Tíminn - 07.11.1954, Blaðsíða 9

852. blaff.
TÍMINN, sunnudaginn 7. nóvember 1954.
9
Af hverju að vera í vafa? — Það ci* óþarfi, ef „dagbðk hílsins44
eða KIEAZLE TACHO GSAPH er í hifreiðfimi. \
Sýnir nákvæmlega hve hratt hefir verið ekið hverja stwncí dagsins, hve lengi hefir verið numið staðar. Sýnir
einnig vegalengdina, sem ekin hefir verið og á hve löngum síma. Sýnir ef vagninn hefír verið skilinn eftir
í gangi og margt fleira, t. d. kviknar raatt Ijós ef of hratt er ekið
Kienzle Tachograph eru þegar í notkun hjá Stræíisvögnum Heykjavíkur.
Atvfnnurekendur: Þetta er tækið sem er feæði yðar og hifrefðastjóranum í hag
SUrifstofa vor veitir fúsleqa allar nnnari upplúsiitaar.
Ég er á mótf
Ástæðan fyrir því að hann er á
móti, verður greinileg eftir að
litið hefir verið á hans nelming
ai Tachograph skífunni.
Ég er með
Ástæðan fyrir því, að hann er
meö, er auðvelt að sk:!ja ef at-
huguð er skífa hans.
Kxeuzle Ts^ehógraph er framfeidif-
nr af hinsii jþekktu árverksmiðju
ið ' að; íeýsa’, Það
hlaut að enda
með skelfingu.
Enda sýnir., skif-
an hvað gerðist.
Klukkuthna ,tcf.

Það ér ejskért á
móti því' að taká
sér hvíld, en allt
hefir sína stund
og stað og ófyrir
gefaniegt er að
skilja yélina eft
ir í gangi.
V Hann eyddi ekki
'ij óþarfa tíma í
íl hleðsju eða af-
7 hleðslu.
Eins og bándóður
maður steig hann
benzínið f botn,
þá á hemlana og
síðan aftur á
fulla ferð. Árang
ur: Eyðilegging
vélar og hjól-
barðá. Skífan
hans sýnir það
einnig.
Að dagsverki
loknu skilaði
hann skífunni.
Hann fékk auð-
vitað hrós fyrir
ágæt vinnuörögð
H.f. EgiSI Vilhjálmsson
Laugaveg 118 - Reykjavík - Sími 81812
ÍÞingfréttir
(I’ramhald af 8. elöu).
hans éf 'í höndum ráðherra
Jijéss, ér fér: méð-'áj ávarútvegs-
Iháí. :3l i-I/d
Útvegsbanki íslands h.f. í
Reykjavík hefir á hendi fram
kváem'dastjórh ? ''sjóðsins og
rekst’Öf. ívoclóqijidgd
Skiþun forslj'óra sjóðsins er
háð' sainþykki fáðherra.
;• gr-.< ' ■' 's
Réiknihgar Fiskveiðasjóðs
skulu endúrskóðáðiT af tveim
ihönhunSyéi^TáðheEra skipar.
;i' Eftir hver áramót gefur
■sjóðstjórnin ráðherra full-
kominn, endurskoðaðan árs-
reikning og skýrslu um hag
óg starfsemi sjóðsins á árinu.
ÍÁrðréíkninginn íSkal birta í
B-deild Stjóraártiðinda,
%;■ 16. gr.' • :■■■■■ <■’>
' ÍTégltigerð fýrir Fiskveiða-
sjóðihh'má setjá þau ákvæði
úm stjórn sjóðsins og rekstur,
ér náuðsýnleg þýkja, þótt ekki
sé ■ sérst-aklega gert ráð fyrir
þeim í þessnm lögum, enda
fari þaú ékki' í bág við nein
ákvæði í lögunúm.
17. gr.
Með; lögum;þéssúm eru úr
■gi]di felld lög inff 3.4 2. apríl
1943, lö&mr. lO-í SO.'desémber.
1943, lög nx. 3a-2öv*prH-t946.
og lög nr. 120 20. desember
1951.
18. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
Úr greinargerð.
„Á fyrstu árunum eftir styrj
öldina mátti heita að fiski-
skipafloti landsmanna væri
byggður upp að nýju. Var hér
um að ræða mikið átak miðað
við fjárhagslega getu þjóðar
innar. Gerðar voru sérstakar
ráðstafanir af hálfu þess opin
bera til þess að auðvelda út-
gerðinni þessa endurnýjun
fiskiflotans, með setningu lag
anna um stofnlánadeild sjáv-
arútvegsins. En svo sem kunn
ugt er byggðust lánveitingar
deildarinnar á þeim 100 millj.
kr., sem til hennar voru lagðar
af Landsbanka íslands, en
áttu síðan að renna til bank-
ans aftur. Var þvi eigi hér um
framtíðarlausn að ræða.
