Tíminn - 11.04.1958, Side 9

TÍMBNN, föstxidagmn 11. apríl 1958.
9
r
Þrettánda stúlkan
Saga eftir Maysie Greig

íi

RmmiiinimamBniHiinramnnimiiimiiiiiuiHiiiimiiiumiiiiiniiiiiiiiiimninmniiiiuB
Dráttarvélin biluð?
i I s
legt að ég muni fá aö sjá roll-
ingana eftir fáeinar vikur.
— Hafið þér sent frú Frank-
lin skeyti um þetta.
— Nei, ekki enn. Það
léti pressa fötin sín og bursta sem skildi eftir dökka rák =
skóna, smámuni, sem honum þvert yfir enniö, en síðan |
datt aldrei í hug aö athuga af sneri hún sér aö bókunum. |§
fyrra bragði. Frú Gleeson hrinti upp l
Nokkrum dögum síðar sýndi dyrunum. =
dimmdi yfir svip hans. Hann hr. Frankiin henni skeyti, sem — Hér er herra til yöar, =
vissi ekki sjálfur, hvers vegna hann hafði fengiö frá konu sagöi hún. i =
hann hafði ekki gert það. sinni þá um daginn. Klara leit upp. Jón Carfew i
Þegar forsætisráðherrann „Sting upp á aö þú seljir stóð á þröskuldinum og brosti |
hafði skýrt honum frá áætlun Hillcrest House. Settu hús- alúðlega til hennar. I =
um síunm, hafði hann helzt gögnin á uppboð. Helen”. — Góðan daginn, litla-systir |
viljað þjóta aö símanutn og — AUÖvitað kemur ekki til ég er kominn til að ná í yður =
senda skeytið. Þetta var svo mála, að ég selji húsið. Klara í kvöldverð, sagði hann.
undursamlegt. En eitthvað heyrði, að hann var bæði gram Sér til óstjórnlegs hugar- |
hiafði haldið aftur að honum ur og sár. Helen veit, hvað mér angurs fann hún, aö hún skalf i
síðan. Bréfin frá Helenu höfðu þykir vænt um þetta gamla eins og strá í vindi.
veriö svo fjarlæg og kuldaleg hús — já, henni þótti eins Hún hafði lialdið, að hún E
og þegar hann, í sínum bréfum vænt um það og mér. Við væri vaxin upp úr hlægilegri |
skrifaði henni um áætlanir hlökkuðum bæði til að snúa og barnalegri hrifningu sinni |
sínar varðandi lif þeirra að þangað aftur, þegar þessi á þessum manni. Hún hafði =
stríðinu loknu, hafði hún ekki bannsettá stríö væri á enda. haldið, að eina tilfinningin |
svarað. En Helen er sýnilega hrædd sem hún bæri til hans væri |
En hann vissi, hversu erfitt um að húsgögnin skemmist. andúð. En nú þegar hún sá i
gat verið, aö skrifa trúnaðar- Og ég verð að segja að ég ber hann allt 1 einu, ljóslifandi =
mál í sendibréfi, jafnvel þótt ekki of mikið traust til frú eftir nær tvö ár, fann hún að |
ástvinur ætt'i í hlut. Hann Gleeson, þótt Helen væri hjartað barðist í brjósti |
hafði sjálfur orðiö þess var og hrifin af henni. Seinast þegar hennar og hún vissi, að hún |
hann taldi, að Helena hlyti ég kom til Hillcrest House var starði kjánalega á hann, og |
aö finnast þaö enn erfiðara, aö byrja að koma lykt í samt gat hún ekki tekið af |
þar sem hún aö auki dvaldist herbergin. Ég hef ákveðið að honum augun. |
í ókunnu landi. setja húsgögnin á uppboð, — Heyrið þér, ég er ekki M
— Ég sendi skeytið á eftir, eins og hún stingur upp á og afturganga, sagöi hann glað-
muldraði hann. Og sdðan bætti biðja iögfr-æðing' minn- aö sjá lega.
hann mæöulega við: ég hef um aó" íeigja ' húsið, amk. í Hún sagði það fyrsta, sem
haft feiknalega mikið að gera. bráðina.. i henni kom í hug.
