Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 17.09.1939, Blaðsíða 7

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
7
Óli Valdimarsson:
SKÁK:
Sovét 1939.
Grfmfelds-vörn.
Hvítt: Tolusch Svart: M. Botwinnik.
32. Ke 2-
33. Hdf-
-f 3 b 7-
-d 7 b 5-
-b 5
-b 4
1. d 2 — d 4; Rg8 —f6.
2. c2 — c4; g7 — g6.
3. Rb 1 — c3; d7 —d5-
4. B c 1 —f 4; Bf8 —g7.
5. e2 — e3; 0 — 0.
6. H a 1 — c 1; c7 — c5-
7. d4xc5; D d8—a5-
8. c4xd5; Hf8 — d8-
9. D d 1 — d 2.
I skákinni Capablanca — Re-
shewsky A. v. r. o.-keppninni
lék Capablanca: 9. D—a4-
Ö. —„—; Rf6xd5-
10. Bf4 — c7 ?
Meb þessura leik hefir hvítt
pverbrotið regluna: Byrjaðu
ekki á sókn fyrr en pú hefir
komið mönnunum út á borð-
ið og tryggt kongsstöðuna.
Botvinnik notar sér petta
mæta vel og grípur tækifærið
á meðan pað gefst.
10. —„—; Da5xc7.
11. Rc3xd5; Hd8xd5!
Nú eru flestir hvítu mcnnirn-
ir heima. Svart fórnar pví
skiptamun til pess að koma
mönnum sínum sem fljótast
á áhrifasvæðið og hefja
pannig harða sókn.
12. Dd2xd5; Be8 — e6.
13. D d5 — d2; Rb8 —c6.
14. H c 1 —d 1; H a8 — d 8-
15. D d 2 •— c 1; Dc7 —a5+.
16. Hd 1 — d2; Hd8 —d5.
17. Rg 1 —e2; Hd5xc5.
Staða svarts er allt annað
en árennileg, par sem hann
hefir nú náð svo góðum sam-
leik með sínum mönnum, að
peir, sem nú pegar standa
ekki í sókninni, eru tilbúnir
að grípa inn í hvenær sem
er. ■ [
18. Re2 — c3; Bg7xc3.
19. b2xc3; Hc5xc3.
20. D c 1 — b2; Hc3 —a3.
21. Db2 — b5; Da5 —c3!
Hvítur á alltaf í vök að verj-
ast, svo hann fær aldrei
tækifæri til að leika biskupn-
um og hróka; slík vöm getur
tæplega endað veh
22. Db5 —b2Dc3—c5-
23. D b 2—b 1 B e 6 x a 2.
24. Hd2xa2 Dc5 —a5 +
25. Ha2 — d2 Ha3 — al
26. Bf 1—d3 H a 1 xb 1 +
27. Bd3xbl Rc6—e5
28. Ke 1—e2 Da5 —b5 +
29. Bb .l—d3 R e 5 x d 3
30. H d 2 x d 3 a 7 - a 5
Nú fara fripeðin að hreifa
sig!
31. H h 1 — d 1 D b 5 —< c 4
34. H d 7 — a7 a5 —a4
35. H d 1 — d8 + Kg8 —g7
36. H d 1—d 8 + K g 8—g 7
37. g2 — g3 D c4 —b5
Hvítt gaf. Svartur ógnaði. 3g.
38- —1 b 4 — b 3 og við pví
er ekkert fullneegjandi svar.
Mjög skemmtileg og fróðleg
skák.
Óli Valdimarsson.
SKIN OG SKORIR.
Frh. af 5. síðu.
Áður en við fórum gekk Loftur
með okkur austur yfir tún sitt,
til að sýna okkur nýja útgræðslu.
Var pað stór og fallegur akur,
eggsléttur, iqg komin allgóð slæ-gjai
á hann í annað sinn. Gæti ég
hugsað, að petta hefði verið 100
hesta útgræðsla eða meir.
Nú var enn komin væta, en
pað hafði verið purrt, og stund-
um bjart yfir síðan á dagsmál-
fum. Jón i Holtsmúla var að slá
skammt fyrir vestafl túnið í
Neðra-Seli, en Iand hans náði
pangað. Komum við til fólksins
énda var pað í leiðlnni. Þar stóðu
prír karlmenn við slátt. Jón bóndi
og synir hans tveir. Og fjórða
karlmanninn má víst einnig nefna
pað var Albert Þorsteinsson, sem
fyrr -er nefndur. Áhuginn hjá
honum var svo mikill, að hann
vildi varla lofa mér að bera nið-
ur hjá sér. Honum fannst pað
tefja sig um of. Þarna var mikið
gras, og péttir flekkir. Tvær
stúlkur voru að raka. Við héldum
svo áfram heim að Holtsmúla,
pví að pað stóð til að vera par
ennpá nóttina. Við flýttum okk-
ur heim, til að ná í veðurfrétt-
irnar fyrir næsta dag, og i peim
var pá allmikið rigningarhljóð.
