Tíminn - 27.02.1957, Page 9

TÍMINN, miðvikudaginn 27. febrúar 1957.

vd
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiimmniiinimnmy

Byggingaverkfræðingar
a
83
’ — Kærar þakkir, frú Chap
In; þetta hefur verið mér mik
il ánægja . . . Hann sá inn
í herbergið hennar núna og
bætti við: Þér ættuð að setja
.viftuna í gang þarna inni . . .
Hún fór inn fyrir, lokaði á
eftir sér, tók ofan hattinn og
fór úr kjólnum í flýti og
þvoði sér í framan. Síðan
sparkaði hún af sér skónum
og tök biblíuna sem lá á nátt
borðinu. Þá kom henni ráð
Williams í hug, lagði frá sér
bibliuna og setti rafknúna
viftuna í gang. Stórir armar
viftunnar snerust hægt en
ekki leið á löngu þar til hún
var komin í fullan gang og
suðaði værðarlega. Þá settist
Edith niður og beið — beið og
velti því fyrir sér hvaða á-
tyllu Williams myndi finna til
að heimsækj a hana.
Skömmu síðar, kannski
stundarfjórðungi, var barið
að dyrum hjá henni.
| — Hver er þar?
f >— Sendiliinn, frú.
I — Ég hringdi ekki.
1 — Ég veit það, frú. En gest
urinn á 1220 sendi mig með
dálítið til yðar.
, — Áugnablik.
1 Hún smeygði sér í slopp og
opnaði síðan dyrnar. Sendill
ínn bar inn bakka með hálf
fullu glasi, hálftómri flösku
af gosdrykk og ís í skál.
— Það er með kveðju frá
gestinum á 1220; það er borg
að og ég átti líka að fá yður
þetta.
Hann rétti henni umslag og
og fór síðan.
Hún dreypti á drykknum og
fann að hann var sterklega
blandaður með viskíi. Síðan
opnaði hún umslagið:
„Vonandi finnst yður ég
ekJci of ágengur en mér datt
l hug að yður kynni að finn
ast þessi drykkur góður. Þér
takið hann vonandi sem vin
arkveðju frá einum skálki til
annars. L.W“.
Þetta var kannski dálítið
gróft en þó hefði hitt verið
sýnu grófara ef hann hefði
hringt til hennar undir ein-
hverju yfirskyni. Og það sem
meira var: hún átti næsta
leik — hún vissi það og hún
vissi einnig að hann vissi að
hún vissi það. Hún gat sent
drykkinn til baka en þá yrði
hún að hringja á sendilinn
og gera hann þátttakanda í
þessari ofanígjöf. Hún gat
skrifað Williams nokkrar lín
ur senr honum yrði afhent dag
inn eftir. En hún vissi að það
sem hún ætlaði sér að gera
var að taka símann og hringja
til hans og þakka honum fyr-
ir, og síðan myndu þau hitt
(Etst aftur.
J Kún hringdi á herbergið
íians.
) Hann svaraði sjálfur í sím
ann og hún gerði sér ekki það
(ómak að segja til sín.
x, — Þakk fyrir drykkinn,
sagði hún. Ég verð víst að
kannast við að ég þurfti ein-
mitt á þessu að halda.
— Tja, ég á náttúrlega ekki
að segja slíkt við konu, en
mér sýndist að þér væruð
þreyttar.
— Alveg uppgefin, sagði
hún.
— Ég ætlaði einmitt að
fara að panta miðdegisverö,
sagði hann. Hvað segið þér
um að ég panti fyrir yður um
leið? Þér getið fengið hann
upp til yðar svo að þér þurfið
ekki að fara niður.
— Ég er nú heldur ekki svo
uppgefin. En við vorum í
heitri og þreytandi lest í nótt
og ég verð að segja að Fíla j
delfía . . .
— Þér brynnið músum íj
miðju Broad Street, sagði |
hann. En ég panta þá ekki >
mat handa yður. Hvernig lit- I
izt yður á að fá einn til? 1
— Ég er nú ekki svo for-
fallin. Ég drekk aldrei nema
einn i einu og ekki einu sinni
j afn sterkan og þennan drykk.