Klara fann, að -hendur Hann hélt áfram eftir' — Ég vissi ekki, aö þér
hennar titruðu, þegar hún nokkra þögn: En ég verð að hefðuð sloppið lifandi frá,
sneri sér aftur að ritvélinni. ganga frá fötum Helenu og Singapore. l
j Hún var á förum til Ameríku flolcka bækurnar mínar. — VissuÖ þér það ekki?
Ótrúlegt! Hversu oft hafði Flutningsmennirnir segjast Hann brosti. Ég vona, aö þér
hún ekki beðið þess í hljóði, að hafa of annríkt til að hiröa um séuð ekki óskaplega vonsvikin
henni auðnaðist- einhvern- slíka hluti og ég treysti ekki Ég komst undan ásamt
tirna að komast þangað, en frú Gleeson. Hann þagnaði. nokkrum öðrum í einum af
hún hafði aldrei leyft sér Þér gerðuð mér mjög mikinn þessum flatbotna bátum, sem
annað en dreyma um, aö það greiða, ef þér vilduð fara Þeil' innfæddu nota. Viö
rættist. ÞaÖ yrði lika dásam- þangað og sjá um þetta. Það vorum á reki í marga daga, en
legt fyrir hr. Franklin að hitta tæki varla meira en einn, í að lokum vorum viö teknir um
konu síná og börn aftur. Hún allara mesta lagi tvo daga. horð í kafbát. Allt er gott,
fann einnig, að það myndi Hún tók leigubíl til Hillcrest þegar endirinn er góöur.
létta talsverðri ábyrgð af House. Þegar bíllinn ók upp að i — Það gleður mig aö heyra.
henni sjálfri. húsinu fann hún til léttis yfir1 — Þakka yður fyrir, þetta er
Hún hafði tekið meira að því að hr. Franklin skyldi ekki fallega sagt. Og í hreinskilni
sér fyrir hann en skrifstofu- hafa komið með. Yfir öllu sagt er ég feginn því að sleppa. *
vinnuna þessi síðustu tvö ár. hvíldi ömurlegur blær van- Ég hafði ekki sérstaka ágirnd 1
Þrátt fyrir fjölhæfar gáfur og ræktar og niðurníðslu. | á að dvelja árum saman í fang |
mikinn dugnað var hann sú Frú Gleeson varö ekki hrifin esli hía Japönum. Hann gekk i
manngerð, sem þurfti að hafa af heimsókninni. |inn 1 stofuna. Hún sá aö hann 1
konu til að líta eftir sér annars — Þér þurfið sannarlega stakk við
=
Svona gengur það. Það er alltaf eitthvað að bífa, =
þegar sízt skyldi. Og þetta kostar peninga, peninga, §
sem ekki eru alltaf fyrir hendi. Því að það komast =
ekki allir í stóreignaskatt.
En það er þó lán í óláni, að allir hafa efni á að eiga 1
miða í Happdrætti dvalarheimilis aldraðra sjó- l|
manna.
Það getur gert gæfumuninn.
Happdrætti dvalarheimilis aldra'Sra sjómanna I
Umboðsmenn um land allt.
1
.iiiiiimiiiiiiitiinmiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimmiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiiuimiiiiiiiiiiiiiuiiiii!
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiii
I I
Þeir, sem eiga hjá okkur sængur eða annað í hreins- |
un, vitji þess fyrir 1. júní n. k., annars verður það 1
| selt fyrir áföllnum kostnaði.
FIÐURHHEINSUN
| Hverfisgötu 52.
iiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiuiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiimiimiiiumiuiiimiimmiiiimi
var hann svo hirðulaus um
heilsu sína, að hann hefði
fyrir löngu gefizt upp.- Jón
hafði sagt kæruleysislega,,
þér ættuð að reyna að útvega
yður aðra stöðu.
Já, ef það væri nú svo
einfalt! Hana hafði oft langaö
ekki að ómaka yður hingað.
Ég gat séð um þetta ein, sagði
hún önug.
Klara brosti. Hr. Franklin
hélt, að ég gæti verið yður
hjálpleg við að ganga
fötum frú Franklin.
— Ég veit, að frú Franklin
Særðust þér?
— Já, ég fékk kúlu i mjöðm-
ina. Ekki neitt alvarlegt. Þeir
hittu mig, rétt áður en ég
slapp burtu. Hinir dróðu mig
H’á niður í bátinn.
— Þér eigið við, að þér . . . .
