Tíminn - 05.05.1962, Page 2

ERFITT AÐ VERA
JAPÖNSK GEISHA
Shirley MacLaine er meðal
vinsælustu leikkvenna amer-
ískra, og hún er vissulega
sérstæð um margt. Hún er
falleg og fjörleg, leikin dans-
mær og ágæt leikkona í
þokkabót. Og það, sem e. t. v.
er þyngst á metunum, er, að
frægð hefúr henni eingöngu
hlotnazt fyrir eigin verðleika.
Hún hefur ekki þurft nein
hjálparmeðul, eins og
hneykslismál, til að vekja á
sér eftirtekt.
Manninum sínum hefur hún
verið' gift, síðan hún giftist hon-
um! Og þó að þau hafi, vegna at-
vinnumöguleika sinna, orðið að
Shirley og eiginmaður hennar,'
Steve Parker.
vera aðskilin langtímum saman,
er hjónaband þeirra eitt af fyrir-
myndarhjónaböndunum í Holly-
wood.
Japönsk geisha
Shirley hefur leikið hlutverk af
ýmsu tagi, bæði alvarlegs eðlis og
af léttara taginu. Nýlega lék hún
í „The Childrens Hour“, þar sem
hún fór með alvarlegt hlutverk,
lék ikennslukonu sem illgirnislegt
slúður varð fjötur um fót og eyði-
lagði að lokum alveg líf hennar.
. Næsta mynd leikkonunnar var
með léttari brag. Hún heitir „My
Síld á Ólafsvík
Ólafsvík, 27. apríl
Fimm bátar eru farnir á síld
veiðar héðan, og veiðist síldin
hérna rétt fyrir utan í víkinni.
Ekki er nema 15—20 mínútna sigl-
ing á veiðistað. í dag kom Stein-
un með 1200 tunnur af s'íld.
Síldin fer í bræðslu, en hún er
heldur horuð og mikil áta í henni.
Hér í Ólafsvík er aðeins ein lítil
bræðsla og tekur hún við um 300
—500 tunnum á sólarhring, en nú
er verið að undirbúa byggingu
annarrar bræðslu, sem á að geta
tekið á móti 1500 tunnum á sólar-
hring.
Skaröið ekki rutt enn
Siglufirði, 27. apríl
Veður hefur verið gott hér að
undanförnu, og vegir í bænum eru
yfirleitt allir orðnir nokkuð góðir.
Siglufjarðarskarð hefur verið ó-
fært síðan snemma í haust, og ríkir
nú mikill áhugi meðal manna um
að farið verði að ryðja skarðið á
næstunni, enda er þetta eina land-
leiðin út úr bænum. Ekki er snjór
í skarðinu neitt óvenjulega mik-
ill. B.
Geisha“ og er framleidd af eigin-
manni Shirley, Steve Parker, tek-
in í Japan. Myndin fjallar um
Meðal þess, sem Shirley varð að
leggja á sig, var að tritla um tím-
um saman með samanbundin hné.
fræga kvikmyndastjörnu í Holly-
wood, sem er í þann veginn að
eyðileggja hjónaband sitt með
því að setja leikferil sinn og
metnaðargirni öllu ofar, en upp-
götvar á réttu augnabliki, að það
er mikilvægara að ver'a góð hús-
móðir en fræg kvikmyndastjarna.
Hvernig skyldu stjörnurnar í
Hollywood taka því?
Það tók sérfræðinginn Frank West
more þrjá tíma á hverjum morgni
að breyta Shirley í japanska geishu
Venjulegt
brennivín
Maðurinn sem grunur lék á að
hefði blindazt af neyzlu tré-
nótt s.l. sunnudags, fór af Lands
spítalanum í fyrradag, jafngóðtir
ag talið er.
Má nú heita sannað, ag hann
hafði ekki drukkið annað áfengi
en brennivín frá Áfengisverzlun
ríkisins frá klukkan 18 á laugar-
daginn til kiukkan 1 á sunnu-
dagsnóttina, en klukkustundu síð
ar var hann fluttur á læknavarð
stofuna. Um þetta ber fólk, sem
var að drykkju meg honum frá
klukkan 18 til 1. Maðurinn taldi
sig hafa keypt áfengi á gosdrykkj
arflösku af leigubílstjóra um
kvöldið. Leigubílstjórinn hefur
fundizt og viðurkennt að hafa
selt manninum brennivín á brenni
vínsflösku á umræddum tíma
Maðurinn kannast við bílstjór
ann í sjón, þótt hann gæti ekki
sagt til hans meðan hann lá á
spítalanum. Áfengið sem hann
keypti af bílstjóranum, fór hann
meg í drykkjuna með því fólki
sem nú hefur verið yfirheyrt.
