Tíminn - 13.07.1960, Blaðsíða 16

Kom „kærastan"
úr sendiráðinu?
Austurríska lögreglan gerir
nú hvað hún getur til að
leysa leyndar-
dóminn um
„Þrastarævin
týri“ Krust-
joffs, sem átti
að hafa verið
upplýst á dög
unum er kona
ein hljóp fram
fyrir raðir lög
reglunnar í
Vln, í fangið á Krustjoff og
kvaðst vera gömul kærasta.
Ýmislegt þykir nú benda til
þess, að hin 58 ára gamla
kona, Tatiana Vlaitvskaya
hafi hreint ekki verið nein
gömul kærasta, heldur ráði'n
af rússneska sendiráðinu í
Vín til þess að varpa Ijóma
á heimsókn Krustjoffs til
Austurríkis.
Konan veifaði mynd, sem
hún sagði vera af henni og
Krustjoff, tekin árið 1932 í
gleðskap námuverkamanna í
Kákasus. Krustjoff lét sem
hann myndi eftir konunni,
faðmaði hana að sér og bauð
henni með sér í dagsferðalag
um Austurriki — en skyndi-
lega hvarf Tatiana — og
myndin með henni. Blaða-
menn reyndu hvað eftir ann
að að komast yfir a.m.k. eftir
mynd af myndinni frá 1932,
en fengu þau svör, að Tatiana
væri önnum kafin, en vitað
var, að hennar var vandlega
gætt af rússneskum leynilög
reglumönnum. Tatiana sagði
að hún væri gift Austurríkis-
manni í tiltekinni borg í norö
urhluta Austurríkis, en þar
kannast enginn við hana. Er
því málið í meira lagi leynd
ardómsfullt og hallast menxt
nú helzt að því í Austurríki,
að Tatiana sé ,,heimatilbú-
in“ kærasta Nikita Krust-
joffs.
Hundarnir drápu
yfir 20 kindur
Mosfellssveit í gær. — Fjórir
hundar hér í sveit hafa gerzt allum-
svifamiklir við kindadráp að undan-
förnu, og er vitaS með vissu, að
þeir hafa gengið af einum 20 kind-
um dauðum, bæði fullorðnum og
lömbum.
Eitthvað mun hafa kveðið að því
í fyrra, að hundar hér um slóðir
dræpu fé, en ekki svo að gangskör
væri gerð að því að skjóta hundana.
Léttskýjað
Veðurlánið leikur við okk-
ur. í dag er spáin: Norð-
austan gola eða kaldi, létt-
skýjað. Bændurnir geta
því þurrkað sín hey, og
þeir, sem mega vera að
því, bakað hörundið og
fengið fallega brúnan
skrokk.
I —........ ■■■
En í vor og sumar hefur kveðið enn
meira að þessu.
Virðist einn hundurinn hafa verið
fremstur í flokki, safnað hinum um
sig og kennt þeim listina. Hafa
hundarnir síðan farið um heiðar og
lagzt á fé. Þeir drepa aðeins kind-
urnar en éta ekkert af þeim. Fund-
izt hafa um tuttugu hræ eftir þá, en
vel geta þeir hafa séð fyrir fleiri
kindum, þótt ekki sé vitað enn.
Fyrir skömmu var endir á þetta
bundinn og hundarnir skotnir. AÞ.
Óspektir
á Akureyri
Akureyri, 12. júlí- — Að því
er Gísli Ólafsson yfirlögreglu
þjónn á Akureyri tjáði blað-
inu, hefur borið allmikið á
ölvun á Akureyri undanfarið.
í nótt var mikil ölvun í bæn-
um og voru brotnar rúður í
Hótel Akureyri og eins niðri
í Geislagötu. Tókst að hand-
sama þá, sem spjöllum þess-
um ollu, og voru það tveir
ungir menn hér úr bænum.
Trúlega fór hann oft á
hlemmiskeiöi eftir vallendis-
bökkum Laxár, naslaði rótar-
tægjur í hraungjótu við Mý-
vatn, vætti flipann í tjörn-
unum á Neslöndum. Það er
líklegt að bóndinn hafi klapp-
að honum á brjóst og stinnan
makka, þegar hann sleppti
honum lausum í haga að lok-
inni langri ferð. Þá hefur
Gráni kumrað og ef til vill
stungið flipanum undir hand-
arkrika mannsins. Þá mátti
spegla sig í stórum augum
hestsins.
Eitt er víst, að imiiklir vinir hafa
þeir verið, Neslanda-Gráni og hiim
'heiðni eigandi hans. Þeir hlutu
eina gröf og ekkert rasikaði ró
þeirra í tæp þúsund ár, unz jarð-
ýta 20. aldar rótar upp gröfinni
með ærnum gný.
Gráni á þjóðminjasafn
Spjótsoddur, jámmel, bein hests
og manns sjá aftur dagsins Ijós.
Samkvæmt landslögum eru sér-
fróðir menn kallaðir til og mun-
un-um er bjargað áður en jarðýtan
heldur áfram að slétta landið og
búa til ræktun-ar. Þannig k-omst
Neslanda-Gráni suður á land og
var leiddur á stall í Þjóðminja-
isafninu.
