Tíminn - 22.06.1958, Blaðsíða 4

4
Útgefandl: FRAMSÓKNARFLOKKURIIU
Ritstjóri: Þórarinn Þórarinsson.
Skrifstofur i Edduhúsinu við LlndargBt*
Símar: 18 300, 18301, 18 302, 18303, 18304.
(ritstjórn og blaðamenn)
Auglýsingasíml 19 523. Afgreiðslan 123SS
Prentsmiðjan Edda bf.
Barátta Sjálfstæðisflokksins
gegn vinnufriðnum
ÞAÐ er ekki oft, sem
Mbl. iief ur gert fund í verka-
iýðisfélagi að höfuðefni aðal-
forustugreinar sinnar. Þetta
he'fur þó gerzt i gær. Þá helg-
ar Mbl. aðalforustugreinina
fundi, sem var haldinn í
Dagsbrún á fimmtudags-
kvöld, en þar var samþykkt
að efna ekki til kaupkrafna
eða verkfalls að svo stöddu,
heldur semja um eins mán-
aðar uppsagnarfrest.
Þetta þykja Mbl. bersýni-
lega ekki hin æskilegu mála
lok. í forustugrein Mbl. segir
meöal annars:
„Eins og kunnugt er hafði
félagið sagt upp samning-
um við atvinnurekendur og
var búizt við að kommúnista
stjórnin legði nú fram ýtar-
legar tillögur um þær kröfur,
sem gera skyldi og aflaði sér
heimilda til vinnustöðvunar,
eins og ýmis önnur félög
'hafa nú gert, þar sem komm
únistar ráða. En þetta fór
nokkuð á annan veg en hátt-
ur kommúnista- er, þvi að
engar kröfur voru nú lagðar
fram nema sú, að krefjast
þess að samningar verði upp
segjanlegir með eins mánað-
ar fyrirvara.“
Mbl. bætir því svo við, að
kommúnistar vilji bersýni-
lega ekki, að í Dagsbrún sé
hóstað eöa stunið nema með
leyfi þeirra.
Það er næsta augljóst
hvað veldur vonbrigðum
Mbl. yfir Dagsbrúnarfundin
um. Kaupkröfur átti að
leggja fram strax og verk-
fall átti að fylgja á eftir. Sú
er nú stefna Sjálfstæðisfloks
ins í verkalýðsmálunum.
ÞESSI afstaða Sjálf-
stæðisflokksins skýrist bet-
ur, þegar það er jafnframt
upplýst, að sama daginn og
Dagsbrúnarfundurinn var
haldinn, gaf Sjálfstæöisflokk
urinn út sérstakt blað, Verka
mannablaðið, er dreift var út
meöal Dagsbrúnarmanna. —
Að vlsu var Sjálfstæðisflokk
urinn ekki skráður útgef-
andi, heldur lýöræðissinnaðir
verkamenn, en sú nafnföls-
un dylur ekki hinn raunveru
lega útgefanda. í aöalgrein
blaðsins var fjallaö um,
að nauðsynlegt væri fyrir
verkaanenn aö krefjast
kauphækkana. Greininni
lauk síðan á þessa leið:
„DagSbrúnarstjórnin virð-
ist vera þeirrar skoðunar, að
fresta beri öllum aðgerðum í
kaup- og kjaramálum verka-
manna. Verkamenn eru hins
vegar þeirrar skoðunár, að ef
eitthvað á að gera á þessu
ári til þess að vega á móti
rýrnandi kaupmættj launa
þeirra, þá beri að gera það
nú þegar, en ekki í haust eða
fyrri hluta vetrar, því að
reynslan er sú, að haustið og
tíminn fram að áramótum
hefur ávallt reynst rersti tím
inn til að knýja fram endur-
bætur á samningunum.“
Hér kemur það skýrt fram
hver stefna Sjálfstæðisfl. er:
Kaupkröfur strax. Verkfall
strax.
Þennan boðskap lét Sjálf-
stæðisfl. líka erindreka sína
flytja á Dagsbrúnarfundin-
um, þótt þeir gugnuðu á aö
flytja tillögu i samræmi við
hann, er þeir heyrðu undir-
tektir fundarmanna. Þennan
sama áróður hafa þeir líka
látið erindreka sina flytja í
öðrum verkalýðsfélögum, þar
sem þeir hafa getað komiö
því við.
