Tíminn - 25.11.1960, Blaðsíða 16

Föstudaginn 25. nóvember 1960.
267. blað.
Úthverfa listarinnar
Eók um málverkafals-
anir fyrr og síðar
Þrjár manngerðir fylgja
listamarkaðinum þ.e.a.s fals-
arar, listaverkasalar og sér-
fræðingar Þetta segir Sepp
Schuler höfundur ýmsra saka-
rnálasagna en hann hefur nú
sent frá sér bók um einn af
mestu svikurum málaralistar-
innar en það er Hollendingur-
Lnn Hans van Meegeren.
Fyrir fimmtán árum var maður
þessi fyrir rétti og dæmdur í eins
árs fangelsi fyrir málverkafalsanir.
Á þeim tíma var mikið rætt um
mál Meegeren einkum af listunn-
eiidum um allan heim. Nú hefur
Schiiler gert hók um ævi þessa
manns eins og fyrr getur.
Grunaður um annað
í upphafi bókarinnar fer Schúler
með lesandann að húsi einu í
Amsterdam. Það er 29. maí 1945.
Striðinu er nýlokið, fólkið hefur
fagnað friði í nokkrar vikur. En
nú leitar lögreglan að málaranum
Han van Meegeren, því að það er
áíitið að hann hafi selt málverk
nazistaleiðtoganum Herman Gör-
ing.
En Meegeren neitar þessu öllu
saman en það er þó ijóst, að hann
hefur eitthvað á samvizkunni.
pögreglan sækir fast á hann og
sogir nú, að hant muni verða sótt-
ur til saka fyrir landráð, þar sem
l]óst sé að hann hafi selt eign
hollenzka ríkisins til Þýzkalands
þar sem sé málverk Vermeer van
Delfts af Kristi og konunni ber-
syndugu. Nú fallast Meegeren al-
veg hendur og hann er nú reiðu-
Lúinn að játa allt.
Játningin
Játningin verður hins vegar allt
önnur en lögreglan hélt. Meegeren
hefur ekki selt eignir hollenzka
rikisins. Málverkið var ekki eftir
Stefán Júlíusson
fornio Rithöfunda-
samhandsins
Að afstöðnum aðalfundi í
rithöfundafélögum landsins,
hefur stjórn Rithöfundasam-
bands íslands haldið fund og
skift með sér verkum fyrir
næsta starfsár. Formaður
sambandsins var kjörinn Stef
án Júlíusson, varaform. Björn
Th. Björnsson, ritari Indriði
Indriðason, gjaldkeri Friðjón
Stefánsson og Guðmundur
Hagalín meðstjórnandi. Vara
menn í stjórn eru Þóroddur
Guðmundsson og Jón úr Vör.
Meðal sérstakra verkefna
Rithöf.sambandsins • á kom-
andi ári, er skipulagning og
undirbbúningur að fundi rit-
höfundaráös Norðurlanda, er
ákveðið hefur verið að hald-
inn verði hér á næstkomandi
vori.
Delf't heldur eftir Meegeren sjálf-
K!.. Fyrir það hafði hann fengið
gveiddar sem svarar i5 milljónum
íslenzkra króna. Þegar hér er
komið vill Meegeren létta meir af
sumvizkunni. Þetta er ekki eina
málverkið, sem hann hefur falsað.
Það er öðru nær. Þau skipta tug-
um og sum þeir'ra eru í fínustu
hstaverkasöfnum víðs vegar um
heim og hafa verið keypt dýrum
dómi.
Lögreglan verður alveg orðlaus
af skelfingu en fer síðan að hlæja
os neitar að 'trúa einr einasta orði
af frásögn aumingja Meegeren,
sem stöðugt ítrekar frás-ögn sína
og segir í sifellu. Ég málaði þetta,
þctta eru falsanir — en ég er
snillingur í minni grein. En lög-
reglan verður brátt að beygja sig.
Meegeren hefur rétt fyrir sér og
hann er settur í steininn þar sem
umboðsmenn kvikmyndavera vilja
ólmir heimsækja hann til þess að
gera mynd um ævi hans og hún á
að heita — mesti málverkafalsari
sögunnar.
(Framhsld á 2. síðu]
Karlakór Reykja-
víkur kominn heim
Karlakór Reykiavíkur kom
úr Ameríkuför sinni kl. 8.45 í
gærmorgun Mikib mannfiöldi
var mættur á Reykjavíkurflug-
velli til að fagna kórnum.
Meðal annars voru Fpstbræð-
ur þar fyrtr og fögnuðu kórn-
um með söng, ávarpi og blóm-
um. Formaður Karlakórs
Reykjavíkur þakkaði og kór-
Ný skáldsaga eftir
unga Rvíkurstúlku
„Ást á rauðu ljósi“ eftir Hönnu Kristjánsdóttur
Út er komin bók sem vænt-
anlega mun vekja athygli og
umræðu lesenda. Ást á rauðu
Ijósi nefníst bókin og er fyrsta
bók ungrai reykviskrar stúlku
Hönnu Kristjánsdóttur. Útgef-
andi er bókaútgáfan Sagan.
Hanna Kristjánsdóttir er
aðeins tvítug að aldri, og
mun einsdæmi að svo ung
Hanna Kristjánsdóttir
kona hafi gefið út fullburða
skáldsögu á íslandi, en eins
og kunnugt er hafa ýmsar
skáldkonur á svipuðu reki
vakið athygli í Evrópu á und
anförnum árum. Ekki skal þó
um það sagt hvort hér er á
ferðinni íslenzk Francoise
Sagan — eða reykvísk Guð-
rún frá Lundi.
