Tíminn - 19.08.1955, Blaðsíða 5

185. talað. >
TÍMINN, föstudaginn 1S. ágúst 1&55.
Föstud. 19. ágást
„Sonur fnrmanns
u
Morgunblaðið heldur áfram
að_ spinna við reifarann um
Grímsárvirkjunina og eru all
ar horfur á,- að sú skáldskap
arsmíð muni endast blaðinu
lengi enn.
Eftir því, sem Mbl. skrifar
fi.eiri..greinar um þetta mál,
tekur. saga þess á sig nýjar
cg pýjar myndir. í semustu
útgáfunni ér „sonur formanns
Framsóknarflokksins" orðmn
aðalmaður sögunnar. Hann er
taUnn, aðalmaðurinn 1 Verk-
leguip ,, framkvæmdum h.f.
Rafcrkumálaráðherra framdi
„hneykslið" tii þess að styrkja
og auðga ,,son formanns
Framsóknarfipkksins.“
• £&ó' mikið smjattar Mtal. á
þesáári sögu sinni, að taer-
sýriijégt er að „sonur for-
mátfris Framsóknarflckks-
ins“ á eftir að verða marg
nefirid persóna í dálkum
talaðsins.
Hyer er svo sannleikurinn
um ;,>íSon formanns Fram-
sóknarflokksins" í þessu sam
bandi.
Steingrímur H'ermannsson,
er ungur og: mjög efnilegur
verkfræðingur. Hann dvelur
nú í Ameriku og hefir unnið
þar á, annað misseri hjá
kunnu fyrirtæki og mun gera
það énn um hríð. Tdgangur
hans með því er að afla sér
aukinnar verklegrar þekking
ar. Áreiðanlega á hann þess
kost að ílendast þar vestra
og irióta þar betri kjara en
hann getur vænst að fá hér,
þótt honum gengi hér allt að
óskum. Það gæti og hvatt
hann til þess, að hann er gift
ur amerískri konu. Jafnvíst
er þó það, að hann mun
hvergi frekar kjósa að vmna
en hér, enda lagt á það mikla
stuh^' að kynna sér ýmsar
verkfræðilegar nýjungar, er
Íslaíidi mættu að notum
koma.
Þáttur S,teingríms Her-
mapnssonar, í sambandi við
Verjíjpgar framkvæmdir h.f.
er p.ð hann átti drjúgan
þátjj.í. þvi, að nokkrir ungir
verkjf^aeðingar stofnuðu þetta
fyrirtæki á síðastl. ári og á
hann.,siðan , nokkurn hlut í
því.^Síðan hann fór til Am-
eríl^i hefir hann að sjálf-
sögfu ekki unnið neitt á veg
um^jessa fyrirtækis og hefir
hanri því hvergi komið nærri
afsffptum þess af Grímsár-
virkiuninni ög mun ekki
vim^a neitt við hana. Hvorki
hanh né faðir hans hafa
reyrít hið minnsta til að hafa
áhrjf' á afstöðu Steingríms
Steíþþórssonar i þessu máli,
enda vita þeir það vel, sem
þekkja hann, að hann fylgir
því. sjónarmiði hverju sinni,
senihann álítur sjálfur rétt
ast^ Þetta vita þeir flokks
brsábur Steingríms bezt, sem
þekkja hann nánast.
En rógberar Mbl. eru ekki
Jengi að f’nna út, að hér
getur verið efni í sögu, sem
gerigið getur í tortryggið
fólk. „Sonur formanns
FramsóknarfIokksúis“ er
Erkibiskupinn í Bologna er nú fal-
inn líklegasti eftirmaður Píusar XII.
- >- * J, * .
Frægasti Don Camillo kaþélska klrkjtiniiar, serni keppir við
færasta Peppona kommúuistá
Bologna er gömul borg cg heíir
að geyma sérstæðá 'fegurð. Borg-
in er þó ekki fræg fyrir fegurð
sína eina. Þar hafa sum mestu
andans stórmenni veraldarsögunn-
ar stundað nám, svo sem Dante
og Marconi, og er háskóli borg-
arinnar. sá elzti í Evrópu.
Á valdatímum fasista átti Mússó-
líni hvað mestu fylgi að fagna í
Bologna, en nú er borgin kölluð
„rauðasti bærinn í rauðasta hér-
aði ftalíu“. í síðustu bæjarstjórn-
arkosningum hrundu Kristilegir
demókratar valdi kommúnista í
öllum stórborgum Ítalíu, nema
Bologna.