Sjálfsa-gt hefur bóndinn í Nes-'
löndum oft gælt við þennan gæð-|
ing sinn, klórað hann ba-k við eyru
og strokið hann um kjálka. O-g tíu.
öldum síðar er enn farið mjú-kum
höndum urn höfuð Grána, í þettai
-sinn m-eira af á-huga vísindamanns- i
Engar merar í gröfunum
ins en alúð hestamannsins. Það er
ekki heiðin-n fornaldarmaður ís-
lenzkur, heldur nútímamaður af
-þýzku þjóðerni, dr. Gunt-er Nobis
frá Húsdýrara-nnsóknarstofnun há-
s-k'ólans í Kiel. Hann er að rann-
saka uppruna -hestakynsins og
Neslamda-Gráni verður -honum a-ð
liði ásamt 40 öðrum íslenzkum
hestum -frá söguöld.
Uppruni og þróun
Við hittum dr. Nobis að máli
fyrir skömmu á Þjóðminjasafninu
en þar 'hafði hann raða-ð umhverfis
sig beinaleifum úr 40 hestum,
sem fundizt ha-fa í gröf-um hér á
landi.
— Fyrlr mér va-kir að varpa
nokfcru Ij-ósi á uppruna og þróun
hin-s tamda hestakyns ofckar, seg-
ir dr. Nobi-s, í því skyni hefur dr.
Kristján Eldjárn boðið mér að
rannsaka þessi hrossbein úr gröf-
um fommanna. Það er ein-
un-gis -hægt að ramnsaka þetta efni
með því að a-thu-ga bein-aleifar. Og
það er sjald-gasft að rekast á hross
Oddurinn af spjóti Neslandabóndans
er Gráni hefur brutt.
Rætt vií dr Giinter Nobis
um rannsóknir á hross-
beinum frá fyrstu öldum
Islandsbyggtiar
-bein frá fyrri tíð,um. Hér á íslandi
er hins v-egar um auð-ugan garð að
-gresja og því er ég þakklátur
þessu tækifæri. Bein þessi eru
vel varðveitt, flest.
Engar merar!
Eftir því sem ég hef komizt
næst hafa fornmenn aldrei
tekið með sér hry-ssur í gröfina,
það hefur kan-nske ekki þótt ein-s
fínt. Þeir virða-st hafa fellt hest-
ana með -höggi á höfuðbeinið ofar-
1-ega, það vantar efsta hluta ennis-
ins á allar hauskúpurnar. Mér var
að detta í hu-g hvort fornmenn
hefðu étið úr þeim heilan-n, en ég
hef efckert fyrir mér í því, n-ema
fannst í gröfinni ásamt járnméli þvi
(Ljósm.: TÍMINN KM)
hvað það van-tar þennan hluta úr
höfðinn.
Samanburður við nútímahest
Hes-tar formmanna virðast allir
hafa verið mj-ög svipaðir, um 140
sm háir á herðaka-mb og er svipað
og nú, heldur dr. Nobis áfrarn,
— anuars er mjö-g áríðamdi að
ran-nsa-ka bein-ahyggin-gu nútíma-
h-esta á fslan-di til að ga-nga úr
skugga u-m hvort þeir hafi sömu
einkenni og hestar frá fyrstu öld-
u-m ísl-andsbyggðar. Það er þó ekki
hlaupið að því að koma við r'":um
rannsóknum, því að mjög erfitt
er að fá beina-grindur úr nútíma-
hestum. É-g hef þó von um að það
ta-kist.
Af einum forföður
Dr. Nobis segir okkur að til
ska-mms tíma hafi men-n hallazt
að því að hið evróps-ka hestakyn
-sé af mörgum rótum run-nið og
by-ggj-a þá skoðun 1 hi-um gífur-
lega stærðarmun hestanna, t. d.
hins stóra belgíska hests og á hinn
bóginn She'.l..nds-,hestsins.
Dr. Nobis kveður sér þó nær að
halda að evrópsku hestarnir eigi
einn samei-ginlegan forföður, .sem
uppi hefur verið á eldri steinöld.
Dvergvöxturin-n stafi»s vegar frá ’
því að hrossi-n hafi einan-grazt á eyj
um og útskögum. Það sé margt sem
st, ður þá k.aningu og meðal ann-
ars býs-t dr. Nobis að 'inna
hér á íslandi sönnunargögn í mál-
inu.
Dr. Nobis einskorðar s;g þó ekki
við hestana. Hann hefur notað
tækifærið meðan ha-nn dvelur hér
og rannsa-kað íslenzk hur.da’. :in,
sem varðveitt eru frá fyrri öld-
um. Og þar rakst hann á furðu-
lega-n hund.
Stuttfættur hvutti
Eins og kunnugt er tiðkast á
meginlandi Evrópu og En.glandi
ve.ðihundar, sem á þýzku eru kall
aNr Dachsi.und. Þeir eru að því
leyti frábrugðnir flestum hun’.im
öðrum, að þs.r eru "s’,:^ðum
stuttfættir en búkur og haus aftur
(Framhald á 15 síðu). ,