Reykjavíkursaga
Ást á rauðu ljósi, nefnist
Reykjavíkursaga að undirtitli
og mun bera það nafn með
rentu. Sagan er skrifuð í dag
bókarformi og gerist á einu
sumri, frá því í maílok fram
í byrjun september. Eins og
vænta má skrifar Hanna
Kristjánsdóttir um ástina, bók
hennar er í senn spennandi
ástarsaga og næm og raun-
sæ lýsing á lífi Reykjavíkur-
æskunnar í dag, segir í efnis
útdrætti á kápusíðu. Bókin
er 180 bls. að stærð og vel úr
garði gerð í hvívetna.
Ungur höfundur
Eins og fyrr segir er Hanna
Kristjánsdóttir aðeins tvítug
að aldri og Ást á rauðu ljósi
hið fyrsta sem eftir hana
birtist á prenti. Hanna er
fædd og uppalin í Reykjavík,
lauk stúdentsprófi við Mennta
skólann vorið 1959.
inn svaraði með því að
lagið. Síðan hurfu komumenn
iil síns heima eftir stranga för
en góða.
Fyrr á öldum þótti það hin
skjótfarnasta leið ungum og
hraustum mönnum til fjár og
frama að leggjast í viking og herja
á fjarlægar þjóðir. Fyrir kom það
að vís'u, að víkingaferðir mistók-
ust, foringjarnir misstu lífið eða
komu heim með léttan mal. Hitt
var þó algengara, að þeir sneru til
heimkynna sinna hlaðnir frægð og
fjámunum, og ósjaldan bar það
við, að í ’yfimgii leyndist fögur
kona — og þótti ekki sízta her-
fangið.
, Þar bíða vinir í varpa"
Karlakór Reykjavíkur kom til
landsins kl. 8,45 í gærmorgun, eftir
7 vikna frægðarför um Bandaríkin
og Kanada. Mikill fjöldi manna
var mættur á Reykjavíkuiflugvelli
er Loftleiðavélin, sem flutti söng-
mennina heim, snerti jörð. Mest
Lar þar að sjáifsögðu á skylduliði
sóngmanna, sem nú gátu fagnað
því að heimta þráða vini heila
heim. Einnig voru þarna fyrir
flestir félaganna úr Fóstbræðrum
oe» fögnuðu þeir söngbræðrum sín-
um með því að syngja Þú álfu
vorrar yngsta land. Því næst
ávarpaði formaður Fóstbræðra
komumenn ug lét m. a. svo um-
inælt, að sómi Karlakórs Reykja-
víkur væri um leið sómi annarra
íslenzkra söngmanna, sómi þjóðar-
iimar allrar. Við þökkum ykkur
íyrir frammistöðuna, veiið vel-
komnir heim, — og færði þeim
fagran blómvönd. Kanakór Reykja
víkur svaraði með því að syngja:
ísalnd, ísland, ég vil syngja, og
formaður þeirra þakkaði viðtök-
urnar.
Guðmundur stórkostlegur
Blaðamenn eru forvitnustu
taka skepnur iarðarinnai og því
brunnu þeir í skinnmu yfir að ná
tali af söngmönnum. „Komið þið
bara heim til mín í dag,“ sagði
Karl Sveinsson, formaður Karla-
kórs Reykjavíkur og þar með var
málið leyst. En þegar við rákumst
á Kristinn Hallsson gátum við
e.kki stillt okkur um að spyrja:
—- Hvernig gekk?
— Glimrandi, svaraði Kristinn á
sinn hressilega hátt, þetta var
nokkuð . erfið ferð en ánægjuleg.
Við héldum 39 konserta á þessum
7 vikum, þar af 29 í 14 rfkjum
Bandaríkjanna og 10 í 5 ríkjum
Kanada. Viðtökurnar voru alls
síaðar frábærlega góðar en albezt-
ar þó í fslendingabyggðunum.
Heilsufar var prýðilegt utan hvað
Weisshappel veiktist einu sinni og
þá leizt okkur nú ekki á blikuna.
Vð gátum féngð eina ágæta frú
t:í að hlaupa í skarðið, en Weiss-
happel náði sér fljóti svo allt fór
vel. Stolt okkar allra í sambandi
við konsertana var Guðmundur
Jónsson, sagði Kristinn að lokum,
hann stóð sig stórkostlega. Við
fórum tvisvar í Metropolitan og
kom öllum saman um, að þeir
hcfðu þar engan baryton á móti
Guðmundi.
— Já, úr því að Kristinn er að
demba þessu á mig, sagði Guð-
mundur, þá láttu þess getið, að um
hans frammistöðu þurfi ekki að
tala. Sama máli gegnir um Weiss-
happel, Guðmund Guðjónsson og
strákana alla, að ógleymdum hon-
um Sigurði okkar Þorðarsyni.
Agæt aðsókn
Kl. 11 crum við staddir heima
liiá Karli Sveinssyni.
— Jú, þetta var náttúrlega
ströng ferð. Við ókum 10 þús. míl-
ur og lengst vorum við 10 klst.
r.rilli áfanga. Við ókum að meðal-
tali í 5 klst. á dag og svo fóru
tveir tímar í konsertinn. Inn á
milli komu svo veizluhöld. Þau eru
í ýmsu frábrugðin því, sem hér
(Framhald á 2. síðu).
C—^
Kaldi
Sjálfvirki maðurinn á veö-
urstofunni spáir austan
og norðaustan kalda og
léttskýjuðu í dag. Hlti
verður trúlega um frost-
mark.