Tíminn - 04.05.1958, Blaðsíða 8

SSf-
T í M I N N sunnudagínn 4. mas J 958<
ll!lIlinmiUIUIIUtll!lli!l]limUlll1l[lini1lllllllllllllllllllHttltll1tlUllllia!lllllllllllllllllilllllHII!lll>lllllllllllllll!llliiliaillllilllH!UII!tllllltllllllll.l<lllllllill!ll!lllllllllilllimil1imiilltlllt!Uill!Ulll!lt!lllUllll|IHIIII!!1lllIllinilllllUHIIIlimillU11lliltll!lUlllllllllltlltllUlUlltllllUI!lil!llimillllir
Karjþia®naskór
Vinpskór
Sanáafar
verðBækjkun-Mikið úrval
Ts:-’ •
Kvenskór | Barna- eg unglingaskór
Lakkskór háirogiágír.
Göfuskór | ~ ágæfir sumarsfeór.
Inniskéi f
Kvenbemsnr Í.
á melan úrvaiii er mM$L
SKÓSEiLÐ, Skólavör&fstíg 12. — Sími 1-27-23

Mál og mennfng
li ramnalQ aí a. siöúj
jiema sýnt verði fram á. að orðið
varsHi hafi haft þá merkingu,
sem hann hyggur.
Sjávarútvegsmál
(Framhald af 3. síðu;
hverfis landið, vita manna bezt:
ffins vegar er öruggt, að sili hve víða er þörf mikilla aðgerða í
Skrifað og «fcr»£a§S | 4. síðan
(Framþald af 7, síðut|fe ■
á þjóðarsöguna. Að heim-
sælcja og dvelja á slíkura stöð
sá, sean Vilhjálmur hyggur, að
heitið hafi varsili, hefir,. að
minnsta kosti sums staðár á Iand-
inu, verið kallaður gerðasiD,
gerœarsili eða gjarðarsili.
Uauorðið gerðasili hefir Orða-
bók Háskólans þessa heimild:
hafnarmálum. Þegar mest á reynir um, þar sem ilmur minning-
og skipin þurfa helzt á skjóli að
lialda, kemur bezt í Ijós, hve ófull-
komin mörg þau mannvirki eru,
seni. á sólbjörtum sumardögum
líta svo reisulega ut.
...... , Skemmdir á skipum, eru ef til
GerSasili. Sili gerður úr sér- víu -bezta sönnun þess, hve hættu-
stótaam spotta milli hagldanna, tegar margar hafnir geta verið,
■ef hag'klasiiinn slitiraði eða bu- þegar ilía viðrar; og oft eru gerð-
anna vakir og gróðursettar
hafa verið á ný stofnanir eða
starfsemi í anda þjóðlegra
minja og' minninga á og get-
ur verið þjóðlegri menningu
styrk stoð og slík endurreisn
á að vera höfuðstaðarbúanum
ekki síður áhuga- og metn-
i2t var við, að hann slitnaði. ■ jög ósanngjarnar kröfur til nðarmál en hverjum öðrum
rraiun *f 4. síðu).
um göturnar. Maður skyldi halda
að þeir vsaru. alls staðar aufusu-
gestir. Svo er þó ekki. Þeir eiga
sér voldugan og illskeyttan óvin.
Það er borgarlæknir.
Það er vitlaus maður þsssi borg-
arlæknir, s.egir lcaríinn og færist
móður i hann. það er hvergi hægt
að vera i friði fvrir honunr, Hann
hrekur okkur stað úr stað og bánn
ar okkur að selja fiskinn, það
mætti. halda að við. værum höids-
veikir:
Flgót Sæmundur Dúason
D-r. Jakob Benediktsson segir
mér, að hann þekki þetta. orð úr
Skagafirði og telur það hafa
verið algengt, en hallast fremur
að- þvt, að sagt haíi verið gerð-
arsili. Hins vegar feveðst Sol-
veig’ Kiolbeinsdóttir stud. mag.
aðeins, þekkj a orðmyndina gerða-
siM eius og Sæmundur Dúason.