— Hvernig fyndist yður þá
að krydda hann með öðrum1
til, svona til tilbreytingar?
— Eigið þér við að þér
ætlið að koma í herbergið til
mín? Haldið þér ekki að hótel
inu myndi svelgjast á því.
Hótelinu svelgist ekki á
neinu þegar fastir gestir eiga
í hlut. Gleymið ekki ag ég er
stjórnmálamaður. Mér gæti
svelgzt á þeim og það myndi
þeim alls ekki líka vel.
— Allt í lagi, sagði hún.
Hún fór aftur í kjólinn og
skóna og tveimur mínútum
síðar barði hann að dyrum.
Hann fór ekkert dult með
viskíflöskuna sem hann hafði
meðferðis. Hún horfði á hann;
hann lét flöskuna á borðið án
þess að segja orð og gekk til
hennar. Síðan tók hann síð-
ustu skrefin — einnig þegj-
andi — og kyssti hana. Hann
hélt henni þétt þar til hún
hætti að reyna mótspyrnu og
endurgalt koss hans; þá
sleppti hann henni.
— Þér eruð öruggur með
sjálfan yður, sagði hún.
— Það var ekkert annað að
gera, sagði hann. Ef við hefð
um setzt og farið að tala sið-
samlega saman hefðum við
kannski orðið svo siðsöm að
ekkert hefði gengið.
— Jæja, sagði Edith. Og
hefði það þá verið svo hræði-
legt?
— Karl og kona þurfa ekki
að tala saman. Karl og kona
þurfa aðeins að fara saman í
rúmið.
— Það er nú ekki svo auð
velt, ekki svo einfalt.
— Það held ég samt. Ég
fékk löngun til yðar strax í
lyftunni.
— Talið þér ekki svona,
sagði hún.
— Og maður verður ekki
gripinn slíkri löngun nema
hinn aðilinn finni til ein-
hvers á móti.
— Mér kom það ekki einu
sinni i hug. Ég man tæpast
um hvað við töluðum í lyft
unni, um baðstaði og því um
líkt, var það ekki?
— Slík samtöl eru alltaf al-
gerlega vélræn. Það eru til-
finningarnar sem skipta máli.
Funduð þér kannski ekki til
neins?
— Nei.
— Ojú, þér funduð til þess
sama og ég. Ég veit að þér
gerðuð það og þér megið
sverja fyrir það ef yður sýn
ist. Það breytir engu.
— Vera má að ég hafi fund
ið til einhvers; en það snerti
yður ekki að neinu leyti.
— Einhvern annan þá?
— Nei, aðeins sjálfa mig,
sagði hún.
— Þér sóið lífi yðar og
æsku af þvi að þér ímyndið
yður að kona eigi að vera
köld. Hafið þér nokkurn tíma
verið með öðrum en manni
yðar?
— Nei.
— Nei, þetta grunaði mig.
Og þér haldið að þér hafið
lifað allt áem er þess virði
að lifa það með þessum eina
manni .... eða það gerið
þér kannski ekki þrátt fyrir
allt?
— Að vísu ekki, sagði hún.
— Ástríðufull kona sem að-
eins hefur kynnzt einum karl
manni . . . Hafiö þér nokkurn
tíma lagt það á yður að hugsa
um að ef þér væruð með öðr
um manni væruö þér önnur
kona en sú sem sí og æ háttar
hjá Joe Chapin? Ég hef ekk
ert á móti Joe Chapin en
hann er ekki ég. Ég er ég og
annar maður er annar maður.
Mér finnst að þér ættuð að
gera með mér það sem yður
langar til og síðar með ein-
hverjum öðrum. Þér ættuð að
hafa nóg af karlmönnum.
— Þetta er vissulega . . .
Eigum við ekki að setjast?
— Ég get alveg eins talað
standandi en setjizt þér bara.
— Það ætla ég mér líka,
sagði hún og settist.
— Ég hef velt yður fyrir
mér árum saman; ég veit ekki
sjálfur hvað lengi. Ég hef brot
ið heilann um yður.
— Hvernig má það vera
þegar við höfum varla sézt?
sagði hún.
