Tíminn - 07.01.1960, Blaðsíða 9

T í MIN N, fimmtudaginn 7. janúar 19ð0.
vissulega — ef forlögin vildu
haga því svo.
II.
Marteinn Dungal hallaði'
sér fram á handriðið á brú
einni yfir Arnófljótið og
horfði sér til gamans á
i nokkra dökkeygða og hrokk-
|| i'nhærða ítalska krakka, sem
voru að dansa eftir fiðlu-
slætti á þröngu stræti þar
skammt frá.
| Þetta var nokkru eftir
3 | frú Peterson, sagði' hún þegar komu hans til Flórens og
.. „ , . | mesta mæðin var runnin af hafði Marteinn nú tekið sér
Jangt mundi verða þangað tiljhenni. — Eg sagðist ætla'að aðsetur í hinni fornfrægu
OLL EL BIRTIR
UPP UM SÍÐIR
|
i
liann sæi hana aftur. Fimm
reyna mig við hana og fékk borg og vann af kappi. En
ar. Sjalfsagt það og líklega hana til þess að fara aðra þetta kvöld hafði eitthvað
götu en ég mjóp eftir Þessari eirðarleysi' gripið hann, svo
eins hratt og ég gat, svo að að hann gat ekki snert á
hún sæi mig ekki og næði nokkurri vinnu; hafði hann
mér ekki. Eg var svo voöalega því keypt sér kvöldverð í mat
hrædd. Hún vildi ómögulega söluhúsi þar skammt frá í
flýta sér . af stað og sagðist þeirri von, að það mundi' létta
þurfa að gera við hanzkann af sér, svo að hann yrði þeim
sinn áður en hún færi. Svo mun hressari og afkastameiri
heyrði ég lestina blístra þeg- þegar hann tæki aftur til
líða og hann hálf-óaði við
Iþví. Það gat æðimargt breyzt
á skmmri tíma. Að fimm ár-
xim liðnum mundi Rósa-
munda vrða orðin fulltíða
.stúlka og líklega gift
einhverjum barónssyninum í
nágrenninu, er þá væri búinn
að geta sér frægð fyrir knatt
teikana 1 Eton.
Og hvað mundi þá verða
norðið um hann sjálfan? Það
'Var ekki gott að segja. Skyldi
hann þá hafa aflað sér fjár
ar ég var komin hálfa leið
og hljóp þá sem fætur tog-
uðu.
— Það leynir sér ekki, sagði
ýinnu sinnar.
Hann dvaldi í veitingahús
inu fram á kvöld, en gat þó
ekki fengið sig til að ganga
Vér bjóðum yður þetta frábæra kostaboð:
Þér fáið tvo árganga — 640 bls. — fyrir 65 kr.,
er þér gcrizt áskrifandi að
Tímaritinu SAMTÍÐIN
sem flytur ástasögur, kynjasögur, skopsögur, drauma-
ráðningar, afmælisspádóma, viðtöl, kvennaþætti Freyju
með Butterick-tízkusniðum, prjóna- og útsaumsmynztr-
um, mataruppskriftum og hvers konar hollráðum. — í
hverju blaði er skákþáttur eftir Guðmund Arnlaugsson,
bridgeþáttur eftir Árna M. JónSson, þátturinn: Úr ríki
náttúrunnar eftir Ingólf Davíðsson, getraunir, krossgáta,
vinsælustu danslagatextarnir o. m. fi.
10 blöð á ári fyrir 65 kr.
og nýir áskrifendur íá einn árgang í kaupbæti, ef ár-
gjaldið 1960 fylgir pöntun. Póstsendið í dag eftirfarandi
pöntunarseðil:
Ég undirrit . . óska að gerast áskriíandi að SAMTÍÐ-
INNI og sendi hér með árgjaldið 1960, 65 kr. (Vinsam-
legast sendið það í ábyrgðarbréfi eða póstávísun).
Nafn .
Heimili
Marteinn brosandi. — En1 aftur til vinnustofu sinnar.