Fyrir þremur árum síðan, þegar
heilög kirkja varð að velja erki-
biskup til Bologna, kaus hún Gia-
como Lercaro, sem fjórum árum
áður haíði verið prestur í Genúa.
Hann var sá eini aí klerkastétt,
sem hafði til þess hugrekki að
róta nokkuð upp í launamálum
prestastéttarinnar. Allir skulu bera
eitthvað úr býtum, var sú regla,
sem hann vildi láta fara eftir, og
hann taldi augljóst mál, að ýmsir
hefðu of mikið af veraldlegum gæð-
um. Þetta gerðist i Ravenna, þar
sem kommúnistar höfðu um lang-
an aldur haft meirihluta. Afleið-
ingin varð sú, að kommúnistar
töpuðu meirihlutanum, og Kristi-
legir demókratar tvöföldujðu at-
kvæðamagn sitt.
Þegar Lercaro var sendur til Bo-
logna og gerður áð kardínála tæpu
ári isíðar, var heilög kirkja að
senda sinn frægasta Don Camillo
til þess að kljást við færasta Pepp-
one, sem kommúnistar áttu, bcrg-
arstjórann í Bologna, Giuseppe
Dozza. Hann er fyrrverandi kenn-
ari og var í útlegð á tímum ías-
ista. Maður elskuverður í fram-
göngu og mjúkur eins og silki í
viðkynningu, en harður og cvæg-
inn, þegar um stjórnmál er að
ræða. Hann á sæti i inrista hring
kommúnistaflokksins á Ítalíu.
Það fyrsta, sem þeir tveir áttu
saman að sælda, gæti vel veriö
tekið beint úr bókum Guareschis.
Kardínálinn og kommúnistaleiðtog-
inn fóru saman til þess að leggja
hornsteininn að nýjum íþróttavelli
1 borginni. Sem leiðtogi alþýðunn-
ar hafði borgarstjórinn auðvitað
ætlað sér allan heiður af verkinu
og renndi blýhólknum í múrinn
LERCARO KARDINÁLI
erkibiskup i Bologna
með ljómandi svip byCtingarfor-
ingjans. En .kardínáíinn stal sen-
unni heldur betur, þegar hann reis
á fætur og bað hinum nýja leik-
vangi blessunar r uðs.
Giacoifio Lcrcaro fæddist fyrir
sextíu og þremur árum síðan í
Quinto al Mare, sem er smáþorp
hjá Genúa. Poreldrár hans vcru
fátækir og lítilsmegandi á verald-
lega vísu. Paðir hans haf'ði öían
aí fyrir íjölskyldu sinni sem garð-
yrkjumaður og bátsmaður á björg-
unarbát. Hann féil frá ungur að
árum, cg þá kcm það í hlut móð-
urinnar einnar að a’a önn fyrir
hinum sjö bcrnum þeirra.
Árið 1914 tók Lercaro prests-
vígslu, en á íyrstu prestsárum sín-
um stundaði hann jafnframt
kennslu og kenndi heimspeki cg
trúfræði við menntaskcla i Gen-
úa. Hann fékk brátt á sig mikið
orð sem fvrirlesari.
Um stjórnmálaskoðanir hans hef
ir aldrei riSt nokkur vafi. Hann
var harður andstæðingur fasista
cg barg lífi svo margra gyðinj a
og pólitískra fórnarlaroba Miíssó-
meðeigandi í Verklegrim,
framkvæmdum! Með því að
smjatta nógu oft á því, er
hægt að gera þetta mál að
mun skæðara rógsefni en
ella.
En hver er drengskapur
þeirra manna, sem þannig
draga óviðkomandi börn eða
vandafólk andstæðinga sinna
inn I aurkast stjórnmálabar
áttunnar? Hvaða eðlishneigð
lýsir það að festa fjarstadd-
an mann upp sem sökudólg í
máli, sem hann hefir hvergi
komið nærri, vegna þess eins
að hann er sonur pólitísks
andstæðings? Hvar endar sú
pólitíska barátta, sem þannig
er rekin? Stjórnmálamenn
geta að sjálfsögðu ekki kom
ist undan því, þótt verk þeirra
og hæfileikar séu sett á mæli
vog og hljóti misjafna dóma.
Hins eiga þeir.aftur á móti
kröfu til, að börn þeirra og
ástvinir séu ekki ofsóttir til-
efnislaust.
