Alþýðublaðið - 12.08.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Erlingur Pálsson, er haft hefir
þennan titil, syixdir ekki að |)es8U
sinní. Fáum við þvi nýjan sund-
kóng á þessu móti. Keppendur
eru sjö. Er eftir að vita, h-ver
af þeim hlýtur hnossið. ■ Mörg
önnur sund ver'öa þreytt þarna
um Íeið, og hefir áður verið sagt
frá þeim nokkuð. Þó má geta
þess, að um sundþrautarmerki í.
S. I. (þ. e. 1000 stikna suncl- á
hálftíma) keppir m. a. stúlka, sem
að eins er 14 ára gö'mul. Hún
heitir Hulda Jóhannesdóttir. —
Kappróður verður að sundinu
loknu á milli Dana og íslendinga,
ef „Fylla“ verður hér til stað-
ar, en annars keppa íslendingar
sjálfir sín á milli á tveimur bát-
um.
Solimann og Solimanné
hafa sýningar í Hafnarfirði á
morgun og sunnudaginn kl. 9 e,
m.
Togararnir.
„Gulltoppur" fór í gærkveldi til
veiða, eins og ætlað var. „Menja“
er að búast á veiðar.
Skipafréttir.
„Lyra“ fór utan í gærkveldi.
Fisktökusklpið ,.Hask“ kom að
jvestan i gær og fór héðan í gær-
kveldi áleiðis til Spánar.
Stórgjöf tii háskólans.
Nýlega héfir komið tilkynning
til háskólaráðsins um, að íslenzk-
ur maður í Ameríku, Jóhann Jóns-
son, ættaður úr Skagafirði, hafi
arfleitt háskólann að nærri 20
þúsund krónurn. Maður þessi er
Játinn. Hann andaðist í Nýja ís-
landi i Kanada. Hann átti enga
erfingja, sem fé hans bæri að
lögum, og skyldi það því falla
til Kanada. Þá benti séra Rögn-
valdur Pétursson iionum á há-
skóla íslands, og varð það t-il
Munið mitt lága vöruverð. El-
ías S. Lyngdal. Sími 664.
Riklingur barinn 75 au. '/2 kg.
Elias S. Lyngdal. Sími 664.
Smjörlíki 80 aura. Elías S.
Lyngdal. Sími 664.
Nýjar kartöflur á 15 aura %
kg. Elías S. Lyngdal. Sími 664.
Verzllð við Vikar! Þab verðut
nntadrýgst.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Framnesvegi 23.
þess, að Jóhann gaf háskólanum
féð. Verður það lagt í sérstakan
sjóð, sem jafnan sé eign háskói-
ans með nánari fyrirmælum.
Veðrið.
Hiti 12—5 stig. Þurt og gott
veður. Sarna útlit, nema á Aust-
urtandi, þar dálítið regn og all-
hvast úti til hafsins. Loftvægis-
hæð yfir Grænlandi, en lægð yfir
Noregi og Bretlandseyjum.
Kappsiglingabátur
enskur hefir dvalið hér um hríð.
Er hann á.leið til Ameríku. Hann
er að eins 2' i smálestir að stærð
og tveir menn á honum. Ætla
' þeir á honum til Labrador héð-
an, en þaðan til New-York. Fara
þeir héðan í dag. Um bát þenna
hefir áður verið getið hér í bl.að-
inu. Annar stærri kappsiglinga-
bátur var hér einnig á ferð yfir
Atlantsbafið. Á honum voru 5
nienn. Harn fór héðan nokkru eft-
ir að þessi tveggja manna bát-
ur konr hingað.