EN HVER er svo tilgang-
ur Sjálfstæðisflokksins með
því að knýja fram kaupkröf-
ur og verkfall strax? Er
það vegna þess, að hann
úlíti það réttmætt og fram-
kvæmanlegt að hækka nú
kaupið og að atvinnurekend-
ur, sem margir hverjir eru
helztu ráðamenn Sjálfstæðis
flokksins, bíði bara eftir að
samþykkja kröfurnar jafn-
skjótt og þær hafa verið born
ar fram?
Vissulega er þetta ekki af-
staða Sjálfstæðisflokksins.
Þvert á móti leggja forkólfar
Sj álfstæðisflokksins fast að
atvinnurekendum að láta nú
hvergi undan síga, og benda
í því sambandi réttilega á, að
atvinnuvegirnir geti nú ekki
greitt hærra kaupgjald. —
Afleiðingin af þessu yröi að
sjálfsögðu sú, að framundan
væru löng verkföll hjá þeim
félögum, sem færu nú af staö
með kaupkröfur og verkföll.
Tilgangur Sjálfstæöisfl. er
þannig bersýnilega sá að
koma mikilli og varan-
legri truflun á vinnufrið-
inn með því annarsvegar að
æsa verkalýðsfélögin til
kröfugerðar og verkfalla og
hinsvegar með því að hvetja
atvinnurekendur til þess aö
láta nú hvergi undan síga.
SÁ PLOKKUR, sem á erf-
iðum tímum reynir þannig
að eyðileggja vinnufriöinn,
sýnir vissulega ekkert greini
legar en að hann telur sig
varða um annað meira en
þjóðarhag. Það er skefjalaus
valdalöngun sérhagsmuna-
mannaklíkunnar, sem ræður
flokknum, er stjórnar aðgerð
um eins og þessum. Hér svif-
ur yfir vötnunum stefna
flokksformannsins: Eigin-
hagsmunir fyrst, flokkshags
munir svo, þjóöarhagsmunir
síðast. í þeirrj trú, að upp-
lausn og ófriður geti lyft
sérhagsmunaöflunum til
valda að nýju, er ekki hikað
við að beita þeim vopnum, er
hér hefur verið greint frá.
Furðulegt má það vera,
ef þjóðin sér ekki við þess-
um brögðum og dæmir þau
að veröleikum.
T í M I N N, sunmulagiun 22. júní 1958.
••:: --
Alþjóðadómstóllinn í Haag
Hugmyndin um aiþjóða-
dómstól, þar sem þjóðir
heimsins gætu fengið úrslita
dóm í deilumálum sinum,
var eitt af því, sem efst
var í huga fulltrúa frá fimm-
tíu löndum, er komu saman
í San Francisco í Kaliforníu
árið 1945, til þess að semja
stofnskrá Sameinuðu þjóð-
anna.
Hinn nýi dómstóll átti í raun-
inni að vera framhald af Fasta-
dómstóli um alþjóðarétt, sem
stofnaður var árið 1921 á vegum
Þjóðabandalagsins, en var leystur
upp í heimsstyrjöldinni fyrri. Lög-
in, sem hann er byggður á, eru hin
sömu að undanteknum nokkrum
breytingum, sem nauðsynlegt var
að gera í samræmi við hlutverk
hinnar nýju alþjóðastofnunar.
Aðsetur Alþjóðadómstólsins er
hið sama og fyrirrennara hans, þ.
e. í Friðarhöllinni í Haag í Hol-
landi, en hún var reist árið 1913
að ósk ameríska iðnfrömuðsins
Andrew Carnegie. Carnegie gaf fé
til byggingar „alþjóðadómstóls, og
skulu dyr hans standa opnar á
friðartímum, en lokaðar á stríðs-
tímum.“
Þeir 15 dómarar, sem sæti eiga
í dómstólnum, eru kosnir til níu
ára í senn af allsherjarþingi Sam-
einuðu þjóðanna og öryggisráðinu,
og eru þeir valdir úr hópi fremstu
lögfróðra manna í heiminum. Kosn
ingarnar í báðum þessum stofnun-
um Sameinuðu þjóðanna eru hvor
annarri óháðar. Nú mega tveir
■dómarar vera borgarar sama lands.
