Tíminn - 24.07.1958, Page 7

Tíminn - 24.07.1958, Page 7
T Í'M I N N, fiinmtudaginn 24. jiilí 1958. Klettaf jöllin eru sums staðar allmiklu hærri en hérna um Yamnadalinn. Hefi fyrir satt að hæð beirra sé einhvers staðar frá 12 til 15 þúsund fet, máske hærri. Átta þúsund feta hæðin Ótíð og fannkyngi eru ómissandi hreystigjafar heilbrigðu fólki Fjórfta bréf Péturs Sigfússonar úr Yampadal sneplar úr feríatöskunni frumlegum og skemmtilegum i hætti. Höllin inniheMur mörg her- hérna kringum Pétursdal, bergi og er þarna oftastnær „full- hefilr revnzt mér alveg næg, setinn Svarfaðardalur", að ég hygg. og ærið viðsiál raunar, enda faf ef !5v*mn að , - , . , , ^ leita skjols að Prestholum. Eg get þott eg viðurkenni þa stað- borið um það _ reynd, að bæði sé gaman, og geti verið hollt, að vera hátt Fyrirlieit Ultl grein uppi við og við, þó má af — Nokkrum dögum eftir heim- öllu of mikið gera, og þessi komuna lenti ég auðvitað beint í hæð — svona nótt og dag ________ klónum á fréttaritara Tímans, — og ár eftir ár, varð mér of- jú’ fa,mtal ss í™ “ °g samtal varo, að eg held — íyrir- , aun' myndar sarntal, stutt og laggott — og ekki nema ein villa! En, frétta- Hjartað neitaði að vinna svona ritarinn hafði það líka eftir mér, langan dag, undir þessum kring- að ef lægi vel á mér næstu vik- umstæðum og hótaði „stræku“ urnar, mundi ég •— ef til vill — jafnvel, o.g þó ég væri nú raunar skrifa smábréf í Tímann. Þegar ég vinnuveitandinn og teldi mig hafa aðgætti þettá sniðuglega orðalag, ástæðu til að treysta á lengri sá ég að þetta var í rauninni alveg vinnu frá þessu smávaxna en sí- fullgilt fyrirheit, því hvernig átti juðandi hjúi, varð mér s att að öðruvísi á mér að liggja en vel, ný- Baðaði mig hitaveituhlýindum. segja hreint ekki um sel, — lagði kominn heim á fornar stöðvar eftir Spurði ekki að því hvaðan okkur þvi land undir fót, og flýði til nokkrar fjarvistir, og umvafinn kæmi hili sá og blíða. Mundi vel, strandar og allt að Presthólum, ástríki barna minna, ættingja og að áður en ég fór að vestan, hafði Hackensack, New Yersey. — góðra vina. Jú — auðvitað skrifa ég desið í stræsta blaði íslands, — „þetta er gott.“ — „Þetta er ég í Tímann — stend við það! — ræðu mikla eftir skemmtilegasta ágætt., taulaði mitt kenjótta vinnu Og — þó, það er til nefnd á ís- ræðumann íslands, er hann sendi hju, og Més mæðinni. Niðurstaðan landi, sem heitir Gjaldeyrisnefnd. frá sér út í borgarstjórnarkosninga- varð sú, að ég skrapp heim til ís- Ég þurfti að finna hana. Kannske stórskotahríðina í janúar s.l. fyrir lands í fetor-úar s. 1. — ég sleppi við Tímann eftir allt munn stærsta stjórnmálaflokks ís- PETUR SIGFUSSON — Að Presthólum búa þrjár saman.--------------- systur, íslenz-kar. Guðrún, Halldóra og Bergljót Lára, Rútsdætur. u. • , 111'* — „Presthólasy.stur“ voru vel iiltaveita 1 rillOUnUin þekkt-a-r heima á íslandi upp úr Ég fékk mörg toréf „að vestan“ ^ ____________ _____________ __________ aldamótunum síðustu. Gjörvulegar á meðan ég var heirna og fylgdist eun> 0" ]0‘fum enn meira, — ög lands. Sá fyrir augum mcr feit- letraða setningu, og fyrir eyrum mér niðaði brimgnýr áherzlnanna: Jú, — við höfum lofað miklu, — Essó-olíudropi til að ylja sér við, engin loforð og nálega engin svik — og skuldir hjá Landssjóði þekkt ust ekki! — Bara baðstofuylur, 'ramleiddur af kúm undir palli, — >g svo vinnu ylur — ja, hvíl-ík ó- köp, varla vonir hvað þá meira. Ég get svo