Tíminn - 08.06.1963, Blaðsíða 6

ANDSTÆDINGAR IHALDSINS
SAMEINIST í EINUM FLOKKI
Kaflar úr útvarpsræðu Einars Ágústssonar, annars
manns á lista Framsóknarflokksins í Reykjavík
í þelrri kosnlngabaráttu, sem
nú er íramundan m zb d rrrf
nú stendur yfir er ein staSreynd
sérstaklega augljós. Hún er sú,
að alllr andstöðuflokkamir ótt-
ast fylgisaukningu Pramsóknar-
flokksins.
Pramsóknarflokknum er helg-
að allt rúmlð á slðum Morgrm-
blaðsins og Vísis. Kommúnistar
eru tsepast nefndir þar á nafn
lengur.
ÞJóðvilJlnn beinir skeytum sin
um svo ákaft að Framsóknar-
flokknum. að við borð liggur
að sjálí Vlðrelsnaxstjómin
gleymist.
Alþýðublaðið tekur líka þátt
i þessum söng, aS svo miklu
leyti sem hœgt þykir að sjá af
rými blaðislns frá neyðarköll-
unum til Sjálfstseðisflokksins.
Þessar árásir þrenningarinnar
á Pramsóknarflokklnn eru raun
ar ekkert undarlegar frá þeirra
sjónarmiði. Allir óttast þelr
mest, að Pramsóknarflokknum
vaxi íiskur um hrygg, allir sjá
þeir 1 vextl hans og viðgangi sér
mesta hsettu búna.
Öeðlilega mikil vold
íhatdsiirs
Ef Utið er á máUð eitt augna-
blik frá þeirra sjónarhomi, blas
ir þetta við:
L SJ álfstæðisflokkurlnn hefur
komlzt hér tll óeðlUega mikilla
valda. t nágrannalöndum okkar
cm íhaldsflokkamlr ekki nserri
eins steridr. Ástæðan er sú, að
þar hafa andstæðingar fhaldsins
sklUð nauðsyn þess að þoka sér
saman 1 elna sterka fyUdngu.
1 vinstri flokkunum t.d. á Narð-
urlöndum, hefur tekizt að sam-
etna þvf sem næst alla raunveru
Jega fhaldsandsteeðinga. Nokkr-
ir kommúnlstar, sem enga sam-
letð elga með venjulegu fólki,
standa þar einangraðir og ber-
skjaldaðir.
Sjálfstæðismenn óttast að á-
framhald verði á þeirri þróun
hér á landi, að upp rísi sterkur
vinstri flokkiu’, og vita, að þá
er blómaskeið þelrra senn á enda
runnið.
Þeir vita lfka, að eins og nú
horflr er Pramsóknarflokkurinn
einl flokkurínn, sem nokkra
möguleika heíur tll þess að tak-
ast á hendur það forustuhlut-
verk, sem hér þarf til að koma.
„Ör öskunni í eldinn“
Þess vegna em haldnir sér-
staldr fundlr til þess að leggja
á ráðln um það, hvemig reynt
skuU að spoma við fylgisaukn-
ingu hans.
Meðan kommúnistum tekst að
halda uppi sundrungarsta rfsemi
sinni, eru völd Sjálfstæðisflokks
ins ekkl í hættu. Þess vegna er
það í augum forystumanna Sjálf
stæðisflokksins að fara úr ösk-
unni f eldlnn, að íólk yfirgefi
kommúnlsta til þess að styðja
Framsóknarflokklnn. Þelr, sem
hafa tekið mark á því, þegar
Sjálfstæðismenn hafa verlð að
myndast við að berjast gegn
kommúnistum, ættu að endur-
skoða afstöðu sína með hllðsjón
af þessu.
2. Alþýðuflokkurinn finnur nú,
að hann er alveg búinn að glata
þeirri forustu, sem margir gerðu
sér eitt sinn vonir um að hann
gæti náð f baráttunni gegn fhald
inu. f höndum á núverandl vald
höfum hefur flokkurinn orðlð að
hreinum íhaldsflokki á siðustu
árum. Enda er nú svo komið, að
þeir telja framtíð flokkslns alveg
undir þvf komna, að Sjálfstæðis
flokkuriim hlaupi duglega undir
baggann. Dag eftir dag má í mál
gagnl þelrra sjá hvert neyðar-
ópið öðru átakanlegra.