Dómarar þeir, sem nú eiga sæti í
Alþjóðadómstólnum, eru frá Arg-
entínu, Ástraliu, Kína, Egypta-
landi, E1 Salvador, Frakklandi,
Urikklandi, Mexíkó, Noregi, Pak-
istan, Póllandi, Ráðstjórnarríkjun-
um, Stóra-Bretlandi, Bandaríkjun-
um og Uruguay.
Þeir eru fulltrúar allra helztu
þátta siðmenningar og lagakerfa í
heiminum. Eina Skylda þeirra er
að-kveða upp dóm í samræmi við
alþjóðalög, er grundvallast á al-
þjóðlegum ráðstefnum og alþjóða-
hefð, almennum lagaákvæðum,
sem viðurkennd eru af þjóðum og
lögfræðikenningum og úrskurðum
hinna allra fremstu lagavísinda-
manna í heiminum.
Einstaklingar mega ekki standa
að málum, sem borin eru undir
úrskurð Alþjóðadómstólsins, held-
■ur aðeins ríki. Meðferð málanna
þar getur verið tvenns konar: dóm-
stóllinn kveður upp úrskurð í
deilumálum, og hann veitir ráð-
gefandi svör við lögfræðilegum
spurningum. Úrskurðir hans eru
endanlegir og þeim verður ekki
áfrýjað.
Allir meðlimir Sameinuðu þjóð-
anna eru sjálfkrafa aðilar að lög-
Friðarhöllin í Haag.
um dómstólsins. Önnur ríki geta
einnig orðið aðilar að þeirn að
uppfylltum skilyrðum, sem ákveð-
in eru í hverju tilfelli af allsherj-
arþinginu eftir tilmælum frá ör-
yggisráðinu.
Úrskurðir þeir, sem dómstóllinn
hefir kveðið upp, hafa verið virtir
af þeim þjóðum, sem hlut áttu að
máli, í öllum tilfellum nema einu.
Það var árið 1949, þegar Albanía
neitaði að hlíta úrskurði dómsins
um að greiða Stóra-Bretlandi
kringum 844 sterlingspund fyrir
herskip, sem urðu fyrir tundur-
duflum á Korfusundi árið 1946. í
í stofnskrá Sameinuðu þjóð-
anna er tekið fram, að þegar úr-
skurði dómstólsins sé ekki hlýtt,
megi hinn aðilinn leita til öryggis-
ráðsins, og ef það telur nauðsyn-
legt, getur það látið uppi álit sitt
■eða fyrirskipað aðgerðir, sem
íramkvæma skal, til þess að úr-
skurðinum verði framfylgt. Ekkert
ríki hefir enn boirið slíkt mál undir
öryggisráðið. svo að það er ekkert
fordæmi til um það. hver yrðu við-
brögð öryggisráðsins.
AlþjóðadómstóBinn ber vott um
viðleitni mamia til þess að
viðhalda friði og öryggi í heimin-
um á grundvelli laga. Enda þótt
alþjóðalög, sem dórmstóLlinn verð-
ur að byggja úrskurði sína á, séu
enn á þróunarstigi, þá vinnur 'hann
ekki aðeins að þvi að hjálpa til við
að leysa alþjóðleg deilumál, aneð
því að hann beitir viðurkenndum
reglum, hefð og almennum ákvæð-
um við samþykkt og birtingu dóm-
anna, heldur hjálpar hann einnig
til við að staðfesta og treysta hið
alþjóðlega lagákerfi.
Á SKOTSPÓNUM
Tveir iðnrekendur, Sveinn Valfells og Sveinn í Héðni
hafa keypt hlutabréf Kristjáns Guðlaegssonar í útgáfu-
félagt dagblaðsins Vísir. Horfur eru jafrrvel á, að þeir
muni ná meirihluta í stjórn félagsins, en þar hafa Björn
Ólafsson og Hersteinn Pálsson ráðið mestu að undan-
förmi. . . . Líklegt þykir, að þeir Sveinarnir ætli að
treysta pólitísk völd sín með þessu. . . .Dómar munu nú
væntanlegir á næstunni í málum þeim. sem risu út af
gjaldbroti verzlunarinnar Ragnar Blöndal hf.i’ því
samhandi er talið, að nokkrir menn murti fá aðlþunga
dóma fyrir okur. . . . Hljótt hefir verið um okurmálin
svonefndu um sinn, en nú munu birtast dómar byggðir
á rannsókn þeirri, sem fram hefir farið.