Tíminn - 21.02.1958, Síða 4

4
TÍMINN, föstudaginn 21. febróar 1953.
Sonur rörlagningamanns fékk Aust-
urlandabakteríuna - breytir um nafn
og tók upp furðulega siSi - höfundur
fjriSja augans sakaSur um svik og
pretti - kveSur Tíbetbúa hafa tekiS
sér bólfestu í límama sínum
.Hann
a3tra,,Jf»pðai'ög‘
Rainxpa.
Frá iþvú að Þriðja aagað foorn út
sérstafet embætti. Heinrich Harrer,
sem sikrifað hefir bókina Sjö ár í
Tíbeit lagði þeim liðsinni og þeir
4 Engilandi fyrir 13 mánuðiuim hef-j grandskoðuðu bókina Þriðja augað
i ir bókin selát í 300,000 eintöfcum, j í þvá skyni að faatfa upp á öílum
þar af 12.000 í Bandarikjunum. j misfeCilum höfundar.
Lobsang Rampa fékik 'bréf frá að-j Nú fór l'eyniiögre*g!luimaðu'rinn
diáendum sinum um víða veröid. j Ciiiilfórd Burgess á sfcúfana ásamt
i Aðdláendurnir ósfcuðu faelzt eftir | einlfcaritara sínuim. Þau lögðu land
þvá að kiama sjláílfir en eikfci gekifc undir fót cg ferðuðust sacnfleytt
segir Lobsang
þrýstá tólinu aS
enni mér og sneri sveifinni
. . . Ég fann ekki tii sárs-
auka meðan oddurinn
smaug gegnum hörursdiS en
ég kippfist við þegar beinið
var3 fyrir. .. skyndilega
heyrSist urg og oddurinn fór
gegnum ennisbeinið ... ég
blindaðist af ofbirtu j dvöilum á astralpfaninu. Aðeins ör-
Lamainn Mingyar Dondrup Páir “ eða Wttust j Lobsang Rampa né dr. Kuan Suo,
, J. vita — að Lobsarjg Rampa væn i heídur einfald'lega Cymil Henry
sneri ser að mer og sagði r-,un ,0g ,veru Hr. Kuan Suo, nauða- Hosfcin o-g ennfremur að hann
draugaiegri röddu: „Nú ertu ‘skfölilófcfcur'og fú'Mcegigjatður vitring Væri sonur
einn af oss, Lobsang, það ur, sem bjó ásamf konu sinni í Davorn
sem eftir er lífsins muntu 1 kFrrð og ró sfkammt frá Dublin.
. . * . Einn þessará nánuistu vina var und
Sia folk ems og það er , eiginfiw)ria viðákipta(rnanns
í Dondlon, frú Jdhn Rouse. Hún var
einkaritairi &pefcing>sinis.
, vel að faatfa upp á Raimpa. Engu
var lílkara en hann dveddist lang-
raun og veru, en ekki eins
og það virðist vera." Ailt
var þetta furðuleg reynsla.
Þannig lýsir fainn dularfuíli Tí-
betbúi, Lobsan.g Raimpa, uppskurði
þeim, sem gerður var á honum 8
Fortryggnir lesendur
En efcifci voru aHir lesendur
Þriðja augans jafn m'iikijr aðdá-
endur Rampas. Meðal hinna fcor-
3000 mií'ur í fjórar vnkur. Niður-
staðan af rannsóiknum .þeirra
leidldi í Ijós, að Rampa faét hvoriki
rörlagningaimanns í
Lopsang Rampa í rúmi sinu, eiginkonan á rekkjustokknum. Stúlkan
milli þeirra er nemandi „doktorsins".
ára gön'Jlum og gerði faonuim fcleift
að kryifja fjl mergjar fauigarfar og
hei’jsufar manna með því að rann-
saika þá ,.áru“, sem um þá léfc.