Rannsóknin hefur því ekki leitt
í ljós að maðurinn hafi neytt tré
spírituss, heldur virðist benda til,
að hann hafi aðeins drukkig það
brennivín, sem menn leggja sér
til munns daglega.
MeS Yves Montand
Shirley er sjálf bæði fræg leik-
kona og góð og hamingjusöm eig-
inkona. Eiginmaður hennar,
Steve Parker, hefur nú í nokkur
ár haft ótakmarkaðan áhuga á
öllu, sem viðkemur Japan og hef-
ur bæði séð um sjónvarpsþætti
og kvikmyndaframleiðslu þar í
landi. Og nú ákvað Shirley að
fara til hans og leika aðalhlut-
verkið í myndinni hans „My
Geisha".
Og þannig er það í myndinni
einnig. Shirley leikur kvik-
myndastjörnuna, sem dulbýr sig
sem japönsk stúlka af því að eig-
inmaður hennar — sem leikinn
er af franska kvennagullinu Yves
Montand — hefur ekki þá trú, að
Hollywoodstjarnan geti leikið
japanska geishu.
Með samanbundin hné
Það varð ekki tekið út með
sitjandi sældinni fyrir aumingja
Shirley að breyta sér í japanska
geishu. Hún losnaði að vísu við
að láta reyra fætur sína, en hún
hún vai'ð að læra að trítla rétt,
og til þess varð hún að trítla tím-
unum saman með samanbundin
hné. Hún segist varla vera búin
að ná sér eftir-þaðienn þá. ■n
í>ó var það ekki það versta.
Hún varð að þola enn meira
vegna augnanna. Þó að augu
Shirley séu frá náttúrunnar hendi
í smærra lagi, þá eru þau þó ekki
skásett. Og því varð að klemma
upp skinnið við gagnaugun til að
ná hinum japanska svip. Auk
þess varð Shirley að bera lita-
linsur í augunum, því að japansk-
með hinum síunga Bob Cumings,
sem cinnig leikur í kvikmyndinni.
Hollywood. Eða kannske var það
einmitt þess vegna.
ar konur hafa brún augu, en augu
Shirley eru blá.
Madame Butterfly
Á hverjum morgni varð Shirley
að ganga í gegnum þriggja tíma
„klössun“ til þess að líkjast jap-
anskri geishu, þótt hún hefði
haft með sér sinn eigin „make-
up-man“, Frank Westmore, frá
Og í margar vikur áður en
upptökur hófust á myndinni,
dvaldist hún i Kyoto til þess að
nema þá list að vera geisha,
temja sér siði þeirra, hreyfingar,
hlátur þeirra og dans og læra
söngvana, sem þær syngja. Þegar
myndatökurnar hættu, fannst
Shirley hún vera orðin ósvikin
madame Butterfly!
Eins og fiskurinn í sjónum
Shirley MacLaine hefur alltaf
Shirley MacLaine var þeirri stund
fegnust, þegar hún gat drcgið hina
óþægilegu japönsku sandaia af fót
um sér og gengið í almennilegum
skóm.
viljað leggja sig fram til hins
ýtrasta, hvort sem um er að ræða
gamanhlutverk eða alvarlegs
eðlis, hefur hún lifað sig Jnn í
það og tekið það svo föstum tök-
um og af svo miklum dugnaði og
krafti, að flestar stöllur hennar í
Hollywood öfunda hana af því.
Hún vill ekki gera neitt hálft.
Þess vegna lærir hún allt um þá
manngerð, sem henni er falið að
leika í það og það skiptið, sekkur
sér bókstaflega á kaf í hlutverkið.
Þeir segja líka, að' hún sé blátt
áfram óviðjafnanleg í geishu-
hlutverkinu, hún eigi þar heima,
eins og fiskurinn í sjónum! Það
er nú tæpast hægt að fiska eftir
betri viðurkenningu.
Ekkert slúður
Áður en Shirley fór til Japan
Shirley og franska kvennagullið
Yves A^ontand hvíla sig vlð upp-
töku.
til þess að leika í þessari mynd,
lét hún í ljós ótta sinn um, að
nú mundu slúðursögur myndast
um hana og Yves Montand, þar
sem þau áttu að leika saman.
Þannig var það, þegar Marilyn
Monroe hafði þetta franska
kvennagull sem mótleikara.
En ótti Shirley reyndist ástæðu
laus. Kjaftakerlingarnar þögðu
í þetta sinn, og slúðurdálkar
blaðanna sögðu ekki eitt orð um
samleik þeirra. Shirley sneri
heim aftur að myndatökum lokn-
um og hjónin eru alveg jafn
hamingjusöm og ánægð og fyrr.
