Tíminn - 09.01.1960, Blaðsíða 9

TÍMINN, laugardagmn 9. Janúar 1960.
Charles Garvice:
ÖLL ÉL BIRTIR
UPP UM SÍÐIR
ihálfdimmum
Var augnaráðið
borðsalnum;
haröneskju-
urinn drap höfði', því þrátt
fyrir harðneskju hans, þá
Rósamunda kvaddi Martein
á jámbrautarstöðinni og voru
nú stuttu lokkamir orönir að
síðu hári á fagurri meyju.
Ennþá skein glettnin úr aug
um hennar, en annars var
hún orðin fullþroskuð og hin
tígulegasta.
| Hún gat nú samt ekki' að
því gert í þetta skifti', að það
kom á hana hálfgerður ólund
arsvipur, þvi að rigninguna
virtist aldrei ætla að stytta
upp.
„Eg ætla að leggja af stað
gangandi", sagði hún við hús
legt og hafði verið svo alla s]zt þegar hann þekkti rit
istund síðan sonur hans fór.!
Hann var orðinn önuglyndur
og þegjandalegur, kom varla
út fyrir húsdyr og lét aðra um
að sinna búskapnum. Hætti
ihann jafnvel allri umgengni
Við alla vildustu vini' sína og
stygðist Sir Ralph Fielding
mjög af því, með því að þeir
Ihöfðu þekkst allt frá æsku.
Þetta kvöld var Dungal
'gamli með allan hugann hjá
.syni sínum og var hann full-
!Ur gremju og úlfúðar. Hljóp
honum roði í kinnar þegar
virtist hann kvíða fyrir því, freyju, þegar þolinmæði henn
að lesa bréf frá Ítalíu, ekki ar var á þrotum. „Eg veit að
föður mínum mislikar það,
hönd sonar síns á því. j en það er nú ekki hægt að
Loksins opnaði hann þó gera við þvi“.
Að svo mæltu stakk hún
bréfið og tók að lesa það.
Allt í einu brá honum mjög' knatttrénu undir handlegg
og fölnaði upp, en hendur' Sér og fór að stytta si'g, en í
hans hristust ákaflega; samt sömu andránni bar að ungan
hélt hann áfram að lesa bréf mann í vélarvagni.
ið. En svo tók hann að bregða | Hún var með allan hugann
litum þegar hann las lengra J Við að búa sig sem bezt til
og varð nú kafrjóður og svo göngunnar, svo að hún tók
skj álfhentur, að hann gat ekki eftir því, að vagninn
varla flett blöðunum við. Loks nam staðar við pósthúsið og
komst hann bréfið á enda og að ungi maöurinn gekk þar
rei'f það þá í smátætlur og inn. En nú leit hún upp og sá
fleygði þvi í eldinn, svó að vagninn, grænan að lit, við
hann minnti'st samtals þeirra þag prann til ösku í einu vett dyrnar.
feðga seinasta kvöldið, sem fangi, aö því búnu reis hann I „Eg vildi' að það væri minn
jsonur hans var heima, og þó Upp> rétti úr sér og kreppti vagn“, sagði hún, „ég þyrfti
jað gamli maðurinn vissi með hnefana. jþá ekki að skemma nýja kjól
sjálfum sér, að sonur hans „Svei honum!“ sagði' hann inn minn“.
Ihafði á réttu að standa, þá hváð eftir annað. „Svei hon „Eins og
vildi hami ekki enn þá kann um!
jast við það, en viðtal þeirra
þess þurfi! Og
þetta er liklega bezti kjóll-
inn, er ekki svo?“ var sagt
Hann var nú orðinn blóð ___, ________
irifjáðist nú upp fyrir honum raugur i framan, en svo virt- ( fyrir aftan hana“.
