Tíminn - 11.11.1954, Síða 3

255. blað.
TÍMINN, fimmtudaginn 11. nóvember 1954.
íslendingajpættir
Dánarminning: Sigurgeir Jónsson,
söngkennari
„Sjá vildi ég þúsund
þína maka —.
þegar ungur varst —
undir íslands merki!
Þá mundi hreystin
:v halda sæti,
satt heita satt,
þótt sýndist tapa,
rétt heita rétt,
þótt rengdu margir....“
(M. J.)
fW-
' Merkur menningarfrömuð-
tír og öndvegis heimilisfaðir
kvaddi þennan heim í svefni
norður á Akureyri aðfaranótt
4. þ. m., nærfellt 88 ára að
aldri. — Sigurgeir Jónsson
söngkennari er látinn.
Að ætt og uppruna var
hann Þingeyingur, fæddur á
Stóruvöllum í Bárðardal 25.
Xióv. 1866, sonur Jóns Bene-
diktssonar, bónda þar og söðla
síniðs, og konu hans Aðal-
bj argar Pálsdóttur. Þau
bjuggu langan aldur á þessu
höfuðbóli.
Snemma bar á því, að Sigur
geir var mjög hneigður fyrir
söng og hljómlist alla, en jafn
framt var hánn hagur á allt,
er hann tók höndum til, svo
að segja mátti, að allt léki í
höndum hans. — Brauzt
hann í því af litlum efnum
að fara tlil Reykjavikur og
dveljast þar vetrarlangt til
þess að læra hljóðfæraleik
hjá frú Önnu Petersen, móð-
wr dr. Helga Pjeturss, og róm
aði Sigúrgeir mjög kennslu
hennaír. Var hann þá hálf
þrítugur, er suður fór, en
skömmu eftir fermingu var
hann vetrartima að námi hjá
hinum alkunna fræðimanni,
Ouðmundi Hjaltasyni, en
hann hélt þá skóla í Laufási
.við Eyjafjörð. Annars skóla-
háms en þessa naut Sigurgeir
ekki um ævina, en hann var
eigi að síður nemandi til ævi
loka. Hann var sí og æ að
iiema, og taldi hann það
skyldu sína að göfga og
Hefi ég vart þekkt svo nám-
fúsan, hleypidómalausan og
Riennta hug og hjarta.
Alla ævi stóð hugur
h..ns opinn öllu fögru og góðu.
h ssækinn mann sem Sigur-
gn.r sáluga. — Það fékk mjög
á nann, ef hann sá menn
Bi:y jgj a á birtuna og vera
h:. :.na tregðu og tómlæti,
e.. ,:um ef það voru þeir, sem
te„..ð höfðu að «sér að vera
le.^.ogar æskulýðsins. Sigur-
ge...i. var ljóst, aö eiturnautn-
ir ug óhóí brugga mannfólk
ji: n löngum margs konar ó-
g:---U og eigi svo sjaldan bana
ráe. Þótti honum í meira lagi
Jaunalegt, er hann sá skóla
cj kirkju láta sér fátt um sið
L-tarstarf finnast í þjóðfé-
h ginu.
i Það var bjart yfir Sigur-
geiri, hvort sem hann sat við
hijóðfærið, vann að smíðum,
stóð við orfið, ræktaði garð-
inn sinn, stjórnaði söngflokki
eða er- hann talaði við vini
sína. Hann var sannkallaður
vormaður fram í dauðann, og
hann hafði líka óbilandi trú
á því, að framundan biði sum
ar dásemdahna á Iðavöllum
eilííðarinnar. öljum þeim til
handá, sem á hérvistardögum
sínum hefðu lagt stund á fag
urt mannlíf. Hann kenndi í
brjósti um alla þá, sem lenda
á glapstigum og vildi hjálpa
þeim, sem bezt hann gat.Forð
aði hann mönnum frá því,
eftir því sem það er mögulegt
með fordæmum, því að hann
vísaði rétta leið með fögru for
dæmi. Ég man eftir honum
einu sinni sem oftar heima
hjá þeim hjónunum á minnis
verðum tímamótum ævi hans.
Þar sátu bekkinn með honum
sjö synir hans, og voru þeir
allir og' eru enn bindindis-
menn, eins og faðir þeirra.