Til allrar hamingju eru nefni-
lega til Hollywood-hjónabönd,
sem endast meir en heila sóla!
Og í dag er Shirley oi'ðin jafn
Edward G. Robinson, sem venju-
lega leikur glæpamenn í kvikmynd
um, lætur sér nægja að leika kvik-
myndaframleiðanda í „My Ge!-ha".
hrifin af Japan og öllu, sem jap-
anskt er, eins og eiginmaður
hennar hefur verið árum saman.
Og þó — líklega má undanskilja
skásettu augun!
Alvarleg jáfning
Gatnagerð er höfuðverkefni
hverrar borgar, og sú fram-
kvæmd, sem brýnast er að
vinna og leysa vel og svikalaust
af hendi á hverju ári, jafnframt
því sem borgin byggist. Gatna
gerðin er sú framkvæmd, sem
öðru fremur og einvörðungu er
unnin af árlegum framlögum
borgaranna til verklegra fram-
kvæmda. Ýmsar aðrar fram-
kvæmdir, svo sem hitaveitu,
vatnsvcitu og hafnargerð er
unnt að vinna í stökkum og
stórum áföngum, vegna þess að
til þeirra er unnt að fá lán, er-
lend og innlend. Þær fram-
kvæmdir eru þess eðlis. En til
gatnagerðar er yfirleitt ekki
unnt að fá stór lán. Þess vegna
er það skylda og brýn nauðsyn,
að borgaryfirvöldin láti gatna-
gerð ekki dragast aftur úr svo
að nokkru nemi. Sé það gert
lendir allt í óefni, sem örðugt
er að leysa úr, og með því eru
framtíðinni bundnir baggar,
sem þungir verða og draga
mjög úr afköstum við önnur
brýn borgarmál.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn
leggur nú fram tíu ára gatna-
gerðaráætlun upp á hartnær
þúsund milljóinir króna, felst
I því þyngri og óumdeilanlegri
áfellisdómur, en menn gera sér
ef til vill Ijóst í fljótu bragði
eða við fyrstu yfirsýn. Sú áætl
un er fyrst og fremst játning
um það, að gatnagerðin hafi
verið herfilega vanrækt mörg
undanfarin ár, og nú eigi að
leggja þá bagga á fólkið í borg
inni, sem lagðir hafi verið til
hliðar áður, eða að sóað hafi
verið í gagnsleysi því fé, sem
lagt var til gatnagerðar eða átti
að fara til hennar. Þetta er sá
boðskapur til Reykvíkinga, sem
felst í hinni „heljar miklu áætl
un um gatnagerð“, svo að not-
uð séu orð Mbl.
Eins og verkefni
eftir styrjöld
A undanförnum árum hefur
Þórður Björnsson oft á hverju
einasta ári gagnrýnt gatnagerð
ina og borið fram tillögur til
úrlausnar. Hann hefur bent á
sleifarlagið, vöntun á skipuleg
um undirbúningi, skort á réttri
tækni til gatnagerðar, notkun
barnabfla, samvinnuskortinn
inilli bæjarstofnana og margt
fleira. Þessari gagnrýni hefur
yfirleitt verið tekið með þögn
og tillögum stungið undir stól.
Allt setið í sama farinu og sí-
fellt sigið á ógæfulilið — sífellt
þyngdur sá baggi, sem geymd-
ur var framtíðinni.
Á bæjarstjómarfundi í fyrra
kvöld rakti Þórður nokkuð
þessa athyglisverðu sögu. Hann
benti á, að verkefni það, sem
nú biði í gatnagerðinni væri
fullkomlega hliðstætt því, sem
ýmsar borgir hefðu átt við að
etja eftir eyðileggingu styrjald
arinnar í gatnagerð hjá sér. —
Þetta þýðir einfaldlega það, að
óstjóm íhaldsins í Reykjavík
á þessum málum er slík, að
hún er orðin borgurunum engu
léttbærari en sú eyðilegging,
sem margra ára styrjöld og loft
árásir ollu öðrum borgurn. —
Verkefnið er nú orðið eins erf
itt, eins viðamikið og kostnað-
arsamt og þegar borgir verða
að bæta slíka eyðileggingu.
Aftur á bak
Þórður nefndi táknræn og
talandi dæmi um „eyðilegging-
una“, sem íhaldsvanrækslan
hefur valdíð. Árið 1820 voru
(Framhald á 15. síðu)
2
T í M I N N , laugardaginn 5. maí 19G2