Alþýðublaðið - 16.05.1940, Blaðsíða 2

FIMMTUDAGUR 16. MAI 1940.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Ég hefi flutt lækninga*
stofu mína og ; heimili
á Grettisghtu Sl.
JÓNAS KRISTJÁNSSON læknir.
Erum fluttar
I Aðalstrætl 10.
Hárgreiðslustoian Femina.
Odýrasta sundnámskeið er
verið hefir i Snndhðlllnni.
D LAÐAM ANNAFÉLAG ÍS-
■O LANDS hefir tekið upp þá
nýbreytni, að gangast fyrir viku
sundnámskeiði í Sundhöllinni, og
hefst það á mánudaginn kemur.
Sunclkennsian verður ðkeypis,
en þáttakendur verða að borga
nokkuð gjald fyrir aðgang að
sundhölLinni sjálfri. Fullorðnir
fá 6 afsláttarmiða fyrir kr. 3,25
og börn fá 6 afsláttarmiða fyrir
'kr. 1,75.
Aðeins þekktustu og beztu
sundkennarar stjórna námskeið-
inu; gera það þau Sigríður Sig-
urjónsdóttir og Jón Páisson, og
hafa þau hvort tvo aðra sund-
kennara sér til aðstoðar.
Aðallega verða kennd bringu-
sund, skriðsund og björgunar-
sund.
Sundkennsian fer fram á eftir-
töidum tímum og þannig flokkuð;
Ki. 7,40—8,20 f. h. skriðsund,
fullorðnir; kl. 8,25—9,05 f. h.
bringusund, follorðnir; kl. 9,10—
9,50 f. h. skriðsund, konuflokkar;
kl. 10,20—11,00 f .h. Bringusund,
—12 ára; kl. 2,30—3,10 e. h.
björgunarsund, fullorönir; kl. 1,00
—1,40 e. h. bringusund, 7—10
ára; kl. 1,45—2,25 skriðsund, 10
—12 ára; kl. 2,30—3,1 e. h.
bringusund, 12—14 ára; kl. 3,15
—3,55 e. h. skriðsund, 12—14 ára;
kl. 4,20—5,00 bringusund, 7—10
ára; ki. 5,00—5,40 e. h. bringu-
sund, fullorðnir, konufl.; kl. 5,45
—6,25 e. h. skriðsund, fullorðnir;
6,30—7,10 e. h. bringusund, full-
orðnir; kl. 7,15—7,55 e. h. bringu-
sund, fullorðnir; 8,00—8,50 e. h.
björgunarsund, fullorðnir.
Þetta er ódýrasta sundkennsla,
sem nokkru sinni hefir farið fram
í Sundhöllinni, og má því búast
við mikilli þátttöku í námskeið-
inu.
•-----------------------—.......
í
Bezt er heima-
bakað
Ágætt hveiti í smápokum
og lausri vigt.
Ný egg daglega, og allt til
bökunar.
Eyjabúð.
Bergst.str. 33. Sími 2148.
Einkennileg álagning út
svara á Akranesi.
---4---
Ú þegar sveitarútsvörunum
hefir verið jafnað niður,
hefir skattgreiðendum á Akra-
nesi dottið í hug hvað hægt
myndi vera að ganga langt í að
pína skattgreiðendur í því
plássi, eða hvort hér myndi
látið staðar numið. Engu skal
þó um það spáð, en búast mætti
við að reynt myndi að pína
betur, ef hægt væri næsta ár
og svo áfram í það óendanlega.
Það virðist nú samt tæplega
hægt að ganga lengra en að láta
mann, sem hefir níu manns í
heimili, fjögur börn 15 ára og
3 vinnulítil ungmenni auk
hjónanna, borga töluvert á
sjötta hundrað krónur í útsvar,
þó svo að tekjur hans hafi náð
fimm þúsund krónum á síðast-
liðnu ári. Og þó eru til menn,
sem verða jafnvel harðar úti,
þó ekki sé hér talið.
