennandií
og viðburðarík í litum, um bar-J
áttu Frakka og Breta um yfir-
ráðin í Norður-Ameríku. Áhorf-
endur virðast staddir mitt í rásj
viðburðanna. Örfadrífa g log-
andi kyndlar svífa í kringum þá. J
Þetta er fyrsta útimyndin i þrí-
vidd og sjást margar sérstak-j
lega fallegar alndslagsmyndir. j
Bönnuð börnum.
Georg Montgomery,
Joan Vrohs.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NYJA BIO
Frekjudósm
fagra
(That Wonderful Urge)
Bráðskemmtileg ný amerísk J
gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Tyrone Power,
Gene Tierney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍO
Heimsms mesta
Gleði og Gainan
(The Greatest Show on Earth) I
Betty Hutton, Cornel Wilde, j
Dorothy Lamour.
Fjöldi heimsfrægra fjöllistar- j
manna kemur einnig fram í I
myndinni.
Sýnd kl. 6 og 9.
BÆJARBÍO
— HAFNARFIRDI —
Messalína
ítölsk stórmynd.
Aðalhlutverk:
Maria Felix.
Stórfenglegasta mynd, sem ítal-
ir hafa gert eftir stríðið. Mynd-
in hefir ekki verið sýnd áður
hér á landi.
Danskur skýringartexti.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Þúsundir vita, að gæfan
fylgir hringunum fri
SIGUBÞÓE, Hafnarstræti (.
Margar gerðir
fyrirliggjandl.
Sendum gega póstkröfu.
ÍLEIKFÉLAG
'REYKJAVÍKUR1
Mýs og mean
eftir John Steinbeck.
Þýðandi: Ól. Jóh. Sigurðsson.
Leikstjóri: Lárus Pálsson.
Sýning í kvöld kl. 20.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2 e. h.
ími 191.
Börn fá ekki aðgang.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Við, sem viiimim
eldhússtörfin
(Vi, som gaar Kokkevejen)
J Bráðskemmtileg og fjörug alveg J
[ný dönsk gamanmynd, byggð áj
[hinni þekktu og vinsælu skáld-j
j sögu eftir Sigrid Boo, sem komið j
j hefir út í ísl. þýðingu og verið |
| lesin meira en nokkur önnur bók J
[hér á landi.
Aðalhlutverk:
Birgitte Keimer,
Björn Boolsen,
Ib Schönberg.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍO
Caruso
(The Great Caruso)
Víðfræg, amerísk söngvamynd íj
eðlilegum litum frá Metro Gold- j
wyn Mayer. — Tónlist eftirs
Verdi, Puccini, Leoncavallo, Mas S
cagni, Rossini, Donizetti, Bach-
Gounod o. fl.
Aðalhlutverk:
Mario Lanza,
Ann Blyth,
og Metropolitan-söng-
konurnar
Dorothy Kirsten,
Blanche Thebom.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Limelight
(Leiksviðsljós)
j Hin heim .fræga stórmynd Char-
| les Chaplins.
Aðalhlutverk:
Charles Chaplin,
Sýnd kl. 5,30 og 9.
Hækkað verð.
HAFNARBIO
Bonzo fer á
háskóla
(Bonzo goes to Collegc)
jAfbragðs skemmtileg, ný, ame-
Jrísk gamanmynd, eins konai
Jframhald af hinni mjög vinsælu
Í kvikn ynd „Bonzo“, er sýnd var
|í fyrra. Þessi mynd er þó enn
[skemmtilegri og fjörugri.
Charles Draice,
Maureen O’SulIivan,
Gigi Perreau
og Bonzo.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
'J
X SERVUS GOLD X
k
nvA-i____r~\___
0.10 HOLLOW GROUND 0.10 /
nn YELLOW BLADE mm —'
1
£
rakblðSin betmsfrieini.
PEDOX íótabaðsalt
jp^lox fótabað eyðir fljótlega
[þreytu, sárindum og óþægind-
Jum í fótunum. Gott er að láta
jdálítið af Pedox í hárþvotta-
j vatnið, og rakvatnið. Eftir fárra
jdaga notkun kemur árangurinn
|í ljós.
Allar verzlanir ættu þvi að
Ihafa Pedox á boðstólum.