Spádómsgáfu og fjarsýnishæfileika
hafði hann ívrir. En þetta var að-
eins uppfaafið að cöð fjölmargra
furffulegra fyrirbæra, s>em Rampa
segir frá í bclk sinni Þriðja augað,
sem kom út fyrír jlól á íslandi í
þýðingu Sigval’da Hjálmarssonar
frélitastjóra. HelfóndiUTÍnn segir
einnig frá því, bvernig hann sveif
í teitsu ð~ifti langar ’eiðk cg ferð-
aðist á ítluigdrekruini um ioiftín blá,
únz hann var yfir sig kraiinn af
filugveifci. Har.n segir eaóframur
-frá mar.r.j-kgeffum síarciísfcuim fcött-
um, hrjjOeg'ijim snjtoönnum og
heirrjscfcn til rmraíu, sem reyadist
vera har.s ejgén jarðae-:iku leifar
frá fyrra líífi.
5vif í lausu lofti
Rampa faé’t þsí' tö&ksít frairrv, að
hann ^hefði verið trúnaðarmaður
o.g ráðgjafi Dalai Lama, etarfað
sem her&æfcnir í fcírjverska faera-
um í seinr.i faeteas'ty.rjijld, verið
um sfceið í fangabúffijim Rússa cg
Japana cg farið í ferðailaig til
Bandaríkjanna. „Við Tíbeöbúar",
ritar Rarr.pa, „trúuim því, að fyrir
syndafallið facifi í'iXacn möarxum
verið k’.ejft að ferða-st um í astrai-
planinu og ennfre'.T.ur að ailir hafi
verið gæddir fjarsýnisgáfu, getað
stundað hugsanaflutnirjg og svifið
í 'lausu loifti. Svif í iaúisu ícfti er
afar erfitt og tekur 'langan tíma að
öðlast þann hætfil'eifca, atftur á móti
getur hvert mannsibarn ástundað
tryggnu voru Maroo PaMis, enskur
riahöfuindur, sem ritað faafði met-
sölu'bók um Tíbet um 1930, og
Huglh R'ichardson, sendiráðsfuM-
trúi, sem verið hatfði yfinmaður
bre2fcu sendisveiitarinnar í Lhasa í
8 ár fyrir s'tríð. Þeir settu sarnan
aktiá 'taai önákivæm atriði í bólk
Rampas, t. d. þar sem hann luinnt-
ist é Ikertastjaka úr guiMi, sem efcki
þefckjast í Tíbet, lýsingu á móffur
Raunpas, sem bar einfatfdan hring í
eyra sér, en bað táka var einung-
Krabbamein og hjartveiki
Hoskin hafði femgið Austurlanda
bafcteríuna m.e'ðan hann stanfaði
sem ráðunautur hjá sföðuvalsstiotfn
un í London. Hann krúnurafcaði é
sér fcoálinn, lét sér vaxa alskegg,
breytti nafni sínu cg orfi íjóð ti!l
yfirboðara síns, þar secn sagði:
Þú ert fcannsfci faissa að ég Láiti svo,
en mu.-.du að ég faeiti Kuan Suö.
Þagar faann var rekinn úr stöðu
sinni skömmu siíðar, fór hann að
flalcka 'um cg Skrifaði stöfcu sinn-
um greinar í falöð. Hann fcom einn
góðan veðurdag til Cyril Brooíks
bókimenn'taráðunauts tneð fjaM af
handrituim. Brocfcs stakik upp á byú
að hann vinzaði úr þessu og setti
saiman bókina uim Þriðja augað.
Árangurinn var.sá, að Hösfcin,
sem er 47 ára.að aldri, var nærri
þvú orðinn 50 þús. doMuruim ríkari
um daginn meðan hann lá á sóttar-
sæng á bændabýli súnu í írlandi.
Úti fyrir húsinu sveimuðu hópar
forvitinna ferðalanga, sem langaði
að sjá þennan fræga cg umtailaða
mann. Sacker & Warburg, sem er
eitt merkasta úitgáfufyrirtæki Eng-
lands, aflýsiti samningi, sem það
hafði gert við Hoskin um útgáíu
næstu bókar hans, er heita skyldi
Lækningalama. Uimboðsmaður
aimeríska fyrirtækisins, sem gaf út
Þriðja augað, lýsti því yfir að fyr-
irtætki sifit hefði búizt við því að
fólki myndi þyíkja gaiman að lesa
bófcina, þó að hún væri efcki dag-
sönn í öM'Uim atriðuim. Brooks þótt-
ist undrandi: „Hann ©r áreiðan-
lega gæddur mifclum fjarsýnishæfi
leifcuim“. Svifcarinn Hosfcins, sem
fcvaðst bæði vera haidinn krabba-
meini og hijartasjúkdómi, talaði
inn á seguliband fyrir brezka út-
varpið og staðhæifði, að bókin vœri
sönn, hann heifði einungis ritað
hana fyrir afiturgöngu.