það var nú samt fallega gert Reikaði hann því um bæinn
og frama eða hafa misheppn af þer ag Rósamunda! hingað og þangað í þeirri
ast allt saman? Það gat hann Hún horfði á hinn ítur-jvon að þetta rjátlaðist af
ekki gizkað á, en vissi aðeins Vaxna vi'n sinn og roðnaði sér, og að hann kynni um
Jþað, að þaö skyldi ekki verða Vjg — Þú ætlar að muna leið að hitta fyrir sér nýja
sjáifum honum um að kenna, eftir að skrifa mér, Marteinn fyrirmynd eða einkennileg-
— heldurðu það ekki? sagði an dyra-umbúning, sem vert
Utanáskrift okkar er: SAMTÍÐIN, Pósthólf 472, Rvík.
ef hann kæmi ekki
■isinni' í framkvæmd.
ætlun
Tíminn leið óðfluga og
loks var Marteinn kominn á
járnbrautarstöðina og beið
lestarinnar, sem fara átti' til
London. Vorsólin vermdi allt
og lífgaði. Hann sá kvikfén-
aðinn leika sér i högunum og
:heyrði unaðslegan söng læ-
‘ivi'rkjans hátt í lofti uppi.
■unnar. Oft hafði hann reik-
að hér um og málað ýmsa
staði á þessum slóðum, en
væri að mála.
Þá sá hann hvar börnin
voru að dansa, og stóð hann
hún og tylti’ fætinum á fót-
skör lestarinnar.
— Já, ég skal ekki gleyma
því, svaraði hann, _ og hvað nú á brúnni og horfði á þau
viltu fá mörg spjaldbréf? | og gleymdi öllu öðru um
— Ótal — ótal! sagöi hún stund.
brosandi, — og ætlarðu að! Hann hafði' staðið þar
lofa mér því, Martei'nn, að stundarkorn þegar hann tók
jeftir mönnum nokkrum, sem
Á þessu augnabliki biístr-'fóru um brúna með allmikl-
Hann stóð lengi og horfði a6i lestarforinginn og laut um bavaða og voru dokkir og
u n ,°° , g °g n° , Marteinn bá niðnr op- kvssfi skuggalegir yfirlitum.
■á þetta heimkynm fnðsæl- M“™n pa mður og kyssti, f nndránni e-erði einn
a kúanma a Rósamundu. —' 1 ?omu anaianni geimemn
Vertu nú sæl, Rósamunda Þeirra athugasemd, sem auð
,OMUI a MCOOU111 oluuulll C11 litla, sagði hann, en ekki sjáanlega átti Jið Martein
aldrei' hafði honum 'virzt hærra en svo, að aðrir heyrðu . síálfan> en að hann hefði
aiaiei naioi nonum virzt > j nú dvaiið það lengi' á Italíu,
landslagið yndislegra en nu. eKKl; — be8°u mer Þegar þu * 6
'Hurfu honum nú úr hug síð- sknfar mer næst, hvað. það,c . , . . , ,
lustu samfundir beirra feðea var- sem Þú ætlaðir að segja. llun ve8mn, þa botnaði hann
Su Ætiarðu að gera" það? U* ekkert í mállýzkum alþýð-
kveðjuorð föður síns, en hug — Eg — ég gec það ekki',
ur hans fylltist friði' og föst- svaraði' hún lágt. — Það var
Um ásetningi að brjótast — ekkert merkilegt.
áfram. Hún færði sig nú frá lest-
unnar, einkum þegar ört var
borið á; auk þess talaði' mað
urinn hljóölega eins og hann
vildi ekki láta Martein heyra
TT - , . „ . . . . . til sín, en hánn sá það glöggt
Hann var nu að leggja af mm, sem for að mjakast af ,,ÍA
«1 ftnii,, „f ,• „„„ 'af túburðum hmna, að við
.Ktað til Italíu, af því að hon- stað. Tárin glitruðu i aug- . yar
um fannst það vera skylda unum, en hún beit á vörihaj ^ einn þeirra ofan f
.Bin gagnvart ,sjalfum sér, og og harkaði af ser og brosti jiveði:,sk-U4/oq. þekkti Mart-
ei-m þegar aö það var eig-
p.nd1 snm vinnustofa
hans var i. Hann tók undir
þö var þessi skyldutilfinni'ng til Marteins.
ekki annað en tilhögun for- Allt í einu mundi hún eftir
laganna, svo að hann mætti ei'nhverju og hljóp að vagn-
flytjast nær takmarki sínu, inum aftur.