íslendingaþættir
(Framhald af 3. síðu.)
eftir föngum, en hún er á ýms
an hátt erfiö, a. m. k. til ný-
tízku búskapar. Öll hús á jörö
inni byggði hann upp og flest
tvisvar, eru t. d. öll hæjar-
hús nýbyggð. Þau hjón eign-
uðust sex börn, sem kornust ■
til fullorðinsára. Þrjú eru dá-J
in fyrir mörgum árum, tveic-
synir dóu rúmlega tvítugir
og einn um þrítugt. Allir voru
þeir miklir efnis- og dugnað-
aðarmenn. Þau, sem lifa, eru:
Guðbrandur, kennari við
gagnfræðaskóla Siglufjarðar,
Petrína, símamær í Reykja-
vík, og Borghildur, sauma-
kona, einnig í Reykjavík.
Börnum sínum kom Magnús
öllum til einhverra mennta,
mun hann sjálfur hafa fundið
sárt til, hversu hann fór á
mis við þá hluti í æsku og því
sízt viljað láta börn sín verða
eins hart úti, enda voru þá
tímar að breytast og mögu-
leikar að skapast, sem áður
voru óþekktir. Eigi að síður er
það stórt átak að mennta svo
stóran barnahóp, þó eigi væri
til langskólamenntunar. Einn
fósturson, Steingrím B. Lofts-
son, ólu þau hjón upp að öllu
leyti, auk þess munu þau hafa
alið upp annan pilt að nokkru
leyti.
Magnús var í stærra lagi
meðalmáður, myndarlegur í
sjón, hæglátur f fasi og mesta
prúðmenni. Hann myndaði
sér ákveðnar skoðanir um
menn og málefni. Oft fór
hann dult með þessar skoðan
ir sínar, en þætti honum við
þurfa, þá hélt hann fast og
einarðlega á þeim.
Það var sérstaklega ánægiu
legt að koma á heimili þeirra
hjóna. Þar var snyrtibragur
á öllu, bæði úti og inni, fast-
mótuð reglusemi ríkti um
allt á heimilinu og allt var
hreint og fágað. Hlýindi og
gleði húsbændanna við gesti
sína var sérstök og ekki voru
börnin neinir eftirbátar for-
eldranna um þessa hluti á
meðan þau voru heima. Veit-
ingar voru ætíð með rausn og
myndarskap. Þannig minnist
ég þess ætíð, þegar ég kom
á heimili þeirra, en það var
oft á samferðatíma okkar, og
þannig veit ég, að allir, sem
þar komu, minnast þess og
þeir eru æði margir, sem not-
ið hafa hlýju og gestrisni
þeirra hjóna á þeirra 50 ára
búskapartíð.
Þegar ég hugsa um Magnús,
þá dettur mér í hug erindi
úr einu kvæði eftir Jakob
Thorarensen:
„En þarna var ófalskt
íslenzkt blóð,
orka í geði og seigar taugar.
Hörkufrostin og hranna-
laugar
hömruðu í skapið dýran
móð.“
Mættum við eiga marga
jafn sanna og trúa syni við
sveitabúskap og íslenzka
mold. Hann stóð meðan stætt
var og flaug aldrei í hug að
víkja af verðinum, þótt vissu
lega ætti hann þess kost hin
síðari ár. Hafðu þökk Magnús
fyrir samfylgdina og megi þér
farnast sem bezt á landinu
ókunna, það er mín síðasta
og bezta ósk til þín.
Samferðamaöur.
á honum stóð. Svo rétti hún Josui aftur bréfið, umslagið
og farseðilinn.
— Hvað heldurðu að pabbi segi? sagði Josui. Hann
hefir aldrei trúað því til fulls, að Allen mundi vilja fá mig
til sín.
— Hann getur ekki efast lengur. Móðir hennar reis á
fætur og lét lokið þétt á krukkuna með fiskamatnum. Þær
stóðu um stund hlið við hlið og horfðu niður í vatnið. Fisk-
arnir urðu allt í einu fjörugir og tóku til matar síns. Þeir
minntust þess allt í einu, að þeir voru matgráðugir. Enn
var nógur tími til að hugsa um svefn og vetrardvala.
— Það verður langt þangað til ég fæ að sjá þig aftur,
sagði móðir hennar. Kannske fæ ég aldrei að sjá þig fram-
ar. Faðir þinn vill ekki fara til Ameríku, þaö hefir hanh
sagt.
— Ég kem að heimsækja ykkur, sagöi Josui. Hún lagði
hönd sína í lófa móður sinnar eins og þegar hún var barn.
— Ef þið eignizt börn.... byrjaði móðir hennar en þagn
aði síðan.