— Þér sjáið varla aðra eða
hvað? Ég meina að þér sjáið
okkur ekki í fullri alvöru. Hef
ég rétt fyrir mér? Lifið þér
ekki lífinu með hálflokuð aug
un?
Hún kinkaði koiii.
— Það er mjög sennilegt,
sagði hún.
— En því er öðru vísi varið
með mig. Ég hef áhuga á öllu
fólki og alveg sérstaklega á
konum.
Hún brosti dauft:
— Það er þá ekki ég ein?
sagði hún.
— Nei, hvers vegna það?
sagði hann.
Hún stóð upp:
— Ég fer og hátta þarna
inni.
— Ég vildi gjarnan klæða
yður úr sjálfur.
Byggingaverkfræðingur óskast til starfa. Nánari §
I upplýsingar eru gefnar í skrifstofu minni, Skúla- J|
| túni 2. . ^
i Bæjarverkfræðingurinn jj
í Reykjavík §
>]liiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuimiiiiii!iii|niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiimmg
| Jörðin Unnarholt |
= „ g
1 í Hrunamannahreppi fæst til kaups og ábúðar í næstu i
1 fardögum, ásamt búfé og búvélum. 1
I Sími og rafmagn er á jörðinni. j|
1 Nánari upplýsingar gefa Einar Bjarnason, ríkisendur- §§
1 skoðandi, Bárugötu 37, og Henrik Sv. Björnsson, ráðu- §j
I neytisstjóri, Sjafnargötu 4, Reykjavík, svo og ábúandi, i
| Bjarni Guðjónsson, Unnarholti. g
= 3
illlllllllllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIHII
illlllllllllMllllllllimilMIIMIIIIIIMIIIIMIIIIimillIIIMIlllMIIIMIIIIMIIMmillllMllllMlllllimillllllllllMIIIIIIIIMIIIIIim
Tilkynning
Nr. 9/1957.
Innflutningsskrifstofan hefir ákveðið eftirfarandi há- f
marksverð á benzíni og gasolíu og gildir verðið hvar |
sem er á landinu:
1. Benzín, hver lítri.................. kr. 2,47 1
2. Gasolía
a. heildsöluverð hver smálest .... — 1.076,00 1
b. smásöluverð, úr geymi hver lítri — 1,04 |
Heimilt er einnig að reikna 3 aura af gasolíu fyrir 1
útkeyrslu.
Sé gasolía og benzín afhent í tunnum má verðið 1
vera 2V2 eyri hærra hver olíulítri og 3 aurum hærra 1
hver benzínlítri.
Ofangreint hámarksverð gildir frá og með 27. febr. I
1957.
Reykjavík, 26. febrúar 1957.
Verðlagssljórinn
iiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimmimmimii
^W/.V.V.%V,VW.VV.V//AV.%VVAV.V.V.V.V.V.W
í Hjartanlega þakka ég skyldmennum, kunningjum og
V vinum, sem heiðruðu mig og glöddu með heimsóknum,
5 gjöfum og hlýjum kveðjum á 80 ára afmæii mínu.
■- Guð blessi ykkur öll.
í
v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.w
Einar Jónsson,
Reykjadal.
KeyKjaaai. j
.w.w.v.v.w.w wí
!■■■■■!
I ■ » ■_■_■!
AV
•II Öllum þeim hinum mörgu, sem sýndu mér vináttu £
•I á áttræðisafmæli mínu, 21. þ. m., með heimsóknum, £
•; gjöfum og símskeytum, færi ég mínar alúðarfyllstu V
þakkir. í
•I Reykjavík, 26. febrúar 1957. >
/ Kristján Ásgeirsson, 5
í Lindargötu 25. í
.V.V.V.W.V.V.V,
.V.V.V.V.V.’.V.V.V
Utför systur minnar
Steinunnar Björnsdóttur
frá Bjarnarstöðum i Grímsnesi,
sem andaðist 19. þ. m. fer fram frá Mosfelli í Grimsnesi laugar-
daginn 2. marz kl. 2 e. h.
Guðmundur Björnsson,
Strönd, Eyrarbakka.
Þakka af alhug vinsemd og virðing sýnda minningu
KarEs H. Bjarnasonar
fyrrverandi húsvarðar, Arnarhváli.
Lilja Eyþórsdótfir,