Fiskveiðasjóður íslands er
að þessu frátöldú eina láns
stofnunin, sem stofnlán hefir
veitt til sjávarútvpgsins.
Fiskiskip.
Það var hins vegar ljóst, ef
lialda átti vjð á eðlilegan
hátt þeim fiskiskipastóli, er
byggður var að,.lokinhi styrj
.öldínhi, þá var; geta,; Fisk-
'veiðasjóðs, með þeim tekjum,
sem honum eru ætlaðar, ekki
næg til að sinna þeim verk
efnum. Einnig hlaut að koma
að því, að ekki mundi nægja
að ætla sér einungis að halda
við þeim flota, sem byggður
hafði verið, heldur varð að
gera ráð fyrir eðlilegri aukn
ingu þegar frá liði.
En fiskiflotir.n er aðeins
annar liðurinn í uppbyggingu
sjávarútvegsins. Hinn liður-
inn,' sem í rauninni er ekki
þýðingarminni, er hagnýting
þess afla, sem á land kemur.
Fiskvinnsíustöðvar.
Þrátt fyrir það að mikið
hefir verið byggt af fisk-
vinnslustöðvum síðast liðin
10—15 ár má þó segja, að
stofnlánaveitingar hafi mið-
azt meira við aukningu fiski
skipaflotans. Það veldur því
aftur á móti að þörfin fyrir
stofnlán til fiskvinnslustöðv-
anna er nú enn brýnni en
'ella. Til skamms tíma var
verulegur hluti afla togar-
anna íluttur ur lantíi óunn-
inn,' en á því hefir nú orðiö
mikil breyting m. a. vegna
löndunarbannsins í Bret-
landi. En jafnvel þótt banii
inu yrði aílétt má gera: ráð
fyrir, að áframhaíd verði á
því, að yeru3.egur, Jiluti tog-
araáflans vefði unnínn i íand
inu. Auk þess hefir hin nýja
friðun fiskimiðanna leitt til
verulega aukins afla og er
þess að vænta, að sú aflaaukn
ing haldist í framtíðinni -og
verði jafnvel enn meiri en nú
er komið á daginn.
Efling fiskiðnaðarins á
styrjaldarárunum og fyrst eft
ir styrjöldina var oft gerð af
vanefnum og takmarkaðri
reynslu.. sem hefir leitt til
þess, að nokkur hluti vinnslu
stöðvanna stenzt nú ekki
þær kröfur, sem gera verður
til slikra stöðva, um afköst,
tækni og‘ allan útbúnað. Mik
il þörf er því á endurbótum
á þessu sviði. En auk þes verð
ur ekki komizt hjá því að
byggja allmikið af nýjum .fisk
vinnslustöðvum svo sem
frystihús, hús fyrir saltfisk-
verkun og skreiðarverkun, ef
mögulegt á að vera að vinna
þann afla, sem líklegt er að
berist á.i land.
Verbúðír.
Lolcs er eitt atriði, sem
ekki vefður komizt hjá að
sinna meira en unnt hefir
verið hingað til, en það er
'bygging verbúða fyrir báta-
flotann. Er víða mjög áfátt
í þessu efni og ekki viðun-
andi tilframbúðár.
Öll þau verkefni, sem hér
haía verið nefnd, bygging
fiskiskipanna, endurbætur og
aukning fiskvinnslustöðv-
anna og bygging verbúða,
krefjast mikils fjármagns,
sem ekki er fyrir hendi eins
og er.“
Lán úr Framkvæmda-
bankanum.
Nefndin hefir rætt allýtar^
lega við bankastjóra Fram-
kvæmdabanka íslands um
þessi mál. Eftir að málið
hafði verið athugað var nefnd
inni tjáð, að Framkvæmda-
bankinn mundi í framtíðinni
veita lán til bygginga og end
urbóta frystihúsa og annarra
fiskverkunarstöðva, eftir því
sem hann hefir fjármagn
handbært og samrýmanlegt
er öðrum verkefnum hans.
Með skírskotum til þessa
hefir nefndin talið, að fram
vegis gæti raunin orðið sú,
að Framkvæmdabankinn lán
aöi einkum í meiri háttar
fiskiðjuver og fiskvinnslu-
stöðvar, en Fiskveiðasjóður
sinnti lánum til verbúða og
annarra minni fasteigna í
þágu bátaútvegsins. Eru á-
ætlanir þær, er hér fara á eft
ir, reistar á því að fram-
kvæmdin verði með þessuih
hætti.