„Fyrir nokfcru fann ég bærast
innra með mér furðuilega löngun
sam ég réð etaki við, ég breytti
naifni mínu g-egn vMja mírnuim....
ég varð fyrir simásúysi. Látinn
Austuriandabúi tók sér bólfestu í

Alrúnur úr riti frá 7. öid.
GROÐUR OG GARÐAR
INGÓLFUR DAVÍF)2SOÍ<
„Töfrar Airúnu'
is !borið af körlum, sem skipuðu líkaima mín'Uin",
Urslitakeppnin um meistaratitil
Bridgeféiags Rvíkur hefst á sunnudag
Á sunnudaginn kl. 1,30 eftir hádegi hefst úrslitakeppni
um meistaratitil Bridgefélags Reykjavíkur í sveitum. Þrjár
sveitir, Harðar Þórðarsonar, Ólafs Þorsteinssonar og Stefáns
Guðjohnsen urðu jafnar og efstar í mótinu, og verða því
að spila aftur til úrslita um efsta sætið.
Jaffnframc þessari keppni hefir
Bridgfélajgið álkveðið að gefa ó-
félagisbuindnuim mönnuim mögu-
leika á því að taka þáitt í keppni
á vagurn fétlagBÍms, sem spiiuð
verður þrjá næsfcu sunnudaga.
Keppninni verður háttag þann-
ig, að svei'tir Harðar, Ólaf's og
Stefiáns spitla í keppni þessari sem
ein sveit, faver sveit eina umíferð.
Ætlunin er, að um svaitafcepp'ni
verði að ræða og verða þrír tíu
sptía leikir í uimferð eða níu leik-
ir aMis. Keppni þe.ssi er einnig
fyrir féÚagBmenn, aðra en meistara
fil'ofcfcsm'enn.
Þátttötfcuitilfcymningar þurfa að
berast Guinngieiri Péturssyini, fór-
manni félagsins, fyrir 23. þessa
m'ánaðar. Súimar 34569 og 10790.
LONGUM HEFIR verið mifcil
trú á leyndardómsfullan mátt
sumra plantna. Flestar þeirra eru
fornar eitur- og lækningajurtir,
sem spunnizt hafa um miklar þjóð-
sögur, oft blandnar fáránlegustu
hindurvitnum. Er mesta furða
hverju menn geta trúað. Einhver
víðfrægasta kynjajurt er Alrúna
(Mandragora officinarum), sem
vex yili't í Miðjarðarhafslöndun-
um. Þetta er stöngullaus jurt með
breiða blaðúivirfingu við jörð.
ÍBIómin eru fjólublá, aidinin rauð
ber. Líklega hefir það verið Al-
rúnuber „ástareplið“, sem Rúben
fann á akrinum og gaf Leu móð-
ur sinni, en hún síðan notaði til
að vinna hylli Jakobs í keppninni
við Rakel. En Jakob var maður
beggja systranna, eins og Móse-
bók greinir frá. Dularfyllst þótti
rót Alrúnu. Er rótin kjötkennd
og digur, nökikuð greinótt og get-
ur Iíkzt manneskju að lögun. (Sjá
myndir). Eiturefni finnast í rót-
inn.i og víðar í jurtinni eins og
í mörgum jurtum öðrum af þess-
ari ætt, t.d. í tóbaksjurtinni. Sagt
var, að Alrúna myndaðist undir
gálga af vökva hinna hengdu. Var
hennar einkum að leita á slíkum
slóðum, enda stundum nefnd
„gálgamaður", t.d. í dönskum
bókmenntum. Ekki var hlaupið að
því að grafa upp Alrúnurót. Helzt
var það reynandi fyrir sólarupprás
á föstudegi. Skylídi maður þá bera
vax í eyru sér eða troða í hlust-
ina, fara til gálgastaðar og hafa
með sér kolsvartan hund (eða
svartan hana að öðrum kosti).