sem foorið um þetta, þúí ég er fæddur og uppalinn engst inn til afdala, fast við ræt- ir bárðdælskra og mývetnskra ör- efa þar scm engin tíðindi gerðust neginhluta vetrarins, en hjarbreið- irhuldu kannske allt. — Allt var rndir þaki, menn og málleysingjar, >g engra gesta von. Viðfourður íæstum ef nágrannar hittust eða fréttu hver um annan. — Hélzt þó þannig að jafnaði atvikaþráðurinn órofinn, og lánaðist oftast að hver rétti öðrum hjálparhönd ef eitt- hvað bjátaði á. — Man ég vel grimmdar stórhríðar svo dögum skipti, og hjarn og kaffenni um allt þegar upp stytti og örlaði hvergi á dökku. Bæjarhús öll í kafi og fjárhúsin sáust hvergi. — Varð þá að moka til dyra, heijármiklar kvosir og grafa úr glug-gaskolum, og skríða til gluggans. En, — það var hlýtt i Grjótárgerðisbaðstofu og síðar Bjarnarstaða — rólegt og gott. Ekkert næðingsfrost stjórn- málafyrirlitningar eða flokkslegra hatursmála. Hér slógu hjörtun heitt en rólega, — þráðu vor og yl. Vissu að hetta kæmi á sínum fcíma, og undu við sitt, — baðstofu- yl — kú undir palli — og heima- gerða gleði. — Og hér voru „rifnir leppar úr svelli“ „barðir hrútar“ T+1 og’efnt allt! _ Við komum ’hér -flegnir kettir“ og hangið á hæl- blómarósir, gáfaðar og stórbrotinni skapgerð. gæddar því vel með því sem gerðist á þeim i Ungir heimaslóðum líka. Engar stórfrétt- munum efna allt! Nei. sá, sem er í þessu skjóli, um og tám á haðstofuhita, „járnuð perla“, gengið undir sauðarlegg og „kysstar kóngsdætur“, — glímfc, menn þeirra tíma, en aldraðir n-ú, ir- Sama ólundartíðarfarið og und- Upp] Hlíðum. fer varla í fýlu þó fes'® uPPhátt, spilað, etið, lesnar muna þær vel. Þær hétu Maren, anfarna 9—10 mánuði, en svart- Bergljót og Lára. — Allar horfnar höfðarollurnar okkar voru hyrjað- nú af okkar sýnilega sviði. Ein ar að bera, — og mjólkin fór vax- hann komist ekki „norður í land“ í nokkrar vikur fyrir ófærð og elli, — enda var ég nú oftast hjart- bænir og sofið. — Engin loforð um lúxuslíf. Aðeins draumar við og við, og litið til ljórans, og svo þeirra, Maren, skildi eftir sig þess- audi í kúnum, og hví skyldi cg þá an]gcra cr]aður 0a að -því korninn að lettl hríðinni, og himinninn var ar þrjár umgetnu Rútsdætur. Ég ekki iáta liggja vel á mér! —■ Eg taka°mér penna í hönd, minnugur kannske heiður og blár i fleiri liefi þekkt þær allar, alit frá þeirra ætlaði mér „norður í land“, áður ö“óSra“áforma*— o« Tímáns.'daga á eftlr' Sólin flæddi 1 ofur' vöggutímabili og fram á þennan en ég færi ,,vestur“ aftur, en á því ° __,gn rétt ] þessum svifum var maSni yfir aili °S alla °S snækrist- dag. Er ólýsanlega dása-mlegt að voru tormerki tharla mikil. Ótíð og dyrabjöllu 'hrin gt og ég, sem var aIlar glömpo®u og glóðu um alla hitta fyrir sér siíkan al-íslenzkan fannkyngi. Ekki fært nema ung- næstur dyrum, opnaði fyrir gest- •10rð’ ^uð attl. vermíreit gestrisni og glaðværðar um og hraustum miili bæja. Þetta jnum 0a veitti viðtöku falleaum fegurð og tigin-borna list, handa sem Presthólaslotið, — rétt í út- skyggði verulega á gieði mína, — - reikningi til hústoóndans. Á reikn- okkur 1111111111 afskekktu, fátæku og jaðri (hinnar stóru heimsborgar ekki beinl-ínis snjórinn og ótíðin, in«num°stóð gríðarle°'a há upplhæð smáu‘.— Upp úr þessu og þvílíku, New York, þar sem íslendingur- því það hvort tveggja hefir fýlgt ] tölustöfum — oa Essó!