Já, þetta barn. Hver skyldu verða örlög þess? Það hlaut
auðvitað að koma. En vildu þær í raun og veru, að þetta
(barn kæmi? Báðar konurnar spurðu sig þeirrar spurn-
■ ingar. Hlaut ekki að fæðast barn, þegar ástin var annars
vegar? Frú Sakai grunaði, að til væri ást, sem hún hefði
aldrei fengið að kynnast í lífinu, en hún hafði séð töfra-
imátt hennar í atferli Josui dóttur sinnar. Þar haföi hún
kynnzt valdi þessa máttar, skapandi afli hans, sem hafði
gert dóttur hennar að fullvaxta konu í einu vetfangi, reiðu
búna að yfirgefa foreldra sína. Hún hafði aldrei lifað
slíka ást sjálf, en þó hafði hún hiklaust lagt af stað að
heiman, þegar foreldrar hennar höfðu gefið hana brott og
ákveðið henni hlutskipti í lífinu. Hún hafði verið gefin
brott til Ameríku, manni, sem hún hafði aldrei augum lit-
ið. Það var hennar hlutskipti í lífinu. Josui átti meiri völ.
Hún fór nú til manns, sem hún þekkti. En gat japönsk
kona í raun og veru kynnzt Ameríkumanni? Það var enn
hulin gáta. Sakai læknir hafði verið Japani og líkur öðrum
Japönum í háttum og raun. Þess vegna hafði hún vitað
fyrir, að börn hennar yrðu japönsk með svart hár, svört
augu og gula húð. En hvernig átti Josui aö fara að því að
vita, hvernig barn hennar mundi líta út? Það gat meira
að segja fengið blá augu eins og faðir þess. Og hvað ætti
þá til bragðs að taka? Hún varð felmtri selgin við þessa
hugsun. Josui sá það og spurði:
— Hvað er að mamma?
— Ég var aðeins að hugsa, sagði frú Sakai vandræða-
lega. Josui mér datt svolítið í hug.
— Hvað er það mamma?
— Amerískar konur — þær vita aldrei hvernig hár barns
iins þeirra verður á litinn. Er það ekki óskaplegt.
j — Mamma, heldurðu að það skipti mig nokkru máli,
spurði Josui.
— Já, það held ég, sagði frú Sakai áhyggjufull. Það hefði
verið mér óbærilegt að vita ekki með vissu, að augu þín
mundu verða svört. Hvernig á ég að fara að þvi að finna
óhyggjandi, að það er barnabarn mitt, ef þaö hefir ekki
svört augu.
— Ó, mamma mín.
Josui reyndi að hlæja, en hún var með kökk í hálsinum.
Skyldi henni finnast það nokkuð leiðinlegra, þótt barnið
hefði blá augu? Yröi það mjög líkt henni og japanskt að
útliti, mundi Allen finnast það undarlegt og ekki fella sig
vel við það.
— Ég eignast kannske ekkert barn, sagði hún.
Móðir hennar hristi höfuðið.
— Það veit enginn, sagði hún alvarlegri röddu. Sé það
ákveðið af örlögunum, að barn fæðist, þá fæðist það, og
enginn getur hindrað þaö. Sál þess bíður á þröskuldi til-
verunnar á hinni ákveðnu stundu. Við lifum, ef okkur er
það ætlað, en sé dauðastundin komin, verður hún ekki um
flúin. Sumir lifa stutt en aðrir verða langlífir, en allt er
fastákveðið í bók örlaganna.
Þetta var þá skýringin á þolgæöi móðurinnar, hógværð
hennar og sjálfsvaldi. Það var lind hins mikla styrks, sem
aldrei brást. Josui gat engu svaraö, og hún hneigði sig af
ótakmarkaðri virðingu fyrir móöur sinni og gekk á brott.
Nú skildi hún til fulls við þessa innsýn í hug og hjarta
móður sinnar, að barnið hlaut að koma.
Þegar faðir hennar hreyfði engum andmælum gegn því
að hún færi, varö hún ofurlítið vonsvikin eða fannst aö
minnasta kos.ti að hún heföi átt að vera vonsvikin. En þar
fann hún aftur viðhorf örlagatrúarinnar. Hann sá um að
hún fengi áritun á vegabréf sitt og fylgdi henni til réttra
yfirvalda í Tokyo. Hann sagði henni, að hann ætti svo-
litla sparisjóðsinnstæðu í banka í San Francisco. Hann
hafði lagt peningana þar inn handa Kensan, og þegar
Kensan dó hafði hann ekki hirt um að taka þú út úr bank-
anum og láta senda sér þá. Hann sagðist ætla að láta setja
innstæðuna á hennar nafn.
'Vinnlð ötullega að útbreiðslu TlMAUíS