®n orðmyndina gjarðársili er
getið £ viðbæti Blöndalsbókar.
Þar segir svo:
G. (þ.e. gjarðarsili) er gerð-
ur tlil þess að silasíðari vei-ði
baggi en ella: bandi er brugðið
ií fremri göt hagldanna og haft
fyrir sila, látið á klakkinn eða
brugðið hönk um sila reipsins.
Ég éúfaugaði þetta í seðlasai
Bíöudalsbókar, vegna þess að
ekki er getið um heimild í bók-
innh En í seðlasafni er þetta
mertt M.H. Hygg ég, að vart
skipstjóra hinna ýmsu skipa, sem a-f ibúum landsiiis
hakia uppi siglingum á erfiðar
hafnir hvernig, sem viðrar: Þeir
gera það sem hægt er, til að flvta
fyrir afgreiðslu skipa sina, og fara
þvi að •bryggjum sé þess nokkur
■kostur, en þeim ber jafnframt að
hafa þá staðreynd í huga, að þeir
sigla dýrum skipum og lítil dæld
getur koslað mikið fé.
EN VÆÆBI ekki rétt, að leita
ráða til reyndra skipstjóra, þeirra
manna sem fyrst og fremst eiga
að nota hafnarmannvirkin, þegar
liafizt skal handa um hafnargerð-
ir? Þeir hafa reynsluna, og eru
inanna iíklegastir til þess að geta
gefið góð ráð.
Við verðum að hefja allar fram-
•kvæmdir í hafnarmálum yfir póli-
tízkar deilur og flokkadrætti, því
að á þann eina hátt er góðs árang-
Eg hvgg, aS ef biskupsstóV
mn verður fluttur að Skált
holti, bá verði þeir miklu fleir’
hæði höfuðstaðarbúar og aðr-
ir, sem komast i snertingu vi£-. - •
siálfan biskupinn og hið tignu rf ,
embætti hans heTdur en hér
sjálfum höfuðstaðnum.
Þangað munu margir fara. :
sér til upDlvftingar og hcnraK
ingar tii bess að skoöa sXaM&A
inn og dvelja þar stund
stund við minningar liðins
tíma í sögu staðarins og lands
ins.“

Borgarlæknir hefir sumsé sett
reglur um fisksölu og karlarnir fá
ekki að stunda söluna nema á á-
kveðnum stöðum. Og þeim finnst
harla þröngt um sig.
Hérna verðmn' við að raða okkur
og megum ekki koma nær bæn-
um, segir kariinn, það er ekki
verið að hugsa: um MessaS' fólkið
sem vill fá í svanginu, það þarf
að fara aUa leið ofan úr HlíSum
til að fá. rauðmaga í soðíð. Hann
er ekki að hugsa um mæður með
börn á handleggnum, þessi borgar
læknir. Það er nú meiri maður-
inn.
Við kveðium vin okkar við hand
kerruna gömlu, þar sem bann
stendur og selur Reykvíkkiguin
harðsigna. grásiéppu og. á í hail-
ögu ctríði.
W.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V,
.V.V.’.V.V.W.V.V.V.V/.V,
unnið með þjóðarhag, fyrir augum
Með þessum línum hefi ég reynt
að undirstrika það, hversu mikil- framframálum, sem við nú og í
vægt við sjómenn teljum, að vel, næstu framtíð verðum að glíma
gteti verið um annan heimildar- urs að vaenta. Stundarhagsmunir
mann að ræða en séra Magnús
líelgaMm, skólastjóra Kennara-
skólans.