________þróaðist hin margumtalaða _„alda- inn er löngum seríi dropi aðeins í o-kkar ágæta föðurlandi frá upp- ° móta-kynslóð“ —- ekki veit ég bet- hinu ógnþrungna hafi, og bregður hafi þess, og fylgir enn — sem u . .. ur> °S nú var sólin blessuð farin til beggja vona ailoft hvar til hetur fer — og eru ómissandi llUgUrinn reiKar að skína yfir Hlíðarnar og Reykja- strandar nær. Halldóra, oftast köll hreystigjafar og vökuvaldar starf- Svona hraktist ég sífellt milli vík og húsaþökin blikuðu við sól- uð Dóra Rúts. er aðal starfskraftur andi og heilbrigðu fólki, heldur innilegrar ánægju og angurs. Tím- inni — eins og jöklar. hinnar Sslenzku ræðismannsskrif- hitt, að vera ekki lengur í hópi inn beið og t-íminn leið og ég fann stofu í New York. Allir, sem ein- þeirra fullhraustu manna, sem tek- við nána athugun, — því nú var Tíííindalaust á vestur hvers þurfa að leita á þær slóðir, ið gætu undir með aldamóta- hnð a hverjum degi og snjór yfir , ..j- kyn-nast henni. Hún leiðbeinir þar, hraustmenninu Jóni Ólafssyni á allt, að þessi Essóylur var lítið eða VlgStOOVUnum , . ? hjálpar og kennir. Óteljandi ís- Einarsstöðum, sem sagði um eigin ekkert betri cn einfaldur baðstofu- Bréf „að vestan" sögðu mér ó- SVlkja I lanahelgismalinu. Á víðavangi Hótanir togaraeigenda Alþýffublaðið ræðir í forustn grein í -gær um liótanir hinna út lendu togaraeigenda í tilefni al stækkun fiskveiðilandhelginnar. Greinin hefst á þessa leið: „Fulltrúar útgerðarmanna í Bretlandi, Frakklandi, Dar.- mörku, Vestur-Þýzkalandi, Hoi- Iandi, Bei-gíu og á Spáni héldu fund í Haag fyrra mánudag ti! að ræða stækkun íslenzku land- helginnar. Hefir brezka útvarpió skýrt svo frá, að fundarmenn hafi ályktað, að togarar hlutað- eigandi landa rnuni halda á- fram veiðum innan tólf sjómílna landhelginnar við fsland eftii' 1. september og að þess skuii farið á leit við viðkomandi ríkis stjórnir, aff þær veiti toguruiuijn herakipavernd í þessu skyrj! Þetta er með öðrum oriíum end urtekning og ítrekun þeirra hót ana, sem skapmiklir útgerðar- menn í Bretlandi liafa tekið séi í munn undanfarið. Tíminn ræðir þetta mál í for ustugrein sinni í igær og segir. að fslendingar trúi því ekki, að ríkisstjórnir viðkomandi landa láti útgerðarmenn leiða-. sig til slíks óhappaverks, sem til et mælzt í ályktun Haagfundar ins. „Með því væru þær ekld aðeins aðl beita íslendinga of ríki, heldur jafnframt að fótum troða hinn háleita anda og tii- gang Atlantshafsbandalagsins og grafa þannig igrunninn imdan til- trú og virðingu vestrænna þjóða.“ Þessi orð túlka áreiðan lega íslenzka þjóðarviljann.“ Vissulega er það rétt, að hinn liáleiti andi og tilgangur Atlants hafssáttmálaus væri fótumtroð inn, ef erlend lierskip væru látin halda uppi hernaðaraðgerðum iunan íslenzku fiskveiðiland helginnar til að verja þar veiði þjófnaff erlendra togara. Af þessu myndi það líka leiða, að fslendingum þætti lítil vernd í hinu ameríska varnarliði, sem hér dvelur, ef það héldi að sér höndum á sama tíma oig andi og tilgangur Atlantshafssátlmálans væri fótumtroðinn með ofbeldis aðgerðum gegn íslendingum. Af þessum ástæðuín rnunu ís lendingar ekki trúa’ því að ó reyndu, að ríkisstjárnir viðkom- andi landa láti togaraeigendui siga sér til slíkra óhæfuverka. Og hvorki slíkar né aðrar hótar. ir muuu fá fslendinga til aft hverfa frá réttri stefnu í land- helgisniálinu. Ætlaði Einar Olgeirsson að 1-endin-gar eiga henni stórkostlegar nauðsy-n.iaferðir í fannkyngi og ylur hér áður fyrr. Og hugurinn breytt tíðarfar. Ótíð mikil og ó- þakkir að gjalda og skulda henni vetrarhylju-m: „Ef ég iþurfli að reikar rangsælis við allar fram- vanaleg hefir toerjað Bandaríkin ailt að iþví lífið sjálft, sumir hverj- fara, — nú — þá fór ég, og það farir, toér í Hlíðunum og annars frá júníbyrjun 1957, mismunandi ir. — Hún, ásamt leikaranum, flug- gekk vel.