Tíminn - 11.12.1962, Qupperneq 13

SIR PHILIP JOUBERT

Utgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Frarokværadastjóri: Tómas Arnason Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Auglýs-
ingastjóri: Sigurjón Davíðsson Ritstjórnarskrifstofur 1 Eddu-
húsinu Afgreiðsia. auglýsingar og aðrar skrifstofur j Banka
stræti 7. Símar: 18300—18305. — Auglýsingasími: 19523. At
greiðslusimi 12323. — Askriftargjald kr. 65.00 á mánuði innan-
lands. í lausasölu kr. 4.00 eint. — Prentsmiðjan Edda h.f. —
1 dyrum óttaiis
Það mun varla ofsagt, að aðfarir Morgunblaðsins og
botnlaus heilaspuni þessa dagana um „þjóðfylkingu“
kommúnista og Framsóknarmanna veki nú almenna undr-
un og aðhlátur landsmanna. Síðasta tiltækið birtist s.l.
sunnudag, og var lögð undir það meginhluti forsíðu
Morgunblaðsins, en inni í blaðinu heil litprentuð síða
með útmálun á ,,þjóðfylkingu“ Fra.msóknarmanna með
kommúnistum og birt með mynd af þrælabúðagirðingu
til frekari áherzlu!!
Gögn þau, sem Mbl. gerir að uppistöðu þessa botnlausa
þvættings, eru heldur skrýtin. Blaðið þykist hafa komizt
yfir einhverja hugarórasamþykkt, sem kommúnistar hafi
gert um þessi efni á síðasta flokksþingi sínu, þó að hún
ætti að vera leyniplagg. Vitnar blaðið síðan í þessa trúar-
játningu kommúnista eins og biblíuna og telur hana sanna,
að þessi „þjóðfylking" um kommúnistaríki á íslandi r'
hreint og beint komin á!! Hefur fáránlegri málflutningur
ekki sézt hér á landi árum saman. Það væri létt fyrir
flokka á íslandi að komast til valda, ef þeir þyrftu ekki
annað en samþykkja einhverja hugaróra á flokksþing-
um sínum um þau efni og afstöðu annarra flokka. Það
er aðeins Mbl., sem gerir kommúnistum svo hátt undir
höfði að líta á slíkar kommúnistasamþykktir eins og ný
net — líklega af því að efni þeirra er svo líkt þeim
nazistiska hugsanagangi, sem svo grunnt er á hjá svæsn-
ustu íhaldsforkólfunum sjálfum.
Það hlýtur annars að vera merkilegt rannsóknarefni,
einkum fyrir sálfræðinga með óttakomplex sem sér-
grein, að komast að raun um, hverjar eru orsakir æsi-
skrifa Mbl., í þessu tilefni æsiskrifa, sem eru ferlegri
en nokkuð annað er áður hefur verið í íslenzku blaði.
Ef litið er á atburði og þróun pólitískra mála hina
síðustu mánuði og vikur verður skýrinein býsna nærtæk.
þó að mönnum finnist um leið nokkuð ótrúlegt að ótti
vonbrigði geti leitt menn sem eiga að teljast með fullu
viti, út í slík foraðshlaup.
Þarna hafa nokkrar ástæður samve-rkandi áhrif. Fyrst
er hið algera skipbrot stjórnarstefnunriar, æðivöxtur dýr-
tíðarinnar og hrakleg kiaraskerðing, ásamt beinum óþurft-
arverkum við framleiðslu og fjárhag þjóðarinnar. Það er
vissan um það, að.,,viðreisnin“ hafi brugðizt.
Næst kemur vandræðaferill stjórnarinnar í Efnahags-
bandalagsmálinu. Þar virðist stjórnin hafa ætlað að reka
íslendinga inn með áhlaupi, en þegar málin skýrðust,
heyktist hún á því, og játar nú, að aukaaðild eða samning-
ar séu einu leiðir, sem til greina komi. Framsóknarflokk-
urinn bendir á viðskiptasamningsleiðina, sem stjórnin
segist aðhyllast líka. Samt hamast hún á Framsóknar-
flokknum fyrir að vilja þá leið og kallar það þjónkun við
kommúnista!
í þriðja lagi má nefna vonbrigði íhaldsins út af Al-
þýðusambandsþingi, þegar áætlun svörtustu íhaldsfor-
kólfanna um að kljúfa ASÍ fór út um þúfur, og þeir urðu
berir að því að vilja lögleysur eins og kommúnistar.
Loks hefur Áka-málið svonefnda fvllt mælinn svo að
íhaldið missti alveg stjórn á sér. Það var nöpur kaldhæðni.
þegar það sannaðist ofan á hræsnisskrifin um „þjóðfylk-
inguna“, að íhaldið hafði boðið kommúnistum dómsmála-
ráðherraembættið í nýsköpunarstjórninni.