^ ist skyndilega draga úr hon“| Hún snerist á h-æli og varð
Dungal gamli var svo gerð um anan mátt og hné hann nh Vör að sá sem talað
!Ur, að honum var ómögulegt hlióðlaust niður fvrir framan « ’ ° ’ í 1 1 °
taU«t 4 að nokkra rækt 5 - Z stðð JtTnia'Zn™ t*”
Sk T.iníTTT’3 að’^hann li‘li" bre"nt bréf a>nar stos' alvarlega á hann, «n vel ktmn
Sfti ."a'is ^r:Lfðey5vT?n„mT„r'TTmaður he,8‘ gerséð
__nryggia og sxo svo onu i pogn. giettnma 1 augum hennar.
likaiandi snilldar. Hélt hann Einhvers staðar í húsinu, hveriu haldið bér að
tfast við þá gömlu skoðun, að heyrðist umgangur, en því þa’g sé hezti' kjóllinn minn?“
ifrumleiki' væri ekki annað en næst hréiddist dauðakyrrð spurgi hún eins fyrirmann-
arokkurs konar geðveiklun, og eins 0 líkkistuklæ3i yfir allt lePga oa henni var unn svona
atar þvi sízt að uhdra að hann húsl3.Ekkert „eyrðist nema Sbúl
reyndi með öllu móti að. upp- stunurnar í vindinum þegar, ... , A
1-æta slíka sérvizku sonar síns hahn þaut fyrir húshokni'ð1 ”bV° æt p
sem hann svo nefndi.
Allir
yerið göfugir menn og dramb haföi danðinn sjálfur komið
samir, og ákaflega einstreng- _ Qg farið
ingslegir í skoöuhum sínum
og hugsanahætti; : — gat
hann nú enga samleið átt
með syni sínum, er varð fyrst
rur til að vikja af þeirri braut, forskyggninu á litla pósthús „Hann kann enga mannasiði
sem allir Dungalar höfðu inu i Greymere og horfði ar- fyrst hann heldur að stúlkur
gengið, maður fram af mæðulega á ri'gninguna, sem fari í knattleik í bezta kjóln
inanni. ' allt í einu helltist úr loftinu um sínum“.
Þarna sat gamli máðurinn öllum að óvörum. Hún var nú j jjún hleypti nú kjólnum
í þungum hugsunum í hinum þ.úin að bíða þarna æðitíma ni3ur aftur, sneri' knatttrénu
hálfdimma og fornlega' borð- og var að hugsa um, hvernig f hring með öðrum fætinum
að vera“,
rieuiai , * . x. • sagði hinn ungi' maður og lét
hans forfeður höfðu og Það var ems og hmmm em bregða viö svip
nans iuiieoiu nuiou um væri kunnugt um, að hér hennar
„En það er nú samt ekki!“
sagði hún hiklaust og sneri
baki' við honum.
„Þeta er ósvífinn náungi“,
sagði hún í hálfum hljóðum.
: ni.
-Rósamunda Fielding stóð í
Félag bifvélavirkja
heldur 25 ára afmælishóf í Framsóknarhúsinu
laugard. 16. jan. 1960. Hófið hefst með borðhaldi
kl. 7 síðdegis.
DAGSKRÁ: '
Ræður
Skemmtiatriði
Dans. j
Klæðnaður: Dökk föt.
Nánar auglýst á vinnustöðum.
Undirbúningsnefndin. '
TIL SÖLU
steypuihrærivél, rafmagnsdrifin K. 75 (3. poka)
efnisvikt, tekur 2000 kg., gufuketill 12 ferm., með
regulator og vatnsdælu. Jarðýta T. D. 6., Gas-
gerðartæki, loftspil, 1 tonn. Samsetningarvél fyrir
bandsagarblöð. Borhamrar, borstengur o. fl. Móta-
klemmur.
Upplýsingar veita '
VERKLEGAR FRAMKVÆMDIR H.F.
Brautarholti 20. Símar 10161 óg 19620.
Bændur, athugið!
Til sölu eru eftirtalin verkfæri: Diskaherfi, ámokst-
urstæki með mvkjuskúffu. Hvort tveggja fyrir
Ferguson dráttarvél. Einnig Taust múgavél.
Þorgrímur Jónsson,
Kúludalsá. Sími um Akranes.
Mínar innilegustu þakkir sendi ég börnum mínum,
tengdabörnum, systkinum, venzlafólki, frændum
og vinum, sem glöddu mig með heimsóknum, höfð-
inglegum gjöfum og heillaskeytum á sextugsaf-
mæli mínu. Sérstaklega þakka ég Kirkjukór Skaga-
strandar og skólabörnum og unglingum Höfða-
skóla góðar og fagrar gjafir.