“ —En, hvað er að tarna. staðar og aftur á hak, alla leik til eftir staðháttum. brytanum og kvennagullinu Gunn- Þetta er svo sem ekki til að fara aldamótanna síðustu og nokkrum Á okkar slóðum var sumarið ari Eyjólfssyni, keypti þessa holl, í fýlu út af, þegar -betur er að gáð. árum betur. — með ódæmum votviðrasamt. Hey sem nú heitir Presthólar, og reka Ég sat í makindum uppi í Hlíðum, I Hvernig gat nú eigmlega nokk- hröktust. Akrar brugðust. Mjólkur- þau þarna nokkurs konar gesta- hjá börnum mínum þar, Huldu og ur kynslóð vaxið upp úr allsleys- kýr reyndust illa og sauðfé kvilla- heir- “ rrin T71n,crí'n Viifovoítq íS - Myndin sýnir einn feguista staðinn í þjóSgarðinum í Klettafiöllum. Bear Lake, en svo nefnist vatnlð, sem á myndinni, er í 9500 feta Hæö. Fjöllin í baksýn eru yfir 14 þúsund fet á á hæð. enainn samt. Svo urðu haustfrostin mikil og vetur tók völdin snemma. — Búskaparsaga okkar s.l. ár er i rauninni ekki lengri. — Hún er ;ngin skemmtisaga, en harla lær iómsrík. Nú vitum við að jafnvel í U. S. A. getur veðurfar algerlega brugðizt, og svo mun um margt ■ fleira. Hið venjulega, sólglaða blæ- kyrra og heita Coloradosumar fór fram hjá okkur að þessu si-nni, og kenndi okkur það, sem í rauninni er lífsnauðsyn að átta sig á. — Það er líklega alveg sama hvar maður dvelst á þessari jörð, ,,-vertu viðhúinn“ á alis staðar við. — Að sofna á verðinum í trú á einhverja, alltumvefjandi alsælu, er hlekking ein.---------- Vinna — meiri vinna Ég man, að ég laug þv-í í ykkur — ekki viljandi sa-mt — í fyrsta óréfi miínu úr Yampadal, að hér væru vinnuhrögð toænda létt, þeir' ynnu hver og einn, rétt eftir geð-. þótta. Þetta er toyggt á miklum- misskilningi. — Þeir bændur, sem j byrja búskap með tvær hendur sést I tomar> — reisa 1511 sin fra §runni I (Framhald á 8. síðu) Þjóðviljinn hcfur nú gefi»- upp við að afneita því, að AI- þýffubaudalagið liafi staðiff aft setningu nýju efnáhagslaganna og beri því sína fuliu ábyrgff á fráhvarfinu frá otöffvunarstefr. unni. f stað þessara afneitana, er Þjóðviiiinn nú farinn aff búa til ýmsgr skýringar. á þessari afstöðu Alþýðuhandalágsins. Sú seinasta, er biríist’ í hlaðinu á Iaugardaginn, líljóðar' á þessa leið: „Ráðamenn Framsoknar og AÞ þýffuflokksins vjta fulível að Ai þýðubandalÉigið sætti sig við efna liagslögin, þegar frekari breytú^ ar voru ófáanlegar, vcgna arb arra mála' og fvrst og ffemst til þess að koma i veg fyi'ir á'ð •ríkfc stjórnin félli áítoif eii lausn vgff fengin á landliélgismállhtf. AI þýðubandalagið vissi fullvel, aft ef ríkisstjórnhi í'élli, hefðu að- gerðárnar í efnahagsmálunu’.n ekki aðeins orftið mikluin mun harkalegri en !> -r sém gerðar voru, heldur hefði vérið brugði-t í Iandhelgismálihu — mikilvæg- asta efnáhagsmáii þjóðarinnar ___og reynslan hefur þegar stað- fest þessa ályktun. Svik í land helgismálinu hefóu igetað haft örlagarík áhrif á alla franiti íslenzku þjóðarinnár, en rang'a stcfnu í efnahagsrn'álum er hægt að leiðréttá, cf þjóðin,vill.“ í tilefni af þessum ummælum (Frániihald á 8. siðu)

x

Tíminn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.