Góöi hirðirlnn huggar
,Örlög Alþýðuflokksins og
ríkisstjómarinnar eru samtvinn-
uð. Ef Alþýðuflokkurinn tapar
þingsæti, þá eru mestar lfkur til
þess að ríkisstjórnin sé fallin",
segir í Alþýðublaðinu fyrir
skömmu, og ráðherrar flokksins
hafa látið birta myndskreytt við
töl við sig þessu til áréttingar.
Og Sjálfstæðismenn hafa
greinilega heyrt, því að f Vfsi
fyrir nokkrum dögum, tekur
fjármálaráðherra það sérstak-
lega fram, að enginn stjómar-
þingmaður megi falla.
„Vertu ekki hrædd litla hjðrð",
stendur þar, góði hirðirinn hefur
talað: Enginn stjómarþingamð-
ur má íalla.
„Hvar er fólkiö?“
Vonandi er, að Alþýðublaðinu
hsegi svo við þessa yfirlýsingu,
að úr sárustu neyðarópunum
geti dregið en eftir sem áður,
er hinni ógnþnmgnu spumingu
Alþýðuflokksmanna ósvarað,
þessari, sem lýst er í blaði þeirra
fyrir skemmstu svo orðrétt:
,Þeir eru fleiri en ég, sem flnnst
að forustu Alþýðuflokksins hafi
stundum skort hugkvæmni. Að
vfsu hafa ágætismenn veríð vald
ir. En hvar er íólkið? Hvers
vegna er það ekki með? Eitthvað
meira en Utið hlýtur að vera að,
ástæðuna verður að finna".
Það er vitanlega alveg rétt hjá
þeím, að eitthvað meira en Utið
er að hjá Alþýðuflokknum. Það
sem er að, er að flokkur, sem
telur sig til sósíaldemókrata hef
ur gerzt ábyrgur að stjómar-
stefnu, sem lengst hefur genglð
í þvf að varpa hugsjónum jafn-
aðarmanna fyrír borð.
Ástæðuna fyrir því, að fólkið
er ekki með, ætti líka að vera
hægt að flnna. Hún er sú, að
þeir sem vilja þjóðfélag kapítal
ismans eru i Sjálfstæðisflokkn-
um. Þess vegna er íólkið_ sem
Alþýðublaðið auglýsir eftír og
getur nú gert sér vonir um, ein-
faldlega þar. Hinir, sem eru and
vlgir fhaldi og afturhaldi eiga
enga samleið lengur með Al-
þýðuflokknum.
Fylgið hrynur af
kommúnistum
3. Kommúnistar hafa á undan
fömum áratugum gengið til
kosninga á fslandi undir ýms-
um nöfnum. Að þessu sinni eru
samtökin köUuð Alþýðubanda-
lag. Þessum sendimönnum Al-
þjóðakommúnismans heíur allt
of lengi tekizt að villa á sér
heimildir. Pylgi þeirra hefiu- ver
ið óeðlilega mikið vegna þess, að
almenningur hefur ekki áttað
sig á þvf, hvaða félagsskapur
hér var á ferðinni.
Kommúnistar haía að sjálf-
sögðu notið þess á liðandi kjör-
tímabili ,að vera í andstöðu við
óvinsæla ríkisstjóm. Þrátt fyrir
það, sýndu úrslit sfðustu bæjar-
og sveitarstjómarkosninga mik-
ið fylgistap.
Porsprakkamir sáu því, að hér
voru góð ráð dýr, og eitthvað
varð að reyna til þess að halda
blekkingúnni áfram. Örþrifaráð
ið var að fá til fylgilags vlð sig
nokkra Þjóðvamarmenn, og því
er nú fram kamið sameiginlegt
framboð og enn tekið tíl við
hinn gamla söng um breiðíylk-
ingu vinstrí manna.