Eftir tilkomu þess vitnisburðar ÁKa í sjálfu Morgun-
hlaðinu er sem allar hömlur hafi brostið, og glórulaus-
um ,,þjóðfvlkingar“-vaðlinum er hleypt á stað enn einu
sinni í Mbl. eins og jökulhlaupi á Skeiðarársandi.
En þessi algangur íhaldsins í dyrum óttans nær að
sjálfsögðu engum tilgangi öðrum en vera þjóðinni undr-
unar- og athlægisefni — og sálfræðingum merkileg'
rannsóknarefni.
Sambúðin við Kína er að verða
aðalvandamál vesturveldanna
Vafasamt að Kervæðing Indlands beri tilætlaðan árangur
„HINN HEIÐNI Kínverji er
einstæður að því leyti að fara
huldar leiðir og beita fánýtum
brögðum-', og vissulega er sú
ákvörðun furðuleg, að hætta
orrustum og hörfa til baka,
þegar herinn er á öruggri sig-
urgöngu. Þeir höfðu í raun og
veru sigrað og eiginlega eyði-
lagt mikinn hluta hins ind-
verska hers og leiðin lá opin,
hvort sem þeir kysu að halda
til Rangoon eða vestur til Cal-
cutta.
Ég skrifaði grein fyrir fáum
árum og nefndi hana „Kína á
hergöngu".
Ég hlaut alvarlegar ávítur
fyrir þessa ofdirfsku og var
nefndur skelfir, sem töfraði
fram hættur, sem ekki væru
til í veruleikanum. Og nú ætla
ég að birta kafla af því, sem
ég hafði skrifað:
„ÚTÞENSLA er kínversku
efnahagslífi alveg bráðnauðsyn-
leg. Fjölgun fólksins er örari
en aukning möguleikanna á að
fæða það. Kína ræður þegar
yfir hálfri Kóreu. Það hefur
sterk áhrif í stórum hlutum
Indó-Kína og nartar í Tíbet.
En ósennilegt er, að það seil-
ist lengra inn í Kóreu fyrr en
áætlanir þess um yfirráð á
Malaya og í Burma eru komn-
ar til framkvæmda.
Það er auðvelt að skýra þörf
Kína á að leggja Burma undir
sig. Meðan Bretar réðu ríkjum
í Burma voru framleiddar í
landinu 3 milljónir smálesta af
hrísgrjónum umfram þarfir
landsmanna.
Þegar Bretar hurfu á brott,
varð landið að bráð þess stjórn
leysis, sem ræður þar ríkjum
enn. Hin árlega framleiðsla
hrísgrjóna umfram þarfif hef-
ur hrapað niður úr öllu valdi.
En ef kínverski herinn gæti
komið reglu á hlutina aftur
með hernámi, og ef eftirrekstra
kínversks skrifstofuvalds nyti
við að baki hans, myndu Burma
menn fljótlega framleiða mik
ið af hrísgrjónum umfram eig-
in þarfir og geta mettað mill-
jónir hungraðra Kínverja
heima. Enn fremur fæst tölu-
vert af olíu í Burma, dr.iúgar
málmnámur eru þar, töluvert
af verðmætum steinum og dýr-
mætt timbur.
MEIRA en 300 þús. Kínverja
eru búsettir í Burma og kín-
verskir kommúnistar hafa
sterk áhrif á þá! Þegar Kína
hefur tekizt að vinna Burma.
hvort heldur er með pólitísk-
um áhrifum eða vopnavaldi, á
það kost á að velja, hvort það
vill heldur halda suður t.il
Malaya eða vestur til Indlandj.
Framsókn til suðurs væri
ginnandi, ef Bretar hyrfu é
brott frá Malaya eða ef Kín-
verjar í Singapore gerðust
kommúnistar, þegar þeir væru
Mao Tse Tung
búnir að fá frelsi. En ástandið
er ekki hliðhollt þessum fyrir
ætlunum meðan Bretar ha.fa
enn tögl og hagldir þarna.
FRAMSÓKN til vesturs e;
ekki hagstæð eins og sakir
standa, en það er af öðrum
ástæðum. Austur-Pakistan er
að vísu veikt fyrir og auðvelt
yrði að ráða niðurlögum þess.
En sá hluti Indlands, sem
Nehru ræður yfir, yrði erfiðari
andstæðingur og brygðist áreið
anlega harkalega við innrás.
Her Indlands skortir að vísu
nútímatækni og kínverskar
orrustu- og sprengjuflugvélar
áf rússneskri gerð gætu leikiö
sér að loftflota þess. En samt
gæti indverski herinn valdið
gífurlegu tjóni á innrásarher,
sem ekki hefði neinn flota-
styrk að baki sér og yrði því
að treysta á birgðaflutninga
um hálfbyggt land svo hundr-
uðum mílna skipti.