Það væri öðru vísi umhorfs í
íslands byggðum og bæjum í
dag, ef margir heimilisfeður
hefðu lagt slíkan skerf fram
til „gróandi þjóðlífs“ sem Sig
urgeir Jónsson, en því dreg
ég afstöðu hans til bindismáls
ins inn í þennan minninga-
þátt, að hinn látni vinur minn
taldi það ævihrós sitt að hafa
lagt sig fram um að bægja
áfengum drykkjum og öðru
því, er dregur þjóðina niður,
burt frá mönnunum. Þvi
myndi hann. sízt vilja láta
sleppa í æviminningu sinni.
Ég átti því láni að fagna
að eiga samleið með Sigur-
geiri sáluga um 36 ára skeið
í höfuðstað Norðurlands, og
það get ég sagt með sanni,
að þar átti ég góðan sam-
herja. Með honum var hug-
ljúft að vera. Góðum félags
skap var hann stoð og stytta.
Heima í ættbyggð sinni
varð hann snemma forsöngv
ari og organleikari og stofn-
aði söngflokk. Var mjög til
þess tekið, hversu vel Sigur-
geiri tókst á aldamótahátíð
Þingeyinga aö Ljósavatni, en
þar stjórnaði hann söngflokki
sínum, og hefi ég heyrt marga
ágæta söng þeirra félaga und
ir stjórn Sigurgeirs.
Konu sína, Júlíönu Friðriku
Tómasdóttur, missti Sigurgeir
síðast liðið ár, og höfðu þau
Þá átt gullbrúðkaup fyrir
nokkrum árum. En þau gift-
ust í Lundarbrekkukirkju 25.
júní 1895. Bjuggu þau 10 ár
á Stóruvöllum og varð þar
fjögurra 'barna auðið, flutt-
ust þaðan til Akureyrar 1904
og áttu þar fimm börn. Lifa
sjö synir og ein dóttir, og er
það fríður flokkur og giftu-
samlegur, en eina dóttur
misstu þau hjónin.
Hálfa öld hafði Sigurgeir
átt heima á Akureyri, og sann
arlega hafði hann gert þar
garðinn frægan. Kirkjuorgan
leikari var hann þar 30 ár
samfleytt. Söngkennslu og
hljóðfæraleik stundaði hann
Erfitt tíðarfar til heyskapar
í Strandasýslu í sumar
Ifeylsis’gtSir Jíó í Mseðallag’i vegsaa
fyrsíiíiga fs*a síðasíIiSsssam veís*i
Frá fréttaritara Tímans í Trékyllisvík, 4. nóv.
Tíðarfar var hér mjög óhagstætt I sumar til heyskapar.
Allan júlímánrið voru sífelld votviðri, svo hey nýttust ekki,
og lítið sem ekkert var hirt í þeim mánuði. — Þessi votviðri
héldust allt sumarið fram á haast^ að undanteknum þeim
átta samfelldu þurrkdögum, sem komu dagana 14.—21. ág.
Heyskapur á þessu sumri
er yfirleitt rýr og heyin hrak
in og illa verkuð. Útheyskap
ur hefir aldrei orðið jafn lít
ill hér og nú, og á nokkrum
bæjum enginn. Heybirgðir
munu þó vera í meðallagi og
er það að þakka fyrningum
frá s. 1. vetri og votheysverk
un, sem verður að teljast mik
il og almenn miðað við hey-
magnið.
Erfið haustveðrátta.
Haustveðráttan hefir verið
mjög slæm, hefir snjóað öðru
hvoru síðan um miðjan sept.,
en þýtt upp stöku slnnum á
láglendinu, en snjór legið
stöðugt á fjöllum.
í verstu snjó- og illviðris-
hrinunum hefir orðig því nær
haglaust fyrir sauðfé, en þó
ekki tekið á hús fyrr en nú.
Kýr komu á gjöf fyrir 20.
september og hafa ekki verið
látnar út síöan.
Gæftir á sjó hafa veriö
stopular, en afli nokkur, þeg
ar á sjó hefir gefið.
DiJkar rýrir.
Dilkar voru nú allmiklu
rýrari, en undanfarin ár. Var
meðalkroppþungi dilka á
Norðurfirði nú 13.4 kg. Er
það rúmu kílói rninna en í
fyrra. Alls var slátrað hjá
Kaupfélagi Strandamanna á
Norðurfirði 1714 dilkum, eða
um 300 fleiri en í fyrra.
G.P.V.
Kópavogssöfnuði gefin
sérstæð altaristafla
Hinn kunni myndskurðar
maður Wilhelm Beckmann,
Borgarholtsbraut 28 í Kópa-
vogi, kvaddi fyrir fáum dög-
um sóknarprest og formann
sóknarnefndar Kópavogs-
sóknar á sinn fund. Tilefnið
var að afhenda sem gjöf til
væntanlegrar Kópavogs-
kirkju altaristöflu, sem lista
maðurinn hefir gert.