Um. oxðasambandið sjálfgerð-
ur siiiun, sem minnzt var á í
síðasta þætti, hefir Hallbjöm
HafMórsson prentmeistari frætt
mitg, að það muni vera stytting
úr þaS er sjálfgerðui’ silinn undir
rófu. Kveður hann það algengt
um vestanvert Suðurland, og
liykja dónalegt. Enn fremur sagði
Hallbjöm mér, að samverkamað-
ur iians, s’em kunnugur væri í
Sftagafirði, Húnavatnssýslum,
Stranriaísýslu og Dölum, þekkti
orðasamband þetta mæta vel.
Þá hetfir Sigurður magister
Skúlason sagt mér, að orðasam-
bandið það er sjáifgerður sili sé
algengt í Biskupstungum.
H.H.
lög. gera ráð fyrir, er sú helzt ósk
sjómanna þjóðinni til handa, að
vel verði á málunum haldið, svo
að þess gæti sem fyrst. úti um
verða að víkja fyrir vel hugsuðum | byggðir landsins, að annað og
áætlunum, sem miðaðar eru við meira hafi búið undir þessari
gjömýtingu þeirra hafnarmögu- þörfu löggjöf en orðin tóm.
leika, sem kunna að vera fyrir.| Sundrung og flokkadrættir
•.•.ViWi.V.W.WA'.W.W/i
V.V.V/.V.V.VV.V.V.V.V.Vi
Ungu pHtarnn nota kaffihlélS til þess að- bregSa sér út á höfnina í-göml-
um gúmmibát sem þeir hafa fundið í Slippnum. Þeir nota spýtur fyrir ár-
hendi á hverjum stað. Þá fyrst er dreifa kröftum þjóðarinnar. Ef ar °g hringsóla i logndeyðunni kringum bryggfuna. Þeir vinna báðir
við hins vegar bei-um gæfu til þess
að-standa sameinaðir að þeim fram
sé unnið í hafnarmálum. Hafnim-
ar eru fyrst og fremst gerðar fyrir
skipin sem við siglum, bæði smá
og stór, og því er það okkar hag-
ur að vel sé unnið að þeim málum.
SJÓMENN eru yfirleitt fljótir
að gleyma vosbúð og volki, að
öðriuu kosti væri sennilega enginn
sjómaður til. Þeir eru og að öllu
jöfnu bjartsýnir menn, og nú þeg-
ar hiilir undir nýja og betri tíma
í hafnarmálum, eins og hin. nýju
við, er þjóðin á réttri leið. Sýnum
í verki, að við höfum lært af
reynsiunni, látum óhöppin verða
■tií þess að kenna okkur meiri að-
gæzlu og vandvirkni.
Stefnum einhuga að þvi marki,
að telja aðeins það bezta nógu
gott. Ef vio fylgjum þeirri reglu,
mun oltkur vel vegna í góðu landi.
Reykjavík, 7. apríl 1958.
Halldór Sigurþórsson.
Fisldðjuveri ríkisins, og sækja sjóinn í matartímum og kaffihléum. Þeir
sögðu okkur að þeir hefðu skroppið einn daglnn út á ytrt höfn á árabát
sem þeir fengu lánaðan. Þeir svömluðu upp að bryggjunni þegar vinna
skyldi hefjast á ný og aðrir tóku við farkostinum.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
jarðarför eiginkonu minnar
Maríu Steinþórsdótlur
Guð blessi yklcur öll.
Kristján Jóhannesson
Ytri-Hjarðardal, ÖnundarfirSi.
HiIi!IIIiliilIiilllII!ill!I!lll!IlillIlllIillllllllII!IiJiliillilllll!iiniIl|ll!i!IIillll!lllUilIIIilllIUIIIIIllllilil!IIIIIIIIIIIIIIIIIIllIllililiilIllIlllllillllltlll|]IÍ:il!lllillillilIIll||llll!I!(|i|j||lil|||ili||I|]llili|l|||HIilIUIIilllillilltllllllllllllilllllIIIiiIHIIIll!ll!lli!ll!llfllll!IllIiili!ili!illlll)IIIlill!!)iliUll!ii!llliliIIIIill,