Þunnur selskapur
Ekki tókst þó betur tll um
sameininguna en svo að margtr
af forystumönnum Þjóðvamar-
flokksins fundu sig knúna til að
birta sérstakar yfirlýsingar um
að þeir styddu ekki framboðs-
lista Alþýðubandalagsins. Kem
ur það raunar engum á óvart,
þótt Þjóðvamarfólki þyki sel-
skapurínn nokkuð daufur, í sam
félagi við kommúnista, svo mjög
aem lýsingar Frjálsrar þjóðar
á þeim hafa verið ófagrar.
SUk samelning er þrautreynd
aðferð hjá kommúnistum og
ekkert annað en endurteknlng
þess þegar svokaUað Málfunda-
félag jaínaðarmanna var lnnlim
að og raunar fleirí flokksbrot.
Hvað þessi síðasti dulbúning-
ur reynist haldgóður, skal ég
engu um spá, vera má að þeim
takist enn að leyna sínum innra
manni. En það verða aUIr kjós-
endur að gera sér vel Ijóst, að
uppistaðan i þessu framboðsfé-
lagi er enn sem fyrr kommún-
istaílokkurinn og foringjar hans
hafa þar bæði tögl og hagldir.
Alþýðubandalagið geta því
ekki aðrir kosið en þeir sem vilja
að kommúnistar nái hér völdum.
Sigur Framsóknar-
Hokksins
Þróunin hér hlýtur fyrr en sið
ar að leiða til þess, að kommún-
istar einangrist i Htlu flokksbroti
og verði áhrifalausir í Islenzk-
um stjómmálum.
Þetta sjá Uka foringjar þelrra
fyrir og þess vegna er þeim ekki
eins illa við neitt og það, að
Pramsóknarflokkurinn stækki,
þvl þeir vita sem er, að það
vinstra fólk, sem hefur séð i
gegnum sjónarspil Alþýðubanda
lagsins getur ekkert farið nema
í Framsóknarflokkinn.
Þegar þessar staðreyndir eru
hafðar í huga, verður skiljanlegt,
það ofurkapp, sem allir þessir
flokkar leggja á það, að troða
skóinn niður af Framsóknar-
mðnnum.
Eina rétta svar íslenzkra kjós
enda við þessu er að gera sigur
Pramsóknarflokksins sem allra
glæsilegastan í kosningunum á
sunnudaginn kemur. Með því að
efla sterkan öfgalausan fram-
faraflokk búa fslendingar sér
bjartasta framtíð í eigin landi.
ai
MADUR VONAR AD TÍMARNIR BATNI
Rætt við Jón Olafsson, bónda og oddvita,
á FífustöSum
Jón Ólafsson, bóndi og oddviti
á Fífustöðum i Ketildalahreppi
við Amarfjörð, var nýlega á ferð
f bænum. Jón er senn sextugur,
verður það 1. júlí n.k. Blaðið náði
tali af þessum heiðursbónda, er
hann dvaldist hér.
— Hvemig var veturinn, Jón?
— Þa® má segja að hann hafi
verfð góöur, unz páskahretið
kom, sfðan hefur tíð oft verið rysj-
ótt.
— Br ekki orðið afskekkt hjá
þér?
— Jú, ekki verður því neitað.
Byggðum bæjum í minni sveit
fækkar og fækkar og veginum hjá
okkur er illa haldið við. Það er
varla hægt að segja, að þeir hafi
hent úr honum steini upp á síð-
kastið.
— Hefur búendum farið ört
fækkandi í Ketildalahreppi upp
á síðkastið?
— Já. Síðastliðið haust fækkaði
mjög í hreppnum okkar. Þá fóru
margir, og fjórir bændur hættu
búskap. Nú er ekki hægt að segja
að búið sé nema á þremur jörð-
um, en á tveim þeirra er tvíbýli.
— Hvað veldur þessu?
— Við verðum eingöngu að
byggja á sauðfjárrækt, utan tveir
bændur, sem selja mjólk til Bíldu-
dals. Það eru bændurnir í Hvestu
og annar þeirra er með stórt kúa-
bú. Og það er nú svo, að sauðfjár-
Framhald á bls. 11.
T í M I N N, laugardagurinn 8. júní 1963. —