Nokkru siðar hlustuðum við
félagarnir, ásamt húsbóndanum á
erindi hjá Pétri Sigurðssyni er-
indreka, og pótt, okkur pað
prýðilega gott- — Þetta var víst
gott erindi, sagði Sigriður dótt-
ir hjónanna, er hún leit snöggv-
ast iinn frá einhverjum frammi
verkum. Það var að minnsta kosti
gott pað sem ég heyrði af pví.
Já, erindið var ágætt sögðum við
— pað er bara verst að ekkert
verður farið eftir pvi. — Út-
varpið var ekki haft opið nema
aðeins á meðan veðurfregnir,
fréttir og erindi var lesið, ‘Og
voru pó fáir til að hlusta.
Fólkið í sveitinni má ekki
•vera að pví að hlusta
á allt, sem útvarpið flytur, og
sízt um sláttinn, pá kalia störfin
hart að hjá flestum, og má fólkið
ekki öðru sinna.ef búskapurinn á
vel að ganga. Þess vegna er pað
nærri pvi synd af okkur bæjar-
búuin að vera að tefja sveita-
fólkið um sláttinn.
Við lögðum svo af stað frá
Holtsmúla laust fyrir kl. 9. Mið-
yílmd agsm o rguninn 16. águst. Jön
böndi gekk meö okkur vestur að
vegi, sem er stuft leið. Þá var
skollin á sunnan rigning. Er við
komum að veginum, sat par
ung og myndarleg kona á mold-
arbarði, stúlka um fermingu og
tveir litlir drengir. Var konan og
telpan að biða eftir bílnum, en
, drengirnir voru að fylgja peim.
Nú bættumst við parna í hópinn,
og cTrógum okkur í hlé undir
bargið. Við urðum að bíða drjúga
stund eftir bílnum, en loks-
ins kom hann suður >.af jhæð,
skammt fyrir norðan okkur. Hann
stanzaði, og nú var engin fyrir-
staða með að fá far. Mikið var
ég fegin að purfa ekki að bíða
lengur. — Það veit guð, sagði
konan pegar hún fór inn í bilinn,
og pað voru víst fleiri fegnir
að fá skjól fyrir rigningunni. —
Er við fcomum á móts við
'Hvamm í Holtum, fór félagi minn
úr bílnum, pví að nú átti hann
eftir 'að finna vini sína í Holt-
unura, en ég var feginn að mega
halda áfram heim. — Félagiminn
var prem dögum lengur
en ég, fyrir austan Þjórsá. Þeg-
ar hann fcom suður sagði hann
mér ferðasögu sína eftir að við
skildum. Aldrei rigndi nú meira
sagði hann, en daginn eftir að
við skildum, og pá varð ég nú
fyrst almennilega votur, en svo
var purrt í tvo daga, og pegar
ég reið upp að Þjórsártúni í
morgun (laugardaginn 19. ág-),
pá hugsaði ég til pin, pví að
Hekla var heið og öll austur-
fjöllin. Næsta dag var skúraveður
á Suðurlandi. „Það er sjaldan
hægt að segja um paö daginn
áður, hvernig Hekla verður á
morgun“ sagði Guðmundur í
Múla, og pað mun rétt vera.
Leiðréttingar.
Tvennt verð ég að leiðrétta,
sem er skakkt í ferðasögu minni,
sem nýlega hefir birzt hér í
sunnudagsblaðinu.
í 36. tbh, 3 ;„sept., 1. síðu,
neðst í 4. dálki, er nefnt Skip-
holt, en á að vera Birtingaholt.
Og í 37. tbh, einnig á 1. síðu, í
4. dálki, er talin vera steinkirkja
í Skarði á Landi, en er timbur-
kirkja. M. G.
1 greininni „Um jurtalitun“,
sem er prentuð í Sunnudagsblaði
Alpýðublaðsins 3. september s. L,
eru pessar prentvillur: Á bls. 5,
í fremsta dálki í sjöttu línu ofan
frá fólk les: fljótt. Á sömu bls.,
öðrum dálki, í sautjándu línu
neðan frá, munaðarvara les: eft-
irlætisvara. Á bls. 7, í Ljórða
dáiki, sjiöundu línu neðan frá,
litarhverfum les: litarefnum.
Þessir menn eru von Ribbentrop, utanrikismálaráðherra Þjóð-
verja, höfundur andkommúnistiska sáttmálans og enn fnemur
ekki-árásar-samninggfns við Rússa, og Gafencu utanrikismálaráð-
herra Rúmeníu til hasgri.
&