■enda þótt honum
ð;seri það hulið.
sjálfum — Eigðu þetta til endur-
minningar, Marteinn, sagði j
kveöjuna og héldu þeir svo
i áleiðis. Þetta var nú ofur
hversdagslegur atburður, en
. Fúlhi var nÚ f“JJ að flölga hún 0g rétti honum böggul- h þó talsverða þýðingu>
f ,stoðmni’ sem mtlaðl aJS na mn - Eg bjo það tii sjalf, MParteint var hulin °Er
a lestma. Marteinn vaknaði og tróð það ut með rosmann. ■ nUrnr.
af taglelSmgum s,m,m og sa Martemi var s,o ,MOS:
hraðlestm sen. hami mto lynr, as h»nn gat etk- rM ttl elll.
ætlaði með, var aö bruna mn ert sagt og var Rosamunda1
á stöðina. Fylgdarmaður hans farin aftur, áður en hann gat
Bá um farangur hans, svo að náð sér. En honum var
hann þurfti' ekki annáð fyrir skemmt þegar hann opnaði'
að hafa, en aö leita sér að böggulinn og sá að í honum
reykhigarklefa í lestinni og var litill, blár nálakoddi úr
lireiðra þar serii bezt um sig. silki. Var nældur á hann
Hann lokaði vagnhurði'nni pappírsmiöi og á hann letrað
og laut út um gluggann til með viðvaningslegri hendi:
þess að horfa á troðninginn, — Til Marteins — frá vinu
Eem varð af því, að verið var hans R. Fielding.
að hlaða mjólkurílátum á Marteinn brosti þegar hann
ífarangursvagninn. Sá hann vafði' pappírnum Piftur um
þá hvar kom þjótandi eftir þessa óvanalegu gjöf og
járnbrautarpallinum mann- stakk henni í vasa snn. En
eskja, sem hann hafði enga honum datt ekk í hug að hæð
von átt á. Það var kafrjóð og ast að þessu, því aö hann var
Ijóshærð stúlka og hélt á þakklátur í hjarta sínu fyrr
toöggli í hendinni, sem var það, að það var þó áreiðan-
flausturslega vafinn i'nn í sér annt um hann og minnt
pappír. Hún nam staðar fram lega ein manneskja, sem lét
undan Marteini og gat engu ist þess, að hann var nú að
orði upp komið fyrir mæði. leggja út í lífsbaráttuna —
i ■— Eg — ég hljóp frá ung- til sigurs og frægðar? Já,
hverra smá-atvika.
Morguninn eftir var Mart-
einn enn ófúsari til vinnu
og gat ekki' á heilum sér tek-
ið fyrir deyfð og leiðindum.
Jafnskjótt sem hann kom
til Flórens, hafði hann farið
á fund mikils metins li'stmál
ara eins, sem stofnað hafði
fyrir skömmu máláraskóla
þar í borginni og Marteinn
hafði alltaf þráð að fá til-
.... ispanö yður Jaiaup
a wUli umgra verzlajm!
OÓRUOðL
é ÓllUM
flíWJH!
-Austurgtræti
Höfum fiutt
verksmiðjur og skrifstofur vorar að Bolhoiti 6.
BELGJAGERÐIN
SKJÓLFATAGERÐIN H.F.
Ábyrgöalíftrygging
er nauðsynleg hverjum manni sem stendur í fram-
i ; U*
kvæmdum, t. d. mönnum í búðar- eða húsakaupum
eru slíkar tryggingar mjög hentugar.
Iðgjöld.eru frekar lág og trýggmgartímabil stutt.
VÁTRYGGINGARSKRIFSTOFA
SIGFÚSAR SIGHVATSSONAR H/F
Skagfirðingar!
Spilakvöld heldur Skagfirðingafélagið i Reykjavík
föstudaginn 15. janúar 1960.
1. Spiluð félagsvist
2. Broddi Jóhannesson flytur frásöguþátt.
3. Dans.
Mætið stundvísloga.
Stjórnin.
1“—
I
1
að TIMANUM
Áskriftasími 1-23-23