En Indland sem heild er
sýkt af kommúnisma. Og stjórn
landsins getur þá og þá farið
út um þúfur. Tími skiptir Kin-
verja ekki miklu máli. Þeir
hafa þolinmæði til að bíða ef'ir
uppfyllingu óska sinna í 50
eða 100 ár ef þörf krefur“.
Þetta er úr grein minni fýr
ir nokkrum árum.
ÁSTANDIÐ er nú þannig, að
með yfirráðum sinum yfir La-
dakhhéraðinu á Kína þess kost
að fara tvær hagstæðar leiðir
frá Tíbet til Sinkiang. Þannig
getur það ógnað með inr.rás i
Indland frá Kashmír. Kina hei
ur þegar sannað getu sina ti1
að halda niður á Assam-sléti
una og þannig gefur bað Ind-
landi og Burma til kynna. að
það ætli sér að innbyrða þau.
þegar því þyki tími til kominn
Mér virðist þetta eina skýr-
ingin á því, að nú er hætt
vopnaviðskipt.um og hörfað til
baka. Stjórnarvöldin í Pekmg
eru ekki enn reiðubúin að
bjóða heiminum byrginn með
hernámi Burma og Indlands.
En þau þurfa mjög á því að
halda að efla kommúnjsmann
stórlega í báðum þessum lönd-
um.
Þegar Rauða-Kína náði yfir-
ráðum yfir heimastjórninni í
Kerala, hafði því áunnizt nokk
uð. En það beið aftur lægra
hlut, þegar Nehru endurheimti
yfirráðin yfir Kerala. Hæg-
fara friðun Burma og efling
stjórnar, sem hafði bolmagn til
að ráða yfir nokkrum hluta
landsins að minnsta kosti, var
annar ósigur fyrir Kína. Eitt-
hvað varð að gera til að draga B
úr þessu hnignunarástandi og ■
þess vegna var Indland og
Burma varað við.
SKÆRURNAR á norðaustur
landamærunum voru einnig til-
raun til að reyna styrk ind-
verska og kínverska hersins.
Bretar skyldu eftir öflugan
her 1947. í þessum her voru
bæði Hindúar og Múhameðslrú
armenn. Þeir höfðu barizt hlið
við hlið árum saman og háð
tvær styrjaldir. Stjórnmála
gætti alls ekki og allur „hreppa
rígur“ var kveðinn niður. En
fáeinum vikum eftir burtför
Breta var allt komið í uppnám.
Þá varð Indland fyrir því mesta
blóðbaði, sem yfir það hafði
dunið í hálfa þriðju öld.
Upp frá þessari stundu tók
spillingarinnar að gæta meira
og meira. Það þurfti varla á
friðarstefnu Nehrus að halda
eða kaldri hönd Krishna Men-
ons sem varnarmálaráðherra
til þess að gereyða fornum
frægðarljóma.
INDVERJAR afsaka ósigra
sína með því, að þá hafi skort
þung vopn. En þegar þess er
gætt, að orrusturnar fóru fram
á torfæru landi, er mjög senni-
legt, að Kínverjar hafi verið
mun betur æfðir og stórum
mun ákveðnari en andstæðing-
ar þeirra.
Herir Pakistan hafa ekki
enn lent í eldrauninni, þó að
litlu munaði. Lítill vafi er þó
á því, að Austur-Pakistan hefði
fallið fljótt, ef Kínverjar hefðu
snúið sér í vesturátt. Engrar
hjálpar hefði verið að vænta
frá tvístruðum her Indlands.
Þær litlu hersveitir, sem á var
að skipa til varnar, hefðu
fljótt orðið yfirbugaðar. Og
þess er ekki kostur að flyija
liðstyrk frá Vestur-Pakistan
með skjótum hætti.
KÚBUVANDAMÁLIÐ hverf
ur gersamlega í skugga þess
mikla vanda, sem Kínverjar
valda vestrænum heimi. Miög
líklegt er, að kommúnisminn
ryðji sér smátt og smátt til
valda í Indlandi og Burma. Og
vesturveldin geta lít.ið við
þessu gert.
Kína mun ráða yfir kjarn-
orkuvopnum eftir nokkur ár.
Þá verður mannfjöldi þeirra
ægileg ógnun Eðlilegur her-
styrkur þess getur máð burt
þá andstöðu, sem hugsanlegt er
Framh á 13 síðu
-- ■■■ ■ ■ ■■■ J
GREIN sú, sem hér fylgir, blrtist nýlega í enska blaðinu
Sunday Express. Höfundur hennar er þekktur flugmarskálkur,
sem lengi hefur starfað í Austurlöndum fjær og þekkir því vei
tii mála þar. Hann er í hópl þeirra, sem eru vantrúaðir á her-
væð’ingu Indlands og vill því leita annarra leiða, í sambúðinni við
Kína. Aðrir, sem einnig þekkja vel til austur þar, telja hins vegar
ekki um annað að ræða að sinni en að treysta viðnám Indverja.
TÍMINN, þriðjudaginn 11. desember 1962