Hölaprentsmiðjan, Hafnarstræti
18, prentar smekklegast og ödýr-
ast. kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
| er effirsóknarverðara >
< en friðleikurinn einn. I
< Menn geta fengið fallegan litar- i
J hátt og bjart hörund án kostnað- ;
< arsamra fegrunar-ráðstafana. Til >
) þess þarf ekki annað en daglega >
< umönnun og svo að nota hina dá- ►
J samlega mýkjandi og hreinsandi >
j TATOL-HANÐSAPU, ;
< >
< sem er búin til eftir forskrift >
< Hederströms lækeis. í henni eru ‘
< eingöngu mjðg vandaðar olíur, >
J svo að i raun og veru er sápan [
< alveg fyrirtakshörundsmeðal. >
< ■ — >
< >
J Margar handsápur eru búnar til >
J úr léiegum fituefnum, og vísinda [
< legt eftirlit með tilbúningnum er >
J ekki nægilegt. Þær geta verið [
< hörundinu skaðlegar, gert svita- >
J holurnar stærri og hörundið gróf- [
< gert og Ijótt. — Forðisf slikar >
J sápur og notið að eins [
] TATOL-HAWHSAPU. f
J Hin feita, flauelsmjúka froða sáp- >
j unnar gerir hörund yðar gljúpara, [
< skærara og heilsulegra, ef þér f
< notið hana viku eftir viku. [
i TATOL-HANDSAPA [
i >
< fæst hvarvetna á íslandi. >
J Verð kr. 0,75 stk. -®gjg (
< >
J Heildsölubirgðir hjá J
Heykjavík.
Afgætar nýjar rófur og nýj-
ar islenzkar kartöfiur fást í verzl-
un Þórðar frá Hjalia.
Sími 1376. Samkepnin lifi!
Verzlunin Aldan, Bræðraborgar-
stíg 18 A, hefir ávalt góðar og
ódýrar vörur: Nýjar kartöflur á
16 aura Vs kg. Strausykur % kg.
35 aura. Molasykur, smáhöggvinn,
43 aura. Kandís 48 aura. Hveiti,
margar teg„ frá 25 aur. Hafra-
grjón 25 au. Hrísgrjón 25 au.
Smjörlíki 90 au. Jurtafeiti 90 au.
Dósamjólk, margar teg., frá 0,45.
Kristalsápa 0,45. Sódi, fínn og
grófur, 0,15. Þvottaefni, margar
teg. Taublámi, margar teg., 0,08.
Steinbítsriklingur 0,60. Rúllupyls-
ur 1,00. Ostar, margar tegundir,
frá 0,75. SteinoJía (Sunna) 0,35.
Niðursoðnir ávextir, mjög ódýrir,
o. m. fl. Hver býður betur? Virð-
ingarfyllst. Jóh. V. H. Sveinsson.
Sokkar — Sakkar — Sokkar
irá prjónastofunni Malin eru ís-
Jenzkir, eDdingarbeztir, hlýjastir,
Veggmyndir, fallégar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Ég, Oddur Sigurgeirsson, er á
móti bílafarganinu eins og Morg-
unbl. þykist vera. Ég heyri ekki
vel, enda þótt Ölafur læknir Þor-
steinsson liafi bætt drengilega úr
með hJjóðpípunni. Fyrir nokkrum
árum ók bíii á mig og fékk ég
engar bætur. Stjórnarráðið átti
íyrir nokkrum árum að takmarka
innflutning á bílum — en það var
hrætt við gáfumanninn Þverár-
Pál og fjölkyngi hans og lét hann
flytja inn alt of mikið af liáfættu
beljunum frá honum Henry Ford.
Ég er á móti bílum, Páli og Ford.
Slíkt hið sama ætti Moggi að
segja. Oddur Sigurgeirsson, Sel-
búðum 1.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprpntsmiðjan.
Siegerkranz: Æfiatýri herskipaforingjans.
Thornby hélt alt af. traustataki um hand-
iégg hans, en Gladys heindi byssunni að
honum.
Bifreiðin nam staðar fyrir utan skugga-
Jegt hús. Ljósker, er bar rauða birtu, liékk
ýfjr dyrunum.
Tveir lögregluþjónar komu að vörmu spori
.að bifreiðinni, er hún nam staðar.