I*e5r Ólafux Tbors og
Bjarni Benediktsson, sem
munu stand'a fyrir því, að
þannig er vegið að Her-
manni Jénassyni, mættu
gjarnan hugileiða það, hvar
þ&ö kynni að enda, ef lengra
væri haldið afram á þess-
ari brauí og andstæðingar
Sjálfstæðisflokksins færu að
gjalda líku líkt í þessum
efnum. Að vísu geta þeir
lengi treyst því, að andstæð
ingar Sjálfsta-öisflokksins
veigra sér oft við að taka
upp sum þau vinnubrögð,
sem hann telur sér hæfa. En
svo Zengi má særa, að svar-
ftð verði í söm'u myní.
Menn geta svo vel ályktað
það af þessu, hvílík fádæma
hræsni og óskammfi'ílni það
er, þegar Mbl. fyrir munn for
kólfa Sjálfstæðisflokksins er
að tala um drengskap. Þetta
dæmi, sem hér er neínt, er
ný staðfesting þess, að örðugt
er að finna þser drengsfeapar
reglur, sem þessir menn hafa
ekki þroti'ð.
’.ínis, að hann varð' að lokum
jálíur að fl:ja og leita hælis inn-
m við klaustwmúrana.
Eftir þrjátíu ára starf i þágu
íeilagrar kirkju var Lercaro hækk-
iður til erkibiskupstignar í Rav-
’nna, c~ 1951, þegar erkibiskup
3ologna lézt, var bann fenginn til
þess að flytja líkræðuna. Nokkru
:íðar var hann gerður að eftir-
nanni hans. Sagan segir, að þegar
iann labbaði fyrst gegnum sali
'rkibiskupssetursins í Bologna, hafi
íonum fallið af vörum: — Að
rujsa sér allar þessar stoíur, og
>vo er íjöidi manns, sem hvorki
refir þak yfix höíuðið né nckkurt
_3kjói til að hlífa sér íyrir stcrmi
og regni.
Hann var iíka fJjótur að taka í
notkun þessa sali seturs síns. í Rav-
enna haíði hann bjai-gað lífi
,rgra munaðarleysingja. Nú tók
hann heim til sín fjclda barna, sem
engan áttu að, cg nú búa hjá
honum sautján drengir. Hann hef-
ir látið breyta 'sölum biskupsseturs-
íns í syefnherbergi. Sjálfur vekur
Lercáro þá á morgnana. Hann
borgar fyrir þá skólagjöldin, og ef
þeir hafa enga námshæfileika, þá
útvegar hann þeim vinnu við
þeirra hæíi. Drengirnir sitja allir
til borðs með honum, og hann tek-
ur aldrei til snæðings, fyrr en þeir
eru ailir komnir. Borðhaldið er
síður en svo þvingað. Drengirnir
ræða. frjálslega um vandamái sín
og það er langt frá, að einstaka
blótsyrði angri hin karínálalegu
eyru hið minnsta. Hann leyfir
drengjunum einnig reykingar, þó
að sjálfur hafi hann aldrei reykt.
Eins og flestir ítalir er hann á-
kaflega barngóður, og umgengni
við þessi ungmenni heidur honum
einnig í sambandi við daglegt l:f
fólksins; Jafnvei í þessari komm-
únistÍEku borg er enginn, sem lætur
sér um munn fara minnsta hnjóðs-
yrði um Lercaro. Á allri Ítaiíu er
áreiðaniega enginn .preláti jafn-
vinsæll og jafnvirtur sem hann, og
hann er talinn einna liklegastur
eftirmaður Píusar páfa XII.
Lercaro setur sig aldrei úr færi
að berja á kommúnistum, hvort
heidur er i opinberum kappræðum
eða einkaviðtöium. En hann legg-
ur ekki megináherzlu á að standa
í vopnaviðskiptum við forinsja
stefnunnar, heidur íyrst og fremst
að grafast fyrir rætur meinsins
og uppræta það. Hans steína er
sú fyrst og fremst að skapa nýjan
himin yfir nýrri jörð, þar sem allir
beri það úr býtum sem þeim ber.
í þeim tilgangi hefir hann m. a.
(Pramhaid á 6. Eiðul.