Tafla þessi er að mínum
öómi hinn mesti kjörgripur,
sem halda mun nafni gefand
ans lengi á lofti, enda gerð
hennar næsta einstæð allt
frá siðaskiptum.
Hún er gerð úr maghoni-
viði og skorin út af geysihag
leik. Efni myndarinnar er
niðurtekning Krists af kross
inum (Sjá Mrk. 15,6n og
hliðst.). Sýnir andvana lík-
ama Krists og þrjár konur,
sem veita honum umbúnað.
Áhrifunum verður að sjálf-
sögðu ekki með orðum lýst,
en ekki skil ég að nemum
dyijist fegurð myndarinnar
né sú helgi, sem frá lienni
stafar. Hún hvetur til lotn-
ingar og ríkrar íhugunar.
Þessi nýja altaristafla verð
ur í fyrsta sinn hengd. upp
við næstu guðsþjónustu safn
cðavins, sem fer fram í Kópa
vegsskóla n. k. sunnudag kl.
3 e. h. Gefst þá hverjum, sem
vill kostur á að siá hana.
Þess má geta að gefandinn
heíir í hyggju að gera út-
skorna umgerð um töflivoa
með ékveðinni áletrun. Mun
hún eflaust auka enn áhrif
töflunnar rg fegurð.
Hr. W. Beckmann er ’pýzk-
ur maður, sem mjög »lengi
heíir dvalið hér á landi og
unr.’ð að myndskurði. Hann
er kvæntur íslenzkri konu.
Eiga þau tvö börn og var hið
(Framhald á 5. síðu '
þar alla sína tíð með sömu
árvekni og starfsgleði. Einnig
fékkst hann löngum við bú-
skap, kartöflurækt og trjá-
rækt, las mikið um hugðar-
efni sín og rækti félagsskyld
ur sínar, svo að af bar. Heim-
ili sitt annaðist hann með á-
gætum. Þar var oft gert mikið
úr litlu, er börnin voru í ó-
megð og tekj urnar ærið rýrar,
en framúrskarandi ráðdeild.
iðni og dugnaður beggja hjón
anna barg öllu heilu í höfn.
Utan heimilis vann. Sigurgeir
oft, bæði að smíðum og öðru,
en þrátt fyrir þrotlausa vinnu
og slys, er hann varð fyrir á
efri árum, entist honum góð
heilsa ævilangt, trú á Guð,
bjartsýni og ást á lífinu.
íiiiiuiiiiiuiimiiiuiiiimiiiiiuiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiMiiiin
„... .hóglega
sem himinröðull
Isukstu lífi,
eins og lifað hafðir.
Fagur og fölskvalaus
friðargeisli
hneig' í haf.“
(M. J.)
Jnrðarför Sigurgeirs .Tónsson
ar fer fram í dag á Akureyri:
Brynleifur Tobíassen.
| Ivar HSujárn I
1 Falleg útgáfa |
með 204 myndwm. |
Fæst hjá bóksölum.
I H.f. Leiffur 1
z
HANSA
gluggatjöldin
eru frá
I HANSA H.F. I
I Laagaveg 105 Sími 8 15 25 I
imiimiiimiiimiimiimiimiiiiiuimimimmmimmiti
| Snjókeðjur ]
I fyrirliggjandi í eftirtöld- 1
| um stærðum:
1 550X15 |
590X15
575X15
I 760X15 I
1 890X15
I 475X16 1
1 500X16 I
I 525X16 í
| 575X16
600X16
I 650X16
750X16
600X17 |
750X17
750X20 l
í Rafgeymar og alls konar =
í bifreiðavörur.
í Sendum um allt land gegn I
póstkröfu. |
I COLUMBUS H.F.
1 Brautarholti 20 j
Símar 6460 og 6660
= 5
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíimiiiiiiimif jitiiiiiiiiiifinu
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuuamiiimmmimmumiim
| Brúnn hestur ]
i. 5
| tapaðist í maí sl. vor, skafla |
Í járnaður. Mark: Gagnbit-i
I að hægra og sneitt aftan §
| vinstra. Þeir, sem kynnu i
í að hafa orðið hestsins var |
I ir, eða vita hvar hann er, i
Í eru beðnir að hringja 11
| síma 1000 (n.r 13) til
i Filippzísar Guðmundssonar I
Í Selási. I
ALuglýsið í Tímanutn