En hart er það aðgöngu fyrir
fátæka sjómenn og verkamenn
að búa undir jafn vafasömu
réttlæti og það er að greiða yfir
10% af tekjum sínum í sveitar-
útsvar, þegar stærsti útgerðar-
maðurinn á staðnum sleppur
jafn vel og raun ber vitni, mað-
ur, sem á 7 aflahæstu bátana, á
hraðfrystihús, íshús, sem hefir
% hluta allra viðskipta með
beitusíld, aðalkolaverzlun stað-
arins, verzlun með alls konar
vörur, sem nýtur allt að helm-
ings allra viðskipta í plássinu,
með öðrum orðum; maður, sem
hefir viðskiptaveltu, sem skipt-
ir hundruðum þúsunda króna,
er ekki látinn greiða nema rúm-
ar tuttugu þúsund krónur í út-
svar.
Og þegar fyrirtæki eins og
síldarverksmiðjan, sem ekki er
komin yfir byrjunarörðugleik-
ana, skuldum hlaðið fyrirtæki,
sem ætlað hefir verið til að
hjálpa til með betri nýtingu
sjávarafurða og þar af leiðandi
betri afkomu þorpsbúa, en tæp-
lega til þess að drepa í fæðing-
unni með skattpíningu, er látið
greiða við tuttugu og tvö þús-
und í útsvar.
En allt væri nú þetta bæri-
legt, ef á sæi til dæmis í verk-
legum framkvæmdum. En ekki
er því að heilsa, það skyldi þá
helzt vera slorkassasmíði odd-
vitans.
í þeim efnum er því miður
fátt annað hægt að nefna, og er
mörgum óskiljanlegt að ekki
skuli vera hægt að minnka
styrki til fullfrískra og at-
vinnulítilla styrkþega með því
að veita þeim atvinnu við nauð-
synlegar framkvæmdir, svo
sem vatnsveitu eða gatnagerð,
að maður nú ekki nefni að bor-
ið væri ofan í stærstu pyttina í
götunum, nema ef þeir ættu í
framtíðinni að vera flatsæng
Sjálfstæðis- og Framsóknar-
flokksins hér á Akranesi.
Skattgreiðandi.
Ávarp.
EGAR við nú, eftir nærfellt
20 ára umsjónarstarf við
Hinn almenna menntasköla
Reykjavíkur verðum að víkja,
getum við ekki látið hjá líða að
votta öllum vibkoniandi kennur-
um og nemendum skólans, fyrr
♦-----------------------
♦
og síöar, okkar Innilegustu kveðj-
ur og þakkir fyrir þá alúð, lip-
urð og skilning í allri umgengni
i okkar garð á umliðnum árum.
Á þessum thnamótum minnumst
við einnig ykkar mörgu, sem á
nefndu árabili hafið gengið út af
skóianum, en eruð nú dreifð víðs
vegar. Nú vildum við svo gjarn-
an eiga þess kost, að meiga njóta
hins sama hlýja handtaks ykkar
allra, sem þeirra nemenda slcól-
ans, er nýlega kvöddu okkur á
sinn fund til skilnaðar og af-
hentu okkur kærkomna og rausn-
arlega gjöf. — Lifið heil!
Ykkar
Vilborg Bjarnadóttir.
Guðmundur Gestsson.
Harðffsknr
sérstaklega góður.
EGG, lækkað verð.
BJÚGU, daglega ný.
KOMIÐ — SÍMIÐ — SENDIÐ.
Tjarnarhúðin
Sími 3570.
Otbrei&ið Alþýðublaðið!
-----_---------------A
Mðl 00 Menning:
Skapadægur
skáldsaga, eftir frægasta núlifandi rithöfund Finna,
Nobelsverðlaunaskáldið Sillanpáá, er komin út.
Félagsmenn í Réykjavík vitji bókarinnar á
Laugaveg 19 1 dag og næstu daga.
BREKKA
Ásvallagötu 1. Shni 1678
Leyndardómur ”°61 vt-"—
4oi gðmlH hallarinnar.
Það gekk einhver eftir ganginum, frá einu herbergi
til annars. I
— Það hefir sennilega verið Sonja. Hún fór til
Saint-Luce og þóttist vera hrædd við manninn sinn.
Munið þér, hve hrærður hann varð daginn eftir, þegar
[ær minntust á ýlfrin?
— Hann varö náfölur!
— Ef þér hefðuð sagt einhverjum frá því eða borið
það sem vitni, gátu menn fengið grun um hið rétta
samhengi. Þess vegna ákvað hann líka að drepa yður.
Hann bauð yður að gista um nóttina. Og þessa nótt
ætlaði hann a’ð myrða ykkur báða. Sonja var farin
að tala um, að hún vildi fara, svo að hann varð að
flýta sér.
