Tíminn - 04.08.1955, Blaðsíða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 4. ágúst 1955.
GAMLA B!0
AUSTURBÆJARBlO
Sverrir Gíslason
Aldrei að víkja
(To Please a Lady)
Spennandi og bráðskemmtileg
bandarísk kvikmynd, m. a. tekin
á frægustu kappakstursbrautum
Bandaríkjanna.
Aðalhlutverk:
Clark Gable,
Barbara Stanwyck.
Sýnd kL 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4.
Síðasta sinn.
Cruisin down
the River
Ein allra skemmtilegasta, ný,
söngva- og gamanmynd í litum.
Dick Haymes,
Andrey Totter,
BiIIy Daniels.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
MAFNARFIRÐB -
— . vika —
Morfín
Prönsk-ítölsk stórmynd 1 (ét-
flokkl. — .
Aðalhlutverk:
Danlel GeUn,
Elenora Hossí-Drago,
Barbara Laage.
Myndln hefir ekki veril *ýnd
hér & landi áður. Danskur (kýr-
lngartextl.
BönnnS bðraum
Sýnd kl. 7 og 9.
NÝJA BÍÖ
Ast í
. draumheimum
Rómantísk, létt og Ijúf ný am-
erísk litmynd.
Aðalhlutverk:
Loretta Young,
Joseph Cotten.
Aukamynd: Nýtt mánaðar-
yflrlit frá Evrópu, með islenzku
tali, Ennfremur útdráttur úi
ræðu Thor Thors sendiherra I
San Praneisco á 10 ára afmælts- I
hátlð Sameinuðu þjóðanna.
I (I •V •—«■81
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugavegl 8 — Sími 7752
Lögfræðistört
og eignaumsýsla
Orrustan um
Iwo Jima
(Sands of Iwo Jima)
Hin geysispennandi og viðburða-
ríka ameríska kvikmynd, sem
byggð er á sönnum atburðum úr
hver mest spennandi stríðsmynd
siðustu heimsstyrjöld og er ein-
sem tekin hefir verið.
Aðalhlutverk:
John Wayne,
John Agar,
Forrest Tucker.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
HAFNARBÍÖ
•W «444
Óveðursflóinn
(Thunder Bay)
Afbragðs spennandi og efnis-
mikil, ný, amerísk stórmynd í
litum, um mikil átök, heitar
ástir og óblíð náttúruöfl.
James Steward,
Johanne Dru,
Ðan Dureya.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBIO
Fangabúðir nr. 17
(Stalag 17)
Ákaflega áhrifamikil og vel
leikin, ný, amerísk mynd, er ger
ist í fangabúðum Þjóðverja I
síðustu heimsstyrjöld. — Fjallar
myndin um líf bandarískra her-
fanga og tilraunir þeirra til
flótta. — Mynd þessi hefir hvar-
vetna hlotið hið mesta lof, enda
er hún byggð á sönnum atburð-,
um.
Aðalhlutverk:
William Holden,
Don Taylor,
Otto Preminger.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•»«
Hafnarfjarð*
arbíó
Setjið markið hátt
Hrífandi falleg og lærdómsrík,
ný amerísk litmynd, er gerist i
undur fögru umhverfi Georgiu-
fylkis í Bandaríkjunum,
Aðalhlutverk:
Susan Hayward,
William Lundigan.
Sýnd kl. 7 og 9.
TRIPOLI-BfÓ
Þrjár bannaðar
sögur
(Tre Stories Profbite)
Stórfengleg, ný, ítölsk úrvals-
mynd. Þýzku blöðin sögðu um
þessa mynd, að hún væri eln-
hver sú bezta, er heíði verlð
tekin.
Aðalhlutverk:
Elenora Rossi Drago,
Antonella Lualdi,
Lia Amanda,
Gino Cervi,
Frank Latimore.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Enskur texti.
Bönnuð börnum.
IPILTAR ef þlð elgiö sttlli-
una, þá t ég HRINGANA,
.
Bniinijc iii míi—> i i—ni ..—
(Framhald af 4. síðu).
ekki bara í landinu sem heUd
heldur einnig í eínstökum
landshlutum.
Hann er einn þeirra manna
er ávallt hefir verið að læra.
Skóli hans hefir verið lífið
sjálft, með öllum þess til-
brigðum frá gleði að sorg.
Og hann hefir verið góður
nemandi í þeim skóla. Per-
sónulega og einnig fyrir hönd
allra samstarfsmanna hans
þakka ég honum fyrir sam-
starfíð og vona að starfs-
krafta hans megi lengi njóta,
til hagsældar og hamingju
fyrir íslenzka bændastétt' og
félagsmálastörf landbúnaðar
ins. Sv. Tr.