„Jæja þá; nú erum við hingað komin,“
sagði Delarmes vingjarnlega. „Viljið þér vera
svo góður að stíga út?“
Thornby og Gladys stigu út hinum megin
við bifreiðina (fjær stöðinni) og héldu þar
vörð, en Paterson fór stöðvar niegin og
drö Delarmes með sér. Hann var því svo
sem háifa sekúndu einn i bílnunt og notaði
þann tíma til þess, er Palerson að líkind-
um hefði ekki leyft, ef hann hefði tekið eftir.
Hann léþ svo lítið bar á, bréf, er utan á
var skrifað til „Le Journal", vera eftir á
sætinu. Tíu franka stykki lá í bréfinu, vel
5nn vafið i pappír, og beiðni til blaðsins um,
að birta efti.r fárandi auglýsingu tvisvar
sinnum:
„Tveir failegir og vel siðaðir hundar eru
til sölu strax sökurn ferðalags. Tilboð, merkt:
„John Bu!l‘, sendist afgreiðslu b!aósins.“
Paterson borgaði bifreiðarstjóranum, en
hann ók til næsta áfangastaðar. Þar fann
ganiall og' góðviljaður maöur bréfið, og er
hann sá, að það var frímerkt, setti hann
það i póstluissa.
Hefði hann rent grun í, hvílíkar afleið-
ingar þessi góðvilji hafði í för með sér, þá
hefði hann að líkindum ekki sofið eins vel
og hann gerði um nóttina. —.
,,Jæja,“ sagði .Paterson og snéri sér að
lögregluþjóninum. „Hér er alþjóða-þorpari,
sem ég hugsa að þið hafið leitað lengi að.
Ég býst að minsta kosti við, að lögreglu-
stjórinn í Monaco yrði himinlifandi, ef hann
vissi, hvaða gestur gistir hjá ylckur í nótt;
þakkir séu mér og ungfrúnni þarna."
Lögregluþjónarnir læstu í hann klónum.
„Hvað 'á þetta eiginlega að þýða?“ spuröi
hann kuldalega. „Fyrir hvað sakið þér mig?
Ég er rúmenskur þegn og hefi ekkert gert,
sem heimilar ykkur að hefta för mína.“
„Ha-ha! Ha-hai“ sagði Paterson. „Þennan
öiastanlega herra ásaka ég fyrir að hafa
stoiið 86 000 frönkum, tælt skipshöfn mína
til spelivirkja, þar að auki fyrir að bera
einkennisbúning minsi í leyfisleysi og svik'og
morðtilraun gagnvart herrá Camille Blanche,
fulltrúa spi'.abankans í Monte Carlo.“
„Sjáum til!“ sagði iögregluþjónninn. „Gerið
svo vel!“ Annar þeirra hélt opinni'' hurðinni
inn í iögregluskrifstofuna.
Öli hersingin með Delarmes í miðið gekk
inn.
Þrátt fyrir allar mótbárur fór svo, að
Delarmes var lokaður inni í dimmum klefa
með einum giugga á. Vitnisburður Pater-
sons var færður inn. Deiarmes gekk fram
og aftur, ragnandi, á tveggja metra löngu
gólfinu. Hann hafði ekki einu sinni mátt
balda eftir vindlingum sínuni. Lögregluþjón-
arnir höfðu tekið þá ásamt gullhylki hans,
úrinu, demantshringum og slifsisnái að budd-
unni ógleymdri, sem innihélt mörg hundruð
franka. Við og við lék djöfullegt bros um
varir hans, er hann hugsaði til 80000 frank-
anna, er hann hafði í spánnýjum seðlum' í
skónum.
Lögregluþjónninn annaðist bifreið handa
Thornby, dóttur hans óg Paterson. Aðmír-
állinn néri saman höndum af ánægju, og gat
ekki nógsamlega lofað sjóliðsforingjann og
blessunina hana litlu dóttur sína fyrir hetju-
verkið, er þau höfðu unnið.
Gladys var afarsyfjuð og þau öll heldur
niðurdregin, svo gleðigildinu var frestað til
næsta dags. Bifreiðin ók inn ö Vendöme-