EKKI MÁTTI snerta sj'álfa
rótina, heldur var grafið umhverf-
is og bandi brugðið um hana og
hnýtt í hundinn. Síðan var hann
lokkaður á sprett — með væn
um kjötbita — og kippti þá um
leið upp rótinni. Heyrðist þá ang-
istarvein og ógurleg öskur þeg-
ar Alrúnan slitnaði upp. Varð
það venjulega bani hundsins.
Hvítu líni var nú sveipað um Al-
rúnurótina, hún síðan böðuð í
rauðvíni og klædd í hvítrauðan
fclæðnað. Helzt skyldi hún síðan
böðuð hvern föstudag og færð í
nýþvegna skyrtu!! Varð hún vernd
arvættur eigandans, ef vel var
'með hana farið. Oft fluttu ferða-
langar Alrúnurætur sunnan yfir
1 Aipafjöll og seldu í Norður-Evr-
ópu. En iðulega var hún fölsuð
og seldar rætur annarra jurta,
sem auðveklara var að ná í, t.d.
sverðliljurætur o. fl. Opinberlega
var Alrúnuverzlun stranglega
! bönnuð og á galdrabrennuöldinni
, voru konur, sem verzluðu með
.hana, brenndar á báli. En mikið
,skal til mikils vinna, og margir
lögðu sig- fúslega í hættu og spör-
uðu hvergi fjármuni til að eign-
ast svo dýrmætan verndargrip.
Enginn Veit hvernig þessi jurt
féfck á sig slúkt frægðarorð aftur
í grárri forneskju. Rótin átti að
vernda gegn sjúkdómum, eitri og
göldrum, örva til ásta, auka frjó-
semi, jafnvel gamalmenna o. s.
frv. Margt gat þesisi „rótarmað-
ur“ úr jörðu!
FORN-EGYPTAR höfðu m»
ar rnætur á Alrúnunni. Aldia
faennar hafa fundizt þar í fora-
aldargröfum, fléttuð í hálskrausa,
t.d. í um 3300 ára gamalli gröf
Tutankamons. Einnig myndir ai
rótinni. Talið er að öll Alrúnan,
rót, blöð og aldin, hafi verið not-
uð til lækninga fyrir a.m.k. 3500
árum. Hippökrates, hinn frægi
læknir Forn-Grikkja, ráðiagði
Ginseng-rótin kínverska -I
seyði rótarinnar við þunglyndi,
sjálf'smorðshugleiðingum og jafn-
vel krampa. f Alexandríu var hún
notuð sem deyfilyf, löngu fyrir
Kristsfæðingu. Diaskorid&j, sein
var herlæknir á dögum Nerós,
hefir fyrStur lýst Alrúnunni svo
kunnugt sé, og ráðleggur hana
gegn ýmsum sjúkdómum, slöngu-
biti o. fl. Aðrir fornaldarlæknar
notuðu Alrúnu við höfuðverk og
brjálsemi. Og eitfchvert sannleifcSj.
korn hefir verið til í þessu. f Al-
rúnu hafa siiðar fundizt eiturefni,
sem nota má til lækninga, eins og
í fleiri skyldum jurtum. Sagt er
að Kartagómenn hafi stundum
blandað Alrúnusafa í vín fjand-
manna sinna til að svæfa þá og
gera lémagna. Fáir hafa kunnað
með Alrúnuna að fara og nota
hana á réfctan hátt til lækninga.
En væri rangt með farið, gat hún
valdið hættulegum eitrunum og
jafnvel æði. Svo var rótin aufc
þess stundum einkennileg að íög-
un. Allt þetta hefir orðið til þass,
að um hana mynduðust kynjasög-
ur, efcki siízt fjarri heimkynuuim
hennar.
Lækningajurtin foma varð að I
töfrajurt á miðöldum.
(íiramhald á 8. sí3fei), ;