Ferðamömniiiii til
Riisslands fjölgar
Moskvu, 17. ágúst. Rússneska
ferðaiskrifstofan „Intooirist“
skýrir frá því, að ferðamönn
um tú Rússlands muni mjög
fjölga á næsta ári. Sá vmsam
legi andi, sem skapast hafi í
Genf á fundi æðstu manna
stórveldanna eigi súin stóra
þátt í þes.su. Hraðað verði
byggingu gistihúsa til að taka
á móti ferðamönnunum. Nú
þegar eru óvenjumargir ferða
menn á leið til Rússlands. T.
d. komu til Moskvu í dag með
aukalest um 1500 Þjóðverjar
til að horfa á knattspyrnu-
kappleik milli V-Þjóðverja og
Rússa. _ .
Á víðavangi
HitaveHan.
Baráttan í hitave>timiál-
inu, sem Framsóknarmenn
hófu snemma í sumar, hefir
nú borið árangur. Hitaveitu
nefnd’n, esm skipuð var fyr-
ir ári síðan, hefir nú loks
skilað bráðabirgðaáliti og
lagt til, að hitaveitan verð>
lögð í Hlíðahverfið á
næsta ár«. Líklegt má telja,
að úr þeirri framkvæmd
verði. Það hefir sannazt hér
eins cg oftar, að nauðsyn-
legt er fyr>r andstæðmgana
að reka á eftir, f eitthvað
á að verða úr framkvæmd-
um, þar sem Sjáflstæöis-
menn annast stjórn opin-
berra mála.
Hitaveitunefnd áætlar aff
lagning hitaveitunnar í
Hlíðahverfiff mun> kosta 12
—14 milj. kr. eða um helm-
ing þeirrar upphæðar, sem
búð> er að lána öðrum bæj-
arfyrirtækjum af tekjum
Hitaveitunnar. Má bezt
marka á því, að fjárskortur
þarf ekki að hamla frekari
framkvæmdum H*tave>tunn
. ar.
HitaVeitunefndin áætlar,
að gjaldeyr>ssparnaður, sem
vinnst við lagningu hita-
veitu í Hlíðahverfið, nemi
um 4,5 milj. kr. á ári. Sé
dreginn frá eldsneyt>snotk-
un í varastöð, nemur þessi
gjaldeyrissparnaður 3,7 milj.
kr. í útreikningum þessum
er að sjálfsögðu m>ðað viff
núgildandi olíuverð.
Nefnd'n telur, aff meff þess
ari framkvæmd aukist mögu
leikar til nýt»ngar ársrennsl
is laugarvatnsins i 66%.
Sést á því, að enn eru m>klir
möguleikar ónotað>r til aff
auka nýtingu he'ta vatns-
ins. Því verða andstæðing-
ar bæjarstjórnarmeirihlut-
ans að halda áfram barátt-
unni fy>rr aukingu H>taveit
unnar, svo; að ekk> verði lát-
ið numið staðar eftir aff
hún er komin í Hlíðahverfið.
Grímsárv*rkjunin og
ósannindi Mbl.
Mbl. f*nnur nú orðið, aff
árásír þess á raforkumála-
ráðherra í sambandi viff
Grímsárv>rkjunina hafa full
komlega misheppnazt. Þaff
gefst þó ekki upp, heldur
reynir að réttlæta málflutn
ing> sinn með hreinum 6-
sannmdum. Þannig heldur
það því fram, að Verklegar
framkvæmdir h. f. hafi feng
>ð að lækka tilboð sitt og
breyta því. Þetta eru hrein
ósannmdi. Félagið fékk að-
eins að falla frá fyrirvörum,
sem voru óviðkomand> til-
boðinu.
Með því að be>ta þannig
fyrir sig hre>num ósannmd-
um hefir Mbl. sannað, hve
óverjandi þessar árásir þess
eru.
Tvísöngur Þjcðviljans.
Þjóðviljinn er kominn i
slæma klípu í Grímsárv'rkj-
unarmábnu. Hann heldur
því fram, að tdboð Verklegra
framkvæmda h. f. sé of hátt
um nær 3 milj. kr. og byggir
það á tilboði Snæfells h. f.
Hins vegar segist hann
aldrei hafa haldið því fraM
að taka ætt> tJboði Snæ-
fells, heldur Almenna hygg
ingarfélagsins h. f„ en á þv£
og tilboði Verklegra fram-
kvæmda var aðeins 9 þúsund
kr. munur! Þessi tvísöngur
sýnir bezt, hve fjarstæður
er málflutningur þe>rra, er
reyna að de>la á raforku-
málaráðherra í sambanði
við Grúnsárvirkjuniíia. j