Tíminn - 29.12.1961, Page 12

sem tekur lúxusbílum fram
Dráttarvél
að til hefur mishraði vélarsnún
ings stjórnað hraða dráttarvél-
arinnar. En í þessari dráttarvél
er heldur enginn gírkassi, held
ur er hún knúin vökvadrifi. Og
vökvadrifið gerir allt, stillir
hraðann, stöðvar vélina, og
hreyfir hana fram eða aftur. —
Ökumaðurinn þarf því ekki
annað en hugsa um völinn, sem
stýrir vökvadrifinu, og svo nátt
úrlega stýrishjólið. Vélarhúsið
á dráttarvélinni er mjög hall-
fleytt, og gefur ökumanni bet*<i
útsýni en áíur hefur verið.
Samkvæmt reynslu þeirri,
sem fengin er af dráttarvélinni
þykir sýnt, að gastúrbínan hafi
marga kosti sem aflgjafi. Frá
henni stáfar engum titringi,
hún þarfnast lítils smurnings,
þar sem núningurinn lendir á
örfáum flötum, ’hún getur geng
ið fyrir nálega hvaða eldsneyti
sem er í fljótandi formi, og við
(Framhald á 11 síðu
International Harvester í
Bandaríkjunum hafa gert drátt
arvélina, sem sýnd er á mynd-
inni hér að ofan, og' kalla hana
tilraunadráttarvél. Hún er all
verulega frábnigðin öðrum
dráttarvélum, því hún er knú-
in gastúrbínu í stað strokka-
vélar eins og fyrri dráttarvél-
ar voru knúnar.
Gastúrbínan, sem þeir nota,
er 45 kg. á þyngd og hefur 80
ha. orku, en 40 ha. strokka vél,
sem áður var notuð í svipaða
tilraunadráttarvél, vóg 225 kg.
Gastúrbínan er loftkæld, örugg
í gang þótt kalt sé, og snýst
alltaf á jöfnum hraða. Hún sog
ar loft inn að framan, blandar
því saman við eldsneytið í eld-
holinu og þar kveikir neisti í
því. Aflið frá sprengingunni
kastar túrbínuhjólinu í hring á
iöfnum hraða.
Margur kynni að líta jafna
hraðann illu auga, þar sem hing

Föstudagur 29. desember 1961
327. tbl.
45. árg.
Þið brúkið munn og
kaupið ekki neitt
Staldrað við hjá Benjamín
— 100 nýjar, ólesnar bækur
sem komu út núna fyrir jólin,
seljast með gríðarmiklum af-
slætti vegna þrengsla í búð-
inni.
Þannig hljóðaði auglýsing frá
fornbókaverzlun Kr. Kristjánsson-
ar í gær.
Við gengurn á fund bóksalans,
Benjamín
Benjamíns Sigvaldasonar, fræði-
manns, til að líta á bækurnar og
spjalla við hann. Það var ös í búð
inni. Prófessor Jóhannes Hannes-
son var að kveðja bóksalann; inn-
heimtumaður með tösku í leðuról
hangandi um öxl að heilsa hon-
um. Hann spurði um Árbók Þing-
eyinga. Strákar grömsuðu í bók-
um og spurðu um verðið. Benja-
mín gaf þeim lítinn gaum.
— Hvernig gengur? sögðum við.
— Nú, jæja, sagði Benjamín.
— Þú varst að auglýsa nýju
| bækurnar.
— Já, ég kaupi alltaf slatta af
nýjum bókum fyrir jól, og sat eft
ir með helminginn af þeim í þetta
sinn. í fyrra átti ég um fimmtán
bækur eftir milli jóla og nýárs og
keypti þá jafnmikið.
— Þú borgar út í hönd?
— Eg geri það.
— Og færð þetta með afslætti?
— Vitanlega, vitanlega.
— Hvað gefur þú mikinn af-
slátt?
— Eg má ekki segja það. Það er
i svo misjafnt.
— Hvað kostar Hús málarans?
spyr strákur og tekur bókina úr
staflanum.
— Ætlarðu að kaupa hana? seg i
ir Benjamín.
— Hvað koslar hún?
— Þú átt bara að spyrja, ef þú
ætlar að kaupa, segir Benjamín þá.
Annars varðar þig ekkert um það.
— Við spyrjum og þú átt að
segja okkur verðið.
i — Eg vil ekki hafa stráka í búð- j
i inni, segir Benjamin nú og byrstir
1 sig. — Fariði út!
j Strákarnir halda áfiam að j
gramsa og tæta bækurnar.
— Hvað kostar ....
— Út með ykkur! Þið brúkið
munn og kaupið ekki neitt!
Benjamin iyftir hendinni og
j hvissar á strákana eins og bóndi,
: sem er að stugga fé úr túninu hjá
1 sér. Strákarnir skella hurðinni og
kasta snjó í gluggann. Benjamín
læsir.
— Maður verður að hafa frið.
— Þú hefur stóran lager.
— Maður guðs, ég kem því ekki;
fyrir. Hér eru tíu kassar fullir
(Framhaid á 11 síðu) ,
Krakkarnir stigu heldur betur danssporin í Klúbbnum í gær. Þar var mikill fjöldi
mættur af hinu kátasta smáfólki, og þeir dansar voru fáir, sem það reyndi ekki að
dansa áður en lauk. Þetta fallega par á myndinni er að dansa rúmbu, eða svo sýnist
manni. Hún virtist vera vinsæl. Það voru Framsóknarfélögin í Reykjavík sem efndu
til þessa ágæta jólafagnaðar.