Sverrir Gíslason hefir ver-
ið formaður Stéttarsambands
bænda frá stofnun þess. Þó
að við yrðum æði ósammála
á stofnfundinum hér á Laug
arvatni hefir sá ágreiningur
að mestu horfið, bæði með að
stoð ýmissa beinna ráða svo
og með samstarfi og reynzlu.
Sverri Gíslasyni var falinn
mikill vandi og ábyrgð þegar
hann var kosin formaður
Stéttarsambands bænda.
Vegna byrjunarstarfs og þar
af leiðandi reynsluskorts okk
ar allra í verðlags málum á
félagslegúm grundvelli, held
ég að fáir bændur hefðu
reynzt þeim vanda betur
vaxnir en S. G. að hafa for-
ustuna fyrstu árin.
Gætni hans og lífsreynsla
kom honum og allri bænda-
stéttinni að góðu haldi, einn
ig, er hann með framkomu
sinni ^sameinandi, hann er
glöggur og emarður maður,
enda aldrei átt keppinaut um
formannsstarfið. Hygg ég að
S. G. biði ekki þess, að aðrir
óski að hann leggi niður for
mennsku Stéttarsambandsins
en vegna þess hve vel hon-
um hefir farist forustan mun
eftirmaður hans vandfund-
inn. Persónulega flyt ég Sverri
Gíslasyni kærar þakkir fyrir
hlýju og árvekni i forustunni
og ég óska honum sjötugum
og fjölskyldu hans allra heilla.
Bjarni Bjarnason.
Skodsborg
(Framh. af 4. síðu.)
unni, og þangað bregðum við
Margrét okkur stundarkorn.
Þarna ræður systir Lilla ríkj-
um, og þarna sitjum við sam
an, við stórt borð kannske
6 eða kannske 12 manns og
þetta er venjulega af 4—6
þjóðernum. Þarna eru körf-
ur fléttaðar af mismunandi
stærð og gerð, leikföng saum
uð úir plasti og penmgabudd-
ur úr skinni, en „systir“ Lilla
gengur á milli og býr í hend-
urnar á mannskapnum, ó-
þreytandi og elskuleg, gam-
ansöm og hláturlétt eins og
glatt og gott barn. Þarna tak
ast líka furðu fljótt kynni
með fólki, því að léttur og
frjálslegur blær er yfir öllu,
og hin danska kímni lætur
þar oft ljós sitt skína. Og
þarna strammar hressileg
norskan upp afslappann í
dönskunni, en sænskan gríp-
ur fram í með syngjandi tón
um. Og svo látum við Margrét
ísienzkuna fljúga, eins og
framandi fugla, sem enginn
vissi deili á, og líkt mátti
segja um finnskuna. Fyrir
kom líka að ameríkönsku brá
þar fyrir, eins og snöggum
vindgust, frá stóra bróður í
vestrinu.
172. blað.
• ) .t. LÍi „W,
J. Aj. Barrie:
ESTURINN
og tatarastúlkan
talsvert rækileg og þreytandi yfirheyrsla.
— Hringjarinn, sagði gamli presturinn, biðjið fyrir yður,
hann var sjálfur með,
Þegar Gavin hatði fylgt Carfrae út fyrir götudyrnar, gekk
hann aftur heim .að sínu nýja heimili og var alldapur í
bragði. En svo kom hann auga á hið blíðiega andlit móður
smnar og hann várð ör af gleð'i við hugsunina um, að hún
var hjá honum og hann fékk hvorki meira né minna en 8
pund í árslaun. í barnslegri gleði sinni tók hann langt til-
hlaup og stökk yfir stikilberjarunna. En svo blóðroðnaði hann
af skömm og reyndi af fremsta megni að líta út eins og gam-
all og æruverðugur maður. Um leið og hann stökk upp í lofþð
hafði hann séð þrjú andlit uppmáluð af undrun, og það voru
ábyggiiega andlit sóknarbarna hans. Stífur og stranglegur á
svip gekk hann inn í húsið, en svo gleymdi hann sér aftur.
Hann tók stigann.'sem lá upp á loftið í nokkrum skrefum og
rak sig á nýju þjónustustúlkuna þeirra, Jean, sem var furðu
lostin yfir þéssu tiltæki.
Hún lætur sem hún hafi ekki tekið eftir neinu, hugsaði
Gavin, en Jean hugsaði með sér: Guð sé oss næstur.
Margrét sat og hugsaði um það, hvernig maður fer að því
að ná sér í einn bolla af te, þegar maður hefir þjónustu-
stúlku. Gavin var næghega vogaöur til að hringja og Jean
kom í slíku hendingskasti, að Margrét varð á'íka rugluð og
Aladdin hefir hlotið að vera, þegar hann hafði í fyrsta sinn
nuddað lampann smn.