Saint-Luce byrjaði á því, að fara með Carlovitch
inn í iestrarsalinn, til þess að ,tala við hann um
hina tilvonandi stöðu. Inni í lestrarsalnum barði hann
Carlovitch í hnakkann með kylfu og bar líkið út í
kjallarann ti! hýenanna. •
Og svo kom röðin að yður. Hann hélt, að þér
svæíuð, því að hann hafði látið svefnmeðal í glasiö
yðar. Sem betur fór, vöknuðuð þér, og þið börð-
ust. Þegar þér slituð yöur lausan, hélt hann, að þér
mynduð grípa til skammbyssunnar, og þess ^vegna
flýði hann.
— Hvers vegna hafði hann ekki skammbyssu að
vopni, fremur en kylfuna? Það hefði hlotið að vera
öruggara, sagði Herry.
— Það var vegna Sonju. Hún hefði hlotið að heyra
skotið. Hann ætlaði að segja, að Carlovitch heföi drepið
yður og því næst ráðizt á sig. Það myndi líta svo út
sem Carlovitch hefði flúið, og allt gat bent til þess,
að hann hefði haft nægar ástæður til þess. Hann
hefði unnið ódáðaverkin í afbrýðiskasti.
•— En þér veitluð of harða mótspymu, svo að hann
varð að breyta ráðagerð sinni. Hann fór aftur til her-
bergis síns, særði sig og kallaði á hjálp. Svo var farið
að leita að Carlovitch. Ráðagerð hans komst í fram-
kvæmd með þeirri breytingu þó, að þér sluppuð
lifandi.
— Sú breyting er mér ekki á móti skapi, sagði
Herry og brosti.
— En frændi minn vílaði ekki fyrir sér, hvort hann
drap einum manninum fleira eða færra. Þér hafið
auðvitað skilið það, að það var frændi minn sjálfur,
sem lagði steininn undir fallhurðina, áður en hún var
felld um kvöl-dið, svo að Sonja gæti séð, að maðurinn
hennar hefði flúið. Hann haíði lika opnað hliðið.
Þér voruð óhlutdrægt vitni gagnvart Sonju. Og það
var það, sem hann ætlaðist til af yður.
— Hvernig þá?
— Hann var hræddur um, að þér bæruð vitni fyrir
rétti og að þér segöuð frá því, að þér hefðuð heyrt
ýlfrin. Þess vegna bað hanri yður að gista hjá sér
eina nótt enn. Þá nótt áttuð þér að fara spmu leið og
Cariovitch.
En óhappið, sem systir yðar varð fyrir, bjargaði
lífi yðar.
Áila nóttina og næsta dag lét hann hýenurnar vera
inni. Svo sleppti hann þeim út.
Þær hljóta að hafa hlaupið rétt fram hjá kofa An-
toines, því að hundurinn hljóp upp.
— Þær földu sig í Meudonskóginum, en þar voru
þær bráðlega skotnar, en enginn setti þetta í samband
við morðið.
En svo kom bréf til réttarins.
Hver hafði skrifað bréfið?
— Sonja! Hún hafði fengið illan grun. Antoine fór
með bréfið til Versala. Hann kann ekki að lesa, svo
að það var ekki hættulegt að senda hann.
Lögreglan fann ekkert. Hundarnir reyndu að rekja
spor hýenanna, en þeim var snúið við.
Sonja var hrædd við Saint-Luce og þorði ekki að
skýra neinum frá grun srnum. Hún-lét því sem hún
tryði því, að maðurinn hennar hefði flúið. En þegar
rannsóknin bar engan árangur, áleit hún, að hann liefði
flúið. Hún átti hvergi athvarf, og þess vegna varð hún
kyr hjá Saint-Luce. Hún var hrædd um að Cario-
vitch hefndi sín og þorði ekki að fara frá höllinni.
Þetta er fyrsti kapítuli sögunnar. Og sagan helði
ekki orðið lengri, ef frændi minn hefði ekki dag nokk-
'urn í fyrra látið Sonju skilja á sér, hvernig í öil iægi.
Þér hafið ekki grun um, hversu heit Sonja var í ást
og hatri. Hún hafði elskað manninn sinn heitt, og
hatur hennar á Saint-Luce var taknmrkalaust.
Fyrst datt henni í hug, að drepa Saint-Luce strax.
Rn það var ekki naagjleg hefnd, Hún vildi kvelja h^nn