Öllu þessu fólki óska ég góðs árs og friðar á ný-
byrjuðu ári.
sal.
hún ætti að komast heim til
•ú’tjc
'ra sokkin niður í
Páll Jónsson,
Höfðakaupstað.
Allt í einu hrökk hann við, sín, ef ekki; stytti upp, en það hugsanir sínar.
því að nú var húsdyrabjöll- var nærri míla vegar þangað.
unni hri'ngt ákaflega. Hann Eini vagninn, sem til var, „Þ.r uí:reinkfð skóna yðar,
gat ekki gizkað á, hver þar j þorpinu, var hvergi sjáan- ef þér haldið þesu áfram“,
mundi vera á ferð, og sat nú legur. Rósamundu varð fyrst sagði ungi maðurinn og horfði;
keikur á stól sínum og beið litið á skóna sína, sem voru stöðugt á hana. Hann lét sér ^
átekta. skelþunnir, og því næst á ekkert liggja á að stiga upp j
Það leið svo stundarkorn, sumarfötin sín og leizt henni í vagninn, þó að ökúmaður-
en því næst var barið að dýr ekki á að þurfa að labba svo .ihn virtist vera orðmn mjög
um og gekk ráðskona hans langa leið í þessu veðri eða (óþolinmóður að sitja þarna í.
Inn. • þá að biðjast gistingar á póst rigningunni.
„Hér kemur bréf frá út- húsinu, en hún þóttist sjá,
löndum", sagði hún vinalega. að það væri ekki nema um
Henni var vel til Marteins og þetta tvennt að velja.
íiafði verið með honum frá „Er engin leið að koma boö
barnæsku. „Eg held að það um heim til mín?“ spurð’i
Bé frá ítaliu. Kannske —hún póstmeistarakonuna.
Hún þorði ekki að halda á- „Eg er hrædd um að það sé Var það svo að skilja að hann (
fram, en auðséð var á sviþn- ómögulegt", svaraði konan ætlaði ekki að láta þar við
íun hvað hún átti við. raunalega. „Það er enginn enda samtaliö.
„Það er gott“, sagði hann sími í þessum afkima“.
kuldalégá, þvf að hann mátti „ Hvaða vandræði“ sagði
ekki heyra m-innst á son sinn Rósamunda gremjulega. Því
eða hagi hans. „Þér megið næst sneri hún sér aftur að
fara aftur — ég þarfnast yð-^ dyrunum og reyndi að hafa
ar ekki framar í kvöld“. ofan af fyrir sér með því að
Ráðskonan hlýddi' því, og reikna út, hvað marga vatns
fór þó nauðug væri og læsti dropa þyrfti til þess að mynda
hurðinni á eftir s'ér. Varð poll og hvað marga polla til
þögnin nú átakanleg, Þegar þess að mynda tjörn.
hún var farin og gamli mað- Nú voru liðin átta ár síðán
„Þakka yður fyrir umhyggj
una“, svaraði hún, „en ég veit
það ofboð vel“.
Ungi' maðurinn leit til póst
meistarakonunnar og brosti.
Hjartanlega þakka ég öllum, ev sýndu mér vinar-
hug á sjötugsafmæli mínu 19. desember s. 1.
Margrét Halldórsdóttir,
Leirhöfn.
Bróðir okkar,
Valdimar Sigurðsson,
fyrrum fjárræktarmaður í Grænlandi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 12. þ. m. kl.
1,30 e. h.
Athöfninni verður útvarpað.
Þeir, sem viidu minnast hins látna, vinsamlegast láti líknarstofn-
.... ^panö yður hiaup
a railtt margra verzkma!
OÓMjyOL
ÁöauM
HtWM!
-Austurgtræti
anir njóta. Fyrir hönd bræðra minna. Guðrún Sigurðardóttir, Flókagötu 10.
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför MargréHar Stefánsdóttur,
Bakkakoti, Meðailandi.
Vandamenn.