Jean var ný og óvön þjónustustarfinu. Hún hafði einungis
tekið stöðuna til þess, að faðir hennar skyldi veröa valinn
síðar í hóp safnaðaröldunga. En þrátt fyrir það hafði hún
þegar bundið miklá tryggð við húsbónda s'nn. Ákafi hennar
var svo mikill aö íiún beinlínis flaug upp í svefnherbergið,
en þar eð áUk bjölluhringing var henni algerlega framandi,
þá hrópaði hún skelkuð upp yfir sig: — Hvað er það? Eldur!
Stundarkorni eftir að hún hafði fært þeim teið kom liún
aftur. Nokkrir nágrannanna stóðu fyrir utan. Þeir höfðu
beðið að heilsa prestinum og spurt, hvort þeir gætu fengið
leyfi til að taka vatn úr brunninum hans. Það höfðu verið
svo miklir þurrkar úndanfarið, að dælurnar -dugðu ekki
lengur. Nei, sagði hún, þegar Gavin hafði fúslega veitt leyfi
sitt ti-1 þessa. Þá fer svo, að þeir tæma brunninn og við höfum
sjálf ekkert. Þar að auki eru þrír þeirra ekki í söfnuðinum.
— Það skiptir engú máli, svaraði Gavin. En Jean hristi
höfuðið og gekk út í garðinn. — Háifa könnu fyrir sóknar-
börnin en aðeins einn bolla fyr»r þá, sem eru í öðrum söfn-
uðum.
— Nú, sagði Sneeky Hobart og lét fötuna niður. — Þá
teljum við okkur fríhyggjumenn með í hópi sóknarbarnanna.
Gavin og Margrét gátu heyrt samtalið í gegnum eldhús-
dyrnar.
— Ég held ég afþakki boðið, sagði Cruickshanks, sem var
fríhyggjumaður. Mér geðjast ekki að þeim félagsskap. Ég
er állt Öf sjálfstæður maður t1! að ganga í kirkju og grátbæna
guð almáttugan um að gefa mér þetta eða hitt.
— Gáðu að hvað þú segir, sagði Lang-Tammas i ströngum
tón, annars lendir þú á stað, þar sem þú mundir gefa allan
heimmn fyrir einn bolla af þessu kalda vatni.
— Þú hefir að mínu áliti alltof mikinn áhuga fyrir mál-
efnum djöfulsins. Tamms, svaraði fríhyggjumaðurinn. Jafn-
vel þótt ioftslagið kunni að vera betra í þínu guðsríki, þá er
félagsskapurinn þar miklum mun verri.
— Ég hé'd, að við ættum að senda Dtehart prest til Jo,
sagði Snéeky. Honum fekst ef til vill eins vel með hann og
Rob Dow.
— Tálaðu með viröingu um prest þinn, sagði hringjarinn.
Hann hefir vald á náðargjöfunum.
— Sammála. Hann getur sannarlega talað. Þegar hann
b'ður, er eins ög hann sé að skipa drottni fyr'r. En svei mér
ef ég hélt ékki um tíma, að langi sláninn væri skárstur af
umsækjendunum. Ég neíta því ekki, að þégar ég sá hann
sitja og beygja höfuð sitt fram á hendur sínar meðan þeir
sungu, alveg eins og hann væri að þiðja, þá hé't ég, að hann
væri rétti maðurinn. En Betsy var á móti honum og komst
að raun um að hann lézt aðeins biðja til þess að geta fengið
tækifæri t'l að greiða, langa hárið með f'ngrunum.
— Sá bezti af þeim, sem sóttu hérna um prestsemþættið,
var frá Aberdeen, hajin, sem alltaf talaði um Jakob, Sagði
Tibbie Birse.
— Ojæja, sagði Snéeky. Ég spurði dr. McQueen, hvort ég
ætti að kjósa hann. Hánn lítur útéins og ,,séní“, svaraði dokt-
orinn. Samkvæmt' minhi reynslú eru engir jafn miklir erki-
bjánar og menn, sem lita út eins og „séní“.
— Ég er glöð, að kosningarnar eru afstaðnar, .sag'% Susy
Tibb'ts. — Og ég heki, að v'ð höfum fengið bezta urpsækj-
andann. • : ,
— Það held ég líka. Það einasta, sem gerði mig órólega
var að hann bar náfni'ð Cæsar fram eins og það byrjaði á K.
— Hann mun valda þér talsvert meiri áhyggjum áður
en líður, sagði fríþyggjumaðurinn illkvittnislega. — Ég held
ég þékki þessa présta, sem prédika rétt áður en kosningar
fara fram. Allt saman satans útsendarar. Þið voruð :svö ipni-
lega ánægð vegna þess að Dishart ta'aði um vefnað og þess
háttar, en það var þara bragð hjá honum. Þetta er fastur
texti hjá prestum, sem sækja um prestaköll, þar sem vefarar
Framhaid.