... ... „ . . ... , ... . þér hafið verið sár allan tím-
til að gefa sig fram vrð hjálpar vill, að eg sjai um það, sagði hiS vplð
sveit kvenna, en hver átti að konan og bætti við hæðnislega hafinu?
hugsa um hr. Franklin, hver ég er viss um að þér viljið
átti að sjá um, að hann fengi heldur ganga frá eigum hr.
ÞaÖ var ekkert alvarlegt. =
sér reglulega að borða, því að Franklins. Klara varð ösku- hans varð hörkuleg. I _
fara aftur. Ég er neyddur til
að fá mér einhverj a skrifstofu
vinnu. i
— Mér þykir það leitt yðar
vegna. ]
— Þér segið þetta ekki sér-
lega sannfærandi ... En
hún varð oft beinlinis að reka vond. Hvað eigið þér við með úahtið óþægilegt.
hann út til hádegisverðar, og því, frú Gleeeson?-' Enþeu vilja ekki leyfa mer að
þegar þau unnu á kvöldin var Frú Gleeson brosti kulda-
það alltaf hún sem mundi eftir lega. O, svo sem ekki neitt! En
því að panta smurt brauð. fyrst þér eruð ritari hr.
Hann sagði alltaf: Æ, já, en Franklins er ekki nema
satt bezt að segja er ég ekki eðlilegt að þér viljið sjálfar
svangiu-. En pantið þér það ganga frá hans eigum.
sem. yður langar í Klara. Klara hamaðist allan dag-
Oft kom fyrir, að hún inn- Frú Gleeson hafði raunar hvernig lízt yður á að fara upp.
heimtaði að haim’færi heim sa8't. að hún væri einfær um þvo rákina á enninu af yöur,1
og hvíldi sig, þá lagöi hún frá Þetta, en Klara stórefaðist um fara x einhver kvenlegri föt og
sér skrifblokkina, ákveðin á Þaö- | koma heim til kvöldverðar. Við
svip og sagði: Þérunnuðtil Þegar klukkan var orðin sex búum aðeins mílu vegar héðan
klukkan þrjú síðast liðna nótt og hún sat enn flötum beinurn °% eS er með bíl fyrir utan. ^
og nú er komið fram yfir mið- á gólfinu, klædd stuttbuxum| —Þakka yður fyrir, það var
nætti. Nú farið þér heim og og blússu og flokkaði bækur, fallega hugsað, eix ég er hrædd
hvílið yður. Ég er að minnsta hringdi dyrabjallan. um, að ég hafi of annríkt til
kost,i dauöþreytt, hvað sem Eftir á mundi hún, að hún a& geta tekið boðinu.
yður líður. hafði varla heyrt hringmguna, I — Þá kem ég með aðra til-
Hým hjálpaði honum með en hætt sýslu-sinni andartak lögu. Ég skal koma hingað
ótal margt annað, ótal nauð- og strokið ljósan hárlokk frá snemma í fyrramálið og
syixlega smámuui. að hann enniuu með óhreinni hendi, hjálpa yður að ljúkaviðað
BinmffluunJimmiiminmimiiiinminminmminiiimiiiiiimii
Tilkynning I
Stjórn Minningarsjóðs Friðgeirs Sveinssonar hefir |
ákveðið að efna til ritgerðasamkeppni meðal ungs |
fólks. Ritgerðarefnið er: |
„Hvaða þjóðfélagsstefna fryggir réttlátasta skipt- i
ingu þjóðarteknanna?"
Lengd ritgerðanna skal vera sem næst einni síðu 1
venjulegs Iesmáls í dagblaði. Skal skila þeim |
fyrir 1. maí n.k. til „Vettvangs æskunnar“ Tíman- |
um, Lindargötu 9a merktum dulnefni, en láta |
nafn og heimilisfang fylgja með í lokuðu umslagi. I
Þátttakendur mega ekki hafa náð 35 ára aldri |
1. maí 1958.
Þrenn verðlaun verða veitt:
1. verðiaun kr. 1500,00.
2. verðlaun — 1000,00.
3. verðlaun — 500,00.
iiumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimimn
Alúðar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hrurttekn-
ingu vlð andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
Ingigerðar Jónsdóttur,
Stóru-Hildisey
Ennfremur þökkum við blóm og samúðarkveöjur.
Vigdís Jónsdóttlr, Axel Jónsson, Slgríður Sigurjónsdóttlr og böm.